Μια σημαντική έκδοση, αφιερωμένη στα 150 χρόνια από τη γέννηση του Β. Ι. Λένιν και η οποία παρουσιάζει νέες πλευρές στην ανάπτυξη των θεωρητικών επεξεργασιών και της στρατηγικής αντίληψης του ΚΚΕ, είναι αυτήν την περίοδο διαθέσιμη από τη «Σύγχρονη Εποχή».

Η έκδοση, με τίτλο «Σοσιαλισμός η απάντηση για τον 21ο αιώνα», αποτελεί συλλογή κειμένων που έχουν δημοσιευτεί σε τεύχη της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης» και σκοπός της είναι να δώσει τη «μεγάλη εικόνα» σχετικά με τα νέα βήματα στην εμβάθυνση της στρατηγικής επεξεργασίας του ΚΚΕ και της επιστημονικής του σκέψης για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, που προστίθενται στις επεξεργασίες του 18ου Συνεδρίου, και του επιτρέπουν να διεξάγει καθημερινή πολιτική δράση και παρέμβαση ενάντια στους αστικούς σχεδιασμούς.

Εξάλλου η ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας, ως καθοριστικός παράγοντας για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, ήταν ο πυρήνας της πολιτικής δράσης και του ίδιου του Λένιν, που συμπυκνώθηκε στη γνωστή του φράση «χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατικό κίνημα - το ρόλο του πρωτοπόρου αγωνιστή μπορεί να τον εκπληρώσει μόνο ένα κόμμα που καθοδηγείται από πρωτοπόρα θεωρία».

Στη συγκεκριμένη έκδοση περιλαμβάνεται αρχικά η ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για την επέτειο των 150 χρόνων από τη γέννηση του Λένιν, που παρουσιάζει το γενικό περίγραμμα του λενινιστικού έργου στο οποίο βασίζονται οι σύγχρονες επεξεργασίες του ΚΚΕ. Ακολουθεί το άρθρο του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, με τίτλο «Στα 150 χρόνια από τη γέννηση του Λένιν», το οποίο αποτυπώνει με συμπυκνωμένο τρόπο το πώς η μεγάλη γκάμα των πολιτικών και θεωρητικών επεξεργασιών, καθώς και της επαναστατικής δράσης του Λένιν, αποτελούν την πυξίδα της σημερινής επαναστατικής πολιτικής.

Τα υπόλοιπα κείμενα της έκδοσης χωρίζονται σε δύο ενότητες: Στις θεωρητικές επεξεργασίες που αφορούν τις νομοτέλειες για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας και σε εκείνες που εστιάζουν στην επαναστατική στρατηγική για την ανατροπή του καπιταλισμού.

Στα κείμενα της πρώτης ενότητας του βιβλίου παρουσιάζονται αρχικά πλευρές της διαπάλης με την αστική αντίληψη, που αμφισβητεί την υπεροχή του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού, ως κομμουνιστικής σχέσης παραγωγής, να αναπτύσσει τις παραγωγικές δυνάμεις και να ικανοποιεί τις διευρυνόμενες κοινωνικές ανάγκες. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται απάντηση και στα επιχειρήματα περί έλλειψης κινήτρου παραγωγικότητας στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζονται και βασικά στοιχεία της εμπειρίας της ΕΣΣΔ στην ανάπτυξη του κεντρικού σχεδιασμού. Παράλληλα τονίζεται και ο ριζικά διαφορετικός χαρακτήρας του κεντρικού σχεδιασμού στο σοσιαλισμό και του όποιου κρατικού ή επιχειρηματικού σχεδιασμού στον καπιταλισμό.

Στην ίδια ενότητα ο αναγνώστης θα βρει επίσης τη μεθοδολογία με την οποία μπορούν να αναζητηθούν τα χαρακτηριστικά που θα έχει ο σοσιαλισμός τον 21ο αιώνα. Κεντρικό στοιχείο αυτής της μεθοδολογίας είναι ότι τα βασικά συμπεράσματα που απορρέουν από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των νέων μεγάλων δυνατοτήτων που απορρέουν από το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, πρέπει να αποτελούν τους πυλώνες στη βάση των οποίων θα προσδιορίζονται οι σημερινές δυνατότητες των σοσιαλιστικών - κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, και πρώτα απ' όλα για την ανάπτυξη και ευημερία της βασικότερης παραγωγικής δύναμης, του εργαζόμενου ανθρώπου.

Η ενότητα ολοκληρώνεται με δύο κείμενα, το πρώτο από τα οποία αφορά την ανάδειξη - με βάση και την πείρα του 20ού αιώνα - των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της αντεπαναστατικής δράσης σε όλες τις συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων των σημερινών συνθηκών, οι οποίες χαρακτηρίζονται από τη σημαντική υποχώρηση του επαναστατικού κινήματος. Ενώ το τελευταίο κείμενο παρουσιάζει τον προβληματισμό του μεγάλου Σοβιετικού αεροναυπηγού Ο. Κ. Αντόνοφ για ζητήματα που σχετίζονται με τον κεντρικό σχεδιασμό από τη δεκαετία του 1960, και ιδιαίτερα με το ζήτημα των δεικτών που καθοδηγούν την οικονομική δραστηριότητα στο σοσιαλισμό.

Η ενότητα που παρουσιάζει τα στοιχεία εμβάθυνσης της σύγχρονης στρατηγικής αντίληψης του ΚΚΕ για την ανατροπή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης ξεκινά με την εξέταση της περιόδου των διπλών εκλογών του Μάη - Ιούνη του 2012 έως και το δημοψήφισμα τον Ιούλη του 2015, όπου φωτίζονται οι παράγοντες που κατέστησαν δυνατό να διαμορφωθεί αποτελεσματική γραμμή σύγκρουσης με τον κεντρικό άξονα των αστικών επιδιώξεων και των θέσεων του οπορτουνιστικού ρεύματος. Αναδεικνύεται επίσης ότι αυτή η διαδικασία διαμόρφωσης της επαναστατικής στρατηγικής απαιτεί τη διαρκή αφομοίωση της επαναστατικής κοσμοθεωρίας σε κάθε κρίκο του Κόμματος, ώστε να αυξάνεται η ικανότητα επεξεργασίας της πολιτικής και ιδεολογικής παρέμβασης σε κάθε χώρο και τομέα ευθύνης.

Στα κείμενα αυτής της ενότητας εξετάζεται και το ζήτημα της διαλεκτικής ενότητας επαναστατικής θεωρίας και πολιτικής πράξης, οι βασικές λαθεμένες αντιλήψεις γύρω από αυτό και οι αρνητικές τους συνέπειες στη σημερινή δράση των κομμουνιστών, αλλά και σε όλη την πορεία του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος. Η υπέρβαση αυτών των λαθεμένων αντιλήψεων αναδεικνύεται ως προϋπόθεση της ενίσχυσης του επαναστατικού χαρακτήρα των ΚΚ.

Υπό αυτό το πρίσμα εξετάζονται και οι αιτίες που δεν αφομοιώθηκε και δεν κυριάρχησε η θετική πείρα της Οκτωβριανής Επανάστασης στις προγραμματικές επεξεργασίες της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Ανάμεσα στους βασικούς παράγοντες αυτού του σύνθετου ζητήματος, που εντοπίζονται στα κείμενα της έκδοσης, εξετάζονται η επίδραση της προεπαναστατικής ρωσικής κληρονομιάς και η καθυστέρηση στην αναγκαία θεωρητική εμβάθυνση στο ζήτημα της αλληλεπίδρασης των παραγωγικών δυνάμεων και των σχέσεων παραγωγής, ως ορισμένα από τα στοιχεία που συνέβαλαν στη διαμόρφωση της στρατηγικής των σταδίων, την περίοδο της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Στο κείμενο που ολοκληρώνει αυτήν την ενότητα και το οποίο γράφτηκε με αφορμή την 75η επέτειο από τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, παρουσιάζονται καταρχάς οι αλλαγές στον παγκόσμιο συσχετισμό της ταξικής πάλης από τον Α' στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που σφραγίστηκαν από την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης αλλά και τις ήττες των υπόλοιπων σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Στη συνέχεια, αναδεικνύεται με ποιον τρόπο αντανακλάται η συνθετότητα του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων στην εξωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ, στην πορεία της στρατηγικής του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, αλλά και στη σχέση ανάμεσα σε αυτούς τους δύο παράγοντες. Τέλος, συνοψίζονται κάποιες εκτιμήσεις και συμπεράσματα για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η δημιουργική ανάπτυξη της θεωρίας για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας είναι όρος και προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση της μεγάλης υπόθεσης της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Η διάδοση των παραπάνω επεξεργασιών σε ολοένα και περισσότερους αναγνώστες, καθώς και η μελέτη και αφομοίωσή τους από κάθε πρωτοπόρο αγωνιστή, μπορεί να δώσει ώθηση και αντοχή στον αναγκαίο σήμερα αγώνα ενάντια στην αστική τάξη και το κράτος της, στον αγώνα για τη σοσιαλιστική προοπτική.

Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό καθήκον, που συνδέεται στενά με την ικανότητα της επαναστατικής πρωτοπορίας να διαμορφώνει επαναστατική στρατηγική και αντίστοιχα πολιτική που θα την υπηρετεί χωρίς να λοξοδρομεί μέσα στην πολυμορφία των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, να δίνει απαντήσεις στα νέα φαινόμενα της κοινωνικής και οικονομικής εξέλιξης του καπιταλισμού από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης, να επιδρά σε συνειδήσεις εργαζομένων αποσπώντας ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις από την αστική ιδεολογία, να φωτίζει με επάρκεια τους όρους ώστε να δυναμώνει ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση και να προβάλλει αποδεικτικά την ανωτερότητα των σοσιαλιστικών - κομμουνιστικών σχέσεων.