ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 8 Ιούνη 2005
Σελ. /56
Πιο απαιτητικά στον αγώνα

Του ΣΤΑΘΗ από την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
Του ΣΤΑΘΗ από την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
Κοιτάς τους αριθμούς που δηλώνουν τη συγκέντρωση του πλούτου όλου στα χέρια μιας χούφτας εκμεταλλευτών και σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Και μόνο για να ανατραπεί αυτή η πραγματικότητα, αξίζει όλο το αίμα που χύθηκε κι άλλο τόσο.

Την ίδια ώρα όμως, ξέρεις, στο λένε οι ίδιοι, πως αυτή η γενικευμένη επίθεση χρειάζεται κρύο μυαλό για να αντιμετωπιστεί. Ξέρεις πως χρειάζεται συγκέντρωση δυνάμεων για έναν τέτοιο στόχο. Ξέρεις, όμως, παράλληλα, πως καμιά συγκέντρωση δυνάμεων δε θα οδηγήσει σε νίκη την εργατική τάξη, αν ο στόχος δεν είναι καθαρός. Γιατί η γενικευμένη επίθεση δεν αφορά μόνο στην αφαίρεση δικαιωμάτων, δεν αφορά μόνο στην επιδείνωση των όρων εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Είναι εφ' όλης της ύλης, έχει στόχο να κάνει αλοιφή το ίδιο το μυαλό του εργάτη.

Κι εδώ είναι που το μέτωπο με τη σοσιαλδημοκρατία, σ' όποια εκδοχή της, δεν μπορεί παρά να είναι ανυποχώρητο. Γιατί οι τύποι δεν είναι απλά και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα. Λειτουργούν, ανοιχτά, ξετσίπωτα, ως εμπροσθοφυλακή της επίθεσης. Οχι μόνον όταν στην ορατή εκδοχή Χρυσοχοΐδη χειροκροτούν την επέλαση, αλλά και όταν επιχειρούν να παρουσιάσουν το κραυγαλέο «όχι» ως επιλογή για έναν «ανθρώπινο καπιταλισμό». Οτι υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα είναι ένα γεγονός. Οτι αυτό σημαίνει ύπαρξη και καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο, είναι μια αυθαιρεσία που αξιώνει να υιοθετηθεί ως δεδομένο.

Οι ρόλοι ανάμεσα στους διάφορους «Φρίντμαν» και «Χάρι» είναι μοιρασμένοι. Και για όποιον δεν καταλαβαίνει, αναλαμβάνουν έργο κάτι «Κοττάκηδες» με απειλές για την «ολιγαρχία της διανόησης»! Που μόνον αυτή, λένε, αντιδρά.

Οτι ο ιμπεριαλισμός στην ξέφρενη - σ' αυτήν τη φάση - επέλασή του, δείχνει και φασίζουσες όψεις, μην ξεγελά κανέναν. Δεν πρόκειται για ηθικής τάξης πρόβλημα. Είναι το «ο θάνατός σου η ζωή μου» στον μεταξύ τους ανταγωνισμό αυτό που κινεί όλα τα νήματα.

Η μαζική απάντηση στην καθολική επίθεση του κεφαλαίου, στην οποία καλούσε το χτεσινό πρωτοσέλιδο του «Ρ», προσδιορίζει το επίπεδο της πάλης που απαιτείται.

Και για να επιστρέψουμε στο χώρο του Τύπου, μια τέτοια πάλη απαιτεί γνώση, που να τίθεται ανοιχτά και καθαρά στην υπηρεσία της εργατικής τάξης και μόνο!


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ

«ΑΥΤΟ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ»: «Καθαρά και ξάστερα είπε ο Χρυσοχοΐδης, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, τέως γραμματέας και υπουργός, ότι είναι υπέρ της άρσης της μονιμότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και για να το λέει ο Χρυσοχοΐδης σημαίνει ότι αυτό λέει και το ΠΑΣΟΚ σε επίπεδο ηγεσίας παρά τις υπόκωφες φωνές κάποιων "ρομαντικών". Είδατε καμιά ανακοίνωση από πουθενά ή μεμονωμένα, που να έχει άλλη άποψη;» (το σχόλιο στην «ΑΥΡΙΑΝΗ»).

«...ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΩΡΟΦΥΛΑΞ»: «ο κ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ έχουν όντως να κάνουν μία δύσκολη δουλειά! Από τη μια να υπερασπιστούν έναν σύγχρονο και αποτελεσματικό δημόσιο τομέα και ένα κοινωνικό πλαίσιο που δέχεται μια συντηρητική επίθεση, και από την άλλη να μην κλείσουν την "πόρτα" στις τομές, τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν» (ο Παν. Δ. Παναγιώτου στο «ΕΘΝΟΣ»).

ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΤΣΙΠΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗ ΒΡΟΥΝ; «Δεν αισθάνονται όσοι τουλάχιστον θέλουν να φέρουν προοδευτικές ταμπέλες στην προμετωπίδα τους ότι "δεν τραβάει άλλο" η πολιτική που ακολουθούν - "και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα" (...) γιατί δεν απαντούν ευθέως στο λαό "αν θέλουν ή όχι πραγματική και ποιοτική δωρεάν παιδεία", "αν επιδιώκουν δωρεάν και σοβαρή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη", "αν παλεύουν για την εμπέδωση συνθηκών ασφάλειας των εργαζομένων στην εργασία και στη σύνταξή τους"; Και γιατί καλύπτονται από αναχρονιστικά "σλόγκαν" κατά μιας δήθεν "συντηρητικής Αριστεράς" όταν γνωρίζουν - κι ας μη το ομολογούν - ότι αυτή η Αριστερά παλεύει με συνέπεια για το "δίκιο του εργάτη";» (ο Γιάννης Ε. Διακογιάννης στα «ΝΕΑ»).

ΠΟΙΟΥΣ ΑΠΕΙΛΕΙ; «Ας το ξεκαθαρίσουμε: Δεν είναι οι πολίτες που αντιδρούν στις αλλαγές. Η ολιγαρχία της διανόησης είναι. Τα μέλη της, διάσπαρτα σε όλο το σύστημα, διαγκωνίζονται ποιο θα σπείρει περισσότερο πανικό (...) οι ολιγαρχίες επιμένουν να συντηρούν μύθους για να μας κρατούν καθηλωμένους. Για να μη χάσουν το φέουδό τους οι μέτριοι. Το ερώτημα είναι σαφές και συγκεκριμένο: θα τους αφήσουμε;» (ο Μανώλης Κοττάκης στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

ΤΑ ...ΕΞΑΣΤΗΛΑ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στην καθολική επίθεση του κεφαλαίου

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Πολιτική θύελλα στο ΠΑΣΟΚ

ΤΑ ΝΕΑ: Ομολόγησαν απάτη 1,3 δισ. ευρώ!

Η ΝΙΚΗ: Πλασματικά έσοδα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Πλαστός προϋπολογισμός

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: «Δάγκωσε» την απογραφή ο Αδάμ

ΕΘΝΟΣ: ΟΜΟΛΟΓΙΑ για πλαστό προϋπολογισμό

Η ΑΥΓΗ: Συντάξεις και ασφάλιση κλείνουν τις τράπεζες

ΤΟ ΒΗΜΑ: Αντ' αυτών, Εισαγγελεύς! Εδωσε τη λύση για τα σκουπίδια

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΝΟΙΚΤΟΝ μόνο για τα σκουπίδια

ΑΠΟΦΑΣΗ: Επιτόκια φωτιά για δάνεια

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ όλοι οι «λαδιάρηδες»

Η ΧΩΡΑ: 22.130 νέες προσλήψεις

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΣΤΑΘΕΡΑ ΒΗΜΑΤΑ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα από συνδικαλιστές

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΜΑΥΡΙΣΑΝ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΑΝΤΡΟ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Διόρισαν τα παιδιά τους

ΥΠΟ-ΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ
Σε μια χούφτα ο πλούτος όλος

«Το πιο εύπορο ένα τοις χιλίοις, η κατηγορία στην οποία ο φτωχότερος έχει ετήσιο εισόδημα 1,6 εκατομμύρια δολάρια, περιλαμβάνει 145.000 φορολογούμενους (...) Το μέσον εισόδημα όσων ανήκουν στο πιο εύπορο ένα τοις χιλίοις ήταν 3 εκατομμύρια δολάρια το 2002, δυόμισι φορές υψηλότερο από τα 1,2 εκατ. δολάρια τιμαριθμικά προσαρμοσμένα που κέρδισαν το 1980. Καμία άλλη κατηγορία δεν είδε τα εισοδήματά της να αυξάνονται με τέτοιους ρυθμούς. Το μερίδιο της εισοδηματικής πίτας που κέρδισε η κατηγορία αυτή διπλασιάστηκε σε σχέση με το 1980, φθάνοντας το 7,4% όλων των εισοδημάτων. Για το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού το μερίδιο αυξήθηκε πολύ λιγότερο, ενώ για το υπόλοιπο 90% έπεσε (...) Το 53% των φοροαπαλλαγών θα ωφελήσει το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού ενώ το 15% θα ευνοήσει το πλουσιότερο ένα τοις χιλίοις - τους προαναφερθέντες 145.000 φορολογουμένους» (τα στοιχεία για τις ΗΠΑ από τον David Cay Johnston σε «The New York Times» / «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

«Αφοσιωμένη στον καπιταλισμό»

«Είτε του αρέσει του Μπλερ, είτε όχι, η Δυτική Ευρώπη είναι αφοσιωμένη σε έναν καπιταλισμό που διαφέρει σημαντικά από το ψυχρό ατλαντικό μοντέλο. Οι λαοί της έχουν καταλάβει ότι αφού εξασφαλίσεις μια αξιοπρεπή διαβίωση δεν γίνεσαι πιο ευτυχισμένος ζητώντας συνεχώς περισσότερα. Δεν θέλουν να εργάζονται 60 ώρες την εβδομάδα, 50 εβδομάδες το χρόνο και να βλέπουν τα παιδιά τους σπανίως. Δεν επιθυμούν ιλιγγιώδεις ανισότητες και εισοδήματα, ούτε να ζουν σε περιχαρακωμένες κοινότητες, ούτε να κλείνουν δύο εκατομμύρια ανθρώπους για να σαπίζουν στη φυλακή. Με άλλα λόγια δεν θέλουν να γίνουν Αμερική» (ο Johann Hari σε «The Independent» / «ΤΟ ΒΗΜΑ»).

Βρίσκει και γράφει

«Οι Γάλλοι εκλογείς προσπαθούν να περισώσουν το 35ωρο σ' έναν κόσμο όπου οι Ινδοί μηχανικοί είναι έτοιμοι να εργαστούν 35 ώρες την ημέρα. Καλή τύχη λοιπόν» (ο Thomas Friedman / «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ