Ο επικείμενος χειμώνας δεν αναμένεται να είναι δριμύς μόνο σε γεωγραφικό επίπεδο όσον αφορά στη ΛΔ Κορέας. Ούτε μόνον επειδή απ' τα μέσα του Δεκέμβρη έχει σταματήσει η αμερικανική βοήθεια σε τρόφιμα και 500.000 τόνους αργού πετρελαίου, όπως μεταξύ άλλων προέβλεπε το πλαίσιο συμφωνίας του '94 μεταξύ ΗΠΑ και ΛΔ Κορέας. Οι νέες πιέσεις των ΗΠΑ έναντι της Πιονγιάνγκ, με αφορμή το βορειοκορεατικό πυρηνικό πρόγραμμα και τη (μάλλον θεωρητική) δυνατότητα της ΛΔ Κορέας να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα, επαναφέρουν, εάν δε φορτίζουν σιγά αλλά σταθερά, την ένταση στην Κορεατική Χερσόνησο. Προς το παρόν, οι πιέσεις της Ουάσιγκτον ασκούνται σε επίπεδο οικονομικό και διπλωματικό...

Τον περασμένο Οκτώβρη, αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποκάλυψαν - δύο μήνες μετά(!) την επίσκεψη Αμερικανού ανώτερου διπλωμάτη στη ΛΔ Κορέας - πως Βορειοκορεάτες αξιωματούχοι «ομολόγησαν» πως έχουν πυρηνικά όπλα... Στα μέσα του περασμένου Νοέμβρη, οι ΗΠΑ αποχώρησαν μονομερώς απ' τη συμφωνία του '94, με πρόσχημα την «ομολογία» Βορειοκορεατών αξιωματούχων περί πυρηνικών όπλων. Σταμάτησαν απ' τα μέσα Δεκέμβρη τη δωρεάν βοήθεια σε αργό πετρέλαιο και παγώνουν τη χρηματοδότηση επισιτιστικών προγραμμάτων του Παγκόσμιου Προγράμματος Τροφίμων του ΟΗΕ που προορίζονται για το περίπου ένα τέταρτο των περίπου 22.000.000 πολιτών της ΛΔ Κορέας, με την «προσδοκία» οικονομικού στραγγαλισμού της Πιονγιάνγκ. Οι ΗΠΑ φαίνεται δηλαδή ότι προσδοκούν πως οι ενεργειακές ελλείψεις της ΛΔ Κορέας και οι προβλεπόμενες δριμείες επιπτώσεις του ψύχους του χειμώνα και στη φετινή ελλειμματική αγροτική παραγωγή θα προκαλέσουν τόση και τέτοια λαϊκή δυσαρέσκεια που δε θα αργήσει να μετουσιωθεί σε «πολιτικές εξελίξεις» (μολονότι κάτι τέτοιο δεν έγινε ούτε με τις φονικές πλημμύρες του '97 και τη σιτοδεία που προκάλεσε το θάνατο πολλών χιλιάδων Βορειοκορεατών)...

Παράλληλα, οι ΗΠΑ εντείνουν τις πιέσεις τους, επιχειρώντας κάθε είδους διπλωματική «τρικλοποδιά», βλέποντας τις αμφίπλευρες κινήσεις προσέγγισης της ΛΔ Κορέας με την Κίνα, τη Ρωσία, όσο και με την Ιαπωνία και, το σημαντικότερο, με τη Νότια Κορέα! Η αναθέρμανση των σχέσεων της ΛΔ Κορέας με γείτονες της περιφέρειας της Ασίας είναι κάτι που, εδώ και καιρό, η Ουάσιγκτον το βλέπει, αν όχι με δυσμένεια, τουλάχιστον με εμφανή επιφυλακτικότητα...

Είναι ενδεικτικό πως σήμερα, δύο μήνες μετά την ιστορική επίσκεψη του Ιάπωνα πρωθυπουργού στη ΛΔ Κορέας στις 17 Σεπτέμβρη, σε μερίδα του διεθνούς Τύπου (π.χ. στη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν» και στη γραμμένη με κακεντρέχεια σειρά άρθρων στις αρχές Δεκέμβρη) καταγράφεται η έκπληξη και η αναταραχή που προκάλεσε στις ΗΠΑ η επίσημη επίσκεψη του Γιουνισίρο Κοϊζούμι! Γράφηκε δε πως ο Κοϊζούμι μεταξύ άλλων προσέφερε στην Πιονγιάνγκ ένα πακέτο οικονομικής βοήθειας αξίας πολλών δισ. δολαρίων δίχως ειδικές προϋποθέσεις, ώσπου, μετά τις αφόρητες πιέσεις του Λευκού Οίκου κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνόδου των ηγετών των χωρών του APEC στο Μεξικό, ο Ιάπωνας πρωθυπουργός αναγκάστηκε να συνοδέψει το πακέτο βοήθειας προς τη ΛΔ Κορέας με όρους που αφορούσαν τον τερματισμό του πυρηνικού της προγράμματος!

Μάλιστα, λίγο μετά τη σύνοδο ηγετών του APEC (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας - Ειρηνικού) στο Μεξικό, ο Νοτιοκορεάτης Πρόεδρος Κιμ Ντάε γιουνγκ (που απ' το 2000 εφαρμόζει τακτική επαναπροσέγγισης και φιλίας με τη ΛΔ Κορέας, γνωστό και ως «Πρόγραμμα Λιακάδα») βγήκε δημοσίως καταγγέλλοντας τις αφόρητες πιέσεις που δέχτηκε απ' την Ουάσιγκτον προκειμένου να ανακόψει την πρόσφατη πρόοδο που σημειώνεται ανάμεσα σε βορρά και νότο της Κορεατικής Χερσονήσου στον τομέα του εμπορίου, των συγκοινωνιών, του αθλητισμού και της ανταλλαγής πληθυσμών που υπέφεραν απ' τον (ολοφάνερα υποκινούμενο απ' τις ΗΠΑ!) Κορεατικό Πόλεμο του 1950-53... Οπως μάλιστα επισημαίνει ο Ντέιβιντ Γουόλ στον «Ομπέρβερ» της 1ης Δεκέμβρη 2002, οι Αμερικανοί απαξίωσαν τη δημόσια δήλωση του Προέδρου Κιμ στο Σιάτλ και των επικρίσεών του για την πολιτική της Ουάσιγκτον, «γνωρίζοντας πως πολύ σύντομα ενδέχεται να αντικατασταθεί στις νοτιοκορεατικές προεδρικές εκλογές της 19ης Δεκέμβρη από τον πιο σκληρό (έναντι της ΛΔ Κορέας) και φιλοαμερικανό πρόεδρο, τον Λι Χόι-τσανγκ»!

Επιπλέον, δεν είναι τυχαίο πως ο βρετανικός Τύπος («Εκόνομιστ», «Γκάρντιαν») προτιμά να ερμηνεύει την κοινή δήλωση των Προέδρων Κίνας και Ρωσίας (Ζιανγκ Ζεμίν και Βλαντιμίρ Πούτιν κατά την επίσκεψη του τελευταίου στο Πεκίνο στις αρχές Δεκέμβρη) ως αποτέλεσμα των αμερικανικών «παραινέσεων» για σκλήρυνση της στάσης τους έναντι της Πιονγιάνγκ, μόνον και μόνον επειδή οι δύο ηγέτες επισήμαναν την ανάγκη μίας αποπυρηνικοποιημένης Κορεατικής Χερσονήσου και την επίλυση της διένεξης ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΛΔ Κορέας μέσω του διαλόγου!

Κατά πόσον θα αποδώσουν οι πολύμορφες πιέσεις ή «παραινέσεις» των ΗΠΑ στους δύο γείτονες - γίγαντες της ΛΔ Κορέας (Ρωσία -Κίνα) αλλά και ευρύτερα στην περιοχή της βορειοανατολικής Ασίας, με δεδομένες τις ραγδαίες γεωπολιτικές εξελίξεις με πρόσχημα την αντιτρομοκρατία, μέλλει να αποδειχθεί στην πράξη...

Μεσοπρόθεσμα (όπως γράφεται ήδη στο διεθνή Τύπο!) και δη όταν κλείσει το κεφάλαιο μίας επικείμενης «επέμβασης» στο Ιράκ, η ΛΔ Κορέας αναμένεται να καταλάβει την επόμενη θέση στα «πρωτεύοντα» σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού... Αλλωστε, και «τυπικά», απ' το Γενάρη του 2002, η ΛΔ Κορέας συμπεριλαμβάνεται στο σκληρό πυρήνα του λεγόμενου Αξονα του Κακού της κυβέρνησης του Τζορτζ Ουόκερ Μπους...

Ομως, όπως προαναφέραμε, ιδιαίτερα απ' το περασμένο καλοκαίρι, οι κινήσεις των ΗΠΑ στη διπλωματική σκακιέρα της βορειοανατολικής Ασίας εμφανίζονται να αυξάνονται ανά διάστημα μερικών βδομάδων έως και μήνα, αποσκοπώντας σε τελική ανάλυση στη ριζική γεωπολιτική αναμόρφωση του βόρειου τμήματος της Κορεατικής Χερσονήσου. Η «ριζική γεωπολιτική αναμόρφωση» του βόρειου τμήματος της Κορεατικής Χερσονήσου για τους Αμερικανούς ταυτίζεται με την εκπλήρωση ενός πολύχρονου πόθου για «ει δυνατόν» ανατροπή της κυβέρνησης του Προέδρου της ΛΔ Κορέας Κιμ Γιονγκ Ιλ και της πολιτικής που ασκεί το Κόμμα Εργατών Κορέας και στη μετατροπή της συγκεκριμένης χώρας σε ένα ακόμη πεδίο ασύδοτης δράσης είτε της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς», ή και της - και εκεί! - παρουσίας αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων.

Το γιατί οι ΗΠΑ επιδιώκουν - επί του παρόντος οικονομικά και διπλωματικά - μία άκρως και πολλαπλώς επικίνδυνη «αναμόρφωση» στην περιοχή της βόρειας κορεατικής χερσονήσου παρότι παράλογη δεν είναι ανεξήγητη και από μία άλλη πλευρά...

Ηδη, μετά τη θύελλα της λεγόμενης «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας, που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ με αφορμή τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη, τα «άρβυλα» των Αμερικανών πεζοναυτών έχουν πατήσει στις περισσότερες χώρες της Κεντρικής Ασίας. Οι ρητορείες και οι ενίοτε δραματικές πράξεις (Μπαλί, Μόσχα) με άξονα την «παγκόσμια τρομοκρατική απειλή», συνιστούν για τις ΗΠΑ ένα ακόμη «επιχείρημα» για την απανταχού παραμονή των αμερικανικών βάσεων ιδιαίτερα σε χώρες της Ασίας με εντεινόμενο αντιιμπεριαλιστικό και ειρηνευτικό κίνημα, όπως η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία...

Απ' την άλλη, υπάρχει και η Κίνα, που εν πολλοίς εκτιμάται ως η αδιαμφισβήτητα οικονομική δύναμη του 21ου αιώνα... Ποιος είπε πως οι ραγδαίες γεωπολιτικές εξελίξεις του τελευταίου ενάμισι έτους δεν αντανακλώνται στο γεωγραφικό χάρτη; Η Κίνα είναι για παράδειγμα μία απ' τις χώρες που μπορούν να το νιώσουν για τα καλά, εάν κοιτάξουν τις νέες εστίες παρουσίας αμερικανικών στρατευμάτων (Καζαχστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Πακιστάν, Αφγανιστάν)... Εάν και εφόσον οι Αμερικανοί εκπληρώσουν, έστω και εν μέρει, την προσδοκία τους περί «ριζικής γεωπολιτικής αναμόρφωσης» της βόρειας Κορεατικής Χερσονήσου, τότε το Πεκίνο θα νιώσει ένα ακόμη στενό αμερικανικό «μαρκάρισμα», αυτή τη φορά απ' τα βορειανατολικά... Κάτι που επί του παρόντος δε φαίνεται διατεθειμένο να το δεχτεί για μία σειρά από λόγους (ενδεχόμενο κύμα πολλών εκατοντάδων προσφύγων απ' τη «δίοδο» του μεθοριακού ποταμού Τουμέν, επέκταση της παρουσίας αμερικανικών βάσεων, εγκαθίδρυση ενός άλλου καθεστώτος ασταθούς, αλλά ελεγχόμενου (έως κάποιο βαθμό) απ' την Ουάσιγκτον κλπ.)...

Ακόμη και η κυβέρνηση του Ιάπωνα πρωθυπουργού Γιουνισίρο Κοϊζούμι έχει λόγους να αναμορφώνει - έστω και συγκρατημένα... - την εξωτερική πολιτική της έναντι της Πιονγιάνγκ, όχι τόσο γιατί προτιμά τη σταθερότητα του σημερινού καθεστώτος (όπως φέρ' ειπείν εκτιμάται πως εκφράζεται στο Πεκίνο), αλλά και γιατί προσβλέπει πως τα πρόσφατα οικονομικά ανοίγματα που επιχειρεί το επιτελείο του Κιμ Γιονγκ Ιλ (σχέδια για τη δημιουργία ελεύθερης εμπορικής ζώνης αλά Χονγκ Κονγκ) θα δώσουν πνοή στα σχέδια της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου για τη διακαώς ποθούμενη οικονομική ανάκαμψη. Μία ανάκαμψη που θα μπορούσε για το Τόκιο να προέλθει κι απ' τη μελλοντική εμφάνιση και δράση Ιαπώνων επιχειρηματιών σε μία οικονομικώς (δυτικού τύπου) παρθένα χώρα...