Τα τρία μνημεία είναι τα πρώτα από τα «Ξενία» που βγαίνουν στο σφυρί από το ΤΑΙΠΕΔ, αφού στο παρελθόν επιχειρήθηκε το ξεπούλημά τους και από άλλους κρατικούς οργανισμούς. Φυσικά και αυτά τα «Ξενία» βρίσκονται σε άθλια κατάσταση λόγω της διαχρονικής, συνειδητής και κυνικής αδιαφορίας του κράτους και όλων των κυβερνήσεων για την «τύχη» τους. Ούτε η αρχιτεκτονική τους σημασία, αναγνωρισμένη σε όλο τον κόσμο, ούτε το γεγονός ότι κάποια από αυτά φέρουν την «υπογραφή» του σπουδαίου αρχιτέκτονα Αρη Κωνσταντινίδη (το «Ξενία» Ανδρου στην προκειμένη περίπτωση) ο οποίος ήταν και ο επικεφαλής του προγράμματος κατασκευής των «Ξενία» στα ομορφότερα σημεία της χώρας κατά τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες.
Τα «Ξενία» ανήκουν στη νεότερη αρχιτεκτονική κληρονομιά του λαού, αφού αποτελούν, όπως σημειώνουν οι αρχιτέκτονες σε παλαιότερη αναφορά τους στο πλαίσιο καμπάνιας για τη διάσωσή τους, «σημείο αναφοράς για τους Ελληνες και ξένους αρχιτέκτονες ως μία σύγχρονη, καθαρή και ειλικρινής αρχιτεκτονική έκφραση, που με συνέπεια ερμήνευσε τις αρχές του μοντέρνου κινήματος μέσα από έναν κώδικα πολιτισμικής εντοπιότητας». Τα ξενοδοχεία αυτά, ενταγμένα με πρωτοποριακό - μέχρι και σήμερα - τρόπο στο περιβάλλον τους ήταν το αποτέλεσμα ενός προγράμματος του ΕΟΤ που ξεκίνησε το 1950, το οποίο έμελλε να εξελιχθεί σε «πραγματικό εργαστήριο αρχιτεκτονικής σκέψης», αφού επικεφαλής του τέθηκε ένας από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες, ο Αρης Κωνσταντινίδης. Δικό του έργο είναι το πανέμορφο «Ξενία» Καρτερού στο Ηράκλειο (1963), ενώ το «Ξενία» των Δελφών (1953) είναι του επίσης σπουδαίου αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη. Το 2008 το «Ξενία» Βυτίνας (1965, Μπέτσιος) ήταν ένα από τα πέντε «Ξενία» που χαρακτηρίστηκαν ως μνημεία από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, ενώ το ίδιο συνέβη το 2011 με το «Ξενία» Καρτερού.
Τα περίπου 40 «Ξενία» που κατασκευάστηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος «περνούν» κατά τη 10ετία του '70 σε «καθεστώς» σταδιακής απαξίωσης, διαδικασία που θα οδηγήσει σε επικίνδυνες καταστάσεις ακόμη και για την ύπαρξή τους. Ο ΕΟΤ, αρχικά και αργότερα η ΕΤΑ ΑΕ (Εταιρεία Τουριστικών Ακινήτων) αρχίζουν τις μισθώσεις στους ιδιώτες, ενώ η ΕΤΑ, προσανατολισμένη στην κρατική πολιτική της αγοραίας «αξιοποίησης», ξεκινά διαδικασίες ξεπουλήματος, με δυσμενή αποτελέσματα τόσο για τα ίδια τα κτίρια, όσο και για το εργασιακό καθεστώς. Κάποια άλλα, όπως τα «Ξενία» Ιωαννίνων και Ηρακλείου, κατεδαφίζονται, άλλα υπολειτουργούν και τα περισσότερα περιμένουν να καταρρεύσουν.
Πρόσφατα, στο ΤΑΙΠΕΔ «μεταβιβάστηκαν» «χωρίς αντάλλαγμα, κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή» τα «Ξενία» της Βυτίνας στην Αρκαδία, των Δελφών, της Αράχοβας και του Καρτερού στο Ηράκλειο της Κρήτης. Δύο από αυτά, της Βυτίνας και του Καρτερού έχουν χαρακτηριστεί ως μνημεία από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, το πρώτο το 2008 και το δεύτερο το 2011.
«Insenso» |
Αύριο και τη Δευτέρα, το Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει (Πειραιώς 260) την παράσταση «Insenso» του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, μουσική Δημήτρη Καμαρωτού, σκηνικά - κοστούμια Ντόρας Λελούδα, φωτισμούς Γιάννη Δρακουλάκου. Παίζουν: Εύη Σαουλίδου, Ελενα Τοπαλίδου, Χριστίνα Αυγερίδη, Χαρά - Μάτα Γιαννάτου, Ελλη Ιγγλίζ, Μαργαρίτα Ξανθάκη.
Στην Πειραιώς 260, αύριο και τη Δευτέρα (9 μ.μ.) η χορευτική «Compania Antonio Ruz» (Αντόνιο Ρουθ) θα παρουσιάσει την παράσταση «Ojo», σε χορογραφία του Ισπανού χορευτή - χορογράφου Αν. Ρουθ, με έξι χορευτές. Μια παράσταση μυστηριακού φλαμένκο.
Ενώ, Δευτέρα και Τρίτη, στο Ηρώδειο (9 μ.μ.) το Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει την «Ελένη» του Ευριπίδη. Μια σύμπραξη των ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας και Αγρινίου. Μετάφραση Δημήτρη Δημητριάδη, σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη, σκηνικό - κοστούμια Νίκου Σαριδάκη, μουσική Νίκου Ξανθούλη, χορογραφία - κινησιολογία Αγγελικής Στελάτου, φωτισμοί Ελευθερίας Ντεκώ. Παίζουν: Πέμη Ζούνη, Νίκος Αρβανίτης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Ευγενία Μαραγκού, Εύα Κάρτσακλα, Γιάννης Κοτσαρίνης, Νίκη Παλληκαράκη, Αντώνης Καρυστινός, Γιώργος Τσαπόγας.
Τέλος, τη Δευτέρα, στο Μαρούσι, δίνει συναυλία ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, παρέα με τον εξαιρετικό τσελίστα Γιώργο Καλούδη. Ηχοληψία: Βαγγέλης Λάππας. Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Αλεξίου.
Η Ελένη και η Σουζάνα Βουγιουκλή ξεκίνησαν από πολύ νωρίς να εξερευνούν τις μουσικές του κόσμου και να πειραματίζονται με τις δυνατότητες που προσφέρει η ανθρώπινη φωνή, ως εγγενές μουσικό όργανο. Με ιδιαίτερη έμφαση στην πρωτότυπη γλώσσα και με σεβασμό στην προφορά και την εκφορά της, τραγουδούν σε πάνω από είκοσι γλώσσες και διαλέκτους, τόσο a cappella όσο και με τη συνοδεία πιάνου, κιθάρας και κρουστών που παίζουν οι ίδιες.
Tο ρεπερτόριό τους αποτελούν τραγούδια από τις παραδόσεις διαφόρων λαών: Ρεμπέτικα και παραδοσιακά ελληνικά σε όλες τις διαλέκτους, συμπεριλαμβανομένων των ελληνόφωνων της Κάτω Ιταλίας, τραγούδια των Βαλκανίων, πορτογαλέζικα fado, ναπολιτάνικα, ισπανόφωνα, τραγούδια της Ανατολίας, τσιγγάνικα, αμερικάνικο μπλουζ, σεφαραδίτικα καθώς επίσης και δικές τους συνθέσεις.
Το Θέατρο «Σημείο», στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, θα παρουσιάσει, για δεύτερη χρονιά, τη θεατρική εγκατάσταση «Μουσείο ανθρώπινης συμπεριφοράς», σε σύλληψη και σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή, η οποία θα βρίσκεται εγκατεστημένη σε συμβατικούς και μη χώρους, του Μουσείου Μπενάκη, μέχρι και την Κυριακή.
Η θεατρική αυτή εγκατάσταση αποτελείται από ένα σύνολο ανθρώπινων δραστηριοτήτων, οι οποίες συνιστούν ένα μουσείο του ανθρώπου. Ιστορίες, διηγήσεις, συμπεριφορές, ήχοι, τυχαίο ανθρώπινο υλικό, λογοτεχνικά και θεατρικά κείμενα, με βάση μια θεματική 15 ενοτήτων περίπου, συγκροτούν ένα φάσμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Τα συμβάντα αυτά διαμορφώνουν ένα μεταδραματικό μωσαϊκό, το οποίο παρουσιάζεται από ηθοποιούς που λειτουργούν ως ζωντανά εκθέματα.
Σε μια σειρά δεκαπέντε περίπου θεμάτων, όπως ο έρωτας, ο θάνατος, το έλεος, η χαρά, η αγάπη, το σεξ, τα ζώα, το γήρας, η ουτοπία, η δημοκρατία, η σκιά και η έλλειψη, η μνήμη και η λήθη, το βάδισμα, το τραγούδι και η τροφή, θέματα τα οποία καταλήγουν σ' ένα καταιγιστικό credo, ένα μανιφέστο για τον άνθρωπο, τα ζωντανά εκθέματα - ηθοποιοί συνθέτουν μια βιωματική - αλλά όχι μόνο - σκιαγράφηση η οποία δίνει τη δυνατότητα στο θεατή να στοχαστεί, περπατώντας με τη βοήθεια ενός οδηγού - χάρτη, ελεύθερα ανάμεσα στους διαφορετικούς χώρους και στα ζωντανά εκθέματα, δηλαδή τους ηθοποιούς.
Το έργο είναι αποτέλεσμα μίας έρευνας του Θεάτρου «Σημείο» και του Νίκου Διαμαντή, η οποία παρουσιάζεται μέσω μίας σειράς λογοτεχνικών αποσπασμάτων, σπαραγμάτων από συζητήσεις, θεωρητικών κειμένων, ποιημάτων, ήχων...
Σάββατο 13/7 18.00 - 21.00. Κυριακή 14/7 12.00 - 15.00. Οι παραστάσεις έχουν ελεύθερη είσοδο. Μουσείο Μπενάκη - Πειραιώς 138 και Ανδρονίκου, τηλ. 210.3453.111.
Συνεχίζεται και την ερχόμενη βδομάδα η όμορφη πρωτοβουλία του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων να προσφέρει δωρεάν ανάσες κινηματογραφικής δροσιάς στον κήπο του νεοκλασικού κτιρίου που αποτελεί την έδρα του στο Θησείο (Ερμού 134 - 136).
Τη Δευτέρα θα προβάλει την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Ολα είναι δρόμος» (1998), με τους Δημήτρη Καταλειφό, Θανάση Βέγγο, Γιώργο Αρμένη, Κώστα Καζανά, Στέλλα Καζάζη, και την Τετάρτη 17/7 την εμβληματική ταινία του Βιμ Βέντερς «Τα Φτερά του Ερωτα» (1987), με τους Μπρούνο Γκαντζ, Πίτερ Φολκ, Σολβέιγ Ντομαρτέν, Οτο Σάντερ.
Οι προβολές γίνονται κάθε Δευτέρα και Τετάρτη (9.15 μ.μ.) και θα συνεχιστούν για όλο το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, με αφιερώματα και ταινίες από τον ελληνικό και ξένο κινηματογράφο.