«Είστε πολύ περισσότεροι φέτος. Γεια σας για 51η φορά. Βλέπω πολλούς καινούργιους... Ας συστηθώ...».

Με αυτά τα λόγια ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου για 51η φορά χαιρέτησε τους χιλιάδες που κατέκλυσαν την Κεντρική Σκηνή, δίνοντας το έναυσμα για να ακολουθήσει το «Φοβάμαι».

Ο Β. Παπακωνσταντίνου ένωσε τη φωνή του με τον λαό μας και τους λαούς όλου του κόσμου, για να σταματήσει το έγκλημα στη Γάζα. «Πώς γίνονται να σκοτώνονται, να σφάζονται παιδιά; 20.000 παιδιά... Και όσα γλιτώνουν από το σφάξιμο να οδηγούνται στον θάνατο από την πείνα. Πώς γίνεται ο Τραμπ, ο Νετανιάχου και η Ευρώπη να κάνουν αυτό το έγκλημα; Να δούμε τι θα επακολουθήσει μετά από το μεγάλο "μπουμ"».

Στην Κεντρική Σκηνή όλες οι ηλικίες παρούσες... Μέχρι και ένα κοριτσάκι 2 ετών, με τα ακουστικά στο κεφάλι του, στην πρώτη σειρά. Και τα τραγούδια δίνουν ρυθμό, ξεσηκώνουν... Οι γροθιές και οι παλαιστινιακές σημαίες υψώνονται, όπως και οι κόκκινες σημαίες.

«51 χρόνια πριν, με τον Μάνο παρέα, τραγουδήσαμε στο 1ο Φεστιβάλ. Ετσι, ο Μάνος θα είναι πάντα παρών στο Φεστιβάλ». Και έγινε μια φωνή τραγουδώντας τον «Τσε» και τον «Στρατιώτη».

Κάθε τραγούδι και μια ιστορία, κάθε τραγούδι και μια παλιά αλλά και μια νέα ανάμνηση, που γεννιέται από τις μεγάλες συναυλίες, όπως ο Β. Παπακωνσταντίνου ξέρει να κάνει.

«Και του χρόνου πάλι εδώ! Ραντεβού στους δρόμους! Και αυτήν την Τετάρτη! Το παιχνίδι παίζεται ακόμα... Πάρτε την μπάλα!».

Με αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε, ανανεώνοντας το ραντεβού στους δρόμους αλλά και στην τελευταία μέρα των εκδηλώσεων του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

«Κάποτε γνώρισα μια λίμνη, μάτια μου, μάτια μου, κάποτε γνώρισα μια λίμνη που 'θελε να 'ταν θάλασσα...». Με ένα παραμύθι που ξεκινάει κάπως έτσι, ένα «Παραμύθι με λυπημένο τέλος», που αποτελεί ταυτότητα και σήμα κατατεθέν για τα 30 χρόνια της υπέροχης πορείας του στο ελληνικό τραγούδι, ανέβηκε στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ το βράδυ του Σαββάτου ο Μίλτος Πασχαλίδης και το κοινό τον αποθέωσε!

«Πώς τα καταφέρνετε και κάθε χρόνο είμαστε περισσότεροι, τι ωραία!», είπε από σκηνής, σχολιάζοντας όμως και την οδυνηρή πραγματικότητα που ζούμε και είναι κάθε χρόνο και χειρότερη, κι έπειτα γύρισε στις υπέροχες μουσικές του. Και η νύχτα έγινε μέρα όταν όλοι οι φακοί των κινητών άναψαν στις «Κακές συνήθειες», και όλα τα χέρια άνοιξαν ψηλά αμέσως μετά, σαν για να υποδεχτούν τις «Περσίδες» του!

«Αυτό είναι για τον Θάνο μου», αφιέρωσε αμέσως μετά τον «Τυμβωρύχο», ενώ στο επικό ζεϊμπέκικο «Ερωτας αρχάγγελος» αποδείξαμε για άλλη μια φορά ότι «είναι τα τραγούδια μας ηφαίστεια που καίνε»!

«Στα 35 χρόνια που τραγουδάω στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι ένα τραγούδι που το αγαπήσατε, και με κάνετε περήφανο γι' αυτό», είπε, και το έπαιξε, γιατί εξάλλου είναι γνωστό ότι το Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι «Αγύριστο κεφάλι»!

Σειρά είχε το υπέροχο ποτ πουρί του φινάλε του, που ζήτησε μια κεφίγια για να το κάνει, και το «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» ακούστηκε για άλλη μια φορά δυνατά, ενώ ο καλλιτέχνης μάς ταξίδευσε από τον «Ερωτόκριτο» και το «Αν δεν βρω το τέρμα» μέχρι τις «ντομάτες μαζί με το μανάβικο του κυρ Αντώνη», τον ύμνο του ΕΑΜ και «τα ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια να ξεφορτώνουν στην Καισαριανή»...

Αλλη μια αξέχαστη συναυλία έκλεισε το πρόγραμμα της Κεντρικής Σκηνής του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή»!

Εναν πλούτο μουσικών ειδών σε συναυλίες με έντονο στίγμα, αλλά και σε καυστικό stand up comedy, χώρεσε στην «αγκαλιά» της την Παρασκευή και το Σάββατο η Μαθητική Σκηνή.

Την Παρασκευή, το πρόγραμμα «άνοιξε» ο Κώστας Μαλιάτσης - Σάλας, που για ακόμη μια χρονιά με το χειμαρρώδες χιούμορ του μας χάρισε πλούσιες στιγμές γέλιου.

Η συνέχεια δόθηκε στο αφιέρωμα στο hip hop. Ανήσυχοι και ασυμβίβαστοι στίχοι ενάντια στον φασισμό, την ταξική καταπίεση και την κοινωνική αδικία, στίχοι αφιερωμένοι στην πάλη του λαού και της νεολαίας, στους εργάτες που σηκώνουν το κεφάλι, κατέκλυσαν την ασφυκτικά γεμάτη Μαθητική Σκηνή

Οι ρίμες που διαδέχονται η μία την άλλη βάζουν «φωτιά» στη σκηνή, ενώ ακούγεται δυνατά το σύνθημα «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί», καθ' όλη τη διάρκεια.

Το κοινό καλωσόρισαν οι νεαροί καλλιτέχνες ARWN, OIWNOS και KRG, και εκείνο τους υποδέχτηκε με το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Ακολουθούν ο Retro of Rebbelion Connexion, ο Frank the Zapper, ο Drugitiz και ο Dason.

Σειρά έχει ο Raibo, που αφιερώνει το πρώτο τραγούδι του στον φαντάρο αδελφό του, ο οποίος όπως λέει τιμωρήθηκε με ποινή ενός μηνός επειδή είχε το θάρρος και την πυγμή να παρευρεθεί και να μιλήσει σε συγκέντρωση του ΚΚΕ.

Στη σκηνή ανεβαίνει ο Ζωγράφος, υφαίνοντας εικόνες και μπλέκοντας το hip hop με την ποίηση.

Θέση στα decks παίρνει ο Lef Kay και τη δυνατή συναυλία κλείνει ο Tiny Jackal διερωτώμενος μέσα από τους στίχους του «Ποια καλοσύνη; Ρώτα όσους μένουνε μέσα στην Παλαιστίνη», στέλνοντας μήνυμα αλληλεγγύης στον δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό.

Με το κομμάτι «Ψήσου να λες και κάνα όχι» και ένα «ευχαριστώ» στην ΚΝΕ και στους hip hop καλλιτέχνες που έπαιξαν πριν από αυτόν, το Σφάλμα ανέβηκε στη Μαθητική Σκηνή και δήλωσε πως «καλύτερα η απάντηση να είναι οργανωμένη».

Οταν ακούστηκε το «Πακέτο», στη σκηνή ανέβηκε και η «Λίγκα» για να αφιερώσουν το καινούργιο αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό κομμάτι στους λιμενεργάτες που ξεκαθαρίζουν ότι «δεν θα περάσει από εδώ» πολεμικό υλικό ιμπεριαλιστών φονιάδων.

Την τελευταία μέρα του Φεστιβάλ, το καλλιτεχνικό πρόγραμμα στη Μαθητική Σκηνή άνοιξαν οι Hands of time, που αποτελούνται από μαθητές διαφόρων σχολείων της Αθήνας. Ευχαρίστησαν την ΚΝΕ για την πρόσκληση στο Φεστιβάλ και ανέλαβαν να ξεσηκώσουν το κοινό της Μαθητικής Σκηνής με τους metal ήχους τους και τα τραγούδια τους.

Τη σκυτάλη πήραν οι Υπεραστικοί, με τις παλαιστινιακές σημαίες κρεμασμένες στα αναλόγιά τους και το τραγούδι «Για την Παλαιστίνη» να «ανοίγει» τη συναυλία τους. Πιστοί στο ραντεβού τους με το Φεστιβάλ, ευχαρίστησαν την ΚΝΕ για την πρόσκληση και επεσήμαναν ότι τραγουδούν «για τον αγώνα του λαού της Παλαιστίνης», ενάντια «στη γενοκτονία από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ», για τους εργαζομένους «που στην απεργία την 1η Οκτώβρη θα δώσουν μάχη ενάντια στο 13ωρο», αλλά και ενάντια στη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, σημειώνοντας ότι «ο λαός στους δρόμους θα φωνάξει ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας».

Με ένα «εμβληματικό κομμάτι που είναι συνυφασμένο με την παλαιστινιακή αντίσταση» ξεκίνησε τη συναυλία του το συγκρότημα «Αγία Φανφάρα», μια πολυμελής ορχήστρα περίπου 20 πνευστών και κρουστών οργάνων, και το αφιέρωσε «στον λαό της Γάζας που είναι αντιμέτωπος με το τέρας».

Το πρόγραμμα της Μαθητικής Σκηνής έκλεισε με τους «Κοινούς Θνητούς», όπου ρίμες για την αδικία, δεμένες με παραδοσιακούς ήχους, φανκ ρυθμούς, πανκ εκρήξεις, ακόμα και μέταλ διασκευές ξεσήκωσαν το πλήθος από την πρώτη στιγμή της συναυλίας που τραγουδούσε με μια φωνή.

Τραγούδησαν μαζί «Ρίμες κόκκινες σε φόντο μαύρο» μαθητές γραπωμένοι από το κάγκελο, πατεράδες με τα παιδιά τους στους ώμους, νέες και νέοι ακόμα και στον χώρο πίσω από τη σκηνή!

Σε μια συναυλία όπου κανείς δεν κάθισε καλά, ανάμεσα σε συνθήματα για λευτεριά στην Παλαιστίνη, ενάντια στον φασισμό, η κορύφωση ήρθε στο τέλος, με φωνές και υψωμένα χέρια ανάμεσα στα καπνογόνα στο «Του κόσμου οι λαοί».

«Ευχαριστούμε την ΚΝΕ που είναι πάντα στο πλευρό μας και εμείς στο δικό της, στη σωστή πλευρά της Ιστορίας», είπαν οι «Κοινοί Θνητοί» αποχαιρετώντας το Φεστιβάλ.