*

Το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο. Οι Ιρακινοί αντιμετωπίζουν τις ξένες διπλωματικές αποστολές σαν «κοράκια» που τριγυρνάνε πάνω από την πατρίδα τους για τη λεία που μοιράζουν οι Αμερικανοί.

Ο κατάλογος που ακολουθεί, με τις επιθέσεις σε διπλωματικούς στόχους, πείθει πόσο απέχει η πραγματικότητα στο Ιράκ από τον ισχυρισμό των ΗΠΑ ότι «ελέγχουν την κατάσταση»:

• Αύγουστος 2003: Εκρηξη στην Ιορδανική πρεσβεία στη Βαγδάτη. Ηταν η πρώτη μεγάλη έκρηξη με παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητο, μετά την πτώση του Σαντάμ. Δεκαεννέα άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
• Αύγουστος 2003: Παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητο πυροδοτείται έξω από το αρχηγείο του ΟΗΕ στη Βαγδάτη. Μεταξύ των 22 νεκρών και ο Σέρτζιο Βιέρα Ντεμέλο, ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ στο Ιράκ.
• Οκτώβρης 2003: Επίθεση με ρουκέτα εναντίον του υφυπουργού Αμυνας των ΗΠΑ, Π.Γούλφοβιτς, στη Βαγδάτη.
• Νοέμβρης 2003: Δύο Ιάπωνες διπλωμάτες πυροβολούνται και σκοτώνονται σε ενέδρα κοντά στο Τικρίτ.
• Γενάρης 2005: Βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας έξω από την πρεσβεία της Αυστραλίας. Δύο Αυστραλοί στρατιώτες βαριά τραυματισμένοι, δύο Ιρακινοί νεκροί.
• Ιούλης 2005: Ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας του Μπαχρέιν στο Ιράκ τραυματίζεται από πυρά ενόπλων.
• Ιούλης 2005: Μόλις διασώζεται ο πρεσβευτής του Πακιστάν από τα πυρά εναντίον της αυτοκινητοπομπής που τον συνόδευε.
• Ιούλης 2005: Ο Αιγύπτιος εντεταλμένος στη Βαγδάτη απάγεται και εκτελείται, ως αντίδραση στις προθέσεις της Αιγύπτου να εγκαταστήσει διπλωματικές σχέσεις με την κατειλημμένη από τους Αμερικανούς χώρα του Ιράκ.
• Οκτώβρης 2005: Δύο Μαροκινοί υπάλληλοι της πρεσβείας απάγονται και εκτελούνται.
• Γενάρης 2006: Επίθεση με βαρύ οπλισμό στην αυτοκινητοπομπή που μεταφέρει τον Τούρκο πρεσβευτή.
• Γενάρης 2006: Τέσσερις υπάλληλοι της ρωσικής πρεσβείας απάγονται και στη συνέχεια εκτελούνται.
• Δεκέμβρης 2006: Τούρκος διπλωμάτης πυροβολείται στον κήπο της τουρκικής πρεσβείας στη Βαγδάτη. Βαριά τραυματισμένος μεταφέρεται στην πατρίδα του.

Οι Ιρακινοί, που θρηνούν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα αμάχων, φαίνεται να μην πείθονται για τον σιδερόφρακτο «εκδημοκρατισμό» της χώρας τους από τους Αμερικανούς και τους «πρόθυμους» συνεργάτες τους...

Το κτίριο της Διον. Αρεοπαγίτου 17, είναι έργο του 1930 του Ηπειρώτη αρχιτέκτονα Βασίλη Κουρεμένου (1875 - 1957). Ο Κουρεμένος ήταν αριστούχος της Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι, Ακαδημαϊκός, ζωγράφος, καθηγητής στο ΕΜΠ, φίλος του Ελ. Βενιζέλου και του Pablo Picasso. Τιμήθηκε με διεθνή βραβεία για το έργο του στο Παρίσι, την Κωνσταντινούπολη, την Ελλάδα, το Δουβλίνο.

Το κτίριο θεωρείται από τους μελετητές ως ένα από τα πιο σημαντικά της εποχής του μεσοπολέμου στην Αθήνα, ίσως το ωραιότερο δείγμα Art Deco στην πόλη. Την όψη του κοσμούν γλυπτά, ψηφιδωτά, ορθομαρμαρώσεις από κόκκινο και γκρίζο μάρμαρο.

Χαρακτηρίζεται διατηρητέο από το ΥΠΕΧΩΔΕ το 1978 και έργο τέχνης από το ΥΠΠΟ το 1988. Σε όλους τους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, η ύπαρξη των διατηρητέων 17 & 19 είναι βασική προϋπόθεση για το σχεδιασμό. Στο Νέο Μουσείο επιτρέπεται κατά παρέκκλιση ύψος 24μ., ώστε να "συνομιλεί με τον Παρθενώνα" πάνω από τα κτίρια της περιοχής.

Το ΚΑΣ το 2003 δικαιολογεί τη θετική του απόφαση για την ανέγερση του Μουσείου με το σκεπτικό ότι το Μουσείο δε θα είναι ορατό από τη Δ. Αρεοπαγίτου και συνεπώς δε θα επιβαρύνει τα μνημεία και τα διατηρητέα κτίρια. Εγκρίνει δηλαδή την ανέγερση του Μουσείου, επειδή ο τεράστιος όγκος του κρύβεται από τα κτίρια της Δ. Αρεοπαγίτου! Με το ίδιο σκεπτικό εγκρίνεται η ανέγερση και από το ΣτΕ το 2005.

Με την κατεδάφιση των δύο αυτών διατηρητέων κτιρίων ουσιαστικά ακρωτηριάζεται ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρας της Δ. Αρεοπαγίτου. Ταυτόχρονα χάνεται ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης αστικής ιστορίας μας. Και όλα αυτά στο όνομα ενός κτιρίου - μουσείου το οποίο θα έπρεπε να είχε ως αποστολή τη διατήρηση και τη μεταφορά της μνήμης και όχι την καταστροφή της.

Και δυο λόγια για τη θέα: Από την αίθουσα των γλυπτών του Παρθενώνα φαίνεται ο Παρθενώνας και ολόκληρος ο βράχος της Ακρόπολης. Κρύβεται το θέατρο του Διονύσου, όχι μόνο από τα κτίρια της Δ. Αρεοπαγίτου, αλλά και από τα ψηλά πλατάνια του δρόμου που αποτελούν τη "δροσιά των περιπατητών" όπως επισήμανε η Μαρίζα Κωχ, και από τα πυκνά κυπαρίσσια του αρχαιολογικού χώρου, θα πρέπει και αυτά να "καούν" στο όνομα του υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος;

Τα κτίρια της Διον. Αρεοπαγίτου στην ουσία εμποδίζουν το εστιατόριο του Μουσείου να φαίνεται από τον Μεγάλο Περίπατο και τον Αρχαιολογικό χώρο. Το τεράστιο, υπαίθριο εστιατόριο θα λειτουργήσει πάνω σε μια υψηλή τσιμεντένια εξέδρα - πρόβολο (στο ύψος της στέγης του κτιρίου Βάιλερ) που εξέχει από τον κύριο όγκο του Μουσείου, προς τη Διον. Αρεοπαγίτου, επί της οποίας σημειωτέον ότι δεν επιτρέπεται χρήση εστιατορίου.

Οσο για τις πίσω όψεις των διατηρητέων, που φαίνονται από το Μουσείο, υπάρχουν λύσεις: φύτευση δέντρων, αρχιτεκτονική ανάπλαση, εικαστικές παρεμβάσεις. Αρκεί να συναινέσει το ΥΠΠΟ.

Με τη σκανδαλώδη απόφαση επιχειρείται να καταλυθεί η ιερότητα του αρχαιολογικού χώρου, η πολύτιμη αρχιτεκτονική μας κληρονομιά, ο μοναδικός χαρακτήρας της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, για να πίνει τον καφέ του ο τουρίστας με ανεμπόδιστη θέα και να ενισχυθούν έτσι οι εμπορικές χρήσεις του μουσείου. Αυτό θέλουμε; (...)».

*

Αυτά λένε οι κάτοικοι της Διονυσίου Αρεοπαγίτου στην εμπεριστατωμένη επιστολή τους. Τι, αλήθεια, απαντούν οι αρμόδιοι, από υπουργείο Πολιτισμού μέχρι ΠΕΧΩΔΕ;