ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΑΣΟΚ: Αντιδραστική αντιπολίτευση στην αντιδραστική πολιτική της ΝΔ!.. Αυτό θα πει εκσυγχρονισμός...

***

Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους (Ιταλία - Ελλάδα - Γερμανία και λοιποί) έχουν 5 χρόνια στο Αφγανιστάν, όπου έγιναν δεκτοί ως σωτήρες (έτσι είπαν)!..

***

Πέντε χρόνια μετά, το ΝΑΤΟ αυξάνει την παρουσία του στο Αφγανιστάν! Κρίνετε...

***

Ομως, καμιά TV δεν πατάει εκεί, για να μας δείξει το τι γίνεται!.. Και οι πολλοί νομίζουν ότι οι σφαγές τερματίστηκαν...

***

ΕΡΤ και οι λοιπές TV: Δεν κάνετε καμιά βόλτα μέχρι εκεί! Απαγορεύεται;

***

Σιούφα (ΝΔ): Και η έρευνα θέλει την «εθνική στρατηγική» της; Τον ...Γερμανό της, δηλαδή;

***

ΗΠΑ: Η ΛΔ της Κορέας έχει διηπειρωτικούς πυραύλους; Γιατί, εσείς δεν έχετε; Πού είναι το πρόβλημα;

***

Ο κυρ Παναγόπουλος (ΓΣΕΕ) ετοιμάζεται, ως νέος πρόεδρος, για νέους αγώνες!! Με τον Πουπάκη και τον Καλύβη...

***

Πήγε και ήρθε «η ενότητα» στην τελετή παραίτησης του Πολυζωγόπουλου! Ενότητα μ' εσάς δεν κάνουμε! Να σας αφήσουν οι εργάτες και να μπουν στο ΠΑΜΕ! Αυτή είναι ενότητα!

***

Τους ανθρώπινους δεσμούς τους κράτησαν ο Πολυζωγόπουλος (ΠΑΣΟΚ) και ο Καλύβης (ΣΥΝ), όπως είπε ο δεύτερος, παρά τις διαφορές τους!!!

***

Σιγά τις διαφορές!..

***

Πολυζωγόπουλο: Ο ΣΕΒ δε σου έστειλε (επισήμως) συγχαρητήρια για τη φιλεργατική στάση σου;

***

Η Ντόρα και ο Κακλαμάνης αγαπούν πολύ την Αθήνα! Και έχουν και όραμα!!!...

***

Τι Γκαγκάτσης, τι Γκαργκάνας!..

Παπαγεωργίου Βασίλης

***

32ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΝΕ - «ΟΔΗΓΗΤΗ»

Με την ορμή της ανυπακοής

Με τον αέρα της ανυπότακτης επιλογής, με την πνοή της νιότης. Το 32ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» ανοίγει τα πανιά του και ταξιδεύει, στήνει κόκκινες πολιτείες και στέλνει μήνυμα ανατροπής σε όλη την Ελλάδα.

Ούτε στιγμή

Ταραχή και ανησυχία. Αυτό προκαλεί στην πλουτοκρατία η ταξική μελέτη της Ιστορίας από τους εργαζόμενους - ειδικά τις νεότερες γενιές - κι αυτό ακριβώς μαρτυρά πρόσφατο άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη (Γ. Π.) στο «ΒΗΜΑ». Ο τελευταίος, με αφορμή την εκδήλωση στη Λυκόρραχη για τα 60χρονα από την ίδρυση του ΔΣΕ, χαρακτηρίζει - ούτε λίγο - ούτε πολύ - ...«ανοησία» το να θυμάται κανείς ό,τι έγινε στο Γράμμο, στο Βίτσι, στις φυλακές και στους τόπους εξορίας, ό,τι έγινε και πριν και μετά την τριετία 1946-1949, παντού όπου η ντόπια ολιγαρχία πάσχιζε μαζί με τους ξένους συμμάχους της πρώτα απ' όλα για ένα πράγμα: Να μη χάσει την εξουσία.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, ο Γ. Π. επιμένει να κρύβει το γεγονός ότι η τρίχρονη ένοπλη σύγκρουση είχε καθαρά χαρακτηριστικά ταξικής αναμέτρησης. Για τον ίδιο λόγο, αναγνωρίζει το δικαίωμα της μνήμης μόνο σε όσους αρνούνται το δίκιο των μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ και, παράλληλα, χλευάζει χωρίς ίχνος ντροπής τους χιλιάδες νεκρούς, που έπεσαν στον αγώνα του λαού για να μην υποταχτεί στους ιμπεριαλιστές: «Και αν είναι να θυμόμαστε, το δικαίωμα στη μνήμη το έχουν κατ' αρχάς αυτοί που πολέμησαν για να σώσουν τον τόπο τους, που νίκησαν και δικαιώθηκαν από την Ιστορία». Για τον ίδιο λόγο, η τάξη που εκπροσωπεί εμφανίζεται - διά της δικής του πένας - όχι απορημένη όπως θέλει να πείσει ο γράφων, αλλά εξοργισμένη όπως δεν μπορεί να κρύψει, επειδή ένας ΚΝίτης δήλωσε - και σωστά δήλωσε - πως «ο ΔΣΕ ηττήθηκε μόνο στρατιωτικά και όχι συνολικά».

Αμα θέλει ο Γ. Π. να ανακαλύψει αν ο ΔΣΕ ηττήθηκε συνολικά ή όχι, αν δηλαδή η ταξική πάλη έχει πάψει ή, ακόμα, δεν είναι αναγκαία, να πάει να βρει τον οικοδόμο, που, στα 60 του χρόνια, ανεβαίνει ακόμα σε ξύλινα μαδέρια, για να καλουπώσει τα σπίτια των εργολάβων, ενώ ο ίδιος δεν καταφέρνει καλά καλά να μαζέψει το νοίκι του μήνα. Να πάει να ρωτήσει την καθαρίστρια, που φοβάται ότι δε θ' αναθρέψει τελικά το παιδί που κυοφορεί, είτε από την εντατικοποίηση είτε από την απόλυση. Να πάει να μετρήσει τους Ινδούς εργάτες, που απ' τα πέντε τους χρόνια ράβουν μπάλες για να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια της «Adidas» και της «Nike». Για να δει, όχι μέσα από θεωρητικές αναλύσεις, αλλά αποτυπωμένο στην ίδια την αντικειμενική πραγματικότητα πως όχι μόνον οι απώτεροι στόχοι του ΔΣΕ για λαϊκή εξουσία μένουν επίκαιροι, αλλά ότι η ταξική πάλη κι ο αγώνας για την κορύφωσή της, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, γίνεται όλο και πιο επιτακτική.

Ασφαλώς, τίποτα απ' αυτά δε θα κάνει. Το ξέρουμε καλά. Δεν είναι ...«της τάξης του» - μεταφορικά και κυριολεκτικά - αυτού του είδους τα ρεπορτάζ. Αλλωστε, ούτε κι εμείς γυρεύουμε εύσημα ...συμβουλάτορα. Απλά, επισημαίνουμε: Καθένας είναι ταγμένος στην τάξη του. Οπως ακριβώς και το ΚΚΕ, ταγμένο στην τάξη, σάρκα απ' τη σάρκα της οποίας είναι: την εργατική. Γι' αυτό και δε θα πάψει στιγμή να θυμάται και να διδάσκεται, να θυμίζει και να διδάσκει.

Α. Μ.