Τετάρτη 6 Ιούνη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Απάντηση και στην κάλπη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πληθαίνουν όσο πλησιάζει η κάλπη τα δημοσιεύματα, με τα οποία τα αστικά επιτελεία όχι μόνο αποκαλύπτουν ότι θα ήθελαν την αποδυνάμωση του ΚΚΕ, αλλά ότι την επιδιώκουν κιόλας, κάνοντας επίθεση με αθλιότητες και ψέματα ενάντια στο Κόμμα. Χαρακτηριστικός ο συντονισμός με τον οποίο εφημερίδες και «δημοσιογράφοι» αναπαράγουν τις βρωμιές του ΣΥΡΙΖΑ ότι τάχα υπάρχει πρόβλημα στο ΚΚΕ, με το εκλογικό αποτέλεσμα, γεγονός που - όπως γράφουν - θα δρομολογήσει εξελίξεις μετεκλογικά στο Κόμμα. Η «Δημοκρατία της Κυριακής» έγραφε ότι «Τρίζει ο κόκκινος θρόνος της Αλέκας», αναπαράγοντας σαν ξαναζεσταμένη σούπα τη διαδοχολογία στο ΚΚΕ, ενώ ο Φελέκης, ένας από τους δημοσιογράφους της κρατικής τηλεόρασης έγραφε στο διαδίκτυο: «Εξελίξεις, σε επίπεδο ηγεσίας, αναμένεται να υπάρξουν και στο τρίτο παραδοσιακά ισχυρό κόμμα της μεταπολίτευσης, στο ΚΚΕ (...) Η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ και η προοπτική ανάληψης της εξουσίας από την Αριστερά είναι λογικό να θέτει σε δοκιμασία την στρατηγική του κόμματος και την πολιτική γραμμή της ηγεσίας. Εάν το ΚΚΕ υποχωρήσει, όπερ και το πιθανότερο, από τα ποσοστά της 6ης Μαΐου, οι πολιτικο-οργανωτικές διαδικασίες ανασυγκρότησης και επανατοποθέτησης των κομμουνιστών, στις νέες συνθήκες, ενδέχεται να επιταχυνθούν. Σε κάθε περίπτωση, η Αλέκα Παπαρήγα θα πρέπει να ετοιμάσει τη διαδοχή της για τη θέση του Γραμματέα του Κόμματος, αλλά και για αλλαγές στο Πολιτικό Γραφείο και την Κεντρική Επιτροπή». Τους το 'χουμε ξαναπεί πως ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται. Είναι βαθιά νυχτωμένοι αν νομίζουν πως θα καταφέρουν να πλήξουν το ΚΚΕ, τη στρατηγική του, την ΚΕ, το ΠΓ, την ΓΓ της ΚΕ. Είναι αδίστακτοι στα σενάρια που φτιάχνουν για να πλήξουν το ΚΚΕ, που τους κάθεται στο λαιμό, επειδή δεν μπορούν να το βάλουν στη στρούγκα της διαχείρισης και να γίνει του χεριού τους. Την απάντησή τους, πρέπει να την πάρουν και στην κάλπη. Από όλους εκείνους που αντιλαμβάνονται το σχέδιο αποδυνάμωσης του ΚΚΕ και την αναγκαιότητα να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής με ισχυρό και εκλογικά το Κόμμα.

Σκηνικό παραπλάνησης και εξαπάτησης...

Αφορμή να εντείνουν την επιχείρηση εκβιασμού και παραπλάνησης του λαού βρήκαν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, με βάση τις τραγικές δυσκολίες χιλιάδων ασθενών από όλη τη χώρα για να βρουν τα φάρμακα που έχουν ανάγκη. Το σκηνικό του επικίνδυνου αποπροσανατολισμού συνθέτουν, από τη μία, όσοι φοβερίζουν το λαό πως δήθεν αν δεν καταβληθεί η επόμενη δόση του δανείου δε θα υπάρχουν λεφτά για φάρμακα, αναλώσιμα και ό,τι άλλο χρειάζονται τα δημόσια νοσοκομεία. Σε αυτήν την κατεύθυνση, ο πρώην υπουργός Υγείας και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Λοβέρδος έτρεξε να αναπαράγει τη γνωστή φοβέρα ότι κάθε... αμφισβήτηση των συμφωνιών με την τρόικα και κάθε καθυστέρηση στην εφαρμογή των μέτρων θα πολλαπλασιάσει ελλείψεις και προβλήματα όπως αυτά που αντιμετώπισαν (και) οι καρκινοπαθείς με την εξασφάλιση των θεραπειών τους. Ομως, αυτές οι συμφωνίες και τα μέτρα που δρομολογούνται στις Βρυξέλλες και εμπλουτίζονται από τα επιτελεία της αστικής τάξης σε κάθε χώρα - μέλος, είναι που έκοψαν δραστικά τις κρατικές δαπάνες για την υγεία, που οδηγούν σε συνεχή διεύρυνση της «αρνητικής λίστας» φαρμάκων (δηλαδή των φαρμάκων που οι ασφαλισμένοι πληρώνουν εξολοκλήρου από την τσέπη τους), με αποτέλεσμα να έχει ανέβει κατακόρυφα το κόστος που φορτώνονται οι οικογένειες χρονίως πασχόντων, ΑμΕΑ, γενικά των ασθενών. Οσο για τον εμπαιγμό (γιατί περί εμπαιγμού και μάλιστα χοντρού πρόκειται) ότι τα δάνεια της τρόικας εισπράττονται για να εξασφαλίζονται συντάξεις, μισθοί και φάρμακα στο λαό, το θράσος τους έχει πια ξεπεράσει κάθε όριο: από τις δικές τους αναλύσεις βεβαιώνεται πως πάνω από 9 στα 10 ευρώ που παίρνουν τα δίνουν στις τράπεζες και τις επιχειρήσεις...

... για να κρύψουν την αλήθεια

Από την άλλη μεριά, το σκηνικό της εξαπάτησης των εργαζομένων ολοκληρώνουν δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που έτρεξαν να κατηγορήσουν την «πολιτική των μνημονίων», λες και πριν το 2010 το φάρμακο έμπαινε σε όποιο λαϊκό σπίτι το είχε ανάγκη, όταν και όπως το χρειαζόταν. Λες και είναι απλά τα μνημόνια και όχι η συνολική στρατηγική της ΕΕ, η ίδια η πολιτική που θεωρεί το φάρμακο εμπόρευμα και εγκαταλείπει την έρευνα, την παραγωγή, τη διάθεση και την εισαγωγή του στα χέρια των επιχειρηματιών αυτή που απαγορεύει στους ασθενείς να έχουν φάρμακο. Ο λαός δεν έχει ανάγκη από γενικές και αόριστες διακηρύξεις για «στήριξη του κοινωνικού κράτους», για «εξασφάλιση της δυνατότητας πρόσβασης σε όλους τους ασφαλισμένους σε φάρμακα», για «δυνατότητα πρόσβασης στα δημόσια νοσοκομεία». Το θέμα είναι πώς θα εξασφαλιστεί αυτή η πρόσβαση, να έχουν υπηρεσίες Υγείας και φάρμακο που έχει ανάγκη η λαϊκή οικογένεια αποκλειστικά δωρεάν. Κι αυτό απαιτεί κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας σε Φάρμακο και Υγεία. Χωρίς συγκέντρωση δυνάμεων σε αυτό τον άξονα πάλης, δεν μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για τη ριζική αντιμετώπιση των δραματικών ελλείψεων σε αυτούς τους τομείς ζωής και θανάτου. Οι εξελίξεις αυτό βεβαιώνουν. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που, εκτός από το αίτημα για άμεση επαρκή χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ ώστε να δοθεί λύση στα τραγικά αδιέξοδα νοσοκομείων και ασφαλισμένων, παλεύει σ' αυτή τη γραμμή, γιατί ξεκινά με αφετηρία την υπεράσπιση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Ενάντια στις αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει ωφέλιμη για το λαό συνύπαρξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Τρομοκρατούν με την «αστάθεια»

Με αφορμή το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη, το ζήτημα «πολιτική αστάθεια» έγινε κυρίαρχο από τα αστικά επιτελεία και τα ΜΜΕ, επειδή δεν σχημάτισαν κυβέρνηση. Το ΚΚΕ από το 2009 ακόμη είχε προβλέψει ότι θα υπάρξει τέτοια περίοδος πολιτικής αστάθειας. Δεν ήταν προφήτης. Το εκτιμούσε ως συνεπακόλουθο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και της αδυναμίας του αστικού πολιτικού συστήματος να τη διαχειριστεί.

Τώρα τα αστικά πολιτικά κόμματα και τα κυρίαρχα Μέσα ενημέρωσης δε χάνουν ευκαιρία να λένε ότι πάση θυσία από τις εκλογές της 17ης Ιούνη πρέπει να προκύψει κυβέρνηση, γιατί στις συνθήκες που βρίσκεται η χώρα χρειάζεται σταθερότητα για να μπορέσει να βγει από την κρίση και να περάσει στη φάση της - καπιταλιστικής πάντα - ανάπτυξης. Για άλλη μια φορά κραδαίνουν ως «μπαμπούλα» για το λαό την... πολιτική «αστάθεια», προκειμένου να τον εγκλωβίσουν στον ένα από τους δυο πόλους, του υπό αναμόρφωση πολιτικού συστήματος, για να τον υποτάξουν στην πολιτική που θα εντείνει τη χρεοκοπία του. Το ίδιο έκαναν και στο παρελθόν για να εγκλωβίσουν είτε στη ΝΔ είτε στο ΠΑΣΟΚ, το ίδιο κάνουν και τώρα για να δημιουργήσουν πόλωση και να επιταχύνουν τη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.

Το ΚΚΕ όπως και παλιότερα, έτσι και τώρα, καλεί το λαό να μη φοβάται την αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος. Τα ίδια τα αστικά κόμματα, εξάλλου, ομολογούν ότι τη σταθερότητα δεν την επιζητούν προς όφελος του λαού, αλλά προκειμένου να δημιουργηθεί ευνοϊκό κλίμα για επενδύσεις, δηλαδή για να προσελκύσουν τους καπιταλιστές να αναζητήσουν νέα πεδία κερδοφορίας στη χώρα μας, νέα πεδία εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Η σταθερότητα που θέλουν, είναι για να έχουν ανάπτυξη με λιτότητα, δηλαδή σημαίνει για το λαό σταθερότητα στους μισθούς πείνας, σταθερότητα στην απώλεια των δικαιωμάτων του. Οποια κυβέρνηση κι αν προκύψει από τις εκλογές θα έχει μπροστά της είτε ένα νέο μνημόνιο είτε και το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ και την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Και τα δυο αυτά ενδεχόμενα όμως είναι μηχανισμοί διαχείρισης της κρίσης εντός του καπιταλισμού, με πραγματικό τσάκισμα του λαού.

Επομένως, το δίλημμα σταθερότητα ή αστάθεια στο αστικό πολιτικό σύστημα δεν πρέπει να αφορά το λαό. Την επομένη των εκλογών είτε με μια σταθερή αστική κυβέρνηση είτε με μια κυβέρνηση με ημερομηνία λήξης, ο λαός θα βρεθεί μπροστά στο πραγματικό δίλημμα εάν υποταγμένος θα δέχεται την εξαθλίωσή του ή εάν θα οργανώσει τη δική του αντεπίθεση. Η καπιταλιστική οικονομική κρίση είναι βαθιά και θα συνεχιστεί. Η πολιτική αστάθεια συνοδεύει συχνά την οικονομική κρίση στον καπιταλισμό. Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση ο λαός πρέπει να σκεφτεί σοβαρά τι θα κάνει στο δικό του μετερίζι: Οργάνωση στους τόπους δουλειάς, αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα σε βάρος των σημερινών συμβιβασμένων εργοδοτικών ηγεσιών, προετοιμασία του λαού για να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και να σταθεί όρθιος. Αυτές είναι προϋποθέσεις για τη λαϊκή αντεπίθεση, αυτά θα είναι ζητούμενο για τον ίδιο το λαό από την επομένη των εκλογών και στις μέρες που έρχονται. Και για να βαδίσει ο λαός σ' αυτό το δρόμο, της δικής του αντεπίθεσης, χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Φορολογικός εφιάλτης...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΟ ΜΠΕΛΑ ΤΟΥΣ βρήκαν -σύμφωνα με δημοσιεύματα- οι Εφορίες. Με την υποχρεωτική ηλεκτρονική δήλωση, όταν ο κόσμος βλέπει τι είναι να πληρώσει το ...αφήνει για αργότερα.

Δηλαδή, τι περίμεναν; Να πηγαίνει ο κάθε μισθωτός, αγρότης, μικροεπαγγελματίας να βλέπει πως θα πληρώσει διπλάσια και τριπλάσια από πέρυσι, να πετάει από την χαρά του και να πηγαίνει να ... «τα σκάει»;

Και ας μη διανοηθεί κανείς τους να μιλήσει για ...ελλιπή φορολογική συνείδηση. Ο κόσμος ξέρει πολύ καλά και ποιοι και γιατί παίρνουν τα λεφτά τους. Γνωρίζει πολύ καλά πού θα πάνε και ποιοι θα τα ξεκοκαλίσουν μέχρι δεκάρας.

ΠΟΙΑ ΒΟΡΕΙΑ ΧΩΡΑ πρέπει να γίνουμε ...αυτή τη φορά; Γιατί σε περίπτωση που δεν το καταλάβατε, αλλάξαμε (πάλι) στόχο!

Επί Κ. Σημίτη θέλανε να γίνουμε Σουηδία, επί Κ. Καραμανλή θέλαμε να γίνουμε το «θαύμα της Ιρλανδίας», μετά επί Γ. Παπανδρέου επιθυμούσαν να μεταβληθούμε σε «Δανία του Νότου» (και ολίγον Σουηδία).

Η νέα μόδα τώρα είναι να γίνουμε ... Λετονία σύμφωνα με τις δηλώσεις της γενικής διευθύντριας του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.

Τώρα, γιατί αυτή η συγκεκριμένη χώρα μπορεί να προταθεί ως κάποιου είδους ...σύγχρονος παράδεισος μόνο ένας ψυχίατρος μπορεί να το εξηγήσει. Μιλάμε για φτώχεια, ανεργία και με τα μπούνια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Ας γνωρίζουν λοιπόν οι διεθνείς και εγχώριοι συμβουλάτορές μας, ότι οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας θα αποδεχθούν όλα τούτα, μόνο όταν όλοι θα είναι ...ξανθοί, και όταν στην Ελλάδα θα έχουμε Βόρειο Σέλας.

Κι επειδή αυτό είναι αντικειμενικά δύσκολο να γίνει, απλά ας το ξεχάσουν, όπως και τα μέτρα που θέλουν να εφαρμόσουν μέσα στο καλοκαίρι.

Διαπιστευτήρια ΣΥΡΙΖΑ σε Βρυξέλλες

Γρηγοριάδης Κώστας

Οσο πλησιάζει η μέρα της κάλπης τόσο περισσότερο γίνεται ολοφάνερη η αγωνιώδης προσπάθεια των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να αναγνωριστεί το κόμμα τους από τα όργανα της ΕΕ και τους εκπροσώπους της λυκοσυμμαχίας ως ο πιο κατάλληλος διαχειριστής της καπιταλιστικής κρίσης. Η πρεμούρα τους έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα, που δε διστάζουν να το ομολογούν ανοικτά. Ιδού, για το λόγου το αληθές, τι είπε χτες επί λέξει (στον «Real Fm») o υπεύθυνος Οικονομικών Γ. Δραγασάκης: «Δυστυχώς, τα κόμμα του καταρρέοντος δικομματισμού, εκτός όλων των άλλων, δεν είναι αξιόπιστα στην Ευρωζώνη. Οι Ευρωπαίοι ξέρουν πολύ καλά τι είναι ΠΑΣΟΚ, τι είναι η ΝΔ και αν θέλετε αυτό δημιουργεί ένα δίλημμα»(!). Και προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια παρερμηνειών για το τι εννοεί, συμπλήρωσε: «Ο κ. Σαμαράς προτείνει 18 μέτρα. Εμείς προτείνουμε 18 ριζικές μεταρρυθμίσεις που εκκρεμούν εδώ και δεκαετίες. Πολλοί Ευρωπαίοι γνωρίζουν ότι αυτά που λέμε πρέπει να γίνουν. Εχουν το δίλημμα: Να εμπιστευτούν, να στηρίξουν, να ανεχτούν μια κυβέρνηση της Αριστεράς;». Επιδεικνύοντας τη βούληση και την προθυμία του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει να φέρει σε πέρας τη «δουλειά», να υλοποιήσει δηλαδή τις αντιδραστικές και φιλομονοπωλιακές «μεταρρυθμίσεις που εκκρεμούν εδώ και δεκαετίες», το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε: «Είναι ο μόνος τρόπος που μπορεί να γίνουν αυτές οι αλλαγές», αφήνοντας μάλιστα να εννοηθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εγγυηθεί ότι αυτό μπορεί να γίνει με τη συναίνεση ή την ανοχή του λαού: «Αυτή είναι δημοκρατική διέξοδος από την κρίση», σημείωσε με νόημα. Ο λαός δεν πρέπει ξεγελαστεί. Οποια κυβέρνηση και αν συγκροτηθεί μετά τις εκλογές θα συμμορφωθεί με τις δεσμεύσεις της ΕΕ και θα κλιμακώσει την επίθεση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Η οργανωμένη αντεπίθεση είναι μονόδρομος και γι' αυτό χρειάζεται το ΚΚΕ όρθιο και δυνατό.

Ο αντιΚΚΕ «δημοσιογράφος»...

Για όσους πιστεύουν ότι η αντιΚΚΕ εμπάθεια και διαστροφή έχει πάτο (κύρια από «δημοσιογράφους» που σιτίζονται διαχρονικά από τα έντυπα της κεντροαριστεράς), δεν έχουν παρά να διαβάσουν το «πόνημα» του Γρηγόρη Ρουμπάνη σε διαδικτυακό περιοδικό. Να σημειωθεί ότι ο συγκεκριμένος «αντικειμενικός» δημοσιογράφος έχει διατελέσει και υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Από αυτή τη σκοπιά, καμιά έκπληξη δεν προκαλεί η προθυμία του να αναπαραγάγει, και μάλιστα με τον πιο χυδαίο τρόπο, όλες τις βρωμιές που διακινούν τις τελευταίες μέρες τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για το ΚΚΕ, για να συνδράμουν την προσπάθεια του συστήματος να αποδυναμώσει το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα. Γράφει μεταξύ άλλων ο «δημοσιογράφος»: «(...) Η γ.γ. του ΚΚΕ δεν αμφισβητείται από εσωκομματική αντιπολίτευση, δεν διακινδυνεύει την πρωτοκαθεδρία της, δεν έχει αντίπαλο δέος να την απειλεί (...) Οσο και αν έχει υποχωρήσει το ποσοστό του ΚΚΕ, όσο και να βράζουν οι κομματικές οργανώσεις βάσης (...) Η γ.γ. έχει λάβει τα οργανωτικά της μέτρα, για να αποφύγει επικίνδυνες δονήσεις. Πρώτη γραμμή άμυνας είναι το ΠΑΜΕ. Δεύτερη, οι καθοδηγητές των νομαρχιακών επιτροπών και των μεγάλων Κομματικών Οργανώσεων Πόλεων. Τρίτη, η Κεντρική Επιτροπή. Ολος αυτός ο μηχανισμός αποτελείται ως επί το πλείστον από επαγγελματικά στελέχη. Πληρώνονται από το κόμμα και ως εκ τούτου ζουν (αυτά και οι οικογένειές τους) από το κόμμα. Δεν νοείται λοιπόν διαμόρφωση κάποιας τάσης για σοβαρή αμφισβήτηση της ηγεσίας, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτοί που θα το αποτολμήσουν, θα κατηγορηθούν για αντικομματική συμπεριφορά, κατ' επέκταση για συμπόρευση με τον εχθρό, οπότε, αφού στιγματιστούν και διαπομπευθούν, θα δουν το όνομά τους να εμπλουτίζει τον μακρύ κατάλογο ανεργίας του ΟΑΕΔ».

... σε διατεταγμένη υπηρεσία

Γράφει κι άλλα ο Ρουμπάνης, ο οποίος φαίνεται ότι κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Επειδή αυτός και οι όμοιοί του, ως άνθρωποι της αγοράς, όπως και το κόμμα ή τα κόμματα που υπηρετούν, έχουν μάθει να ανταλλάσσουν τα πάντα με χρήμα νομίζουν πως τα στελέχη του ΚΚΕ είναι σαν τα μούτρα τους. Πασχίζοντας να παρουσιάσουν ως τέτοια τα στελέχη του ΚΚΕ και το ΚΚΕ νομίζουν πως θα πλήξουν το ηθικό του κύρος στο λαό. Οσο για το ΚΚΕ, τα καθοδηγητικά του όργανα και την ΓΓ της ΚΕ, δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που «ονειρεύεται καρβέλια» περί αλλαγών της πολιτικής και των στελεχών του, απλά το έκανε με τον πιο χυδαίο και ξεδιάντροπο τρόπο. Προφανώς, εμετικά άρθρα, όπως το παραπάνω, που υποτιμούν και προκαλούν τα χιλιάδες στελέχη, μέλη, οπαδούς και φίλους του ΚΚΕ, είναι ενταγμένα στα πλαίσια της επιδίωξης των αστών και του ΣΥΡΙΖΑ να τσακίσουν το ΚΚΕ. Κούνια που τους κούναγε... Η βρωμιά τους το ΚΚΕ δεν μπορεί να το λερώσει...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Στήριγμα το ΚΚΕ

Ενώ απομένουν λίγες μόνο μέρες για την εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιούνη, το σύνολο των αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων αναπαράγουν στον πολιτικό τους λόγο μια κοινωνία ψευδαισθήσεων και αντεστραμμένων ειδώλων, με προφανή στόχο τη δημιουργία αυταπατών και συγχύσεων στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων, για το τι πραγματικά θέλουν να κάνουν, σε σχέση πάντα με τα εκρηκτικά προβλήματα, με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωποι η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Απτό παράδειγμα δημιουργίας ψευδούς συνείδησης και αναστροφής της πραγματικότητας αποτελεί η προγραμματική θέση του ΣΥΡΙΖΑ περί «άμεσης ακύρωσης» του μνημονίου και ταυτόχρονα «επαναδιαπραγμάτευσης» της δανειακής σύμβασης με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το αταίριαστο του πράγματος είναι ολοφάνερο: Η δανειακή σύμβαση είναι ενιαία και αδιαίρετη με το μνημόνιο. Στη συμφωνία για το δάνειο, ενσωματώνονται οι πολιτικές που προβλέπονται στο μνημόνιο, άρα η επαναδιαπραγάτευση της δανειακής σύμβασης θα φέρει νέα μνημόνια. Ας προσπεράσουμε, όμως, την εξόφθαλμη αυτή αντίφαση και ας έλθουμε στην ουσία, που δεν είναι άλλη, από την απάντηση στο ερώτημα: Τι είναι τα μνημόνια, τι επιδιώκουν και τι εξυπηρετούν.

Στο ερώτημα αυτό, έχουν εκφραστεί δύο απόψεις: Η πρώτη άποψη, την οποία προβάλλει το σύνολο των κομμάτων του ευρωμονόδρομου υποστηρίζει ότι τα μνημόνια επιβλήθηκαν, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του τεράστιου κρατικού χρέους και των ελλειμμάτων. Αποτελεί θέση νομιμοποίησης των μνημονίων και των πολιτικών που τα συνοδεύουν, αφού, τα συνδέουν αυθαίρετα με ένα μεμονωμένο σύμπτωμα της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, τη διόγκωση του κρατικού χρέους. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν πρόκειται για άγνοια ή για αδυναμία σωστής εκτίμησης της πραγματικότητας από την πλευρά τους, αλλά για ταξική προσέγγιση του όλου θέματος. Ο καπιταλιστικός κόσμος να έχει βυθιστεί σε μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία του, και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα πασχίζει την έξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου.

Κόντρα στο ρεύμα των ταξικών παραμορφωτικών φακών, το ΚΚΕ υποστήριξε, από την πρώτη στιγμή, ότι η Ελλάδα από το 2009 βρίσκεται αντιμέτωπη με την οικονομική καπιταλιστική κρίση. Κατά συνέπεια, δεν είναι τα μνημόνια που δημιούργησαν την κρίση (πρόκειται για το άκρον άωτον της σύγχυσης που αναπαράγει ο ΣΥΡΙΖΑ), αλλά αντίθετα αυτά αποτελούν την απάντηση της αστικής τάξης στην οικονομική κρίση. Και επειδή τα πράγματα είναι οριακά, το δίλημμα που τέθηκε από την πρώτη στιγμή, ήταν, ή θα χρεοκοπήσει το κεφάλαιο ή ο λαός. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως, καταργώντας το μνημόνιο θα οδηγήσει στην ανάπτυξη, δηλαδή θα βγάλει την καπιταλιστική οικονομία από την κρίση, με την ενίσχυση των επιχειρηματιών σε όφελος των οποίων έγιναν τα μνημόνια. Εδώ και αν λέει συνειδητά ψέματα. Το ακόμα πιο ακραία τυχοδιωκτικό είναι ότι, ενώ ο κίνδυνος της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας είναι πέρα για πέρα πραγματικός, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά., «παραμυθιάζουν» το λαό, μιλώντας ορισμένοι για αναδιαπραγμάτευση των μνημονίων, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπει σε χρεοκοπημένες συνταγές της σοσιαλδημοκρατίας. Είναι όλοι τους επικίνδυνοι για τα λαϊκά συμφέροντα.

Για τους εργαζόμενους αποτελεί μονόδρομο να γυρίσουν την πλάτη σε τέτοιες επιλογές. Φιλολαϊκή ανάπτυξη μέσα στην ΕΕ και με επιχειρηματίες δεν υπάρχει. Μόνο με ισχυρό ΚΚΕ, στη Βουλή και στο λαό, θα αποκτήσουν οι εργαζόμενοι δύναμη και στηρίγματα να αντισταθούν στο νέο κύμα αντιλαϊκών μέτρων που θα ενσκήψει μετά τις εκλογές.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ