Με την τακτική του «άλλα στα σαλόνια, άλλα στα μπαλκόνια» πορεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ προς την κάλπη. Ο Αλ. Τσίπρας, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή», έκλινε το ρεαλισμό σε όλες τις πτώσεις, μιλώντας για «ρεαλιστικά βήματα» που απαιτούνται ώστε να «σπάσει ο φαύλος κύκλος της κρίσης» και να «επανεκκινήσει η οικονομία», εννοώντας ασφαλώς την καπιταλιστική κερδοφορία, αφού το πρόγραμμά του στηρίζει την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Επέμεινε στον επικίνδυνο εφησυχασμό του λαού λέγοντας πως «για μας η έξοδος από το ευρώ δεν είναι επιλογή και δεν είναι για κανέναν στην Ευρωζώνη, ας αφήσουν λοιπόν την κινδυνολογία»! Υπογράμμισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σκοπό έχει να «βάλει στο τραπέζι κάποια δεδομένα», μεταξύ αυτών ότι το πρόβλημα της Ελλάδας «πρέπει να αντιμετωπιστεί σε ευρωπαϊκή βάση», προφανώς με το εργατικό - λαϊκό κίνημα στον πάγο, θεατή των παζαριών που θα κάνει στην ΕΕ η επόμενη κυβέρνηση, για λογαριασμό της ντόπιας πλουτοκρατίας και των συμμάχων της.

Στο ίδιο πνεύμα μιλώντας σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή προπαγάνδισε τον «ευρωμονόδρομο» λέγοντας ότι «ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι χωρίς την Ευρώπη δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε»! Αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα, εμφάνισε την ΕΕ σαν όμηρο των αγορών και ισχυρίστηκε ότι «αν δεν επιβάλουμε να ρυθμίσουμε τις αγορές, να επιβάλουμε την πολιτική επί των αγορών, οι αγορές θα καταστρέψουν την Ευρώπη»!

Στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή», έσπευσε να συνταχθεί και με τα σχέδια που επεξεργάζεται η ευρωένωση περί βαθύτερης οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης, επ' ωφελεία των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, λέγοντας: «Εμείς έχουμε μιλήσει για ένα ευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης καταθέσεων, ακούγονται πολλές ιδέες και πρέπει να συζητήσουμε με νηφαλιότητα με όλους για να αποτρέψουμε την καταστροφή και της οικονομίας και του τραπεζικού συστήματος».

Στο ερώτημα για το πού θα βρει ο ΣΥΡΙΖΑ τους πόρους που απαιτούνται για να εφαρμόσει όσα ισχυρίζεται, ο Αλ. Τσίπρας ανακάλυψε ξανά τις «αμαρτωλές συμβάσεις του Δημοσίου», τις «αμοιβές άπειρων επιτροπών, διοικητικών συμβουλίων και γκόλντεν μπόις» και τις «μίζες». Πρόκειται για λόγια του αέρα, αφού ακόμα κι αν αντιμετωπίζονταν τα φαινόμενα αυτά αποτελεσματικά, πράγμα αδύνατον εντός του συστήματος που τα γεννάει, η «εξοικονόμηση» δε θα έφτανε ούτε για «ζήτω».

Απέφυγε να απαντήσει στο πώς θα προσπεράσει ευρωπαϊκές οδηγίες που απαγορεύουν την «κρατικοποίηση» - ή όπως αλλιώς την ονομάζουν - τραπεζών, βιομηχανιών κ.λπ. Ωστόσο, ομολόγησε ότι τα σχετικά τους σχέδια, εάν εφαρμοστούν, θα αποτελέσουν μοχλό εκτίναξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αφού, όπως είπε, «υπάρχουν τεράστια περιθώρια για την παραγωγική ανασυγκρότηση του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα και μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην ανασυγκρότηση ολόκληρης της οικονομίας».

Ιδιαιτέρως προσεκτικός απέναντι στο εφοπλιστικό κεφάλαιο αλλά και σ' αυτό που δραστηριοποιείται στον τουρισμό, δήλωσε όταν ρωτήθηκε για τις συνέπειες που θα έχει τυχόν επιβολή φορολογίας σε βάρος τους, ότι «το να πληρώνεις φόρους δεν δημιουργεί κατ' ανάγκην αρνητικό επιχειρηματικό κλίμα. Θα τα ξαναδούμε όλα αυτά, με ορθολογικά κριτήρια και με κοινωνικό διάλογο»!

Αυτά στα σαλόνια των εντύπων των εφοπλιστών. Γιατί στα μπαλκόνια των πόλεων, όπου περιόδευσε, επέλεξε ξανά τους λεονταρισμούς, τα κίβδηλα διλήμματα, τις ανέξοδες υποσχέσεις. Τόσο στο Αγρίνιο όσο και στη Λιβαδειά έταξε λαγούς με πετραχήλια. «Νέου τύπου» παραγωγική ανάπτυξη, με σεβασμό στο περιβάλλον, ανάπτυξη της γεωργίας και της αλιείας, θέσεις εργασίας, μισθούς και συντάξεις, υψηλού επιπέδου κοινωνικές παροχές. Κι όλα αυτά χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ και τα μονοπώλια, στο όνομα των οποίων πίνει νερό με το πρόγραμμά του.

Είναι άλλωστε τέτοια τα αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης που ορέγεται να ασκήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, που μοιραία ο Αλ. Τσίπρας έφτασε να διαφημίζει ότι η πολιτική του για τις τράπεζες είναι ίδια με αυτή του Ισπανού Ραχόι! «Πράγματι γυρνάμε την Ελλάδα πίσω - μια βδομάδα. Στην Ισπανία. Εκεί όπου η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι εθνικοποίησε την τέταρτη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας. Την Bankia. Την εθνικοποίησε για να τη σώσει από την κατάρρευση (...) Αυτό έκανε ο Σαμαράς της Ισπανίας. Ο Σαμαράς της Ελλάδας, όμως, μας καταγγέλλει γιατί θα κάνουμε το ίδιο», δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας.

Αξίζει να σημειωθεί και η κωλοτούμπα σχετικά με τον Ολάντ, τον οποίο ενέταξε στους «πρωταγωνιστές της κινδυνολογίας», ενώ μόλις μια βδομάδα πριν ήταν «φορέας ελπίδων» για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Στις Βρυξέλλες βρίσκεται ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φ. Κουβέλης όπου συναντά ευρωενωσιακούς αξιωματούχους και εκπροσώπους ευρωπαϊκών κομμάτων. Οπως ο ίδιος ανέφερε, στις συναντήσεις διατύπωσε «ρεαλιστικά και όχι μαξιμαλιστικά αιτήματα», ενώ οι αξιωματούχοι με τους οποίους συναντήθηκε επέμειναν στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων.

Εξάλλου η ΔΗΜΑΡ δημοσιοποίησε εφτά προτάσεις για «τη σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο» που δε διαφοροποιούνται από προτάσεις που όλα τα άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης έχουν καταθέσει. Μεταξύ άλλων, πάγωμα των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, κατάργηση της μείωσης κατά 22% του κατώτατου μισθού και επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, επιμήκυνση έως το τέλος του 2017 της δημοσιονομικής προσαρμογής, μη συνυπολογισμό των Δημοσίων Επενδύσεων στις δαπάνες που δημιουργούν πρωτογενή ελλείμματα, ολική Επαναφορά του ΕΣΠΑ, ευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων κ.ά.

Σε συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής» ο Φ. Κουβέλης δεσμεύτηκε ότι «δεν θα αφήσουμε την Ελλάδα ακυβέρνητη», ωστόσο όπως είπε προϋπόθεση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να σταματήσει το παιχνίδι με το ευρώ και με τις καταθέσεις στις τράπεζες και η άμεση αποκήρυξη των μονομερών καταγγελιών. Τέλος χαρακτήρισε «έγκλημα» την επιστροφή στη δραχμή και εμφάνισε σαν δήθεν εναλλακτικό σχέδιο τη «συμμαχία του Νότου για να μείνουμε όλοι στο ευρώ», τη στήριξη στην «ευρωαριστερά» όπου ενέταξε και τον Ολάντ και την «απαίτηση για περισσότερη Ευρώπη, για την πολιτική ολοκλήρωση και την οικονομική διακυβέρνηση».

Με τους πρεσβευτές των «G-20» συναντάται σήμερα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, στο Ζάππειο. Πρόκειται για τους πρεσβευτές των 20 πιο ισχυρών καπιταλιστικών χωρών, στους οποίους ο Αλ. Τσίπρας θα καταθέσει διαπιστευτήρια και το κυβερνητικό πρόγραμμα του κόμματός του προκειμένου - μάλλον - να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι ότι δεν πρόκειται παρά για πρόγραμμα διαχείρισης των υποθέσεων της αστικής τάξης, διαμορφωμένο με γνώμονα την προσήλωσή τους στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία. Εικάζουμε ότι θα βρουν κώδικα επικοινωνίας, εκείνο τον «οικουμενικό» κώδικα που διαμορφώνουν στις σύγχρονες συνθήκες οι ανάγκες των μονοπωλίων για έξοδο από την κρίση με όσο το δυνατόν μικρότερο για τα ίδια κόστος και για πέρασμα στη φάση της ανάπτυξης με τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ριγμένα στο καναβάτσο. Δεν γνωρίζουμε αν θα εισπράξει εύσημα από τους πρεσβευτές. Αν και με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι οι ασκούντες τη διπλωματία δεν πρόκειται να προγκήξουν τον επικεφαλής μιας δύναμης από την οποία το κεφάλαιο, και όχι μόνο το ντόπιο, προσδοκά να το ξελασπώσει.