ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι «μάχες» και ο «πόλεμος»

Η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος, Ολγα Γεροβασίλη, ρωτήθηκε χτες στον ΣΚΑΪ για την τακτική της κυβέρνησης μπροστά στη δεύτερη «αξιολόγηση» και, μεταξύ άλλων, είπε: «Η ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης θεωρείται προαπαιτούμενο για να μπούμε - έτσι έχει αποτυπωθεί και στη Συμφωνία του Μαΐου - σε διαδικασία συζήτησης και ρύθμισης του ελληνικού χρέους. Εμείς, λοιπόν, στρατηγικά ακολουθούμε εξαρχής τον στόχο (...) Αυτή ήταν η θέση μας εξαρχής και με βάση αυτό γίνεται και ο σχεδιασμός μας. Αρα, έχουμε επιλέξει σήμερα το γρήγορο κλείσιμο της αξιολόγησης (...) Κλείσιμο με θυσίες έχει γίνει. Και πριν και στην πρώτη αξιολόγηση. Με οπισθοχωρήσεις. Δεν μπορείς σε μία μάχη μόνο να κερδίζεις. Προφανώς θα έχεις και οπισθοχωρήσεις, όταν είσαι μέσα σε μία διαπραγμάτευση και στη συγκυρία εντός εποπτείας. Προφανώς. Ομως, εκείνο που δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς, είναι ο τελικός στόχος για να κερδίσεις τον πόλεμο. Κάποια μάχη μπορεί να τη χάσεις ή να οπισθοχωρήσεις συνειδητά». Συνοψίζουμε: Ο «πόλεμος» που πρέπει να κερδηθεί είναι η διευθέτηση του χρέους, προκειμένου να απελευθερωθούν κονδύλια για την ενίσχυση του κεφαλαίου που τώρα τα καταπίνει η μαύρη τρύπα της αποπληρωμής των δανείων. Και οι «μάχες» που λέει η κυβέρνηση ότι χάθηκαν, είναι οι τεράστιες απώλειες στο εργατικό εισόδημα και στα εργατικά δικαιώματα, που όμως κι αυτές αποσκοπούν στην ανάκαμψη του κεφαλαίου. Απ' αυτή τη σκοπιά, είναι «μάχες» κερδισμένες για τους επιχειρηματικούς ομίλους, για τους οποίους άλλωστε η κυβέρνηση παλεύει να κερδίσει και τον «πόλεμο» των ανταγωνισμών και των συμβιβασμών για το κρατικό χρέος.

Τα ... βαθύτερα αίτια

Ενα από τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής σε ό,τι αφορά το Μεταναστευτικό, αναφέρει ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα «για να αντιμετωπιστούν τα βαθύτερα αίτια της μετανάστευσης». Και είναι εξωφρενικό οι ηγέτες μεγάλων ιμπεριαλιστικών κρατών, εκείνοι που ευθύνονται για το μαζικό ξεριζωμό λαών και αποφασίζουν πολέμους και στρατιωτικές επεμβάσεις, να μιλούν για αντιμετώπιση των αιτιών της μετανάστευσης. Γιατί, το μόνο που κάνουν είναι να σπέρνουν τη δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους. Βέβαια, αυτό που εννοούν είναι ότι θα παρθούν μέτρα - κατασταλτικά και άλλα - προκειμένου να ρυθμίζονται ανάλογα με τα συμφέροντά τους οι προσφυγικές ροές, ενώ επιπλέον (κάτι που αφορά και τη χώρα μας) το πώς θα παραμείνουν οι χιλιάδες εγκλωβισμένοι στις χώρες πρώτης υποδοχής. Η ελληνική κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες γι' αυτή την κατάσταση που διαιωνίζεται και μάλιστα φροντίζει να το επιβεβαιώνει με κάθε ευκαιρία, υπογράφοντας συμφωνίες και ανακοινωθέντα που καταδικάζουν λαούς να βιώνουν τον ξεριζωμό και στη συνέχεια να ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες...

Η κυβερνητική πολιτική...

«... Η ελληνική οικονομία, καλώς ή κακώς, υφίσταται μέσω της κρίσης και των πολιτικών που πηγάζουν από τα Μνημόνια έναν τεράστιο μετασχηματισμό. Μέσω της διαχείρισης των κόκκινων τραπεζικών δανείων, της υπό νομοθέτηση διαδικασίας του εξωδικαστικού συμβιβασμού για οφειλές σε τράπεζες, δημόσιο και προμηθευτές, θα προκύψει μια τεράστια αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας.

Είναι βέβαιο ότι θα δημιουργηθούν μεγάλα παραγωγικά κενά που δεν θα καλυφθούν από ιδιωτικές επενδύσεις, παρότι θα αντιστοιχούν σε ζωτικές ανάγκες της κοινωνίας, από το κύκλωμα της διατροφής μέχρι τις κοινωφελείς υπηρεσίες των τοπικών κοινωνιών».

Αυτά έλεγε πριν από λίγες μέρες στη Βουλή η αναπληρώτρια υπουργός, Ρ. Αντωνοπούλου, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για τη λεγόμενη «Κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία».

... και οι παραγωγικές αναδιαρθρώσεις

Και πράγματι, μέσω των μέτρων της πολιτικής της κυβέρνησης, μεταξύ αυτών και της αντιμετώπισης των «κόκκινων» δανείων, θα προκύψει «μια τεράστια αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας».

Μόνο που αυτή δεν θα είναι προς όφελος της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, ούτε βέβαια των ανέργων, οι οποίοι σύμφωνα με το νέο «αφήγημα» της κυβέρνησης, μέσα από επιχειρήσεις τέτοιου τύπου που προβλέπει το νομοσχέδιο, θα βρούνε την ευκαιρία να αναπτύξουν οικονομική δραστηριότητα. Η τεράστια αναδιάρθρωση που ήδη συντελείται και αυτή που θα γίνει το επόμενο διάστημα, θα είναι πάλι σε όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Αλλαγές στη σύνθεση των μετοχολογίων, των ιδιοκτησιών μπορεί να έχουμε. Το κεφάλαιο όμως - και συνολικά η αστική τάξη - όχι μόνο θα συνεχίσει να κάνει κουμάντο στη χώρα, αλλά θα βγει πιο ενισχυμένο σε βάρος των ανέργων, των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων, που θα επιβιώνουν μέσα σε συνθήκες μοιράσματος της ανεργίας και της φτώχειας και σε συνθήκες εργασιακής ζούγκλας.