Θέλει η ηγεσία της ΛΑΕ να ανακοπεί ο αντιλαϊκός κατήφορος; Θέλει η ηγεσία της ΛΑΕ να ανακτηθούν οι εργασιακές και κοινωνικές κατακτήσεις; Οι απώλειες που είχαν οι εργαζόμενοι από τους προηγούμενους ΝΔ - ΠΑΣΟΚ; Οι απώλειες που συνεχίζουν να έχουν από έναν ΣΥΡΙΖΑ, που δυστυχώς η ίδια η σημερινή ηγεσία της ΛΑΕ «δούλεψε» με νύχια και με δόντια για να γίνει κυβέρνηση και, μάλιστα, συμμετείχε μέχρι τα μπούνια σ' αυτήν από κορυφαίες υπουργικές θέσεις; Θέλει ο Λαφαζάνης και οι υπόλοιποι της ηγεσίας της ΛΑΕ να καταργηθούν τα δύο προηγούμενα μνημόνια, αλλά και το τρίτο του ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι μια μέρα πριν υπογραφεί, αυτή δυστυχώς η σημερινή ηγετική ομάδα της ΛΑΕ βεβαίωνε τον εξαπατημένο λαό ότι η Βουλή των Τσίπρα - Λαφαζάνη - Κωνσταντοπούλου δεν υπήρχε περίπτωση να υπογράψει μνημόνιο; Θέλει η ηγεσία της ΛΑΕ, Λαφαζάνης και λοιποί, να δικαιωθούν οι συνταξιούχοι, που δέχτηκαν τις προάλλες «βροχή» τα χημικά; ΝΑΙ, αυτοί οι συνταξιούχοι που δυστυχώς η σημερινή ηγετική ομάδα της ΛΑΕ τότε στη Θεσσαλονίκη τους παραμύθιαζε ότι θα επανέλθουν η 13η και η 14η σύνταξη, ότι θα καταργηθεί το «δεξιό» χαράτσι του ΕΝΦΙΑ «γιατί τώρα θα 'ρθει η Αριστερά»; Θέλει ο Λαφαζάνης να επανέλθουν ο 13ος - 14ος μισθός, ο βασικός στα 751 ευρώ, που η ίδια η σημερινή ηγεσία της ΛΑΕ μαζί με τον Τσίπρα υπόσχονταν στη Θεσσαλονίκη ότι αυτά θα γίνουν την άλλη μέρα; `Η μήπως, όπως είχε πει η «αντιμνημονιακή» Κωνσταντοπούλου τότε που όλοι μαζί ήταν στην κυβέρνηση, «αυτά που λέγαμε ότι θα καταργηθούν ή θα γίνουν την άλλη μέρα» ήταν «σχήμα λόγου»;

Αλλά, κυρίως, θέλει η ηγεσία της ΛΑΕ την ταξική οργάνωση των εργαζομένων και του λαού, ώστε μέσα από τη σχεδιασμένη ταξική πάλη κι όχι μέσα από μια νέα «δεύτερη Θεσσαλονίκη» της εξαπάτησης, να μπει φρένο στον κατήφορο, να ανατραπεί η σημερινή αντιλαϊκή πολιτική, σημαδεύοντας σωστά το βασικό και κύριο αντίπαλο του λαού, τα μονοπώλια και την εξουσία που κατέχουν, αφού είναι οι κλειδοκράτορες της οικονομίας και οι βασικοί εκμεταλλευτές του λαϊκού μόχθου;

`Η θέλει, για άλλη μια δεύτερη φορά, να «βοηθήσει» μαζί με άλλους πρόθυμους να περάσουν νέες εκλογικές χειροπέδες στο λαό και στο κίνημα, για να προτείνει άλλη μια «αριστερή» κυβέρνηση υπό την εξουσία των μονοπωλίων, με βιομήχανους - εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες στη θέση τους, με άθικτη δηλαδή την τάξη - εμπόδιο στην ευημερία του λαού; Αλλη μια, δηλαδή, αριστερή κυβέρνηση, με άλλο ένα «θεσσαλονικιώτικο» πρόγραμμα για μια νέα εξαπάτηση των ανθρώπων του μόχθου; Γιατί, ευθύνη δεν έχουν μόνο αυτοί που παρέμειναν στην «αριστερο-δεξιά» κυβέρνηση, αλλά κι αυτοί, όπως ο Λαφαζάνης κι η ηγετική ομάδα της ΛΑΕ, που ως αντιπολίτευση εγκλώβισαν το λαό και το κίνημα στην εκλογική αυταπάτη της «Αριστεράς», που δέχτηκαν να συγκυβερνήσουν με την «εθνικιστική Δεξιά» του «αντιμνημονιακού» Καμμένου, που έγιναν κορυφαίοι υπουργοί και που, αφού επί μήνες ως συγκυβερνήτες παραπλανούσαν και παραμύθιαζαν το λαό, «έφυγαν» στο παρά πέντε, για να «σώσουν» το «αντιμνημονιακό», όπως λένε, Μέτωπο, που όμως με βάση αυτό συγκρότησαν όλοι μαζί την «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση που υπέγραψε το 3ο μνημόνιο.

Αυτά είναι τα ουσιαστικά ζητήματα που ζητούν απάντηση. Και η ΛΑΕ, μέσα απ' όσα γράφει σε ιστοσελίδα της, το μόνο που κάνει είναι να αναμασά δικαιολογίες για τη στάση της, να προσπαθεί αμήχανα να αποποιηθεί των ευθυνών της. Ταυτόχρονα, τολμούν στελέχη της με απίστευτο θράσος να κουνάν το δάχτυλο στο ΚΚΕ, που όταν αυτοί ζέσταιναν τις υπουργικές καρέκλες και συναγελάζονταν με τους «καμμένους» ταΐζοντας το λαό κουτόχορτο, όταν συνυπέγραφαν την παράταση της δανειακής σύμβασης και τη συμφωνία του Φλεβάρη του 2015, όταν κάποιοι άλλοι γίνονταν «αγωνιστικό ντεκόρ» στην πλατεία Συντάγματος στα παζάρια της κυβέρνησης με ΕΕ και ΔΝΤ, το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό κόμμα που καλούσε τους εργαζόμενους σε ετοιμότητα, επαγρύπνηση και δράση και προειδοποιούσε ότι διαπραγμάτευση υπέρ του λαού δεν μπορεί να υπάρξει εντός ΕΕ και καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ο ρόλος τους στην προσπάθεια να «ξαναζωντανέψουν» οι αυταπάτες και ψευδαισθήσεις που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, σηματοδοτεί την πολιτική τους χρεοκοπία.