«Στημένος μηχανισμός που δε θα περάσει» χαρακτηρίστηκαν, σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου του ΕΚΘ, οι πρόσφατες καταδίκες σε πολύμηνες φυλακίσεις 18 συνδικαλιστών από τον κλάδο των εμφιαλωμένων ποτών στη Θεσσαλονίκη για τη συμμετοχή τους στον απεργιακό αγώνα στην επιχείρηση «ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ».

Ηδη, όπως ανήγγειλε ο Κώστας Αρτεμίου, πρόεδρος της ΠΟΕΕΠ, αύριο, Πέμπτη 19 του Δεκέμβρη το Συνδικάτο Πωλητών-Οδηγών και Βοηθών Εμφιαλωμένων Ποτών Β. Ελλάδας πραγματοποιεί 4ωρη στάση εργασίας από τις 11 π.μ. μέχρι τις 3 μ.μ. σε όλες τις επιχειρήσεις εμφιαλωμένων Β. Ελλάδας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις καταδίκες συνδικαλιστών, καθώς και για την υπογραφή νέας ΣΣΕ. Στις 11.30 το πρωί θα πραγματοποιηθεί Γενική Συνέλευση του κλάδου στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης για ν' αποφασίσει παραπέρα ενέργειες και κινητοποιήσεις.

Στη συνέντευξη καταγγέλθηκε ότι με τις καταδίκες αυτές και άλλες παρόμοιες οικοδομείται ένας μηχανισμός που ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική δραστηριότητα και στην ουσία καταργεί το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας, υπογραμμίστηκε στη συνέντευξη από τον πρόεδρο της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Εμφιαλωμένων Ποτών (ΠΟΕΕΠ), Κώστα Αρτεμίου.

Το συνδικαλιστικό κίνημα στον κλάδο των εμφιαλωμένων, τόνισε ο Κ. Αρτεμίου, έδωσε μέχρι τώρα μεγάλους και σκληρούς αγώνες και πέτυχε την ανάκληση απολύσεων σε «Κόκα Κόλα» και «Χένιγκεν». Το τραγελαφικό με τη δικαστική απόφαση της υπόθεσης «Λυμπερόπουλου», πρόσθεσε, είναι ότι οι δύο παράνομα απολυμένοι της επιχείρησης καταδικάστηκαν και αυτοί σε 9 μήνες φυλάκιση ο καθένας! Σ' αυτή τη δίκη καταργήθηκε το τεκμήριο της αθωότητας.

Αναφέρθηκε επίσης ότι στη συγκεκριμένη απεργία ρίχτηκε για πρώτη φορά χειροβομβίδα ενάντια στους απεργούς και παρά τις σχετικές καταγγελίες «δεν ίδρωσε το αυτί κανενός». Η υπόθεση δεν έφτασε όχι στο δικαστήριο αλλά ούτε στο στάδιο της προανάκρισης. Εγινε επίσης έκρηξη βόμβας στο σπίτι του ίδιου του Κ. Αρτεμίου, χωρίς και πάλι να ευαισθητοποιηθούν η δικαστική εξουσία και οι διωκτικές αρχές. Στην περίπτωση όμως απεργών που υπερασπίζονται το δικαίωμα στην εργασία τους πέφτει βαρύς ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης...

Την εξουσιοδότηση για αγωνιστικές και απεργιακές κινητοποιήσεις στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Εμφιαλωμένα Ποτά είχαν δώσει οι διοικήσεις των σωματείων ήδη από το περασμένο Σάββατο 14 του Δεκέμβρη, στην πανελλαδική σύσκεψη που πραγματοποίησαν στη Θεσσαλονίκη.

Συγκεκριμένα, η ΠΟΕΕΠ εξουσιοδοτήθηκε να πραγματοποιήσει 4ωρη στάση εργασίας σε όλο τον κλάδο για το Ασφαλιστικό, τις δικαστικές διώξεις και τις καταδίκες συνδικαλιστών, για το 35ωρο-7ωρο-5ήμερο και να επιμείνει στην πιλοτική εφαρμογή του στον όμιλο Κόκα-Κόλα 3Ε. Ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και δίκαιες αμοιβές. Κατάργηση όλων των εργολαβιών στον κλάδο. Υπογραφή ικανοποιητικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με παράλληλη ενίσχυση των χαμηλόμισθων, που να εξασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωση των εργαζομένων πάνω από τα όρια της φτώχειας κλπ.

Ομως, είναι πληθώρα τα παραδείγματα όπου η εργατική τάξη, οι αγώνες και οι διεκδικήσεις της, η συνδικαλιστική δράση γενικότερα, «καταδικάστηκαν» από τα δικαστήρια.

Παράλληλα, υπάρχει η συνεχής ατιμωρησία των εργοδοτών που προβαίνουν σε παράνομες απολύσεις ή καταπατούν τις νόμιμες συλλογικές συμβάσεις και τα ωράρια εργασίας και η σκανδαλώδης δικαίωσή τους, μέσα από τις χρονοβόρες διαδικασίες του δικαστικού συστήματος, που στοιχίζει στον αδικημένο εργαζόμενο χρόνο και χρήμα από τη μια, ενώ από την άλλη, όταν προσφεύγει ο εργοδότης, η απόφαση σε βάρος των εργαζομένων εκδίδεται την ίδια μέρα. Ολα αυτά αποτελούν μόνιμο μοτίβο της επίθεσης που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη τα τελευταία χρόνια, με στόχο τα στοιχειώδη εργασιακά και κοινωνικά της δικαιώματα.

Η Δικαιοσύνη σαν βασικό εργαλείο του ταξικού κράτους δεν μπορεί να είναι έξω ή πάνω από τις εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής. Οπως δηλαδή το κράτος είναι όργανο της ταξικής κοινωνίας και ιδιαίτερα της κυρίαρχης τάξης, της αστικής (που κατέχει τα μέσα παραγωγής και εκμεταλλεύεται την εργατική τάξη), έτσι και η Δικαιοσύνη, που είναι στοιχείο αυτού του ταξικού κράτους, είναι και αυτή ταξική γιατί υπηρετεί, στα πλαίσια του κράτους, το ταξικό εκμεταλλευτικό σύστημα, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, το καπιταλιστικό σύστημα.

Η Δικαιοσύνη, λοιπόν, δεν είναι τυφλή! Βλέπει μάλιστα και πάρα πολύ καλά, αλλά αλληθωρίζει μόνιμα προς την αστική τάξη, γιατί έτσι γεννήθηκε, για να υπερασπίζει το δίκαιο της κυρίαρχης τάξης και όλο το εκμεταλλευτικό της σύστημα σε βάρος της εργατικής τάξης.

Ετσι μπορούμε να ερμηνεύσουμε σωστά τα γεγονότα και να εξηγήσουμε, γιατί αυστηροποιείται σήμερα η λειτουργία της Δικαιοσύνης ακόμη περισσότερο, σε βάρος των εργαζομένων και του λαού γενικότερα.

Τα τελευταία χρόνια, με τη διεθνοποίηση του κεφαλαίου οξύνεται ο ανταγωνισμός των μονοπωλίων και μεγαλώνει η ανάγκη για την αύξηση των κερδών τους. Οσο αυξάνεται η ανάγκη για περισσότερα κέρδη, τόσο πιο επιθετικό γίνεται το κεφάλαιο, τόσο πιο επιθετική σε βάρος των εργαζομένων γίνεται η πολιτική που το υπηρετεί (βλέπε νόμους για τις εργασιακές σχέσεις, Ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, «τρομονόμους», λιτότητα, ανεργία, φτώχεια, αυταρχισμό κλπ.), τόσο πιο επιθετική γίνεται η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της ΟΝΕ, του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, των εγχώριων καπιταλιστών - ΣΕΒ, εφοπλιστές - και βέβαια των κυβερνήσεων κάθε απόχρωσης που ακολουθούν νεοφιλελεύθερη διαχείριση είτε αυτές είναι παραδοσιακές συντηρητικές ή σοσιαλδημοκρατικές (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ).

Στην κατεύθυνση αυτή οι κομμουνιστές είναι στην πρώτη γραμμή της πάλης για την άνοδο του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, σαν βασικής προϋπόθεσης για την υλοποίηση του στόχου της προετοιμασίας της εργατικής τάξης για τη μεγάλη ανατροπή.