Μπροστά στην «καταιγίδα» ποικίλων ευρωενωσιακών αντιλαϊκών μέτρων, που δέχονται εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρωπαίοι εργαζόμενοι, προβάλλει αδήριτη η ανάγκη ευρύτερου συντονισμού δράσης, κινητοποίησης και αντίδρασης, σημειώνει σε συνέντευξή του στο «Ρ» ο Γκαρτ Χόφγκαρντ, υπεύθυνος του διεθνούς τμήματος της εφημερίδας του ΚΚ Αυστρίας, «Vocksstimme» («Φωνή του Λαού»). Ο Χόφγκαρντ, που ήρθε στην Αθήνα συμμετέχοντας στην πρόσφατη διεθνή συνδιάσκεψη Κομμουνιστικών Κομμάτων, αναφέρεται μεταξύ άλλων και στη νέα, όπως εκτιμά, πολιτικο-κοινωνική πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην Αυστρία, όπου προβάλλει πλέον ως ανερχόμενη δύναμη η κινητοποίηση της νεολαίας, της εργατικής τάξης, αλλά και των απρόθυμων (έως πρότινος...) για δράση εργατικών συνδικάτων...

- Τελευταία, είχαμε μαζικές διαδηλώσεις και τη μεγαλύτερη απεργία των τελευταίων πενήντα χρόνων στην Αυστρία. Παρόμοιες κινητοποιήσεις, με αφορμή κυβερνητικά μέτρα για περικοπές συντάξεων και αντεργατικά νομοσχέδια, παρατηρούνται σε Γαλλία, Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παρά τις αντιδράσεις, οι κυβερνήσεις περνούν τα αντιλαϊκά μέτρα. Γιατί θεωρείτε πως συμβαίνει αυτό;

- Στην Αυστρία έχουμε μία εντελώς νέα κατάσταση τα τελευταία τουλάχιστον τρία χρόνια, μία κυβέρνηση με αντιδραστικά μέτρα, προβλήματα με το ακροδεξιό κόμμα. Παρά τις μαζικές διαδηλώσεις και αντιδράσεις, η κυβέρνηση, αλλά και κόμματα της αντιπολίτευσης δεν ανταποκρίνονται. Και αυτό, γιατί μιλάμε για κυβέρνηση και πολιτικές παρατάξεις, που εκφράζουν τα συμφέροντα του καπιταλισμού, της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς, και τα οποία σαφώς έρχονται σε αντιπαράθεση με τη βούληση και τις διεκδικήσεις του αυστριακού λαού. Γι' αυτό και τα αγνοούν ή κάνουν πως δεν είναι ενήμεροι γι' αυτά... Παρ' όλα αυτά, το καινούριο στοιχείο είναι οι μαζικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις, όχι μόνον απ' το χώρο της αριστεράς, αλλά και απ' το χώρο της νέας γενιάς, που φαίνεται πλέον να πολιτικοποιείται εξαιτίας των προβλημάτων. Επίσης, καινούριο στοιχείο μάλλον των τελευταίων τριών μηνών είναι η κινητοποίηση των εργατικών συνδικάτων, των εργατικών ενώσεων, των κοινωνικών κινημάτων, που διαμαρτύρονται κατά της κυβέρνησης συμμετέχοντας σε διαδηλώσεις. Το κίνημα αυτό φαίνεται πως είναι μεγάλο, τεράστιο. Επίσης, καινούριο, να μην πω ασυνήθιστο για τα δεδομένα της Αυστρίας, είναι η πραγματοποίηση απεργιών απ' τα εργατικά συνδικάτα! Η απεργία μπορεί να συνηθίζεται σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, όμως, στην Αυστρία δεν είναι διόλου σύνηθες. Βλέπετε, μέχρι πρότινος, δεν είχαμε απεργίες εδώ και μισόν αιώνα!

Ομως, η ενδιαφέρουσα αυτή κατάσταση έχει αλλάξει πάρα πολύ και αυτό γιατί, μεταξύ άλλων, κανένα απ' τα κοινοβουλευτικά κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έπαιξε τον πραγματικό του ρόλο ως αντιπολιτευτική δύναμη. Οι σοσιαλδημοκράτες και οι πράσινοι είναι στην αντιπολίτευση, η κεντροδεξιά κυβέρνηση δε νοιάζεται για τα κοινωνικά ζητήματα. Οι πρώτοι το μόνο που θέλουν είναι να επιστρέψουν στην εξουσία... Εν ολίγοις, έχουμε την ακόλουθη κατάσταση: Κόμματα συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, που εκφράζουν, ως επί το πλείστον, το κεφάλαιο, αγνοώντας τις διαθέσεις και τα προβλήματα του λαού και, απ' την άλλη, το νέο δεδομένο ενός εντεινόμενου λαϊκού κινήματος, που αντιτίθεται στις αντεργατικές αντιλαϊκές πολιτικές, δίχως ωστόσο να εκφράζεται, τώρα, στο Κοινοβούλιο. Υπάρχει, νομίζω, πλέον στην Αυστρία αρκετός χώρος για κόμματα, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστρίας, το οποίο βλέπει τις δυνάμεις του σε καλύτερη κατάσταση απ' ό,τι πολλά χρόνια στο παρελθόν...

- Είναι εντεινόμενο το πρόβλημα της ανεργίας και της εργασιακής ανασφάλειας στην Αυστρία;

- Νομίζω πως οι δείκτες ανεργίας δεν είναι τόσο μεγάλοι, όπως, π.χ., στη νότια Ευρώπη, όμως η τάση τους είναι αυξητική. Ισως είναι ενδεικτικό να αναφέρουμε πως σήμερα η ανεργία επισήμως κυμαίνεται στην Αυστρία στο 6 - 7%, ενώ πριν τρία χρόνια η ανεργία ήταν χαμηλότερη κατά τρεις, ίσως και τέσσερις, ποσοστιαίες μονάδες! Αυτήν την περίοδο, δε διαφαίνονται οι εν δυνάμει μεγάλες διαστάσεις αυτού του προβλήματος, που παρεμπιπτόντως είναι ένα ζήτημα για το οποίο κανείς δε μιλά... Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον...

- Ακούγοντάς σας να μιλάτε για τη σημερινή κατάσταση στην Αυστρία, θα μπορούσε να διαπιστώσει κάποιος αρκετές ομοιότητες με καταστάσεις που εκδηλώνονται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, π.χ., απεργία, συντάξεις, εργασιακή ανασφάλεια... Τι νομίζετε πως θα έπρεπε να κάνει η εργατική τάξη για να αντιπαλέψει αυτήν την κατάσταση;

- Νομίζω ότι ο αγώνας απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση στην Ευρώπη απαιτεί καλύτερη συνεργασία και επικοινωνία των πολιτικών, κοινωνικών κινημάτων, όχι απαραίτητα στην πραγματοποίηση κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας, αλλά ενδεχομένως στο συντονισμό και την πραγματοποίηση απεργιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πρέπει νομίζω να διασυνδέσουμε, να συντονίσουμε τους αγώνες κινημάτων, κομμάτων, που τώρα είναι απομονωμένοι... Να φτιάξουμε ένα διεθνές κίνημα κατά του κεφαλαίου. Κατά του μεγάλου κεφαλαίου, το οποίο στην Ευρώπη εκπροσωπείται απ' την Ευρωπαϊκή Ενωση...

- Μεταξύ άλλων, έρχεται και το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα. Τι γνωρίζουν οι Αυστριακοί πολίτες σχετικώς;

- Νομίζω πως ελάχιστοι γνωρίζουν το ακριβές περιεχόμενό του. Αλλά νομίζω πως όλοι γνωρίζουμε την ουσία αυτών των εξελίξεων. Τα ευχολόγια που παρουσιάζονται σε τέτοιου είδους εξελίξεις μπορεί να ακούγονται ωραία, όμως, στην πράξη τίποτε δεν τηρείται...

- Πριν λίγα χρόνια, είχαμε τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη, μετά το Αφγανιστάν, το Ιράκ και έπεται συνέχεια... Πώς βλέπετε αυτήν τη συγκεχυμένη, ίσως επικίνδυνη, διεθνή κατάσταση ως νέος και κομμουνιστής;

- Θεωρώ πως βρισκόμαστε μπροστά σε μία νέα πολύ ρευστή πολιτική και οικονομική κατάσταση γενικότερης αστάθειας. Πριν χρόνια, νομίζαμε πως τέτοια είδη πολέμου ήταν πολύ μακριά για μας. Ομως, πλέον είναι σαφές πως τέτοιοι πόλεμοι δε γίνονται μόνον απ' τις ΗΠΑ, αλλά σε συνεργασία αυτών με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Και το βασικό τους αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, δεν είναι βεβαίως η επίτευξη σταθερότητας, αλλά η πρόκληση ενός γενικότερου κλίματος τρόμου! Αυτό, όμως, που με κάνει εμένα να αισθάνομαι αισιοδοξία είναι τα πρόσφατα κινήματα ειρήνης, που είδαμε διεθνώς, αλλά και στην Αυστρία, και τα οποία διακρίνονταν για τη συμμετοχή ιδιαίτερα των νεότερων γενιών, που εμφανίζονται πλέον να πολιτικοποιούνται μέσω αυτών των κινημάτων ειρήνης. Ετσι, θα έλεγα πως, απ' τη μια, αισθάνομαι τρόμο με τους πολέμους του μεγάλου κεφαλαίου, απ' την άλλη όμως, αισιοδοξία και ελπίδα απ' το διαφαινόμενο εντεινόμενο λαϊκό κίνημα...

- Θα έχει, πιστεύετε, διάρκεια η συμμετοχή των νέων σ' αυτά τα κινήματα; `Η θα συμβεί ίσως αυτό που συνέβη και στους γονείς των σημερινών νεαρών, που ξέχασαν ενδεχομένως τον αγώνα πολύ σύντομα;

- Νομίζω πως αυτό εξαρτάται απ' την τρέχουσα κατάσταση κάθε φορά, αλλά και απ' τον τρόπο πραγματοποίησης αυτών των αγώνων. Αυτήν την περίοδο, σε αντίθεση ίσως με μερικές δεκαετίες νωρίτερα, ο καπιταλισμός διέρχεται φάση κρίσης. Απ' την άλλη μεριά, θεωρώ πως αυτό που είναι τώρα σημαντικό είναι η διασύνδεση των λαϊκών αγώνων σε ευρύτερα επίπεδα. Αγώνων, που δεν πηγάζουν μόνον απ' το αντιπολεμικό κίνημα, αλλά και από ζητήματα κοινωνικά, πολιτικά. Εάν μπορέσουμε να συνδέσουμε αυτά τα κινήματα και σ' αυτούς τους κοινωνικούς αγώνες, τότε θα σταθούμε πιο δυνατοί απέναντι στο κεφάλαιο. Εάν παραμείνουν οι αγώνες συσχετισμένοι μόνο με το αντιπολεμικό κίνημα, τότε νομίζω πως θα είμαστε πιο αδύναμοι μπροστά στο μεγάλο κεφάλαιο...

Στη Βουλγαρία οι αστικές δυνάμεις συνεχίζουν την προσπάθειά τους να εδραιώσουν τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και φυσικά τις πολιτικές εκμετάλλευσης των εργαζόμενων μαζών. Η λαϊκίστικη δεξιά κυβέρνηση του Συμεών Σαξκομπουργκότσκι, μάλιστα, δε διστάζει όχι μόνο να επιβάλλει στυγνά αντιλαϊκά μέτρα (αυξήσεις τιμών βασικών αγαθών, ιδιωτικοποιήσεις κρατικών εταιριών και διευκολύνσεις στο εγχώριο και στο διεθνές κεφάλαιο), παρά τη μεγάλη φτώχεια, αλλά και να καταστρατηγεί τους νόμους. Παράλληλα, στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής η βουλγαρική αστική πολιτική ηγεσία είναι υπέρ του δέοντος πρόθυμη να ακολουθήσει τα προστάγματα των ΗΠΑ και να δέσει τη χώρα στις αμερικανικές ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις ανά την υφήλιο. Για όλα αυτά είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε στο περιθώριο των εργασιών της Διεθνούς Συνάντησης των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων με τον Μίντσο Μίντσεφ, εκ των ηγετών του ΒΚΚ «Γκιόργκι Ντιμιτρόφ».

-- Ας ξεκινήσουμε με κάποιες ερωτήσεις σχετικά με τον πόλεμο ενάντια στο Ιράκ. Γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση της Βουλγαρίας, του Συμεών Σαξκομπουργκότσκι, παραχώρησε την αεροπορική βάση στο Σαράφοβο στις δυνάμεις των ΗΠΑ και μάλιστα στέλνει και δυνάμεις στο στρατό κατοχής του Ιράκ. Ποιο είναι το σχόλιό σας;

-- Εμείς φυσικά είμαστε απόλυτα αρνητικοί στην επέμβαση αυτή των ΗΠΑ στο κυρίαρχο έδαφος του Ιράκ. Εδώ και μήνες οργανώνουμε συγκεντρώσεις εναντίον του πολέμου στο Ιράκ. Λυπούμαστε όμως πολύ γιατί η Βουλή στη Βουλγαρία, δεν έχει σημασία αν είναι «κεντροδεξιά» ή «κεντροαριστερά», βοηθά τις ΗΠΑ. Προς το παρόν μόνον οι κομμουνιστές και μερικά κινήματα ειρήνης ήταν και είναι εναντίον του πολέμου και της κατοχής και εναντίον της απόφασης της κυβέρνησης να παραχωρήσει βάσεις στις ΗΠΑ.

Αλλά και ο ίδιος ο λαός είναι εναντίον του πολέμου και τα γκάλοπ που βγαίνουν από τα αστικά μέσα ενημέρωσης είναι πλασματικά. Οπως αποδεικνύεται από ένα γκάλοπ, το 92% του λαού ήταν εναντίον του πολέμου. Εν πάση περιπτώσει ο λαός δεν μπορεί να εκφράζει τη γνώμη του. Δυστυχώς εμείς δεν έχουμε όργανο της Κεντρικής Επιτροπής όπως ο «Ριζοσπάστης». Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης βρίσκονται απολύτως στα χέρια της αστικής τάξης.

-- Πώς εκδηλώθηκε το αντιπολεμικό κίνημα στη Βουλγαρία;

-- Εγιναν πολλές κινητοποιήσεις στην περιοχή του Σαράφοβο, κυρίως από το γυναικείο κίνημα. Στο μέλλον επίσης σχεδιάζουμε πολλές κινητοποιήσεις. Πάντως, η νέα βάση που επιθυμεί να παραχωρήσει η κυβέρνηση μάλλον θα είναι αλλού και όχι στο Σαράφοβο. Οταν θα είμαστε σίγουροι πού θα είναι, και έχουμε τις πληροφορίες μας, μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τις κινητοποιήσεις.

-- Σχετικά με αυτό, είδαμε τον Κόλιν Πάουελ να επισκέπτεται πρόσφατα τη Σόφια και να συζητά με όλη την ηγεσία της Βουλγαρίας το ενδεχόμενο δημιουργίας αμερικανικής βάσης στη χώρα σας. Υπάρχουν κάποιες νέες λεπτομέρειες σχετικά με αυτή την εξέλιξη;

-- Πέρα από αυτό που είπαν στις δηλώσεις τους οι επίσημοι εκπρόσωποι δε γνωρίζουμε κάτι παραπέρα. Αλλά μάλλον αυτή η απόφαση θα ληφθεί την άνοιξη του επόμενου έτους. Εχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε αρκετές κινητοποιήσεις που να θέσουν εμπόδια σε αυτή την προοπτική. Το άσχημο είναι ότι και σε αυτή την περίπτωση δεν μπορούμε να δουλέψουμε γιατί υπάρχει η καθημερινή διαστρέβλωση και προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης (είναι πιο δυνατή από εμάς). Πάντως, να υπογραμμίσουμε ότι είναι η βουλγαρική κυβέρνηση η οποία παρακαλάει για τη δημιουργία βάσης στο έδαφός μας και όχι τόσο οι ΗΠΑ.

Εμείς εξηγούμε αυτό το γεγονός ως την επιθυμία της αστικής τάξης να υπάρχουν βάσεις και ξένες δυνάμεις στο βουλγαρικό έδαφος, οι οποίες να υπερασπιστούν τον νέο βουλγαρικό καπιταλισμό. Αυτή τη «νέα τάξη πραγμάτων». Εμείς έχουμε την πεποίθηση ότι ο λαός καταλαβαίνει τι γίνεται και ότι θα καταλάβει ποιος έχει το δίκιο στα χέρια. Κανείς δεν μπορεί να σώσει την νέα αστική τάξη. Αυτοί βασίζονται σε αυτό που βασιζόταν και η ελληνική αστική τάξη μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή τους δεσμούς με το ΝΑΤΟ.

-- Σχετικά με την οικονομική κατάσταση στη Βουλγαρία. Είδαμε ότι αυτή τη χρονιά έγινε μια προσπάθεια να εντατικοποιηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις, μάλιστα η κυβέρνηση πέρασε και την κατάλληλη νομοθεσία που επιτρέπει το γρήγορο ξεπούλημα κρατικών εταιριών, όπως η «Boulgartabac» και η «BoulgarTelekom». Παράλληλα, η φτώχεια και η διαφθορά μαστίζουν τη χώρα.

-- Πράγματι έτσι είναι, υπάρχει μια μεγάλη προσπάθεια διείσδυσης ξένου κεφαλαίου στη χώρα και η αστική τάξη κάνει το παν για να επισπεύσει αυτή την εξέλιξη. Αυτό όμως που δεν είναι ευρέως γνωστό και που πρέπει να μάθουν οι φίλοι μας οι Ελληνες είναι ότι κυρίαρχο ρόλο σε αυτή τη διείσδυση παίζει η Τουρκία και το τουρκικό κεφάλαιο. Αυτοί ξοδεύουν πολύ χρήμα στη Βουλγαρία. Παράλληλα, το οργανωμένο έγκλημα έχει πολύ αισθητή παρουσία και υπόγειες σχέσεις με δημόσιους αξιωματούχους.

-- Τώρα σε ό,τι αφορά στην κατάσταση της βουλγαρικής Αριστεράς. Τα τελευταία χρόνια είδαμε ότι έγιναν κάποιες συγχωνεύσεις κομμάτων. Πού έχει οδηγήσει αυτή η διαδικασία;

-- Πλέον στη Βουλγαρία υπάρχουν δύο κομμουνιστικά κόμματα. Το Βουλγαρικό Κομμουνιστικό Κόμμα «Γκιόργκι Ντιμιτρόφ» και το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας. Ωστόσο το ΚΚΒ ακολουθεί πολιτική συνεργασίας με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Βουλγαρίας. Μάλιστα, ο μοναδικός αντιπρόσωπός τους στη Βουλή ψήφισε υπέρ της συμμετοχής στον πόλεμο ενάντια στο Ιράκ και δε συμμετέχουν ούτε σε αυτή την Διεθνή Συνάντηση των κομμάτων που οργανώνει το ΚΚΕ. Εμείς παραμένουμε πιστοί στην κομμουνιστική παράδοση του Γκιόργκι Ντιμιτρόφ.

-- Τέλος, θα θέλατε να προσθέσετε κάτι σχετικά και με τη συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων;

-- Είναι πολύ σημαντικό να γίνονται αυτές οι συναντήσεις για την ανταλλαγή ιδεών σε σχέση με τις διεθνείς εξελίξεις και την ενδυνάμωση των σχέσεων των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Ακόμα περισσότερο για εμάς που είμαστε μικρό κόμμα αλλά είμαστε κοντά στην Ελλάδα. Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους Ελληνες συντρόφους μας για την υποστήριξη που μας δίνουν.

«Κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να συγκεντρώσουμε σε ένα εκλογικό σχήμα τις πιο πλατιές αριστερές και πατριωτικές δυνάμεις». Αυτό δήλωσε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Φινμάρκετ» ο Ιβάν Μέλνικοφ, αντιπρόεδρος της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ). Απαντώντας σε ερώτηση για τις προσπάθειες συνεργασίας του ΚΚΡΟ στις προσεχείς εκλογές με άλλες δυνάμεις της ρωσικής Αριστεράς, το στέλεχος του ΚΚΡΟ σημείωσε τα εξής: «Η αριστερή ιδέα γίνεται όλο και πιο δημοφιλής και, ήδη, σήμερα πολλοί είναι αυτοί που αποκαλούν τον εαυτό τους αριστερό. Στην πράξη όμως, δεν είναι τέτοιοι. Δεν είμαι αντίθετος με τη συζήτηση διάφορων ζητημάτων σε ανάλογες εκδηλώσεις, άλλο όμως είναι ο διάλογος μεταξύ των κομμάτων. Εάν μιλάμε για τα αριστερά κόμματα, από αυτά που υπάρχουν στον πολιτικό χώρο της Ρωσίας, τότε μπορούμε να αναφέρουμε πως τέτοιο κόμμα είναι μόνο το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας - Κόμμα των Κομμουνιστών της Ρωσίας (ΚΕΚΡ - ΚΚΡ). Ολα τα άλλα σχήματα, είτε δεν είναι αριστερά, είτε δεν είναι κόμματα. Με το ΚΕΚΡ - ΚΚΡ έχουμε σήμερα ένα σύνθετο, αλλά επί της ουσίας, διάλογο. Υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να πάμε μαζί στις εκλογές».

Επίσης, ο Ι. Μέλνικοφ σημείωσε: «Σ' ό,τι αφορά στη νομική διαμόρφωση της συμμαχίας, παίρνοντας υπόψη τη σημερινή νομοθεσία, είναι πιο ακίνδυνο να κατεβούμε με το δοκιμασμένο τρόπο, δηλαδή ως εκλογική ένωση ΚΚΡΟ. Στη σημερινή νομοθεσία υπάρχουν παρά πολλοί "σκόπελοι", με τους οποίους, αναπόφευκτα, θα συγκρουστούμε εάν πάμε μέσα από ένα δρόμο αδοκίμαστο. Επειτα, είναι γνωστό ότι το ΚΚΡΟ συγκεντρώνει στις εκλογές το 20 με 25% των ψήφων. Δεν είναι, λοιπόν, ορθολογικό να παραιτηθούμε από τον τίτλο "ΚΚΡΟ"».

Οπως είναι γνωστό, τα 9 σημαντικότερα κόμματα και κινήσεις, με τα οποία προτίθεται να συνεργαστεί το ΚΚΡΟ, έχουν υπογράψει κοινή δήλωση, με την οποία τάσσονται υπέρ του τίτλου «Κομμουνιστές, αγροτιστές, πατριώτες». Η επιδίωξη του ΚΚΡΟ να κατέβει η προεκλογική συμμαχία με τον τίτλο του έχει δημιουργήσει φήμες, που μεταδίδουν τα ρωσικά ΜΜΕ, ότι ο Σ. Γκλάζεφ οικονομολόγος, γνωστός παράγοντας της ρωσικής αντιπολίτευσης και βουλευτής του ΚΚΡΟ, προωθεί τη λύση της δημιουργίας ενός ξεχωριστού μπλοκ της αντιπολίτευσης, που θα ενώσει όλες τις δυνάμεις της αριστερής και πατριωτικής αντιπολίτευσης, οι οποίες δεν επιθυμούν να κατεβούν στις εκλογές υπό τον τίτλο του ΚΚΡΟ. Σε άλλη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Νεζαβισίμαγια Γκαζέτα», ο αντιπρόεδρος του ΚΚΡΟ προειδοποιεί ότι «το Κρεμλίνο επιδιώκει να χρησιμοποιήσει τον Σ. Γκλάζεφ για τα δικά του συμφέροντα, ώστε να βλάψει το ΚΚΡΟ, αλλά και να δυσφημίσει και τον ίδιο τον Γκλάζεφ στα μάτια της αριστερής αντιπολίτευσης, να του αφαιρέσει την υποστήριξη του ΚΚ κι έτσι κάθε πολιτική προοπτική». Ο Ι. Μέλνικοφ σημειώνει χαρακτηριστικά πως το ΚΚΡΟ «δε θα συνεργαστεί με εκλογικά σχήματα, τα οποία προωθεί και συμμετέχει το Κρεμλίνο».