Τετάρτη 14 Ιούλη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σκέτη κοροϊδία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάτι πήγε να... ψελλίσει ο υφυπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Γ. Νικητιάδης για περιορισμό της ξενοδοχειακής πρακτικής του «all inclusive», μιας μορφής τουριστικών διακοπών στη χώρα με τα πάντα πληρωμένα πριν ξεκινήσουν οι διακοπές, και ακόμη τρέχει...

Με αρκετή πολιτική πονηριά, το υπουργείο σε ανακοίνωσή του πριν από λίγες μέρες, έκανε λόγο για την πρότασή του να υιοθετηθούν κίνητρα περιορισμού της πρακτικής αυτής μέσω του νέου «αναπτυξιακού» νόμου. Και σημείωνε ότι ο κάθε υποψήφιος επενδυτής θα έπρεπε να δεσμευτεί ότι δεν θα εφαρμόσει το «all inclusive» για πέντε χρόνια επί ποινής επιστροφής του 30% της χρηματοδότησης, σε περίπτωση αθέτησης της δέσμευσής του.

Χτες και μετά τις έντονες αντιδράσεις των ξενοδόχων, που τον κατηγόρησαν μεταξύ άλλων ότι «ενεργεί επιπόλαια», βγήκε και υποστήριξε ότι υπήρξε «παρανόηση» της πρότασης του υπουργείου του, η οποία είναι: «Αν κάποιος επενδυτής συμφωνήσει να μην συμπεριλάβει στις προσφερόμενες υπηρεσίες του το σύστημα all inclusive για 5 χρόνια, τότε θα πριμοδοτείται με 3% επιπλέον μόρια».

Αλλά αυτό δεν το είπε στην πρώτη ανακοίνωση, που υπονοούσε ότι η χρηματοδότηση ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την αποδοχή του όρου για μη εφαρμογή της πρακτικής αυτής. Επισημαίνουμε ότι ακόμη κι έτσι, η κυβέρνηση καθόλου δεν χτυπούσε την πρακτική επί της ουσίας, απλά ήταν μια δήθεν παρέμβαση υπέρ των μικρότερων τουριστικών επιχειρήσεων, υπέρ των μικρομάγαζων που προσδοκούν κάτι ψίχουλα απο τον τουριστικό τζίρο αλλά με το «all inclusive», «δε θα σταυρώνουν» πελάτη, δηλαδή καταδικάζονται, ορισμένοι μέχρι και να κλείσουν.

Η επισήμανσή μας για το ...δήθεν της υπόθεσης, όχι μόνο επιβεβαιώνεται από τη διόρθωση του υφυπουργού, αλλά η εξέλιξη δείχνει ότι η κοροϊδία πάει σύννεφο...

Ανάγκη ταξικής συσπείρωσης

«Διασυρμό της χώρας» χαρακτήρισε ο τομεάρχης Πολιτισμού της ΝΔ Θ. Δαβάκης το συμβολικό αποκλεισμό της Ακρόπολης από τους εργαζόμενους στο υπουργείο Πολιτισμού που αγωνίζονται για τα δεδουλευμένα τους. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνταν και οι δηλώσεις της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού που χαρακτήριζαν απαράδεκτες τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, αλλά και του ΛΑΟΣ, που αποφάνθηκε ότι οι κινητοποιήσεις είναι «ασέβεια»(!) και «βλάπτουν τη διεθνή εικόνα της χώρας». Γίνεται πλέον φανερό ότι η λυσσαλέα επίθεση που είχε εξαπολυθεί κατά του ΚΚΕ όταν ανάρτησε συμβολικά ένα πανό με κάλεσμα ξεσηκωμού στους λαούς της ΕΕ, δεν είχε ως στόχο τους κομμουνιστές και το ταξικό κίνημα, αλλά επιδίωκε να πλήξει ευρύτερα το λαϊκό κίνημα. Ο πόλεμος κατά του ΚΚΕ αποσκοπούσε στο να τρομοκρατήσει συνολικά τον εργαζόμενο λαό, να τον κρατήσει με σκυμμένο το κεφάλι. Το μαύρο αντεργατικό μέτωπο πλουτοκρατίας - κυβέρνησης, ΝΔ και ΛΑΟΣ, χτυπάει τώρα οποιαδήποτε κινητοποίηση εργαζομένων που δίνουν στην κυριολεξία μάχες επιβίωσης ενάντια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική του μνημονίου. Βεβαίως, όταν στην Ακρόπολη γύριζαν διαφημιστικά σποτ, κανείς από τους «ευαίσθητους» για την εικόνα της χώρας δεν είπε κουβέντα. Η διαφήμιση, ακόμη και χυδαία, είναι μέσο πλασαρίσματος εμπορευμάτων, χρήμα δηλαδή για τις επιχειρήσεις. Τότε η Ακρόπολη δε βεβηλώνεται. Αλλωστε, το χρήμα δεν είναι βέβηλο, αφού είναι ο «θεός» του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Να αψηφήσουν τη συκοφαντική προπαγάνδα και την τρομοκρατία του αντεργατικού μετώπου και των αστικών ΜΜΕ και να οργανώσουν τους αγώνες τους με πλαίσιο αιτημάτων που στηρίζει τις δικές τους ανάγκες. Αυτό ακριβώς το κάλεσμα της ταξικής συσπείρωσης απευθύνει το ΠΑΜΕ προς όλους τους εργαζόμενους που δε σκύβουν το κεφάλι.

Κοροϊδία και στρατηγική

«Η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει ούτε Κίνα ούτε Βουλγαρία στους μισθούς», δήλωσε δήθεν αγανακτισμένος τις προάλλες στο «Μέγκα» ο Α. Λοβέρδος, σχολιάζοντας τα παζάρια των κοινωνικών εταίρων για τη εθνική συλλογική σύμβαση της ξεφτίλας. Το πρώτο που θα μπορούσε κανείς να σημειώσει, ότι τέτοιες διαβεβαιώσεις έχουν την αξία που είχαν και οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ακόμα και μετεκλογικά ότι «δεν μπορεί την κρίση να την πληρώσουν οι μισθωτοί γιατί δεν ευθύνονται για αυτήν», δηλαδή καμία. Ακριβέστερα, πρόκειται για συνειδητή κοροϊδία του εργαζόμενου λαού. Η πραγματικότητα έχει καταδείξει με τραγικό τρόπο ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εργάζεται συστηματικά για να κάνει πράξη τη στρατηγική της πλουτοκρατίας, να πιεστούν δηλαδή οι μισθοί στη χώρα μας προς τα επίπεδα των χωρών που προαναφέρθηκαν. Αδιάψευστος μάρτυρας τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο και ήδη υλοποιούνται, που μειώνουν σημαντικά το λεγόμενο «εργατικό κόστος», μειώνουν απόλυτα τους μισθούς, καθιερώνουν μισθό 590 ευρώ για τους νέους, επεκτείνουν στο έπακρο την ευέλικτη δουλειά, καταργούν ουσιαστικά τις συντάξεις και φτάνουν τα όρια ως το θάνατο κλπ. Μπορεί τα κυβερνητικά στελέχη να δηλώνουν πως δεν πιστεύουν ότι φταίνε οι μισθοί για τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα, αλλά το λένε μόνο για να ενισχύσουν το μονόδρομο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που ακολουθούν. Γιατί όπως παραδέχθηκε στην ίδια τηλεοπτική συνέντευξη ο υπουργός Εργασίας «σημασία έχει τι λένε οι δανειστές». Οι εργαζόμενοι, γενικότερα τα λαϊκά στρώματα, απλά θα πληρώσουν το λογαριασμό από το ατέλειωτο φαγοπότι των καπιταλιστών και του αστικού πολιτικού συστήματος. Εχουν προεξοφλήσει ότι ο λαός θα συνεχίσει να σκύβει το κεφάλι. Μπορεί όμως και να μην το κάνει...

Η λαϊκή κατοικία

Η σκανδαλώδης απόφαση της διοίκησης του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) - κατά πλειοψηφία - να αναστείλει προσωρινά τις παροχές με τη μορφή δανείων στους δικαιούχους για κατοικία, βάζει με εμφαντικό τρόπο «τίτλους τέλους» σε έναν Οργανισμό που, αν και υποτίθεται ότι ρόλος του ήταν να κατασκευάζει φθηνές και ασφαλείς κατοικίες, εντούτοις, δίνει ζεστό χρήμα σε εργοδότες, κατασκευαστές και «ημετέρους». Καθόλου τυχαίο, ότι, αντί να ενισχύσει το κατασκευαστικό του πρόγραμμα καθώς και άλλα προγράμματα, από ίδια κεφάλαια, στέλνει τους δικαιούχους στις δαγκάνες των τραπεζών. Η υπόθεση, όμως, του ΟΕΚ, αποκαλύπτει ότι τον υποτάσσουν, με λεφτά των εργαζομένων, στην ανάπτυξη για την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι την ικανοποίηση των σύγχρονων, λαϊκών αναγκών.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι πρωτοβουλίες της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, όπως η κινητοποίηση την επόμενη βδομάδα για την ανεργία και η σύσκεψη για το συντονισμό της δράσης στον κλάδο των κατασκευών, έρχονται να αναδείξουν τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων και να απαντήσουν από τη σκοπιά των δικών τους ταξικών συμφερόντων. Και ταυτόχρονα να δηλώσουν: Ναι, μπορεί να υπάρξει φτηνή, ασφαλής και σύγχρονη λαϊκή κατοικία, με μία προϋπόθεση: Οτι η ανάπτυξη, γνώμονά της θα έχει την ικανοποίηση των ολοένα και αυξανόμενων λαϊκών αναγκών, που προϋποθέτει ενιαίο κρατικό φορέα στις κατασκευές, με τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής κοινωνική ιδιοκτησία, που θα κατανέμει σχεδιασμένα την κρατική χρηματοδότηση και το εργατικό δυναμικό, και με εργατικό έλεγχο.

Ο αγώνας, των οικοδόμων για δουλειά, ενάντια στην ανεργία που σαρώνει τον κλάδο, ενάντια στις πολιτικές που καταστρέφουν τη ζωή τη δική τους και των οικογενειών τους, ξεφεύγει από τα στενά όρια ενός κλάδου. Ακριβώς γιατί, για να έχουν δουλειά οι εργάτες, οι μικροβιοτέχνες και οι άλλοι μικροεπαγγελματίες του κλάδου, το επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό, χρειάζεται η κατασκευή έργων που θα καλύπτουν τις λαϊκές ανάγκες. Ναι, σήμερα, είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να φτιαχτούν σχολεία, το 10% των σχολείων της Αθήνας και το 35% της Θεσσαλονίκης λειτουργεί σε διπλοβάρδια. Ναι, επιτακτική είναι και η ανάγκη για κατασκευή νοσοκομείων, όταν σε μια τερατούπολη, όπως η Αθήνα, υπάρχουν μόλις δύο δημόσια μαιευτήρια («Ελενα» και «Αλεξάνδρα»), όσα και το 1950! Ναι, πρέπει να υπάρξει ολοκληρωμένη αντισεισμική θωράκιση σε μια χώρα όπου εκλύεται το 50% της σεισμικής δραστηριότητας στην Ευρώπη και όταν στον τελευταίο μεγάλο σεισμό (1999) εργοστάσια γκρεμίστηκαν («ΦΑΡΑΝ», «ΡΙΚΟΜΕΞ»).

Οσο απαραίτητα, όμως, κι αν είναι αυτά τα έργα για το λαό, δεν είναι για το κεφάλαιο, διότι δεν «προσφέρουν» κέρδη στους μονοπωλιακούς ομίλους. Αυτά - τα πραγματικά μεγάλα έργα - όμως, είναι και πρέπει να γίνουν υπόθεση του λαού, μαζί με την απόκτηση σύγχρονης, ασφαλούς και φτηνής κατοικίας. Χιλιάδες οικογένειες ζουν σε ακατάλληλες κατοικίες, το ενοίκιο εξανεμίζει το οικογενειακό εισόδημα, ενώ για την απόκτηση κατοικίας αναγκάζονται να φεσωθούν με τοκογλυφικούς όρους στις τράπεζες. Κι αυτά για την ικανοποίηση μιας βασικής λαϊκής ανάγκης. Αυτή η αντίφαση, απ' τη μια να διευρύνονται οι λαϊκές ανάγκες για κατοικία και έργα υποδομής και απ' την άλλη να ενισχύεται η φτώχεια, η ανέχεια και η εξαθλίωση, όχι μόνο δε μπορεί να λυθεί στα πλαίσια αυτού του συστήματος, αλλά διαρκώς θα οξύνεται. Χρειάζεται, πια, άλλη, λαϊκή εξουσία...


Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ

Οδηγίες που «μυρίζουν» Μπολκεστάιν

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δυο νέες οδηγίες έχει στα σκαριά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σύμφωνα με χτεσινές ανακοινώσεις της. Η πρώτη σχετίζεται με τους όρους της «προσωρινής ενδοεπιχειρησιακής μετάθεσης ειδικευμένου εργατικού δυναμικού καταγωγής τρίτων χωρών». Αφορά στη μετάθεση ενός εργαζόμενου από μια χώρα εκτός ΕΕ σε ένα κράτος - μέλος της Ευρωένωσης, εντός των ορίων μιας επιχείρησης που διατηρεί θυγατρικές μονάδες της εντός και εκτός ΕΕ. Η πρόταση οδηγίας κάνει λόγο για απλοποίηση των διαδικασιών έκδοσης των αναγκαίων δικαιολογητικών διαμονής και εργασίας και για τη διαμόρφωση ενός «σαφούς νομικού καθεστώτος, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων συνθηκών εργασίας με αυτές των εργαζομένων που έχουν προσληφθεί από μία εταιρεία της ΕΕ». Η δεύτερη πρόταση οδηγίας αφορά στους εποχικά απασχολούμενους που έρχονται να δουλέψουν στην ΕΕ από μια τρίτη χώρα και στη διαμόρφωση νέων όρων για την απασχόλησή τους σε τομείς όπως η γεωργία, η κηπουρική και ο τουρισμός. Στόχος της οδηγίας θα είναι να παρέχει «κίνητρα υπέρ της κυκλικής μετανάστευσης, ώστε η προσωρινή διαμονή τους να μην καταστεί μόνιμη». Ολα τα παραπάνω τα σημειώνουμε για δυο κυρίως λόγους. Πρώτον, επειδή η θεματολογία των δυο οδηγιών «μυρίζει» Μπολκεστάιν, τόσο στο κομμάτι των διατυπώσεων, όσο και σε αυτό της ουσίας. Οσο για τις διαβεβαιώσεις περί ενιαίων όρων απασχόλησης εντός της ΕΕ, οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι διπλά επιφυλακτικοί. Γιατί τα ίδια έλεγε στα κείμενά της και η Μπολκεστάιν, αποδείχτηκε όμως ότι η εφαρμογή της σημαίνει και μικρότερα μεροκάματα και χειρότερους όρους εργασίας για όσους αναζητούν ένα μεροκάματο εντός της ΕΕ. Ο άλλος λόγος είναι το γεγονός ότι οι δυο οδηγίες στόχο έχουν να ενισχύσουν την κινητικότητα των εργαζόμενων εντός της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς. Δηλαδή, τη διά βίου εργασιακή περιπλάνηση, για να πιαστούν οι στόχοι της «Στρατηγικής 2020». Από αυτή τη σκοπιά πρέπει να κρίνουν τις προωθούμενες οδηγίες οι εργαζόμενοι και όχι με κριτήριο τα ευχολόγια και τις εύσχημες διατυπώσεις των πολιτικών οργάνων του ευρωενωσιακού κεφαλαίου.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο ΟΕΚ, η ανεργία και η ΓΣΕΕ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ανακοίνωση για να καταδικάσει την απόφαση για πάγωμα των παροχών του ΟΕΚ έβγαλε χτες η ΓΣΕΕ, ζητώντας μεταξύ άλλων από τον υπουργό Εργασίας να απορρίψει το σχετικό αίτημα της διοίκησης του Οργανισμού. Μάλιστα σημειώνει ότι όλα αυτά γίνονται «σε μια εποχή μάλιστα που η ανεργία στον κλάδο της οικοδομής χτυπάει "κόκκινο"».

Ομως οι εξελίξεις στον ΟΕΚ, όπως και η αυξανόμενη ανεργία στις Κατασκευές προσφέρονται για να βγάλουν οι εργαζόμενοι ουσιαστικά συμπεράσματα. Με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα, όποιος μένει απλά παρατηρητής και την καταδικάζει ζητώντας να ακυρωθούν αποφάσεις, που είναι συνέπειες μιας συγκεκριμένης πολιτικής (η οποία έχει παραδώσει τη στέγη και συνολικά τις Κατασκευές στα μονοπώλια), είναι ή αφελής ή υποκριτής. Τα αδιέξοδα του ΟΕΚ δεν έπεσαν από τον ουρανό. Συνοδεύουν το ρόλο που συνειδητά του έχει αναθέσει η πολιτική ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ για να στέλνει πελάτες σε τράπεζες. Συμπληρώνουν το τεράστιο κόστος που φορτώνεται κάθε μήνα η λαϊκή οικογένεια για να πληρώνει το νοίκι ή τη δόση του δανείου που έχει πάρει για ν' αγοράσει σπίτι.

Η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ όμως ποτέ δεν πρόκειται να βγει και να καταδικάσει αυτή την πολιτική γιατί πολύ απλά δε διαφωνεί με αυτήν. Υποκριτικό σ' αυτό το πλαίσιο είναι και το ενδιαφέρον της για τους άνεργους οικοδόμους, αφού η εξασφάλιση σταθερής και με πλήρη δικαιώματα εργασίας στον κλάδο έχει να κάνει με την ίδια την οργάνωσή του. Με το αν δηλαδή η κατασκευή σπιτιών, νοσοκομείων, σχολείων, οδικών έργων εναπόκειται στα κερδοσκοπικά σχέδια των μεγαλοκατασκευαστών (κατ' επέκταση και το κόστος και η ασφάλειά τους) ή αν προγραμματίζεται με βάση τις ανάγκες του λαού. Ανάγκες που ποτέ και για τίποτα δεν πρόκειται να υπηρετήσουν τα μονοπώλια.

Τηλεπαραθυράτος μαύρης προπαγάνδας

Αίσθηση στο πανελλήνιο έχει προκαλέσει η καθημερινή εμφάνιση του Γ. Καρατζαφέρη στα κανάλια. Δεν περνάει σχεδόν μέρα που ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ να μην είναι «φιλοξενούμενος» στα δελτία των καναλιών, ιδιωτικών και κρατικών, αλλά και σε όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Η σκανδαλώδης αυτή υπερπροβολή του Γ. Καρατζαφέρη ασφαλώς και έχει την εξήγησή της και είναι απλή. Τα αφεντικά των καναλιών, γενικότερα η πλουτοκρατία, χρειάζονται αυτή τη στιγμή μια «φωνή» σαν αυτή του προέδρου του ΛΑΟΣ. «Φωνή», δηλαδή που υπερασπίζεται με το γνωστό αγοραίο ύφος και τον τσαμπουκά της «πιάτσας», τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. «Φωνή» που να προβοκάρει και να τραμπουκίζει κατά του ταξικού - λαϊκού κινήματος, που να πλειοδοτεί σε αντικομμουνισμό και να χύνει ασταμάτητα χολή κατά του ΚΚΕ. Ολα αυτά και πολλά άλλα έχει αναλάβει να τα φέρει σε πέρας ο Γ. Καρατζαφέρης και το κόμμα του, εκτελώντας στην πραγματικότητα ένα «συμβόλαιο» για λογαριασμό των μεγαλοεπιχειρηματιών και συνολικά της πλουτοκρατίας. Την αποστολή και το ρόλο του Γ. Καρατζαφέρη τον γνωρίζουν φυσικά οι μεγαλοεπιχειρηματίες, ιδιοκτήτες ομίλων και ΜΜΕ και του φυλάνε κάθε βράδυ «πρώτο τραπέζι πίστα» στα τηλεπαράθυρα. Εννοείται ότι οι ερωτήσεις που γίνονται διευκολύνουν το έργο του... Από την άλλη όμως, όσο πιο πολύ τον υπερπροβάλλουν τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται ο ρόλος του ως «μαντρόσκυλου» του συστήματος.

Ευαισθησία μόνο για τα κέρδη τους

Συνταράχτηκαν οι ξενοδόχοι από πληροφορίες που εμφανίζουν εξαιρετικά πιθανό το ενδεχόμενο να αυξηθεί ο ΦΠΑ στις ξενοδοχειακές υπηρεσίες από το 11% στο 23%.

Το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδας δηλώνει ότι μια τέτοια απόφαση θα έθετε εκτός αγοράς το τουριστικό προϊόν της Ελλάδας και ότι θα είναι τεράστιος ο αριθμός των επιχειρήσεων που θα κλείσουν, με συνέπεια την απώλεια εσόδων για το κράτος.

Ωραία όλα αυτά. Οταν θίγονται τα συμφέροντά τους, οι ξενοδόχοι επιστρατεύουν πολλά επιχειρήματα για να απομακρύνουν τους κινδύνους.

Βέβαια, όταν δεινοπαθούν οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους από τις αυξήσεις του ΦΠΑ σε είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, οι μεγαλοξενοδόχοι δεν εκφράζουν καμιά απολύτως ευαισθησία, ούτε βγάζουν ανακοινώσεις για να καταγγείλουν ότι τα λαϊκά νοικοκυριά αντιμετωπίζουν το φάσμα της πτώχευσης, ούτε έβγαλαν ποτέ τσιμουδιά για τα χαρατσώματα που υφίσταται ο λαός.

Είναι φανερό ότι οι μεγαλοξενοδόχοι, όπως και όλοι οι άλλοι μεγαλοεπιχειρηματίες, κόπτονται για την εθνική οικονομία, την ανάπτυξη και τα υπόλοιπα, όταν διαπιστώνουν κάποιο χέρι να απειλεί τη δική τους τσέπη. Αν το χέρι μπαίνει στην τσέπη των άλλων, δε συμβαίνει τίποτα.

Ακόμη περισσότερο, στην περίπτωση που ο άλλος επιχειρήσει να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, όπως για παράδειγμα οι ναυτεργάτες ενάντια στην άρση του καμποτάζ, τότε είναι πανέτοιμοι να δείξουν τα δόντια τους. Τότε το μεγάλο αφεντικό - και οι μεγαλοξενοδόχοι - ανοίγουν μέτωπο ενάντια στους εργαζόμενους, τους «στολίζουν» με διάφορα κοσμητικά επίθετα, τους εκβιάζουν, τους απειλούν και σε αγαστή συνεργασία με τους κυβερνώντες τους χρεώνουν αυθαίρετα ότι προκαλούν ζημιά στην «εθνική οικονομία».

Ετσι είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Μονά ζυγά, όλα δικά τους τα θέλουν.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Πόλεμο στην πολιτική ψευτιά τους

Η «διεθνής» των σοσιαλδημοκρατών συγκρότησε επιτροπή για τα παγκόσμια οικονομικά θέματα, επιφορτισμένη με το καθήκον να μελετήσει την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και να προτείνει διεξόδους. Τα συμπεράσματα και οι προτάσεις τους συνιστούν κοροϊδία ολκής σε βάρος των λαών. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να το επιβεβαιώσει κανείς, από το να αποκωδικοποιήσει την προχτεσινή δήλωση του Γ. Παπανδρέου από τον Πόρο. Είπε ο Ελληνας πρωθυπουργός: «Η πρόταση για την επιβολή φόρου στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, ο λεγόμενος "Tobin Tax", που θα φέρει πόρους για να μπορούμε να επενδύσουμε στις οικονομίες μας, είναι μια πολύ σημαντική πρόταση, στην οποία θα επιμείνουμε. Και θα επιμείνουμε, διότι είναι απαραίτητες οι επενδύσεις, εάν θέλουμε να βγούμε από τη σημερινή κρίση και ύφεση».

O Γ. Παπανδρέου επαναλαμβάνει την πρόταση που κατέθεσε η «διεθνής» των σοσιαλδημοκρατών στην πρόσφατη συνεδρίαση του «G 20». Οι σοσιαλδημοκράτες παρουσιάζουν σαν «φιλολαϊκό» μέτρο τη φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, σαν να πρόκειται αυτά τα λεφτά να καταλήξουν στις τσέπες του λαού, είτε σαν αύξηση του μισθού, είτε σαν διεύρυνση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Τίποτα από αυτά δε συμβαίνει. Οι ίδιοι ομολογούν ότι τα χρήματα που επικαλούνται προορίζονται για επιδοτήσεις προς το κεφάλαιο. Με άλλα λόγια, οι κυβερνήσεις των καπιταλιστών θα βγάλουν από τη μια τσέπη της πλουτοκρατίας ένα ποσό και θα το μεταγγίσουν στην άλλη, για να κάνει το κεφάλαιο «επενδύσεις» και να αναθερμάνει την κερδοφορία του. Αυτή είναι η πρόταση των σοσιαλδημοκρατών. Φιλομονοπωλιακή από την αρχή μέχρι το τέλος.

Συμπλήρωσε ο Γ. Παπανδρέου: «Τα αίτια της κρίσης δεν είναι στα συστήματα πρόνοιας, αλλά είναι η μεγάλη αδιαφάνεια που υπήρχε στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, η έλλειψη δημοκρατικού ελέγχου, η ανισότητα που υπάρχει στον κόσμο και, βεβαίως, η τεράστια συγκέντρωση εξουσίας και πλούτου στα χέρια των λίγων, σε πλανητικό επίπεδο. Αρα, επιμένουμε ότι η έξοδος από την κρίση απαιτεί σοβαρή και δίκαιη αναδιανομή εισοδήματος σε παγκόσμιο επίπεδο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, διαφάνεια στη διαχείριση των χρημάτων, ενίσχυση των δημοκρατικών μας θεσμών και ελέγχων στα συστήματα, όπως το χρηματοπιστωτικό». Το δούλεμα στο λαό πάει σύννεφο. Η «ανισότητα» και η «τεράστια συγκέντρωση εξουσίας και πλούτου» στους λίγους, ποιανού έργο είναι; Μα, φυσικά των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, πολλές από τις οποίες ήταν και παραμένουν σοσιαλδημοκρατικές σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ολοι αυτοί υπηρετούν ένα σύστημα στηριγμένο ακριβώς στην ανισότητα και τη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των λίγων. Το ίδιο κάνουν και τα μέτρα που σήμερα παίρνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι άλλες σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Το μνημόνιο κόβει δικαιώματα και εισόδημα από τους πολλούς και κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους. Αυτή είναι και η αιτία της κρίσης, την οποία προσπαθούν χυδαία να φορτώσουν στην «αδιαφάνεια» για να βγάλουν λάδι τη στρατηγική τους. Οσο για την «αναδιανομή του πλούτου», αυτή αφορά τις διάφορες μερίδες του κεφαλαίου και όχι το λαό. Γι' αυτό αναδιανέμουν, μειώνοντας απόλυτα μισθούς και συντάξεις, τσακίζοντας την Ασφάλιση, εμπορευματοποιώντας Υγεία - Πρόνοια, βάζοντας έμμεσους φόρους που ληστεύουν το λαϊκό εισόδημα, δηλαδή κλέβουν τους εργαζόμενους και δίνουν στο κεφάλαιο. Κοροϊδεύουν απροκάλυπτα το λαό. Πρέπει να πληρώσουν πολιτικά. Να μη βρίσκουν τόπο να σταθούν αυτοί και η πολιτική ψευτιά τους. Αυτή είναι η μόνη πραγματικά συμφέρουσα διέξοδος για το λαό.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ