Σάββατο 13 Ιούλη 2013 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Εκβιάζει το λαό

«

Διαλέξτε: ή ΣΥΡΙΖΑ ή καταστροφή»! Απερίφραστος ο εκβιασμός που αποτόλμησε ο Αλ. Τσίπρας απ' το βήμα του συνεδρίου του κόμματός του την περασμένη Τετάρτη. Αναλόγως δε του ακροατηρίου στο οποίο απευθυνόταν, ο εκβιασμός προσαρμοζόταν κατάλληλα. Γι' αυτό και το πλήθος των σχετικών διλημμάτων: «Μνημόνιο ή δημοκρατία», «Μνημόνιο ή εθνική ανεξαρτησία», «Δημοκρατική αναγέννηση ή δημοκρατική συρρίκνωση», «Κοινωνική δικαιοσύνη ή διαπλοκή», «Περηφάνια ή εθελοδουλεία»...

Στοχευμένος ο εκβιασμός που απηύθυνε στο ΚΚΕ: 'Η ενσωματώνεται και βάζει πλάτη για την αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στον κυβερνητικό θώκο ή εξαφανίζεται! Εδώ, βέβαια, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει πριν καν παίξει το χαρτί των κάλπικων διλημμάτων. Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή της να καταφεύγει ολοένα και συχνότερα σε τέτοιες μεθόδους χειραγώγησης εργατικών - λαϊκών συνειδήσεων, δεν είναι τυχαία.

Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς ένα κόμμα που ζει κι αναπνέει για την ώρα που θα αναλάβει την αστική διαχείριση, υποσχόμενο ένα άλλο μείγμα της, τάχα ικανό να ανακουφίσει το λαό απ' τα βάσανά του, στην πραγματικότητα εξίσου σκληρό με το σημερινό, όπως επιβεβαιώνεται όπου κι αν εφαρμόστηκε. Ενα κόμμα που δεν έχει εναλλακτική πρόταση για έξοδο απ' την κρίση προς όφελος του λαού, αλλά πρόταση εναλλακτικής διαχείρισης της κρίσης για έξοδο απ' αυτή προς όφελος της αστικής εξουσίας. Της εξουσίας που είναι και η αιτία για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει σήμερα η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Γεγονός που ο ΣΥΡΙΖΑ κρύβει επιμελώς απ' το λαό. Οπως κρύβει ότι καμία μορφή διαχείρισης, καμιάς κυβέρνησης, δεν μπορεί να αγνοήσει τις ανάγκες και τα συμφέροντα της τάξης που εξουσιάζει, κρατώντας τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια της. Ανάγκες που απαιτούν για την ικανοποίησή τους μέτρα όπως αυτά που προωθούνται, κι άλλα ακόμα σκληρότερα που ετοιμάζονται. Αυτή την εξουσία κι αυτήν την οικονομία θέλει να εκπροσωπήσει στο πολιτικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ. Την έγνοια της ενίσχυσής της έχει, αναζητώντας «μοχλούς» που θα τη θέσουν σε τροχιά ανάπτυξης. Για λογαριασμό της ζητά «κούρεμα» του χρέους και αναστολή πληρωμών, για πάρτη της αναζητά «συμμάχους» ο Αλ. Τσίπρας στα υπερατλαντικά του ταξίδια. Χρήμα και γερές πλάτες, για να πάρει μπρος η καπιταλιστική κερδοφορία, ψάχνει. Και ταυτόχρονα συμμάχους για την άσκηση της αστικής διαχείρισης, φλερτάροντας κάθε πρόθυμο, «της πατριωτικής δεξιάς», της «αριστερής σοσιαλδημοκρατίας» κ.λπ.

Κι έχει το θράσος να αξιώνει απ' το λαό να μπει σε μια νέα περιπέτεια απογοήτευσης, υποσχόμενος σ' άλλους αναβίωση της «Αλλαγής» και σ' άλλους «τις κατακτήσεις της αστικής δημοκρατίας». Κοροϊδεύοντάς τους όλους, αφού κρύβει ότι η αστική δημοκρατία είναι αυτό που σήμερα βιώνουν και η πραγματική αλλαγή προϋποθέτει τη συντριβή της, από μια λαϊκή συμμαχία αποφασισμένη να χτίσει τη λαϊκή εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ σπρώχνει το λαό να συνθηκολογήσει άνευ όρων στον πόλεμο που του έχουν κηρύξει κι ακόμα παραπέρα να στοιχηθεί κάτω από τις σημαίες του εχθρού του. Τον σπρώχνει να υπογράψει το χαμό του, την ίδια ώρα που του εμφανίζεται σαν σωτήρας. Ο λαός μπορεί και πρέπει να του χαλάσει τα σχέδια.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Το «διαίρει και βασίλευε» συμφέρει τους εκμεταλλευτές

Γρηγοριάδης Κώστας

Πολύ αχό σηκώνουν αστοί γραφιάδες ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι, «που θίγονται από το πολυνομοσχέδιο οδοστρωτήρα που ετοιμάζεται να ψηφιστεί στη Βουλή, πρέπει να αναλογιστούν πόσα δεινά έχουν υποστεί και υφίστανται οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα». Βέβαια, όλους αυτούς τους κονδυλοφόρους στα ΜΜΕ «μαγαζιά» των αφεντικών τους δεν τους πήρε ο πόνος για τους εργάτες των εργοστασίων που κλείνουν, για τους μισθούς που κουτσουρεύονται, για τα δικαιώματα που χτυπιούνται στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Παιδεία.

Απλά αυτό που κάνουν είναι να χρησιμοποιούν την πάγια τακτική του «διαίρει και βασίλευε» ώστε οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι εργαζόμενοι με διαφορετικές συμβάσεις εργασίας ή και με καθόλου συμβάσεις, να τα βάζουν ο ένας με τον άλλον. Αντί να βλέπουν ποια είναι η αιτία που υποφέρουν στο σύνολό τους τα λαϊκά στρώματα, να ρίχνουν οι εργάτες του ιδιωτικού τομέα τις ευθύνες στο «διεφθαρμένο Δημόσιο» και να μη νοιάζονται για την επίθεση ενάντιά τους από κυβέρνηση - ΕΕ - κεφάλαιο. Αυτό είναι μια χαρά βολικό για να βγαίνει λάδι ο κύριος υπεύθυνος για τα δεινά τους, δηλαδή η καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Θα πει κανείς, μα δεν πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα στο δημόσιο τομέα; Φυσικά και πρέπει να αλλάξουν, αλλά ό,τι και αν αλλάξει, αυτός ο δημόσιος τομέας και σήμερα και πριν, πάντα, λειτουργεί για τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Το ΚΚΕ είναι υπέρ ενός δημόσιου τομέα, που κουμάντο θα κάνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, θα είναι το δικό τους κράτος και όχι των καπιταλιστών, θα ελέγχεται από τους ίδιους. Αλλά το γεγονός ότι οι διορισμοί, η κατανομή των υπαλλήλων χρησιμοποιήθηκαν από τα αστικά κόμματα ως μηχανισμός και δεξαμενή ψηφοφόρων, το ότι η αστική τάξη έχτισε τις συμμαχίες της εξαγοράζοντας πολλούς υπαλλήλους, σε τίποτα δεν σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να μείνουν εγκλωβισμένοι σε αυτή τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, ούτε βεβαίως να πληρώσουν τη νύφη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων χάνοντας τη δουλειά τους. Ολοι οι εργάτες, οι υπάλληλοι πρέπει να ενωθούν στην κοινή απαίτηση να έχουν τη ζωή που τους αξίζει σήμερα, με την τεράστια πρόοδο και τεχνολογική ανάπτυξη της ανθρωπότητας. Δεν πρέπει να υποκύψουν στις Σειρήνες που τους καλούν να βολευτούν στο λίγο. Δεν πρέπει να πιστέψουν στους επίδοξους σωτήρες που δήθεν θα τους σώσουν με ...νέα καπιταλιστική «υγιή» ανάπτυξη. Στο να πιστέψουν στη δύναμη του ταξικού αγώνα είναι η λύση, με τη συμμετοχή τους στην ταξική πάλη μαζί με τις πρωτοπόρες δυνάμεις που «δεν τα διπλώνουν» στους καπιταλιστές.

Στηρίζει την κυβερνητική πολιτική

Αποτέλεσμα του σαθρού θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης είναι η απόφαση της δημοτικής αρχής του Δήμου Κεφαλλονιάς (ΝΔ - ΑΝΕΛ) να μη συμμετάσχει οικονομικά στο Κέντρο Πρόληψης «Απόπλου», επικαλούμενη επιχειρήματα νομικού τύπου. Στην ουσία, πρόκειται για μια πολιτική απόφαση που στηρίζει την πρόθεση της κυβέρνησης να αναπτυχθούν νέα πεδία κερδοφορίας από τη μια, αφού έχουν ανοίξει ήδη το δρόμο για την παράδοση της απεξάρτησης σε ιδιώτες και ΜΚΟ που σημαίνει ουσιαστικά συντήρηση και αναπαραγωγή της ναρκω-εξάρτησης μέσω υποκατάστατων, άρα και συντήρηση της υποταγής της νεολαίας μέσω των ναρκωτικών. Σε μια περίοδο που το έργο και η παρουσία των Κέντρων Πρόληψης είναι περισσότερο επιβεβλημένα από ποτέ, ο Δήμος Κεφαλλονιάς δε συμβάλλει σ' αυτό, άρα δε συμβάλλει στην αντιμετώπιση ενός προβλήματος που τσακίζει ιδιαίτερα νέους ανθρώπους.

Για άλλη μια φορά, αναδεικνύεται η ανάγκη δημιουργία δημόσιου ενιαίου φορέα πρόληψης - θεραπείας - επανένταξης, ο οποίος θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από το κράτος, χωρίς καμία επιχειρηματική δραστηριότητα.

Ανάπτυξη για ποιον;

Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ - με ή χωρίς συνιστώσες - μετεξελίσσεται σε ένα γνήσιο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, σε ένα νέο ΠΑΣΟΚ, πιο συντηρητικό, γίνεται φανερό και από το συνέδριό του. Τι λέει, π.χ., για την ανάπτυξη; Η πολιτική του δεν διαφέρει σε τίποτα από την πολυπόθητη ανάπτυξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησής τους. Η αφετηρία είναι κοινή, είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις ιδιοκτησίας, τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κι αν η διαδρομή είναι διαφορετική για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, ο προορισμός είναι ο ίδιος. Είναι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, της ανάπτυξης προς όφελος των μονοπωλίων, των γιγαντιαίων επιχειρήσεων στον καπιταλισμό. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα της ΣΥΡΙΖΑίικης ανάπτυξης, αλλά και της κριτικής που κάνει στην κυβέρνηση.

Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ότι ο «τουρισμός του all inclusive δεν αφήνει τίποτα στην τοπική οικονομία», αλλά ότι αυτή η οικονομία είναι καπιταλιστική οικονομία και με ή χωρίς all inclusive, οι μεγάλες επιχειρήσεις στον τουρισμό θα κερδίζουν και οι εργαζόμενοι στον τουρισμό θα φυτοζωούν. Την ίδια στιγμή, η εργατική - λαϊκή οικογένεια όχι διακοπές «all inclusive» δεν μπορεί να κάνει, ούτε μέχρι το χωριό της δεν μπορεί να πάει.

Υπερασπίζεται τις «δημόσιες τράπεζες που θα βοηθούν τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα», μιλάει δηλαδή για τη χρηματοδότηση των μεγάλων επιχειρήσεων που θα αναλαμβάνουν τα μεγάλα έργα, αυτά που είναι αναγκαία στην ανάπτυξη του καπιταλισμού.

Η ανάπτυξη προς όφελος του λαού δεν περνάει μέσα από το δρόμο της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας. Η ανάπτυξη προς όφελος των λαϊκών αναγκών προϋποθέτει κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων, εργατικό - λαϊκό έλεγχο, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό που θα δώσει τη δυνατότητα να αναπτυχθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας.

Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής στις συγκεντρωμένες τουριστικές - επισιτιστικές υποδομές μπορεί να ικανοποιήσει το δικαίωμα στον τουρισμό και την αναψυχή της λαϊκής οικογένειας, μπορεί να δώσει δουλειά με δικαιώματα στους εργαζόμενους του κλάδου. Αναπτυξιακά έργα προς όφελος του λαού μπορούν να αναλάβουν οι κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις σε όλους τους κλάδους, που θα αξιοποιήσουν και το έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας και τις πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές και τον ορυκτό της πλούτο.

Τουρισμός στην υπηρεσία των επιχειρηματιών

Περισσότερο από το 73% των Ελλήνων δεν κάνουν ούτε μια μέρα διακοπές. Από το 27% που θα κάνει διακοπές το 80% δε θα ξεπεράσει τις πέντε μέρες αναψυχής. Η παραπάνω διαπίστωση προκύπτει από πρόσφατη πανελλαδική έρευνα που πραγματοποίησε το Ινστιτούτο Καταναλωτών (ΙΝΚΑ). Με αφορμή και αυτή την έρευνα παρακολουθούμε στα κανάλια «κλάμα» και «οδυρμό», από τη μια, για τους Ελληνες που δεν μπορούν να κάνουν διακοπές, από τα φερέφωνα των εργοδοτών. Χαρές και πανηγύρια, από την άλλη, για τα 17 εκατομμύρια τουρίστες που θα έρθουν φέτος στη χώρα, για τα 11 δισεκατομμύρια ευρώ έσοδα που αναμένονται φέτος να μπουν στα ταμεία των εργοδοτών. Την ίδια στιγμή, καθημερινές είναι και οι καταγγελίες για τις συνθήκες γαλέρας που επικρατούν μέσα στους τουριστικούς παραδείσους των ξενοδόχων. Μόλις χτες η Γραμματεία του ΠΑΜΕ Επισιτισμού - Τουρισμού στη Ρόδο αποκάλυψε ότι δύο εργαζόμενες στο ξενοδοχείο «Paradise» λιποθύμησαν από την ένταση της δουλειάς, με τη μια από τις δυο να μπαίνει ξανά στο νοσοκομείο καθώς διαπιστώθηκε εκ των υστέρων ότι υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο!

Ολα τα παραπάνω έχουν και λόγο και εξήγηση. Αποτελούν κρίκους στην αλυσίδα της καπιταλιστικής ανάπτυξης πριν και της κρίσης τώρα. Τα χτυπήματα που έχουν δεχτεί τα εργατικά - λαϊκά εισοδήματα είναι «θανατηφόρα», προκειμένου να μπορεί η μεγαλεργοδοσία να βγει με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες από την κρίση και να θωρακίσει την κερδοφορία της. Αφαιρείται βίαια από τους εργάτες και τις οικογένειές τους το δικαίωμα στις διακοπές και την αναψυχή, στην αξιοπρεπή διαβίωση. Οι μεγάλες επιχειρήσεις στον τουρισμό -με τη βοήθεια των κυβερνήσεων- μετακυλούν αυτές τις «απώλειες» στις πλάτες των εργαζομένων του κλάδου που πληρώνουν ακριβά με μείωση των μισθών τους, εντατικοποίηση, απολύσεις, ελαστικότητα στην απασχόληση, πολυειδικότητα, κ.λπ. Και, ταυτόχρονα, με το πρόσχημα ότι ο τουρισμός αποτελεί τη «βαριά βιομηχανία της χώρας» αξιώνουν και νέες διευκολύνσεις, απαλλαγές, φοροελαφρύνσεις, χτύπημα και των τελευταίων δικαιωμάτων των εργαζομένων, από τους υπηρέτες τους στην διακυβέρνηση της χώρας.

Αυτό, λοιπόν, που σήμερα πρέπει να κατανοηθεί είναι ότι με τα μονοπώλια ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη καμιά σύγχρονη ανάγκη δεν μπορεί να ικανοποιηθεί όπως, για παράδειγμα, οι διακοπές και ο τουρισμός. Η πάλη, λοιπόν, για το δικαίωμα στις διακοπές και τον τουρισμό συνδέεται άμεσα με την πάλη για δουλειά με δικαιώματα, για μισθούς που να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες.

Υποδεικνύουν άλλες καταργήσεις!

«Καλούμε την κυβέρνηση να τολμήσει να καταργήσει επιβλαβείς, σπάταλους, επιζήμιους και επί της ουσίας ανύπαρκτους δημόσιους οργανισμούς και υπηρεσίες, όπως ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων, η Δημόσια Εταιρία Εκπόνησης Μελετών Κατασκευών Νοσοκομείων, η Αγροφυλακή, κ.λπ., και να σταματήσει να επιτίθεται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση».

Αυτή η αποκαλυπτική υπόδειξη γίνεται στο ψήφισμα του ΔΣ της Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας, που συνεδρίασε προχτές με θέμα τις απολύσεις των Δημοτικών Αστυνόμων και των Σχολικών Φυλάκων. Καταψήφισε ο εκπρόσωπος της Λαϊκής Συσπείρωσης και κατέθεσε δικό του ψήφισμα.

Οι εκπρόσωποι των κομμάτων της συγκυβέρνησης στους Δήμους της Κεντρικής Μακεδονίας, αποκάλυψαν ότι δεν είναι ενάντια στις απολύσεις ούτε υπερασπίζονται το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, όπως δήθεν θέλουν να εμφανίζονται. Αντίθετα, απροκάλυπτα στηρίζουν την πολιτική της συγκυβέρνησης και υποδεικνύουν αποτελεσματικότερους τρόπους εφαρμογής της.

Και υποδεικνύουν στην κυβέρνηση να κλείσει οργανισμούς όπως π.χ. ο ΟΣΚ και η Δημόσια Εταιρία Εκπόνησης Μελετών Κατασκευών Νοσοκομείων, που θα μπορούσαν να παράγουν ουσιαστικό έργο, παίρνοντας υπόψη τις ανάγκες που υπάρχουν στην Παιδεία και την Υγεία.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Νοσοκομεία πριν την ... ανακοπή

Κατά μία ακόμα τρύπα έσφιξε το λουρί της θηλιάς στα δημόσια νοσοκομεία η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ: Την περασμένη Πέμπτη, οριστικοποίησε τις περικοπές των λειτουργικών δαπανών για το 2014 κατά 17% σε σχέση με το 2013 - που είναι η μεγαλύτερη, από χρόνο σε χρόνο, την τελευταία πενταετία. «Αυτά τα λεφτά υπάρχουν», είπε μια μέρα πριν ο υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης στους νοσοκομειακούς γιατρούς, καλώντας τους να συμβάλουν σε μια διαχειριστική λογική. Ταυτόχρονα, ανακοίνωσε και την ένταξη 2.500 εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία στο καθεστώς της κινητικότητας.

Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τις μεγαλοστομίες του υπουργείου Υγείας - και της κυβέρνησης συνολικά - πως δε θα θιγούν οι «αδύνατοι», «δε θα πληρώσουν άλλο οι ασφαλισμένοι» και πως δεν έχουν να φοβηθούν τίποτε απ' τη δικομματική κυβέρνηση. Ολες αυτές οι επιλογές είναι κρίκοι της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής στο χώρο της Υγείας που επιχειρεί να απαλλάξει το κράτος απ' τις ήδη κουτσουρεμένες κοινωνικές δαπάνες και έχουν έναν κοινό παρονομαστή: Να ενισχύσουν την εμπορευματοποίηση του τομέα Υγείας και σ' αυτό που ακόμη αποκαλείται δημόσιο σύστημα, αλλά και να απελευθερώσουν κεφάλαια και απ' αυτόν το χώρο προς όφελος της επιχειρηματικής δραστηριότητας. «Η προσέλκυση επενδύσεων, η υλοποίηση βιώσιμων έργων σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα - ΣΔΙΤ - και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, είναι στον πυρήνα της πολιτικής μας», έλεγε χωρίς κανένα δισταγμό ο τέως υπουργός Υγείας Αλέξανδρος Λυκουρέντζος σε διεθνές συνέδριο για τα οικονομικά της Υγείας (31.5.2013). Αλλά ήδη και τα δημόσια νοσοκομεία έχουν τιμολόγια για τις υπηρεσίες που παρέχουν. Θα αυξήσουν τα τιμολόγια για να μπορούν να αντεπεξέλθουν.

Ταυτόχρονα, τα λαϊκά στρώματα και τα ασφαλιστικά ταμεία - πρωτίστως ο ΕΟΠΥΥ - θα υποχρεωθούν θα βρεθούν μπροστά σε νέα αδιέξοδα: Θα βρίσκουν κλειστά τα πολυιατρεία του πρώην ΙΚΑ και ουρές στα δημόσια νοσοκομεία και θα υποχρεώνονται να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα πληρώνοντας χαράτσια 15% για τις εξετάσεις και 30% - 50% για τη νοσηλεία τους στις κλινικές. Θα συνεχίσουν να πληρώνουν φαρμακερά χαράτσια για τα φάρμακά τους, που από 9% το 2010 διάβηκαν στο 17% το 2013 και ανηφορίζουν για 22% - 24% το 2013. Κι όταν οι άρρωστοι βρίσκουν το πολυπόθητο κρεβάτι -που μπορεί να 'ναι και ράντζο στο διάδρομο- στα ήδη «στεγνωμένα» νοσοκομεία, θα έχουν πλημμελή έως και επικίνδυνη νοσηλεία, γιατί δε θα υπάρχουν υγειονομικά υλικά, είδη πρώτης ανάγκης και θα πληρώνουν κι από πάνω. Το προσωπικό δε θα επαρκεί, ένα προσωπικό με κατακρεουργημένες αποδοχές και σακατεμένα ασφαλιστικά δικαιώματα, που πρέπει να φορέσει πατίνια για να προκάμει τα συνεχώς δημιουργούμενα κενά απ' τις συνταξιοδοτήσεις, οι οποίες προστίθενται καθημερινά στις 22.500 μόνιμες κενές θέσεις νοσηλευτών και των 6.500 κενών θέσεων γιατρών.

Τα νοσοκομεία έχουν φτάσει πριν την ανακοπή. Και πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη είναι αναγκαία η ανάπτυξη ενός ενιαίου κοινού κινήματος ανάμεσα στους υγειονομικούς, τα ταξικά συνδικάτα, τις λαϊκές οργανώσεις που θα βάλει ανάχωμα στα βάρβαρα ταξικά αντιλαϊκά μέτρα κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ενός κινήματος που θα διεκδικεί αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας που θα λειτουργεί αποκλειστικά με κρατική χρηματοδότηση, που θα παρέχει δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους κατοίκους της χώρας. Και κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στον τομέα Υγείας.

Και ελλείψεις στα φάρμακα και φαρμακερά χαράτσια

Γρηγοριάδης Κώστας

Η νόσος του Crohn (αφορά το πεπτικό σύστημα) κατατάσσεται στις σπάνιες παθήσεις. Μοναδικό -χωρίς δηλαδή υποκατάστατο- είναι και το φάρμακο με το οποίο αντιμετωπίζεται: Ενα κουτί με 20 κάψουλες στοιχίζει 26 ευρώ και ο άρρωστος χρειάζεται μέχρι και πέντε κουτιά το μήνα. Μέχρι πρόσφατα, η συμμετοχή των αρρώστων ήταν 10%: Δηλαδή 26Χ5=150Χ10%=15 ευρώ. Μετά τις τελευταίες αποφάσεις της κυβέρνησης η συμμετοχή ανέβηκε σε 25%. Δηλαδή 37,5 ευρώ. Μοναδική είναι και η εταιρεία που το διαθέτει στην αγορά.

Αρρωστος από νησί του Αιγαίου (τα στοιχεία είναι στη διάθεση της εφημερίδας) καταγγέλλει ότι έμεινε για 15 μέρες, χωρίς το φάρμακο. Οι απαντήσεις που έπαιρνε ήταν ότι δεν υπάρχει ή μισόλογα που παρέπεμπαν στο υπό έκδοση δελτίο τιμών φαρμάκων. Οπως συμβαίνει, δηλαδή, κάθε περίοδο που επίκεινται ανατιμήσεις στα φάρμακα: Οι εταιρείες αποσύρουν τα φάρμακα, αδιαφορώντας αν ο άρρωστος υποφέρει, όπως ο συγκεκριμένος, με καθημερινούς πόνους στην κοιλιά και συνεχείς διάρροιες, αφού σταμάτησε τη θεραπεία.

Ποιοι δίνουν στις φαρμακευτικές εταιρείες τη δυνατότητα να αποσύρουν αυθαίρετα τα φάρμακα - τα προϊόντα τους όπως τα ονομάζουν; Ποιοι άλλοι απ' τους θεούς της αγοράς και του κέρδους, δηλαδή τα μονοπώλια του φαρμάκου και οι κυβερνήσεις που τα υπηρετούν, μεγαλοεπιχειρηματίες, πουλώντας το φάρμακο σαν εμπόρευμα για το κέρδος. Αλίμονο στους λαϊκούς ανθρώπους που θα αρρωστήσουν και που -εκτός απ' τις συνέπειες των ελλείψεων- πληρώνουν και φαρμακερά χαράτσια. Να γιατί λέμε ότι χρειάζεται αγώνας για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας και φάρμακο δωρεάν σε όλους.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ