Για να δούμε, λοιπόν, τι λέει αυτή η «έκκληση του ΚΕΑ».

Η ανεργία, η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δεν είναι λοιπόν δομικό πρόβλημα, αποτέλεσμα και ουσιαστικό γνώρισμα του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού, αλλά ενός «κενού» και της καθημερινότητας! Οι «αριστεροί» της ΕΕ δε βλέπουν μόνο κενό εκεί που υπάρχει μόνο μια συμπαγής, σκληρή, αντιδραστική πολιτική και ένα πλήθος από ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, αλλά μπερδεύουν το κενό με τη βαθύτητα της σκέψης.

Ετσι, στέλνουν το εξής αισιόδοξο μήνυμα (στους εργαζόμενους ή στο κεφάλαιο της ΕΕ;): «Το ΚΕΑ μπορεί και θα είναι η πολιτική δύναμη που θα εργαστεί για να γεμίσει το κενό αυτό, για να ξεπεραστεί η κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών για την πολιτική που πλήττει την Ευρώπη».

Τώρα μπορούν να μείνουν ήσυχοι οι ανησυχούντες για το μέλλον της ΕΕ. Το φάρμακο για την κρίση της το βρήκε επιτέλους και το κρατάει στα χέρια του το ΚΕΑ...

Εκτός από μνήμη όμως οι ηγέτες του Ευρωκόμματος έχουν απολέσει και άλλα πράγματα, διαφορετικά δεν εξηγείται το να καλούν στη μάχη για μια «ανεξάρτητη (ΕΕ) από την κηδεμονία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ»! Αυτό σημαίνει ανανέωση της ανανέωσης. Από τα «αυτόνομα κινήματα» και την «Αριστερά των κινημάτων» του Μπερτινότι, τώρα πέρασαν στην «Αριστερά» των αυτόνομων ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ενώσεων! Λευτεριά, λοιπόν, στους ευρωπαϊκούς κολοσσούς! Στη «Ζήμενς», στην BP, στους τραπεζίτες, στα «Γιουροφάιτερ».

Ωστε λόγω της κηδεμονίας που υφίστανται τα ευρωπαϊκά μονοπώλια από τις ΗΠΑ εξαναγκάζονται να κυνηγούν το κέρδος, να εκμεταλλεύονται τους εργάτες τους, να ληστεύουν τους λαούς; Να κάνουν πολέμους, να διεκδικούν μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς και ζώνες επιρροής και να αλληλοδαγκώνονται με λύσσα μεταξύ τους, για το ποιο θα εισπράξει τα περισσότερα από τη μοιρασιά;

Ευτυχώς, όμως, το ΚΕΑ, ως σύγχρονος ιππότης, είναι αποφασισμένο να τα λυτρώσει από αυτή τη βάσανο.

Το προσωπείο του ΚΕΑ καταρρέει αμέσως, κάθε φορά που επιβάλλεται να πάρει θέση για τα συγκριμένα. Και τα συγκεκριμένα λένε: Οταν, όχι μόνο συμφωνεί με την πολιτική της ΕΕ στη Μέση Ανατολή, που εκβιάζει κυνικά και ωμά με το οικονομικό πάγωμα τους Παλαιστινίους για να εκλέξουν κυβέρνηση που να της είναι αρεστή, που έχει σιωπήσει ένοχα για το ισραηλινό τείχος του αίσχους, που έστειλε στρατό στο Λίβανο με στόχο να κάνει αυτό που δεν κατάφερε με τον πόλεμο το Ισραήλ, να αφοπλίσει την αντίσταση, αλλά επιπλέον: «Απαιτεί από την ΕΕ να έχει ακόμα μεγαλύτερη συμβολή στην ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή»!

Οταν φτάνει στο Ιράκ, τότε γίνεται και υποστηρικτής του Μπους και του Μπλερ, καθώς απαιτεί: «Να υπάρξει χρονοδιάγραμμα για την απόσυρση των στρατευμάτων των ΗΠΑ και των άλλων ξένων στρατευμάτων από το Ιράκ ταυτόχρονα με τον αφοπλισμό όλων των παραστρατιωτικών τμημάτων»! Μα για τον αφοπλισμό των «τρομοκρατών», κύριοι του ΚΕΑ, σφάζουν σήμερα το λαό του Ιράκ οι ΗΠΑ και η Βρετανία, το ξεχάσατε; Αν καταφέρουν να τσακίσουν την ιρακινή αντίσταση ή όταν τσακιστούν από αυτήν, έτσι κι αλλιώς θα φύγουν χωρίς τις δικές σας προτροπές.

Ποιων; Των συντηρητικών, των σοσιαλδημοκρατών, των κεντροαριστερών κυβερνήσεων που στήριξε και στηρίζει το ΚΕΑ, όπως τώρα του Πρόντι στην Ιταλία;

Και συνεχίζει: «Τα σημερινά σχέδια της Κομισιόν και των κρατών-μελών για παραπέρα ελαστικοποίηση στοχεύουν σε μεγαλύτερη αποδόμηση του κόσμου της εργασίας». «Η Πράσινη Βίβλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το Εργατικό Δίκαιο έχει σαν στόχο την ακύρωση της σχέσης μεταξύ εργασίας και παραγωγής, τη μετατροπή της εργασίας και των κοινωνικών υπηρεσιών σε μια ιδιωτική υπόθεση».

Τι γλώσσα κι αυτή! Ακρως ευρωενωσιακή και σοσιαλδημοκρατική, αντίστοιχη της σκέψης δηλαδή. «Αποδόμηση του κόσμου της εργασίας» και όχι βάθεμα της εκμετάλλευσης των εργατών! «Ακύρωση της σχέσης μεταξύ εργασίας και παραγωγής»(!) και όχι χειροτέρευση των όρων πώλησης της εργατικής δύναμης...

1η δόση: «Η Ευρωπαϊκή Αριστερά απορρίπτει τα σχέδια εκκίνησης μίας στρατηγικής της Λισαβόνας ΙΙ. Η εφαρμογή της έχει οδηγήσει στην αύξηση των ανέργων ή των απασχολούμενων σε επισφαλείς θέσεις εργασίας, σε περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις». Ναι, αλλά δείχνετε μόνο τη μια πλευρά, γιατί ξεχνάτε την άλλη, όπου και εσείς έχετε σημαντική συνεισφορά. Οτι το ευρωπαϊκό κεφάλαιο (με αυτή τη στρατηγική) αύξησε τα κέρδη του και βελτίωσε τη θέση του στον ανταγωνισμό με τους αντιπάλους του. Εσείς δε θέλετε πιο ισχυρή ΕΕ; Αλήθεια, πού διαφωνείτε με τη στρατηγική της Λισαβόνας; Στους στόχους ή στον τρόπο υλοποίησής τους; Αυτά, ως γνωστόν, δε διαχωρίζονται. Αν είστε κατά των στόχων, τότε αναγκαστικά πρέπει να είστε και κατά της ΕΕ. Εκτός και αν το δικό σας μαγικό φάρμακο κάνει το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο του υπεργερασμένου και ολοκληρωτικά σάπιου ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού να αναπαράγεται χωρίς να έχει ανάγκη την υπεραξία, χωρίς ένταση της εκμετάλλευσης, χωρίς κρίσεις, χωρίς πολέμους!

2η δόση: «Να ιδρύσουμε μια κοινωνική, ειρηνική και βιώσιμη Ευρωπαϊκή Ενωση, στηριγμένη στην ευρύτερη δυνατή δημοκρατική συμμετοχή όλων των πολιτών». Συγνώμη, τα ευρωπαϊκά μονοπώλια πού ακριβώς θα βρίσκονται για να μην τα ενοχλήσουν οι πολίτες με τη συμμετοχή τους;

Δηλαδή, λίγο καλύτερη ανακατανομή του πλούτου που παράγουν οι εργάτες, κάποια πρόσβαση στην Παιδεία, βρε αδελφέ, και δωρεάν το πρώτο έτος στα ΑΕΙ! Αυτά είναι τα σύγχρονα δικαιώματα των Ευρωπαίων εργαζομένων στον 21ο αιώνα των θαυμαστών τεχνολογικών επιτευγμάτων και του τεράστιου παραγόμενου πλούτου!

Αυτή είναι η «ριζικά αντίθετη πολιτική από τη νεοφιλελεύθερη»; Ακόμα και ο πρόσφατα αποθανών θεωρητικός του νεοφιλελευθερισμού Φρίντμαν, που πρωτοδιατύπωσε τη θέση του ελάχιστου εισοδήματος, είχε πιο «επώδυνες» προτάσεις για το κεφάλαιο από τις δικές σας.

Ο οπορτουνισμός του σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι ασύγκριτα πιο ξετσίπωτος, πιο αντιεπιστημονικός, πιο αντεπαναστατικός από αυτόν του χτες. Ακόμα και όταν λέει τα ίδια πράγματα. Οι σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου είναι τόσο μεγάλες και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού τόσο οξυμένα, που αποκαλύπτουν και γελοιοποιούν με τη μια καμώματα των αριστερών ιπποτών του ιμπεριαλισμού.