Τραγικές οι συνέπειες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης
Associated Press |
Ολοένα και χειροτερεύει η καθημερινή ζωή του βουλγάρικου λαού, καθώς μετά τις ανατροπές που σημειώθηκαν στη χώρα πριν 20 χρόνια και την καπιταλιστική παλινόρθωση οι διαδοχικές κυβερνήσεις - είτε δεξιές, κεντροδεξιές ή αυτοαποκαλούμενες σοσιαλιστικές - έσπευσαν «δημοκρατικά» και «ελεύθερα» να επιβάλουν αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα.
Τα μέτρα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα τουλάχιστον 50.000 Βούλγαροι να είναι αναγκασμένοι, λόγω έλλειψης χρημάτων, να μην τρώνε τουλάχιστον ένα από τα βασικά γεύματα στη διάρκεια της ημέρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από έρευνα που διενήργησε το Ινστιτούτο Ανοιχτής Κοινωνίας σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα, για τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης στη Βουλγαρία. Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Νόβιναρ», αλλά και σε άλλες βουλγαρικές εφημερίδες και αφορούν τους κατοίκους που έχουν εισόδημα περίπου 150-200 λέβα (περίπου 100 ευρώ το μήνα) και αντιστοιχούν στο 20% του συνόλου των φτωχότερων οικογενειών.
Σύμφωνα πάντα με επίσημα στοιχεία που έχουν δοθεί στο παρελθόν στη δημοσιότητα, το 40% του πληθυσμού βρίσκεται στα όρια της φυσικής επιβίωσης, ενώ στο 17% φτάνει το επίπεδο της παιδικής φτώχειας στη χώρα με 5.000 παιδιά να είναι δηλωμένα άστεγα και άλλα 7.276 παιδιά να βρίσκουν κάποια στέγη και φροντίδα στα 138 ιδρύματα που λειτουργούν στη Βουλγαρία.
Οι σχεδιαζόμενες περικοπές στις δαπάνες του προϋπολογισμού θα έχουν αποτέλεσμα να κλείσουν αρκετά νοσοκομεία και κλινικές στη χώρα, αφήνοντας έτσι το ένα τρίτο του λαού χωρίς τη δυνατότητα ιατρικής φροντίδας, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που θα μείνουν χωρίς δουλειά. Τα όρια συνταξιοδότησης αυξάνονται σταδιακά μέχρι το 2022, όπου οι άνδρες και γυναίκες θα συνταξιοδοτούνται στα 65 χρόνια, από τα 63 και 60 χρόνια, αντίστοιχα.
Οι ανατροπές του σοσιαλιστικού συστήματος και η παλινόρθωση του καπιταλισμού είχε αρνητικές επιπτώσεις και στο προσδόκιμο όριο ζωής του λαού. Χαρακτηριστικά είναι τα εξής στοιχεία: Στο διάστημα 1989-2009 το προσδόκιμο ζωής υποχώρησε κατά 2-3 χρόνια, οι γεννήσεις κατέρρευσαν στο 1,1 παιδιά για κάθε γυναίκα σε παραγωγική ηλικία, η παιδική θνησιμότητα στα παιδιά έως πέντε ετών ανέβηκε στα 32 στα 1.000!
Ρωσικά και διεθνή ΜΜΕ συνεχίζουν να σχολιάζουν την ομιλία του προέδρου της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, που έγινε σε σύσκεψη Ρώσων πρεσβευτών τη Δευτέρα 12 Ιούλη.
Ο Ρώσος πρόεδρος στην ομιλία του αυτή κάλεσε το διπλωματικό σώμα της χώρας του να βοηθήσει στην κατεύθυνση του «εκσυγχρονισμού» της χώρας, που αποτελεί το βασικό ιδεολογικό - πολιτικό «εργαλείο», που χρησιμοποιεί αυτήν την περίοδο η αστική τάξη της Ρωσίας, με στόχο την παραπλάνηση των εργαζομένων από την ουσία της ταξικής και φιλο-μονοπωλιακής πολιτικής που ακολουθεί η πολιτική ελίτ της χώρας.
Στην κατεύθυνση αυτή ο Μεντβέντεφ έκανε λόγο για νέες προτεραιότητες της Ρωσίας στην εξωτερική πολιτική, στην «πρώτη γραμμή» των οποίων βρίσκονται η ανάπτυξη των σχέσεων της χώρας του με την ΕΕ (ιδίως με Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία), καθώς και με τις ΗΠΑ. Πολλά ΜΜΕ βιάζονται να εκτιμήσουν πως στη βάση αυτής της νέας προσέγγισης της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής οι σχέσεις της Ρωσίας με τις χώρες της Ασίας και του Ειρηνικού Ωκεανού, καθώς και οι σχέσεις με τις χώρες που προήλθαν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ θα περάσουν στο εξής σε δεύτερη μοίρα.
Σε δήλωσή του για τις εξελίξεις ο Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, πρόεδρος της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), κάνει λόγο για «επικίνδυνες εκδηλώσεις "γκορμπατσοφισμού" στην τωρινή εξωτερική πολιτική της Ρωσικής Ομοσπονδίας», εκτιμώντας πως οι «ασταμάτητες παραχωρήσεις του Γκορμπατσόφ οδήγησαν τελικά στη διάλυση της ΕΣΣΔ». Ο πρόεδρος του ΚΚΡΟ καταγγέλλει τη σημερινή ρωσική ηγεσία για το ότι «οι ηχηρές διακηρύξεις της για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων κατά κανόνα δεν ακολουθούνται από ανάλογες πράξεις» και «απαιτεί το σταμάτημα της υποτιμητικής και καταστροφικής για τη Ρωσία υποχωρητικότητας ως προς τη Δύση, που οι νέοι "φίλοι" μας αντιλαμβάνονται ως ετοιμότητα για περαιτέρω υποχωρήσεις».
Ωστόσο, η τοποθέτηση αυτή, πέρα του ότι είναι μακριά από τις πραγματικές αιτίες διάλυσης της ΕΣΣΔ, ταυτόχρονα επιδερμικά κι αταξικά αντιμετωπίζει τις ανακατατάξεις στο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και λαθεμένα παρουσιάζει την τάση για διαμόρφωση νέων προσωρινών συμμαχιών ως «υποχωρητικότητα».
ΚΑΜΠΟΥΛ - ΙΣΛΑΜΑΜΠΑΝΤ.--
Αφγανός στρατιώτης επιτέθηκε χτες με χειροβομβίδα και σκότωσε τρεις Βρετανούς κατοχικούς στρατιώτες, κατά τη διάρκεια κοινής τους περιπολίας, στη Χελμάντ του Αφγανιστάν, χωρίς ακόμα να έχουν διευκρινιστεί τα αίτια της πράξης του, καθώς ο ίδιος διέφυγε αμέσως μετά. Την προηγούμενη βδομάδα Αμερικανοί είχαν σκοτώσει «κατά λάθος» πέντε Αφγανούς στρατιώτες, ενώ στο παρελθόν υπήρξαν επίσης περιστατικά θανάτων ξένων κατοχικών δυνάμεων από πυρά Αφγανών στρατιωτών.
Το γεγονός καταδίκασε ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, υπογραμμίζοντας ότι δεν πρέπει να υπάρξει οποιαδήποτε μεταβολή στην κατοχική στρατηγική. Ο εγκάθετος πρόεδρος της χώρας, Χαμίντ Καρζάι, καταδίκασε την επίθεση και έστειλε γράμμα συλλυπητηρίων σε ΝΑΤΟ και Βρετανία, χαρακτηρίζοντας το δράστη «προδότη».
Παράλληλα συνεχίζονται οι επαφές και οι συνομιλίες μεταξύ του Αφγανού Προέδρου και του διοικητή των κατοχικών δυνάμεων, στρατηγού, Ντέιβιντ Πετρέους, με στόχο την εύρεση κοινού τόπου μεταξύ τους. Ο Ντ. Πετρέους θέλει να εφαρμόσει το μοντέλο του Ιράκ στο Αφγανιστάν, ενισχύοντας τις περιφερειακές δυνάμεις της χώρας, γεγονός που ανησυχεί την πλευρά Καρζάι ότι θα αποδυναμωθεί η κυβέρνησή της.
Η ΕΕ από την πλευρά της ανακοίνωσε καθυστέρηση του πακέτου «βοήθειας» προς την αφγανική κυβέρνηση ύψους 600 εκατ. ευρώ, έως και τη διεθνή διάσκεψη για το Αφγανιστάν, που αναμένεται στις 20 Ιούλη, με στόχο όπως ισχυρίζεται να διασφαλιστεί ότι τα χρήματα θα καταλήξουν στα «επιθυμητά χέρια», επικαλούμενη τα στοιχεία περί διαφθοράς...
Στο μεταξύ, «λάδι στη φωτιά» έριξε ο επικεφαλής του πακιστανικού Κασμίρ, Φαρούκ Ράζα Χάιντερ Καν, αναφερόμενος στις ταραχές που έχουν ξεσπάσει στην Ινδία, ο οποίος χτες εισηγήθηκε το Πακιστάν να διεκδικήσει με τα όπλα τον έλεγχο του ινδικού Κασμίρ, μιλώντας σε κινητοποίηση που οργανώθηκε από 12 ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες.