Μία ακόμα σαφής προειδοποίηση για τους σοβαρούς κινδύνους που απειλούν την ανθρώπινη ζωή, αυτήν τη φορά στη θάλασσα και πιο συγκεκριμένα στην ακτοπλοΐα, ήταν το περιστατικό του περασμένου Σαββάτου, όταν έμπλεξαν οι άγκυρες τριών πλοίων στο λιμάνι της Ραφήνας. Εκατοντάδες επιβάτες μαρτύρησαν για ώρες στο δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της Αττικής, με ευθύνη κράτους και επιχειρηματικών ομίλων, καθώς μετά την «επακούμβηση» («ομαλή σύγκρουση») ξεροστάλιαζαν για ώρες, με πάνω από 700 στο ένα καράβι να παραμένουν έως και 18 ώρες χωρίς ενημέρωση, μέχρι τα συνεργεία να κόψουν τις άγκυρες. Ούτε λόγος βέβαια για ασφαλή απεγκλωβισμό! Και δεν είναι μόνο αυτό... Μέσα σε λίγες μόνο μέρες, ένα πλοίο έχασε την άγκυρά του εν πλω, ένα άλλο παρουσίασε μηχανική βλάβη στη γραμμή Πειραιάς - Κρήτη και ένα τρίτο, με 719 επιβάτες, ξεκίνησε από Μύκονο αλλά εμφάνισε βλάβη μεσοπέλαγα και λίγη ώρα αργότερα επέστρεψε στο λιμάνι. Οι πολλές «συμπτώσεις», λοιπόν, παύουν να είναι συμπτώσεις και προειδοποιούν για σοβαρό ατύχημα στη θάλασσα, με τα υπερήλικα και ασυντήρητα βαπόρια, τις μειωμένες οργανικές συνθέσεις, τα εξαντλημένα πληρώματα από την καλοκαιρινή σεζόν. Πίσω απ' όλα αυτά κρύβεται το κυνήγι του κέρδους, που βάζει στο ζύγι την ασφάλεια και τη ζωή επιβατών και ναυτεργατών. Τα καμπανάκια χτυπάνε σαν τρελά, οι ναυτεργάτες και τα σωματεία τους προειδοποιούν, αλλά τα «συμβάντα» διαδέχονται το ένα το άλλο. Γιατί το «πάμε κι όπου βγει» του κράτους είναι το καύσιμο για την κερδοφορία των εφοπλιστών.

Απασφάλισε ξανά ο γνωστός Ραν Ταν Πλαν των «Νέων» και διερωτάται από τη στήλη του - με αφορμή την επέτειο των Δίδυμων Πύργων - πώς αισθάνονται σήμερα όσοι ταυτίστηκαν τότε με τη θέση του ΚΚΕ. Οταν δηλαδή κυριαρχούσε το «είμαστε όλοι Αμερικανοί» και το ΚΚΕ προειδοποιούσε για τον ασκό του Αιόλου που άνοιγε και τους κινδύνους που παραμόνευαν για τους λαούς. «Πλήρως δικαιωμένοι», είναι η απάντηση στην ερώτηση του μέγα αναλυτή, και είναι αυτονόητη για όποιον δεν διακονεί με την πένα του τον αμερικανοΝΑΤΟικό ταλιμπανισμό. Θα μας έπαιρνε ώρες για να θυμίσουμε τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, από το Αφγανιστάν έως το Ιράκ και από τη Λιβύη έως τη Συρία, που έγιναν με πρόσχημα την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» μετά την 11η Σεπτεμβρίου, στην πραγματικότητα όμως για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων του Εμπορίου και της Ενέργειας, αφήνοντας πίσω τους χάος και καταστροφή. Θα χρειάζονταν σελίδες ολόκληρες για να καταγράψουμε τα βολικά άλλοθι που προσφέρουν απλόχερα οι διάφοροι Μπιν Λάντεν, τζιχαντιστές και άλλοι, που αποδεδειγμένα στήνονται και εξοπλίζονται από τους ιμπεριαλιστές ενάντια στους λαούς και αξιοποιούνται στις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις. Οπως βέβαια θα έπαιρνε ώρες για να θυμίσουμε τους κάθε είδους μηχανισμούς καταστολής και φακελώματος που στήθηκαν έκτοτε ενάντια στον «εχθρό λαό», με τη «διασταλτική» ερμηνεία της τρομοκρατίας, αξιοποιώντας και το βρώμικο κατασκεύασμα των «δύο άκρων». Το σωστό ερώτημα λοιπόν είναι άλλο: Πού βρίσκεται ο πάτος για τους απολογητές τού «είμαστε όλοι Αμερικανοί»;