ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τέρμα οι αργίες, τηλέπαθοι! Τώρα ΠΑΜΕ για την Πρωτομαγιά στο Σύνταγμα! 11 του μήνα! Στο Σύνταγμα! Μετά τους αγρούς...

***

Εντατικοποίηση των ρυθμών του κυβερνητικού έργου προβλέπεται; Και λοιπόν; Αυτό είναι καλό;

***

Οσο πιο εντατικά, τόσο χειρότερα!..

***

Δε θα πάθει τίποτα κανένας εργαζόμενος, είπε ο Παναγιωτόπουλος! Τότε, προς τι ο «διάλογος»; Για το... καλό των εργαζομένων;

***

Αυτό θα είναι! Γι' αυτό ο ΣΕΒ έτρεξε στο «διάλογο» πρώτος και καλύτερος! Για το... καλό του εργάτη!..

***

Η ΟΚΕ πότε θα (ξανα)συνεδριάσει;

***

Νέες βολές έριξε ο αρχιεπίσκοπος!..

***

Φυσικό! Μετά την αυτοκάθαρση της Ιεραρχίας νιώθει πιο δυνατός!! Περασμένα ξεχασμένα σου λέει...

***

Τέσσερα βόδια έσερναν την άμαξα με τις καλόγριες και το άγαλμα ενός αγίου! Και σταμάτησαν τα βόδια στην Καστοριά! Οσο σπρώξιμο κι αν έπεφτε, τα βόδια ακίνητα! Οπότε, σου λένε, εκεί ήθελε ο άγιος να στήσουν το άγαλμα (με ναό φυσικά)! Κι από τότε τα θαύματα πάνε και έρχονται στην Καστοριά!..

***

Μόνο 4 ήταν τα βόδια; Προς διερεύνηση το ζήτημα...

***

Αγανάκτησε ο Ειρηναίος! Εμείς να δει...

***

Αλλά είπε κι ένα ωραίο: Οταν θα μας καλέσει ο Κύριος (στη δευτέρα παρουσία δηλαδή), τότε θα δούμε ποιοι είναι οι κλέφτες και ποιοι όχι!!!!!!!

***

Η Γιουροβίζιον είναι η μεγάλη εκδήλωση του ευρωπαϊκού πνεύματος!!! Αμφιβάλλετε ότι κι αυτό ειπώθηκε; Για τη σαπίλα της ΕΕ ήθελαν να πουν, όμως την είπαν πνεύμα!!...

***

Βρε Σοφία (Χέλενα, Βαγγέλη κλπ.), πόσες ακριβώς μείνανε;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ας μην αλλάζουμε συνέχεια «κανάλι»

Οι προβολείς ανοίγουν. H παράσταση αρχίζει. Ο ήχος των γέλιων κατακλύζει την αίθουσα σε κάθε πολιτικο-κοινωνικό σχόλιο, σε κάθε σατιρική νύξη. Το χιούμορ πικρό, το γέλιο η μικρή μας εκδίκηση. Η ώρα κυλά και το κέφι φουντώνει. Κάποια στιγμή, υπό τον ήχο ενός τραγουδιού, στις γιγαντο-οθόνες που υπάρχουν στην αίθουσα αρχίζουν να προβάλλονται εικόνες.

Εικόνες προσφύγων, διωγμένων από τον τόπο τους. Εικόνες μανάδων που θρηνούν τα παιδιά τους. Εικόνες παιδιών με τα κορμάκια τους καμένα, διαμελισμένα. Δάκρυα σε παιδικά μάτια. Κατεστραμμένες περιουσίες, ισοπεδωμένα χωριά, πόλεις που σβήστηκαν από το χάρτη. Εικόνες από τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, την Παλαιστίνη, το Σουδάν. Εικόνες που έχουμε όλοι πολλές φορές δει ή προσπεράσει στις οθόνες μας.

Το γέλιο, ξαφνικά, παγώνει και επικρατεί σιγή. Ακούγεται μόνο η μουσική. Το χειροκρότημα έρχεται θερμό, αλλά μουδιασμένο. Μέλος της παρέας, χαμηλόφωνα, σκύβει και με ρωτά: «Πιστεύεις ότι τώρα ταίριαζε αυτό το βίντεο; Ηταν πολύ βαρύ. Σου χαλά τη διάθεση».

«Μα είναι η πραγματικότητα» απαντώ απορημένη. «Αυτά συμβαίνουν γύρω μας. Κόσμος ξεσπιτώνεται, σκοτώνεται, απολύεται, πεινά. Φαίνονται μακρινά, αλλά δεν είναι. Είναι ένα μικρό κομμάτι ολωνών μας. Σήμερα εκεί, αύριο αλλού, μεθαύριο εδώ. Σήμερα αυτοί, αύριο εμείς».

«Γι' αυτό δε βλέπω ούτε ειδήσεις. Δεν αντέχω τόση πίκρα, τόση θλίψη. Αλλωστε τίποτε δεν αλλάζει. Γιατί να χαλάσεις και την ημέρα σου, που ούτως ή άλλως είναι δύσκολη», εισπράττω αμέσως το σχόλιο. «Εσύ, αλήθεια, με τη δουλιά που κάνεις, γράφοντας κάθε μέρα για όλα αυτά, δεν καταθλίβεσαι;».

Για μια στιγμή, μένω απλώς σιωπηλή. «Οχι, δεν καταθλίβομαι. Θα έλεγα ότι μάλλον εξοργίζομαι. Εξοργίζομαι που όλα αυτά συμβαίνουν και εξοργίζομαι για τους λόγους που τα προκαλούν. Εξοργίζομαι, μάλιστα, ακόμη περισσότερο γιατί είθισται να εγκλωβιζόμαστε ο καθένας στην καθημερινότητά του, και το πολύ πολύ, σε ακαδημαϊκό επίπεδο, να διαπιστώνουμε την κατάσταση, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι μπορούμε, όλοι μαζί, να την αλλάξουμε. Μάθαμε να αρκούμαστε σε μια βολικότερη θέση στον καναπέ χωρίς καν να θυμώνουμε με τους εαυτούς μας. Σαν να μη μας αφορά».

Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με άφθονο γέλιο. Στο μυαλό μου συνέχιζε να τριβελίζει η ερώτηση που μου τέθηκε. Πόσοι άραγε κράτησαν έστω και μία από αυτές τις εικόνες; Πόσοι κράτησαν έστω και λίγο το βλέμμα τους σε ό,τι «μας βαραίνει», σε ό,τι είναι η πραγματικότητα εκείνων των ...μακρινών άλλων, που σταδιακά γίνεται και δική μας. Πόσο ακόμη «θα αλλάζουμε κανάλι» στην πραγματικότητα που μας επιβάλλεται;

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ