Δέκα χρόνια από το «φευγιό» του
Ο Χαρίλαος Φλωράκης ήρθε σε επαφή με τις κομμουνιστικές ιδέες από μικρός, διαβάζοντας το αλφάβητο του κομμουνισμού. Μόλις 15 χρόνων συνδέθηκε για πρώτη φορά με το κομμουνιστικό κίνημα. Το 1929 γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ και τον Ιούνη του 1941 γίνεται μέλος του ΚΚΕ. Εδρασε στον ΕΛΑΣ και στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, όπου έφτασε στο βαθμό του υποστρατήγου. Την άνοιξη του 1949 αναδεικνύεται σε αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ και στη συνέχεια τακτικό μέλος της ΚΕ του Κόμματος. Το Σεπτέμβρη περνάει στην ΕΣΣΔ. Τον Απρίλη του 1954 επιστρέφει παράνομα στην Ελλάδα. Συλλαμβάνεται στις 27 του Ιούλη. Το Μάη 1960 ξεκινά η μεγάλη δίκη του στο στρατοδικείο και καταδικάζεται. Τον Απρίλη 1966 αποφυλακίζεται με όρους. Συλλαμβάνεται στις 21 Απρίλη 1967 και εξορίζεται μέχρι και την άνοιξη του 1971. Στη διάσπαση του 1968 ανέπτυξε δράση μέσα στους εξόριστους υπέρ των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ και κατά των αναθεωρητών. Τον Ιούνη 1972 εκλέγεται μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στη 17η Ολομέλεια, το Δεκέμβρη 1972, εκλέγεται Πρώτος Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος. Στο 9ο Συνέδριο του Κόμματος επανεκλέγεται Α΄ Γραμματέας της ΚΕ. Στο 10ο Συνέδριο του Κόμματος (1978), στο 11ο (1982) και στο 12ο (1987) ο Χαρίλαος επανεκλέγεται ΓΓ της ΚΕ. Τον Ιούλη του 1989, σε Ολομέλεια της ΚΕ ο Χ. Φλωράκης κρίνει πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για αλλαγή του Γραμματέα του Κόμματος. Ο ίδιος εκλέγεται Πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Το Φλεβάρη του 1991, το 13ο Συνέδριο του Κόμματος οδήγησε στη διάσπαση του Κόμματος, που προκάλεσε η φραξιονιστική ομάδα στελεχών, η οποία έφυγε από το ΚΚΕ στον ΣΥΝ. Ο ρόλος του Χ. Φλωράκη στη διάσωση του ΚΚΕ και στην ανασυγκρότησή του, στην επιστροφή στις αρχές του, υπήρξε αποφασιστικός. Το 14ο Συνέδριο τον εκλέγει Επίτιμο Πρόεδρο του Κόμματος (αναλυτικά για τη δράση του βλέπε «Ριζοσπάστης» 17/5/2015).
Ο Χαρίλαος Φλωράκης ήταν άνθρωπος βαθιά λαϊκός. Ολόκληρη η ζωή του ταυτίζεται με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, της νεολαίας, του λαού, με τον αγώνα για καλύτερες μέρες, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτόν τον αγώνα υπηρέτησε με συνέπεια μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ σε όλες τις συνθήκες. Η κομματική - πολιτική δράση του Χαρίλαου Φλωράκη δε γνώρισε διαλείμματα. Γνώρισε μόνο φουρτούνες και μεγάλες δυσκολίες. Τις αντιμετώπισε όλες με παλικαριά και με αισιοδοξία. Με την πηγαία θυμοσοφία του και με την αποφασιστικότητα του κομμουνιστή, που έχει πλήρη συναίσθηση της αποστολής του και της σκληρότητας που χαρακτηρίζει την ταξική πάλη. Τις αντιμετώπισε, δίνοντας όλες τις δυνάμεις του και βγαίνοντας ηθικά νικητής. Οπως τόσοι και τόσες από τους χιλιάδες κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, που δε λογάριασαν και διέθεσαν τη ζωή τους απλόχερα, για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες. Οχι μόνο δε μετάνιωσε για το δρόμο που επέλεξε, αλλά συνήθιζε να επαναλαμβάνει ότι τον ίδιο δρόμο θα ακολουθούσε ξανά, αν αυτό μπορούσε να γίνει. Γιατί γνώριζε ότι δεν είχε κάνει λάθος. Γιατί γνώριζε ότι η ζωή ομορφαίνει περισσότερο και ότι η ανθρώπινη υπόσταση καταξιώνεται μόνο στον αγώνα για την αλλαγή της κοινωνίας.
Η διεθνιστική δράση του Χαρίλαου Φλωράκη αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε από πολλά Κομμουνιστικά Κόμματα. Βρέθηκε στη Γιουγκοσλαβία την περίοδο των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών. Υπερασπίστηκε την προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος, ιδιαίτερα της Σοβιετικής Ενωσης. Μετά την αντεπανάσταση, έλεγε ότι ο σοσιαλισμός θα έρθει ό,τι και να γίνει. Είναι το μέλλον της ανθρωπότητας. «Ο καπιταλισμός οξύνει και δεν μπορεί να λύσει τα λαϊκά προβλήματα», έλεγε.
Ο Χαρίλαος Φλωράκης είναι γέννημα του ΚΚΕ. Μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και τους ηρωικούς αγώνες του αναδείχθηκε σε ηγέτη, τον οποίο εκτιμούν όχι μόνον οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, αλλά και πολλοί εργαζόμενοι που δεν ταυτίζονται με την ιδεολογία του Κόμματός μας. Υπήρξε λαϊκός ηγέτης, ως κομμουνιστής ταγμένος στην υπόθεση του δίκιου της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Μία προς μία πέφτουν οι μάσκες της πολιτικής που είναι έτοιμη να εφαρμόσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στη διαδικασία για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης του σημερινού μνημονίου και της διαφαινόμενης συμφωνίας της με τους «θεσμούς» της τρόικας. «Προ των πυλών» εμφανίζεται και η παραπέρα απογείωση των συντελεστών ΦΠΑ, του έμμεσου φόρου που φορτώνεται πρώτα και κύρια στη μάζα της λαϊκής κατανάλωσης και που ταυτόχρονα αποτελεί μέτρο άμεσης εισπρακτικής απόδοσης για το κρατικό ταμείο.
Την ίδια ώρα, επιχειρούν να σηκώσουν κουρνιαχτό, τη μια μέρα με ισχυρισμούς για τάχα χαμηλότερους συντελεστές στις αγορές που διεκπεραιώνονται μέσω τραπεζικών καρτών και την επόμενη με τα διάφορα σενάρια, γύρω από την γκάμα των εμπορευμάτων που θα ενταχτούν στον ένα ή στον άλλο συντελεστή. Σε κάθε περίπτωση, κριτήριο και της σημερινής συγκυβέρνησης είναι η εξυπηρέτηση των δημοσιονομικών στόχων του κεφαλαίου, στους οποίους εντάσσεται και η απογείωση των αντιλαϊκών φόρων μέσω του ΦΠΑ. Σε αυτό το πλαίσιο, το οποιοδήποτε «εναλλακτικό» σενάριο, η όποια υπό εξέταση «εξαίρεση» από το νέο καθεστώς (όπως για το ψωμί και το γάλα), συνεπάγεται την ακόμη μεγαλύτερη επιβάρυνση άλλων εμπορευμάτων μαζικής λαϊκής κατανάλωσης, όπως στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού, σε κατηγορίες τροφίμων και άλλων εμπορευμάτων, που αφορούν στις καθημερινές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας.
Η όποια εξέλιξη σημαίνει τη διόγκωση της αντιλαϊκής φοροληστείας, μέσω της αύξησης του συντελεστή σε εμπορεύματα και υπηρεσίες, που σήμερα επιβαρύνονται με συντελεστή 13% (τρόφιμα, τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, ύδρευσης και φυσικού αερίου, εστιατόρια, καφενεία, εισιτήρια μέσων μαζικής μεταφοράς), τα οποία και καταλαμβάνουν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της λαϊκής κατανάλωσης.
Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη γκάμα των εμπορευμάτων, μέχρι το 2010, ήταν στο 9%. Στα πλαίσια των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, μετά από δύο διαδοχικές αυξήσεις, έφτασε στο 13%, παίρνοντας αύξηση κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες. Τώρα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έρχεται όχι μόνο να παγιώσει αυτήν την αύξηση, αλλά να συμβάλει με άλλο τόσο ή και ακόμη περισσότερο, φτάνοντας το συντελεστή ακόμα και στο εύρος του 18%.
Σε αυτό το φόντο, τα χαράτσια πάνω στη λαϊκή κατανάλωση διπλασιάζονται. Ετσι, για παράδειγμα, οι φόροι στην κατανάλωση μιας λαϊκής οικογένειας για αγορές ύψους 1.000 ευρώ, από 90 ευρώ που ήταν το 2010, αναμένεται να φτάσουν στα 180 ευρώ. Η πρόσθετη επιβάρυνση 50% οφείλεται τόσο στις προηγούμενες, όσο και στη σημερινή κυβέρνηση. Πρόκειται για ποσά που αφαιρούνται από το εισόδημα της λαϊκής οικογένειας, σε συνδυασμό και με τα άλλα χαράτσια, καθώς επίσης και τις διαδοχικές μειώσεις των μισθών και των συντάξεων.
Αντίστοιχες ανατιμήσεις θα προκύψουν και για τα νησιά του Αιγαίου, ακόμη και στην περίπτωση που προβλεφθεί για τους κατοίκους τους κάποιος χαμηλότερος συντελεστής σε σχέση με τις άλλες περιοχές. Να σημειωθεί ότι ο λεγόμενος «ενιαίος συντελεστής» και η κατάργηση των «εξαιρέσεων» ήταν μόνιμα στην ατζέντα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, ιδιαίτερα της πλευράς του ΔΝΤ, ως μέτρο ενίσχυσης των φορολογικών εσόδων του αστικού κράτους. Οι μαζικές ανατιμήσεις του ΦΠΑ θα επιβαρύνουν συνολικά τα λαϊκά νοικοκυριά, ενώ η αύξησή του στα φάρμακα θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τα ασφαλιστικά ταμεία και τα νοσοκομεία.
Σε αυτό το πλαίσιο, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έρχεται να συμπληρώσει την αντιλαϊκή πολιτική των προκατόχων της. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η μάζα του ΦΠΑ που εισπράχτηκε από τα λαϊκά στρώματα για το έτος 2014 έφτασε στα 13,6 δισ. ευρώ, ποσό που η σημερινή συγκυβέρνηση σχεδιάζει να διογκώσει ακόμη περισσότερο από φέτος, προκειμένου να ισχύει και για τα επόμενα χρόνια, σε συνδυασμό με τα άλλα αντιλαϊκά μέτρα. Πέρα από τις αυξήσεις στους συντελεστές ΦΠΑ, τα νέα μέτρα στο ασφαλιστικό σύστημα και στα Εργασιακά, οι «θεσμοί» της τρόικας επικεντρώνουν στους στόχους για τα μόνιμα αντιλαϊκά μέτρα και όχι σε «έκτακτα» της μιας χρήσης, όπως για παράδειγμα τα έσοδα που η συγκυβέρνηση διαφήμιζε ότι θα έχει από τις λίστες της επίσημης φοροδιαφυγής του κεφαλαίου.
Οι νέοι αντιλαϊκοί στόχοι (έσοδα, δαπάνες, πλεονάσματα κ.ά.) θα αποτυπωθούν και στο νέο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2015-2019, που θα κατατεθεί προσεχώς στην Κομισιόν. Σε αυτό θα περιλαμβάνονται και αντιλαϊκά μέτρα της «μνημονιακής περιόδου», που θα εξακολουθούν να συνθέτουν την πραγματικότητα της «επόμενης μέρας».