Σε απεργία από τις 16 Νοέμβρη βρίσκονται οι μεταλλεργάτες στην πόλη Κάντιθ της Ισπανίας, απαιτώντας αυξήσεις στους μισθούς και βελτίωση των συνθηκών εργασίας με υπογραφή νέας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

Απέναντί τους, η ...«προοδευτική» κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών (PSOE) - Unidas Podemos αντιπαρατάσσει την καθημερινή βίαιη αστυνομική καταστολή ενάντια στους απεργούς και στη λαϊκή αλληλεγγύη που εκφράζεται στον δίκαιο αγώνα τους.

Οι απεργοί έχουν αποκλείσει την πρόσβαση στη βιομηχανική ζώνη του Κάντιθ στη νότια Ισπανία, με την απεργία τους να επηρεάζει ευρύτερα μεγάλα μονοπώλια που εδρεύουν στην περιοχή. Οπως επισημαίνεται, πέρα από τις μεγάλες μειώσεις μισθών από την προηγούμενη οικονομική κρίση μέχρι σήμερα, ο υψηλός πληθωρισμός που πλήττει την Ισπανία έχει εκτοξεύσει τις τιμές, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να δυσκολεύονται ακόμα περισσότερο να καλύψουν βασικές τους ανάγκες. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής (INE), ο πληθωρισμός στην Ισπανία ανήλθε τον Οκτώβρη στο 5,4%, λόγω της αύξησης του κόστους της Ενέργειας, ο υψηλότερος εδώ και 29 χρόνια.

Η ισπανική κυβέρνηση από την πλευρά της, στηρίζοντας τα μονοπώλια του κλάδου, συνεχίζει τη βίαιη επίθεση και διέταξε και την Τρίτη την καταστολή των απεργών, δίνοντας εντολή για ανάπτυξη τεράστιας αστυνομικής δύναμης - ακόμα και τεθωρακισμένων οχημάτων. Η αστυνομία χτύπησε με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες τη μεγάλη διαδήλωση των μεταλλεργατών, άλλων εργαζομένων και φοιτητών που κατέβηκαν στον δρόμο για να συμπαρασταθούν στους απεργούς.

Σε ενίσχυση της αλληλεγγύης στον αγώνα των μεταλλεργατών του Κάντιθ καλεί το Κομμουνιστικό Κόμμα των Εργαζομένων της Ισπανίας, οργανώνοντας μεταξύ άλλων συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στη Μαδρίτη και σε άλλες ισπανικές πόλεις.

Την αλληλεγγύη του στον αγώνα των μεταλλεργατών του Κάντιθ και άλλων περιοχών του ισπανικού κράτους για υπογραφή νέας ΣΣΕ με αυξήσεις εκφράζει το ΠΑΜΕ, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων:

«Οι μεταλλεργάτες, που έχουν παράξει τεράστια κέρδη για τις πολυεθνικές του κλάδου τα προηγούμενα χρόνια, βρίσκονται αντιμέτωποι με την ακρίβεια, το αυξανόμενο κόστος ζωής και τα αντεργατικά μέτρα που επιβλήθηκαν σε όλες τις χώρες με τη δικαιολογία της πανδημίας. Μέτρα τα οποία είχαν τη στήριξη και δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα οι οποίες καλλιεργούν τη λογική της ταξικής συνεργασίας, την αδράνεια και την αναμονή, όπως οι ηγεσίες των CCOO - UGT.

Η εργατική τάξη στην Ευρώπη, μπροστά στη νέα καπιταλιστική κρίση, δέχεται ήδη τεράστια επίθεση από επιχειρηματικούς ομίλους - ΕΕ - κυβερνήσεις σε κάθε χώρα, που απαιτούν να κάνουμε νέες θυσίες στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης».

«Κόντρα σε αυτές τις λογικές οι εργαζόμενοι σε μια σειρά χώρες παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, με οργάνωση, αλληλεγγύη και αγωνιστικές δράσεις διεκδικούν τα σύγχρονα δικαιώματά τους σε μισθούς, ΣΣΕ, Υγεία κ.λπ.», τονίζει το ΠΑΜΕ, αναφέροντας το πρόσφατο παράδειγμα του αγώνα των μεταλλεργατών στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και την υπογραφή ΣΣΕ με σημαντικές αυξήσεις και άλλες κατακτήσεις, καθώς και τον μεγάλο απεργιακό αγώνα των εργαζομένων της COSCO στον Πειραιά.

Και καταλήγει: «Απέναντι στην επιθετικότητα των εργοδοτών και των δυνάμεων που τους υπηρετούν, οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη της μαζικής, οργανωμένης και συλλογικής δράσης. Εμείς παράγουμε τον πλούτο, εμείς δένουμε τ' ατσάλι και χτίζουμε το μέλλον».

Εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τα 5 χρόνια από τον θάνατο του ιστορικού ηγέτη της Κούβας Φιντέλ Κάστρο (στις 24 προς 25 Νοέμβρη 2016) έχουν ξεκινήσει στο νησί.

Ο Α' Γραμματέας του ΚΚ Κούβας και Πρόεδρος της χώρας, Μιγκέλ Ντίας - Κανέλ, εγκαινίασε την Τρίτη στο Μουσείο «Χοσέ Μαρτί» έκθεση με φωτογραφίες από το μαζικό λαϊκό κατευόδιο στον Φ. Κάστρο πριν από 5 χρόνια.

Ο ηγέτης της Κούβας είχε γεννηθεί στο Μπιράν στις 13/8/1926 και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας. Από φοιτητής, συμμετείχε στο επαναστατικό κίνημα ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα και στις 26/7/1953 ήταν επικεφαλής ομάδας επαναστατών που επιτέθηκε στους στρατώνες της Μονκάδα. Η απόπειρα απέτυχε και ο ίδιος μαζί με συντρόφους του συνελήφθη, όμως η 26η του Ιούλη σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης.

Σχεδόν 6 χρόνια μετά - και 3 χρόνια μετά την είσοδο των επαναστατών από το Μεξικό, στο θρυλικό πλοιάριο «Γκράνμα» - την 1η Γενάρη του 1959 ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας μπαίνει θριαμβευτικά στην Αβάνα. Η Κουβανική Επανάσταση αποδεικνύει ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος, ενώ βρήκε αμέσως την αμέριστη στήριξη της Σοβιετικής Ενωσης και των τότε σοσιαλιστικών χωρών. Δύο χρόνια μετά, στον Κόλπο των Χοίρων στην παραλία Χιρόν, ο ιμπεριαλισμός θα υποστεί την πρώτη του ήττα στο δυτικό ημισφαίριο, όπου τσακίστηκε η εισβολή 1.400 μισθοφόρων που έστειλε η αμερικανική κυβέρνηση. Ο Φ. Κάστρο στη μεγάλη διαδήλωση στις 16/4/1961, στις κηδείες των σκοτωμένων από τις αεροπορικές επιδρομές (λίγο πριν την απόβαση των μισθοφόρων της CIA), ανακηρύσσει για πρώτη φορά τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης.

Για δεκαετίες ο Φιντέλ από τη θέση του Προέδρου της Κούβας και ως επικεφαλής του ΚΚ Κούβας, πρωτοστατεί στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, συμβάλλει στο ξεπέρασμα δυσκολιών της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και περικύκλωσης μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες.

Αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα και ιδιαίτερα στον κουβανικό λαό, στον αγώνα που δίνει και σήμερα ενάντια στον απάνθρωπο αμερικανικό αποκλεισμό. Θα ζει για πάντα στην ιστορική μνήμη και τη συλλογική συνείδηση των καταπιεσμένων όλου του κόσμου, στον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για την τελική νίκη, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.