Motion Team

Από την παρουσίαση του υποψήφιου πρυτανικού σχήματος «Πανεπιστημιακή Αγωνιστική Παρέμβαση ΑΠΘ»

Είναι πρόσχημα το δημοσιονομικό έλλειμμα. Πολύ περισσότερο, οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμιά ευθύνη για τη δημιουργία του. Το δημιούργησαν και το διογκώνουν οι φοροαπαλλαγές και η κρατική χρηματοδότηση της πλουτοκρατίας, που προκλητικά συνεχίζονται. Η ανισομετρία και η αναρχία της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν είναι αποτέλεσμα «κακής» διαχείρισης των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, αλλά ίδιο χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού συστήματος. Μιας καπιταλιστικής ανάπτυξης, οργανικά ενταγμένης στη στρατηγική της ΕΕ, που δένει βαθύτερα τη χώρα μας στο άρμα των ανταγωνισμών και των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.

ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. τρομοκρατούν το λαό για να προχωρήσουν κατά γράμμα το «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης», σαρώνοντας τα εναπομείναντα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, διασφαλίζοντας την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων. Από κοντά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που αθωώνει τη στρατηγική του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, διαλέγει ιμπεριαλιστή (ΕΕ ή ΔΝΤ) και παλεύει - όπως διατείνεται - για τη «δίκαιη» κατανομή των βαρών της κρίσης!! Για μια ακόμη φορά αναδείχνεται ως δύναμη παρεμπόδισης της ριζοσπαστικοποίησης της λαϊκής συνείδησης και αποπροσανατολισμού του κινήματος.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί ένα πιο βάρβαρο πλήγμα στο εισόδημα των εργαζομένων, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στις εργασιακές σχέσεις, στην Υγεία και στην Παιδεία. Τα αντιδραστικά μέτρα που ανακοίνωσε για την Παιδεία και το λεγόμενο «νέο σχολείο», ο χαρακτήρας των πανεπιστημίων και ΤΕΙ με την ενσωμάτωση της οδηγίας 36/2005, η πιστοποίηση επαγγελματικών προσόντων και το διαβόητο αυτοδιοίκητο, αποτελούν όχι μόνο ένα ακόμα μεγάλο βήμα στην κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης και ταξικής διαφοροποίησης της εκπαίδευσης, αλλά ξεθεμελιώνουν συνολικά το εκπαιδευτικό σύστημα.

Γενικότερος στόχος είναι η εκπαίδευση να προσαρμοστεί στις αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας, να υποταχθεί πλήρως στους στόχους του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας και της Μπολόνια. Να καταστεί εργαστήριο προετοιμασίας των αυριανών «ευέλικτων» εργαζομένων, που θα πουλούν φτηνά την εργατική τους δύναμη, θα «κινούνται» από την ημιαπασχόληση στην ανεργία, από κλάδο σε κλάδο και από χώρα σε χώρα, ανάλογα με τα πεδία κερδοφορίας που αναζητούν κάθε φορά οι διάφοροι μονοπωλιακοί όμιλοι. Παράλληλα, προετοιμάζει τους νέους ως χειραγωγήσιμη δύναμη, διαποτισμένους με τις αξίες της πλουτοκρατίας και ένα πλήθος αντιεπιστημονικών και ανορθολογικών αντιλήψεων, πτυχή των οποίων είναι ο οξυμένος αντικομμουνισμός από καθέδρας, η καταδίκη των εργατικών και λαϊκών αγώνων όπου Γης.

Στην Ανώτατη Εκπαίδευση τα αντιλαϊκά μέτρα έχουν προχωρήσει, ενώ ετοιμάζονται νέες αλλαγές για την ολοκληρωτική παράδοσή της στην επιχειρηματική κερδοφορία.

• Με τη συναίνεση και την ενεργό συμμετοχή των πρυτανικών αρχών καταρτίστηκαν τετραετή στρατηγικά προγράμματα, στην ουσία επιχειρηματικές συμφωνίες για το τι «εμπόρευμα» θα παράγει το πανεπιστήμιο και τι θα εισπράττει ως αντάλλαγμα.
• Πανεπιστήμια και ΤΕΙ επιβάλλουν δίδακτρα και εμπορεύονται μεταπτυχιακές σπουδές, ενώ ένα μέρος του ΔΕΠ τις διευθύνει ως επιχειρήσεις, καλοστημένες ή μη. Διευρύνονται τα ταχύρρυθμα μεταπτυχιακά ειδίκευσης που εμπορεύονται τις ελπίδες των φοιτητών, των παιδιών της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και τορπιλίζουν προπτυχιακές σπουδές και πτυχία.
• Με εκβιασμούς για μη χρηματοδότηση προχώρησαν οι διαδικασίες της λεγόμενης «αξιολόγησης». Μέσα από αυτή ξεχωρίζονται τα πρόβατα από τα ερίφια, οι πιστοί στις αναδιαρθρώσεις από τους άπιστους. Προωθείται η κατηγοριοποίηση των Πανεπιστημίων, επιλέγονται τα ιδρύματα εκείνα που θα αναλάβουν αναβαθμισμένο ρόλο στην αναπαραγωγή και εξειδίκευση της κυρίαρχης ιδεολογίας, θα επεξεργαστούν την απαραίτητη «επιστημονική» κάλυψη που θα δικαιολογεί τη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, τον ίδιο τον πυρήνα του εκμεταλλευτικού συστήματός τους. Το κυνήγι της «αριστείας» γίνεται ο πυλώνας για την εξασφάλιση πρόσβασης στις χρηματοδοτήσεις.
• Οι πρυτανικές αρχές και η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ και της ΟΣΕΠ ενώ δεν ψελλίζουν λέξη για την υποβάθμιση των σπουδών, τις περικοπές συγγραμμάτων, τις ελλείψεις υποδομών, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την ανάγκη αξιολόγησης και κατάταξης των ιδρυμάτων, ώστε να γίνουν πιο ελκυστικά στις επιχειρήσεις - χορηγούς και να δώσουν διαπιστευτήρια στους στρατηγικούς στόχους του ευρωενωσιακού κεφαλαίου.
• Η κυβέρνηση ανακοίνωσε και νέες περικοπές στη χρηματοδότηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης και της έρευνας. Τα χρήματα που διοχετεύονται μέσω των ΕΛΚΕ και των ευρωπαϊκών ερευνητικών προγραμμάτων ελέγχονται από τις επιχειρήσεις, που καθορίζουν τους στόχους και την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων. Πολύ συχνά αυτές οι χρηματοδοτήσεις λειτουργούν ως μηχανισμός ενσωμάτωσης στο πανεπιστημιακό - επιχειρηματικό σύμπλεγμα. Σε συνδυασμό με την ολοένα μειούμενη κρατική χρηματοδότηση, η επιβίωση των Πανεπιστημίων - ΤΕΙ, αλλά και των συναδέλφων, συνδέεται περισσότερο με την ικανότητά τους να προσελκύουν κάθε λογής χρηματοδότες παρά με την ερευνητική και διδακτική τους επίδοση. Ετσι, η πλήρης υποταγή στις απαιτήσεις και στα συμφέροντα των χρηματοδοτών τους γίνεται κριτήριο επιβίωσης και για συναδέλφους και για ιδρύματα.
• Η επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας στο διδακτικό προσωπικό, το σπάσιμο των θέσεων σε δύο και τρία κομμάτια και η στελέχωσή τους με συμβασιούχους, ιδιαίτερα για τα ΤΕΙ και τα περιφερειακά πανεπιστήμια, διαμορφώνει καθεστώς ομηρίας χιλιάδων, νέων κυρίως, ακαδημαϊκών δασκάλων. Εξωθούνται να αντιμετωπίζουν το εκπαιδευτικό έργο ως πάρεργο, να υποτάσσονται στις απαιτήσεις των αφεντικών - καθηγητών που διαχειρίζονται εργολαβικά τις χρηματοδοτήσεις. Τα συνδικαλιστικά όργανα και οι διοικήσεις των Ιδρυμάτων συναινούν.
• Η ενσωμάτωση της Οδηγίας 36/2005 και η αναγνώριση των κολεγίων, η προωθούμενη «Διά Βίου Μάθηση» και πιστοποίηση, που αποσυνδέουν τα πτυχία από την πρόσβαση στο επάγγελμα, που προσαρμόζουν το περιεχόμενο των σπουδών στις ευκαιριακές ανάγκες της αγοράς, συνιστούν μόνο κάποια από τα παραδείγματα της πιο αποδοτικής συστράτευσης της Ανώτατης Εκπαίδευσης με τα συμφέροντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Η τελευταία συνάντηση των υπουργών Παιδείας σε Βιέννη και Βουδαπέστη αποδεικνύει την αποφασιστικότητά τους να προχωρήσουν στο σπάσιμο των σπουδών σε κύκλους, στην παγίωση των πιστωτικών μονάδων και της «αξιολόγησης», στην παραπέρα μείωση της κρατικής χρηματοδότησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης και στη βαθύτερη πρόσδεσή της με τις επιχειρήσεις.
• Το πανεπιστημιακό άσυλο δέχεται νέα σφοδρή επίθεση, προφανώς ως ασυμβίβαστο με την απρόσκοπτη επιχειρηματική δραστηριότητα.

Αυτή την πολιτική έτρεξαν να χειροκροτήσουν οι διοικήσεις των πανεπιστημίων, οι ισχυρές συντεχνίες των επαγγελματικών ενώσεων (ΤΕΕ, ΓΕΩΤΕΕ, δικηγορικός σύλλογος) και οι συνδικαλιστικές ομοσπονδίες. Οι ηγεσίες της ΠΟΣΔΕΠ και της ΟΣΕΠ-ΤΕΙ, που έχουν μετατρέψει τα συνδικαλιστικά όργανα των διδασκόντων σε αρωγό των αντιδραστικών αλλαγών στο Πανεπιστήμιο, έχουν τρέξει ήδη, με την ανακοίνωση των νέων μέτρων, να δηλώσουν τη συμμετοχή και συμβολή τους στον «κοινωνικό διάλογο» και στη διαβούλευση για το ολοκληρωτικό ξεθεμέλιωμα - ξεπούλημα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Συνομιλούν με την εκάστοτε κυβέρνηση για το νέο ρόλο των πανεπιστημίων. Λένε «ναι» στην «αριστεία» της αγοράς, προσδοκώντας μια καλύτερη θέση για το δικό τους «μαγαζί», για να παίξουν με ισχυρότερα χαρτιά στον ανταγωνισμό των «Πανεπιστημίων ΑΕ». Απέναντι στις εξελίξεις στην εκπαίδευση εκφράζουν την αγωνία των επιχειρήσεων και όχι την αγωνία της σπουδάζουσας νεολαίας και του λαού.

Οι αντιδραστικές αλλαγές στο Πανεπιστήμιο έχουν τη στήριξη μερίδας του ΔΕΠ που έχει ή επιδιώκει διασυνδέσεις με επιχειρηματικά συμφέροντα και μονοπωλιακά συγκροτήματα. Ομως, παρ' όλους τους αρνητικούς συσχετισμούς που αποτυπώνονται στις Ομοσπονδίες του διδακτικού προσωπικού σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, υπάρχουν ισχυρές φωνές αντίστασης που υπερασπίζονται τον πραγματικά δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης, που εκφράζουν την άρνηση του ακαδημαϊκού δασκάλου να εκφυλιστεί σε μεσάζοντα των επιχειρήσεων. Σε αυτούς τους δασκάλους απευθύνεται η ΔΗΠΑΚ, τονίζοντας την ανάγκη αντιπαράθεσης και αντεπίθεσης στην ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, στην επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, στο ξεπούλημα της έρευνας στις επιχειρήσεις, στην αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα.

Η ΔΗΠΑΚ καλεί τους πανεπιστημιακούς δασκάλους που αρνούνται να υποτάξουν την έρευνα και τη διδασκαλία τους στα συμφέροντα των επιχειρήσεων, που θέλουν να υπηρετήσουν τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες, που υπερασπίζονται τη δημόσια και δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση, να ορθώσουν το ανάστημά τους. Εχουν χρέος να συμβάλουν με κάθε τρόπο ώστε να μη νομιμοποιηθεί, αλλά να καταδικαστεί στη λαϊκή συνείδηση αυτή η βαθιά ταξική πολιτική. Να αποκαλύψουν στο λαό ότι πίσω από τις κυβερνητικές κορόνες για αξιολόγηση, ποιότητα, αναβάθμιση, σύνδεση με τις ανάγκες της αγοράς, κρύβεται η υποβάθμιση και η διάλυση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Κρύβεται η χυδαία εκμετάλλευση της επιστήμης από την ολιγαρχία και η χρησιμοποίησή της σε βάρος των λαϊκών αναγκών και συμφερόντων, η ακόμη μεγαλύτερη χειραγώγηση, φίμωση και στρέβλωση της επιστημονικής αλήθειας, η πλήρης άρνηση του σκοπού της επιστήμης.

Δεν έχουμε αυταπάτες! Τα νέα πρυτανικά σχήματα που θα εκλεγούν, θα κληθούν να συμβάλουν πιο ουσιαστικά στην εφαρμογή των αντιλαϊκών πολιτικών στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Οι δυνάμεις που ηγούνται της μάχης των πρυτανικών εκλογών σε κάθε πανεπιστήμιο δεν έχουν άγνωστη διαδρομή και αφετηρία. Εχουν τη στήριξη των κομμάτων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, προσεταιρίζονται με άνεση τις δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αφού από κοινού στηρίζουν τον ευρωενωσιακό προσανατολισμό στην εκπαίδευση.

Η ΔΗΠΑΚ έχει αναπτύξει σταθερή αντιπαράθεση με τους προσανατολισμούς τους, απορρίπτει τις αυταπάτες περί του δήθεν αυτοδιοίκητου των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Σε αυτή τη μάχη παλεύει για τη διαμόρφωση σταθερής συσπείρωσης στη γραμμή της ανυπακοής στην ΕΕ και στα μονοπωλιακά συμφέροντα. Στη γραμμή της ανυπακοής στην πολιτική της κυβέρνησης και της ΝΔ στο πανεπιστήμιο και στην Παιδεία γενικότερα. Για τη συσπείρωση ακαδημαϊκών δασκάλων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ που, μαζί με τους εργαζόμενους και τους φοιτητές, θα επιχειρήσουν να διευρύνουν τη γραμμή αντεπίθεσης απέναντι στις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις και στις κατευθύνσεις του κεφαλαίου.

Η καπιταλιστική κρίση δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Η διέξοδος του αστικού πολιτικού συστήματος και του κεφαλαίου από την κρίση ούτε προοδευτική θα είναι ούτε για το συμφέρον του λαού, της νεολαίας ή της επιστήμης. Με οδηγό τις ανάγκες των αγορών η ζωή και η Παιδεία θα χωράνε όλο και πιο λίγους από την εργατιά και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι οφείλουν να επιλέξουν με ποιον θα πάνε και ποιον θα στηρίξουν.

Καλεί τα μέλη ΔΕΠ, τους εργαζόμενους στο Πανεπιστήμιο, τους φοιτητές και σπουδαστές να συγκροτήσουμε μέτωπο ανυπακοής και αντεπίθεσης στο επιχειρηματικό Πανεπιστήμιο, που θα παλέψει πριν και μετά τις πρυτανικές εκλογές ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν ήδη παρθεί και αυτά που θα ακολουθήσουν. Που θα ενώσει τον αγώνα μας για το Πανεπιστήμιο με τον αγώνα του λαού να ζει και να διαφεντεύει τον ιδρώτα του, να θεμελιώσει για τα παιδιά του ζωή και δικαιώματα.

Να βαδίσουμε, μαζί με τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τα λαϊκά στρώματα, ένα δύσκολο και επίπονο δρόμο, αλλά και το μοναδικό που μπορεί να διασφαλίσει πραγματική κοινωνική ευημερία. Οπου η επιστήμη και η Παιδεία θα κατακτήσουν τον πραγματικό τους ρόλο. Μια κοινωνία που θέτει ως πυρήνα της ανάπτυξης την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων είναι καταστροφική και για την επιστήμη και για τη ζωή. Είναι σήμερα αναγκαίο και γι' αυτό ρεαλιστικό να τεθεί και από τη μεριά της πανεπιστημιακής κοινότητας η ανάγκη οργάνωσης της κοινωνίας με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των ανθρώπων του μόχθου. Σε αυτό το δρόμο η επιστήμη μπορεί να αναδειχτεί σε βασικό παράγοντα απελευθέρωσης και χειραφέτησης του εργαζόμενου ανθρώπου.

• Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν. Κατάργηση της αναχρονιστικής διάκρισης σε πανεπιστημιακή και μη πανεπιστημιακή - τεχνολογική εκπαίδευση, που αναπαράγει τις αλληλοεπικαλύψεις και την ανισοτιμία των Πανεπιστημίων - ΤΕΙ, τις κατηγοριοποιήσεις ανάμεσα στα Ιδρύματα, τα τμήματα και τους αποφοίτους τους.
• Ενιαίες προπτυχιακές σπουδές και μεταπτυχιακές σπουδές ενός κύκλου που να οδηγούν αποκλειστικά σε διδακτορικό δίπλωμα. Κατάργηση των πάσης φύσεως μεταπτυχιακών ειδίκευσης.
• Παιδεία με 2χρονη δωρεάν υποχρεωτική προσχολική αγωγή, ενιαίο δημόσιο και δωρεάν 12χρονο σχολείο για όλα τα παιδιά μέχρι τα 18 τους χρόνια, με διέξοδο στη συνέχεια στις δημόσιες δωρεάν επαγγελματικές σχολές ή στην ενιαία δημόσια και δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση.
• Καμιάς μορφής ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, έξω οι επιχειρήσεις από το Πανεπιστήμιο και την έρευνα. Οχι στην εφαρμογή της οδηγίας 36/2005, κατάργηση του νόμου για τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών.
• Κατάργηση του συστήματος αξιολόγησης ιδρυμάτων και διδακτικού προσωπικού και των πιστωτικών μονάδων, της σύνδεσης της χρηματοδότησης με το βαθμό ανταπόκρισής τους στις απαιτήσεις της αγοράς.
• Να αυξηθεί η δημόσια χρηματοδότηση για την Παιδεία στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού. Να ενισχυθεί αποφασιστικά η υλικοτεχνική υποδομή των πανεπιστημίων.
• Τριπλασιασμό των δαπανών για την έρευνα αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό, ώστε να καλύπτονται με επάρκεια όλοι οι τομείς της και να συμμετέχει σε αυτήν το σύνολο των ερευνητικών ιδρυμάτων, των Ανώτατων Ιδρυμάτων και του ερευνητικού και διδακτικού τους προσωπικού.
• Κατάργηση των Ειδικών Λογαριασμών. Ενταξη των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων στον κρατικό προϋπολογισμό και διανομή τους σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ προκειμένου να τα αξιοποιήσουν σύμφωνα με τις ανάγκες τους.
• Κατάργηση των spin-off εταιρειών και των clusters, που διαχειρίζονται και διευθύνουν καθηγητές - εργολάβοι της έρευνας, ξεπουλώντας τα ερευνητικά αποτελέσματα και προσανατολίζοντας τις ακαδημαϊκές λειτουργίες σύμφωνα με τις υποδείξεις του μονοπωλιακού κεφαλαίου.
• Το αναβαθμισμένο πτυχίο να είναι μοναδική προϋπόθεση για την πρόσβαση στο επάγγελμα. Οχι στην πιστοποίηση και στη «Διά Βίου Μάθηση», που παγιώνουν την εργασιακή περιπλάνηση και θέτουν περαιτέρω ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση.
• Κατάργηση κάθε μορφής εξετάσεων για την απόκτηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος στις επαγγελματικές ενώσεις ή σε οποιονδήποτε φορέα πιστοποίησης, κρατικό ή ιδιωτικό. Η πρακτική άσκηση να ενταχθεί στο πρόγραμμα σπουδών και να γίνεται με την ευθύνη και εποπτεία του πανεπιστημιακού ιδρύματος.
• Στήριξη της λαϊκής οικογένειας που σπουδάζει τα παιδιά της. Κατάργηση κάθε μορφής διδάκτρων σε οποιοδήποτε επίπεδο. Δωρεάν στέγαση για όλους που σπουδάζουν μακριά από τις οικογένειές τους. Μέχρι να φτιαχτούν εστίες, 400 ευρώ μηνιαία επιδότηση ενοικίου για όσους το οικογενειακό εισόδημα δεν ξεπερνά τις 40.000 ευρώ ετησίως. Δωρεάν διανομή όλων των απαραίτητων συγγραμμάτων σε κάθε μάθημα, χωρίς καμία περικοπή, ούτε ένα ευρώ από τις τσέπες των φοιτητών για σίτιση, αναλώσιμα, κτλ. Αναβάθμιση του κτιριακού και εργαστηριακού εξοπλισμού των ΑΕΙ και ΤΕΙ, εξασφάλιση νέων σύγχρονων υποδομών, βιβλιοθηκών.
• Μέτρα στήριξης των εργαζόμενων φοιτητών και σπουδαστών. Εξάωρη - πενθήμερη εργασία με αποδοχές οκταώρου. Αδεια με αποδοχές και κάθε είδους διευκόλυνση την περίοδο των εξετάσεων.
• Υποτροφίες για όλους τους υποψήφιους διδάκτορες στο ύψος του βασικού κατώτατου μισθού (1.400 ευρώ) αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Κατάργηση κάθε μορφής ετεροαπασχόλησης των μεταπτυχιακών φοιτητών. Οι υποψήφιοι διδάκτορες να μην «μπαλώνουν τρύπες» στα κενά του διδακτικού προσωπικού, να συμμετέχουν στη διδασκαλία εφόσον αυτό υπηρετεί το ερευνητικό και παιδαγωγικό τους έργο, με την ουσιαστική παρουσία και βοήθεια του καθηγητή.
• Αύξηση του διδακτικού προσωπικού σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Μόνιμη, σταθερή δουλειά, κατάργηση του θεσμού των συμβασιούχων και εκτάκτων με άμεση προκήρυξη αντίστοιχων θέσεων ΔΕΠ. Μέχρι τότε οι συμβασιούχοι δάσκαλοι να συμμετέχουν ισότιμα σε όλες τις συλλογικές διαδικασίες.
• Κατοχύρωση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Νέο ακαδημαϊκό μισθολόγιο με κλιμάκωση των μισθών αναλογικότερα προς τις κατώτερες βαθμίδες, με βάση τις 2.000 ευρώ καθαρά για τον πρωτοδιόριστο λέκτορα. Καθιέρωση της σύνταξης στο 80% του μισθού του τελευταίου εργασιακού έτους.
• Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων του διοικητικού και τεχνικού προσωπικού σε γραμματείες, βιβλιοθήκες, εργαστήρια και στις λοιπές λειτουργίες των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Μόνιμη σταθερή δουλειά, 1.400 ευρώ κατώτατος μισθός, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
• Να φύγουν οι εργολάβοι από τις πάγιες λειτουργίες των πανεπιστημίων (καθαριότητα, σίτιση, φύλαξη, κτλ.). Καμιά απόλυση, πρόσληψη του προσωπικού των εργολαβιών αυτών ως μόνιμου προσωπικού για να καλυφθούν οι ανάγκες των ιδρυμάτων.
• Υπεράσπιση του ασύλου, η κατάργηση του οποίου εξυπηρετεί την ανεμπόδιστη είσοδο των επιχειρήσεων στις λειτουργίες της διδασκαλίας και της έρευνας.