Εργαζόμενοι από μια σειρά κλάδους και χώρους δουλειάς συναντήθηκαν στο Σύνταγμα, πίσω από τα πανό των σωματείων τους, με κοινά αιτήματα και διεκδικήσεις: Δουλειά με δικαιώματα, μείωση του εργάσιμου χρόνου, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς.

«Το 13ωρο δεν είναι ελευθερία, είναι εργαλείο για την εργοδοσία», αντέταξαν στην προκλητική προπαγάνδα της κυβέρνησης. «13 ώρες δουλειάς = Μηδέν ζωή», κατήγγειλαν.

Μαζί με τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα ένωσαν τη φωνή τους φοιτητικοί σύλλογοι, μαθητές, η Ομοσπονδία Γυναικών, η ΟΒΣΑ και σωματεία αυτοαπασχολούμενων, Σύλλογοι Γονέων με την Ομοσπονδία Γονέων και Κηδεμόνων Αττικής, που απηύθυνε κάλεσμα συμμετοχής, όπως και σωματεία συνταξιούχων.

Οι διαδηλωτές δεν παρέλειψαν να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στον παλαιστινιακό λαό και να υψώσουν για μια ακόμα φορά τη φωνή τους ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.

Στην κατεύθυνση αυτή, η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, που είχε ανακηρύξει τη χτεσινή μέρα ως μέρα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, έδωσε το «παρών» με το δικό της πανό, διαδηλώνοντας για να σταματήσει η γενοκτονία στη Γάζα.

Κάλεσμα έντασης της μάχης για απεργία που θα τραντάξει την κυβέρνηση και τους εργοδότες απηύθυνε ο Βασίλης Σταμούλης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, από το βήμα της χθεσινής συγκέντρωσης, τονίζοντας: «Να αποσυρθεί το νέο αντεργατικό τερατούργημα. Τις επόμενες μέρες οργώνουμε τους χώρους δουλειάς, με συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, περιοδείες, συζητήσεις με εργαζόμενους». Παίρνουμε «αποφάσεις συμμετοχής σε απεργία που θα τραντάξει κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία».

Δείχνοντας τι πραγματικά σημαίνουν 13 ώρες δουλειάς, έφερε ως παράδειγμα έναν εργαζόμενο που ξεκινά από το σπίτι του για τη δουλειά στις 6 το πρωί και επιστρέφει στις 10 το βράδυ, αφού στις 13 ώρες εργασίας προστίθενται ο χρόνος προετοιμασίας πριν και μετά τη δουλειά και η μετακίνησή του από και προς το σπίτι. Ο εργαζόμενος τσακισμένος από την έντονη 13ωρη εργασία κατευθείαν από τον καταναγκασμό του σημερινού στον καταναγκασμό του αυριανού μεροκάματου. Πλέον δεν μιλάμε ότι δεν θα υπάρχει ελεύθερος χρόνος, αυτό συμβαίνει και με τη 12ωρη δουλειά. Τώρα τα αφεντικά θα κλέβουν και από τον χρόνο του ύπνου.

Χαρακτηρίζοντας πρόκληση τον ισχυρισμό ότι το μαρτύριο αυτό είναι επιλογή του εργαζόμενου, σημείωσε ότι οι συνθήκες δουλειάς και ζωής επιβάλλονται από την εργοδοσία, κάτω από καθεστώς τρομοκρατίας και εκβιασμών. Οποιος δεν μπορεί να ακολουθήσει το πρόγραμμά της εταιρείας, δεν μπορεί να παραμείνει στη δουλειά. Και υπενθύμισε πως μεγάλοι χώροι δουλειάς έβγαζαν πρόγραμμα για βδομάδες και μήνες με 12ωρο - 7ήμερο και γύριζαν με ένα χαρτί για υπογραφές το Σαββατοκύριακο «ότι η εργασία γίνεται με συναίνεση του εργαζόμενου».

Oσο αυξάνεται, επισήμανε, ο εργάσιμος χρόνος, όσο οι δείκτες του ρολογιού τραβάνε προς τα πάνω, τόσο αυξάνεται ο κλεμμένος εργάσιμος χρόνος που καρπώνεται ο βιομήχανος.

«Οι εργαζόμενοι δούλευαν 8ωρο πριν πολλές δεκαετίες, όταν δεν υπήρχαν υπολογιστές, ρομπότ, 5G και Τεχνητή Νοημοσύνη. Τώρα μας λένε ότι "αν δεν αυξηθεί η παραγωγικότητα, η πίτα δεν θα είναι αρκετή". Ομως, για το γεγονός ότι οι μισθοί τελειώνουν το δεύτερο δεκαήμερο του μήνα δεν ευθύνεται η "πίτα" που είναι μικρή. Η πίτα μεγαλώνει αλλά γύρω απ' αυτή στρογγυλοκάθονται αυτοί που κρατάνε το ταψί, αυτοί που κλέβουν τον μόχθο και τον ιδρώτα των εργαζόμενων. Αλήθεια, τα κέρδη τους ρεκόρ προέρχονται από ...άλλη πίτα;».

Αίτημα των εργαζομένων, ξεκαθάρισε, είναι μειωμένος και σταθερός χρόνος εργασίας με αύξηση μισθών, η κατοχύρωσή τους μέσα από ΣΣΕ. Ο πλούτος που παράγουν φτάνει για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων αλλά το εμπόδιο είναι το κέρδος.

«Οι εργαζόμενοι έχουμε πείρα. Πληρώσαμε την κρίση τους και όλοι οι αντεργατικοί νόμοι παραμένουν σε ισχύ και ενισχύονται. Πληρώνουμε και την ανάπτυξή τους», σημείωσε δείχνοντας πως η στρατηγική των βιομηχάνων προωθείται με σχέδιο από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Και έφερε ως «τρανταχτή απόδειξη» ότι «ζητάνε ξανά να πληρώσουμε με ενίσχυση της ευελιξίας για να κάνουν επενδύσεις. Τέλος το 8ωρο, τέλος το 5ήμερο. Το πόσο θα δουλέψεις, αν θα σε κρατήσουν παραπάνω για υπερωρίες δεν το ξέρεις ακόμα και αν σου έχουν επιβάλει εκ περιτροπής εργασία με την αιτιολογία του "περιορισμού της οικονομικής δραστηριότητας της επιχείρησης". Οι βιομήχανοι θα μπορούν να επιβάλλουν όσες ημέρες και ώρες εργασίας θέλουν. Από 1 ημέρα (8 ώρες) έως 6 ημέρες και 78 ώρες την εβδομάδα. Η ζωή των εργαζομένων να είναι λάστιχο στα χέρια της μεγαλοεργοδοσίας».

«Ολα στον βωμό του κέρδους, όλα στον βωμό του να χρηματοδοτηθεί η προετοιμασία του πολέμου, να στηριχθούν με άνοδο της παραγωγικότητας οι επενδύσεις στην πολεμική οικονομία και συνολικά», σημείωσε.

Ενώ, δείχνοντας τη σαπίλα του καπιταλισμού σημείωσε πως το 1886 χαρακτήριζαν τρελούς τους πρωτοπόρους εργάτες που μπήκαν μπροστά στη διεκδίκηση του 8ωρου. Το 2025 χαρακτηρίζουν ...«σύγχρονο» το 13ωρο.

Την κωλυσιεργία της Διοίκησης της ΓΣΕΕ να ορίσει συνεδρίαση για να αποφασιστεί απεργία κατήγγειλε μιλώντας στη συγκέντρωση ο Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και της ΕΝΕΔΕΠ. Στο φόντο αυτό, απαίτησε να συγκληθούν άμεσα τα όργανα της τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης, ενώ διαβεβαίωσε πως σε κάθε περίπτωση τα συνδικάτα δεν θα μείνουν με τα χέρια σταυρωμένα, αλλά βάζουν μπροστά από τώρα την προετοιμασία πανεργατικής απεργίας.

«Το ξέρουμε καλά: Το χτύπημα στα δικαιώματα και η πολεμική προετοιμασία είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος», σημείωσε, προσθέτοντας πως «όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι καλούνται να κάνουν θυσίες για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, για τα γεράκια του πολέμου».

«Δεν θα γίνουμε συνένοχοι στους πολέμους τους», ξεκαθάρισε καταγγέλλοντας τη μετατροπή της χώρας σε πολεμικό ορμητήριο, ενώ υπενθύμισε τις κινητοποιήσεις των λιμενεργατών που αρνήθηκαν να ξεφορτώσουν πολεμικό υλικό στο λιμάνι του Πειραιά. «Οπλο μας είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη. Εχουμε κοινά συμφέροντα με όλους τους λαούς που αγωνίζονται, που ματώνουν, που σηκώνουν κεφάλι», υπογράμμισε στέλνοντας από το βήμα της συγκέντρωσης μήνυμα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό που σφαγιάζεται στη Γάζα.

«Πόσες ώρες μπορεί μια εργαζόμενη στα σούπερ μάρκετ ή ένας εργαζόμενος στις αποθήκες να κουβαλάνε εμπορεύματα χωρίς να τσακίσουν τη μέση τους; Πόσες ώρες μπορεί μια ταμίας να είναι σκυφτή χωρίς να αποκτήσει μυοσκελετικά προβλήματα; Πόσες ώρες μπορεί ένας πωλητής να τρέχει από πόστο σε πόστο χωρίς να πέσει κάτω;», αναρωτήθηκε η Ηλιάνα Χατζηευσταθίου, πρόεδρος του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας.

Μίλησε για την «ευελιξία» που αναγκάζει χιλιάδες εμποροϋπαλλήλους να δουλεύουν με «σπαστά» ωράρια, με 4ωρες και 6ωρες συμβάσεις που μετατρέπονται σε 10ωρες βάρδιες όταν το έχει ανάγκη η εργοδοσία. «Την ευελιξία δεν την ζούμε μόνο εμείς. Τη ζούνε μαζί μας οι οικογένειές μας, οι φίλοι μας, που δεν προλαβαίνουμε να τους δούμε. Τη ζούνε τα παιδιά των συναδέλφων μας, που πέφτουνε για ύπνο πριν προλάβουν να τους πούνε οι γονείς τους καληνύχτα», σχολίασε.

«Οι 8 ώρες δουλειάς είναι ήδη πολλές», είπε και παρουσίασε τα αιτήματα του Συλλόγου για υπογραφή ΣΣΕ στο Εμπόριο, με αυξήσεις στους μισθούς, 8ωρο - 5ήμερο, σταθερά προγράμματα και κατάργηση της δουλειάς τις Κυριακές. «Μπαίνουμε μπροστά, σε κάθε κατάστημα, κάθε αποθήκη και γραφείο για την προετοιμασία της απεργίας, όταν αυτή αποφασιστεί. Οργανώνουμε συσκέψεις, συνελεύσεις, περιοδείες να φτάσει παντού το κάλεσμά μας», κατέληξε.

«Μνημείο απανθρωπιάς και βαρβαρότητας» χαρακτήρισε το νομοσχέδιο της κυβέρνησης ο Γιώργος Δούκας, επιθεωρητής εργασιακών σχέσεων, από το βήμα της συγκέντρωσης.

«Ολες οι υποχρεώσεις των εργαζομένων θα πρέπει να χωρέσουν σε 11 ώρες, δηλαδή σε 660 λεπτά!», ανέφερε, επιβεβαιώνοντας πως αυτό το έκτρωμα βγήκε από τα πιο σκοτεινά ντουλάπια της εργοδοσίας.

Παράλληλα ανέδειξε πώς γιγαντώνεται η ευελιξία, ενώ ξεδιπλώνοντας τις «αλχημείες» της κυβέρνησης, σημείωσε ότι στον εργάσιμο χρόνο δεν προσμετράται ούτε το διάλειμμα ούτε ο λεγόμενος «χρόνος προετοιμασίας» που μπορεί να φτάσει αθροιστικά την μία ώρα. Οπότε, «ο εργαζόμενος μπορεί να παραμείνει στη δουλειά ακόμα και 14μισι ώρες! Αρκεί την επόμενη μέρα να έχει ρεπό ή να πιάνει δουλειά αργότερα, δηλαδή να μεσολαβούν οι περιβόητες 11 ώρες ανάμεσα στις 2 βάρδιες. Πώς μεταφράζεται πρακτικά αυτό; Θα περάσει την πύλη του εργοστασίου στις 8 το πρωί και θα εξέλθει στις 10 το βράδυ!».

Σε ό,τι αφορά την «ταχεία πρόσληψη» που προβλέπει το νομοσχέδιο για μέχρι δυο μέρες δουλειάς, τόνισε ότι αυτό κάνει εργαζόμενους να δουλεύουν ευκαιριακά χωρίς καμιά εκπαίδευση ακόμα και σε κλάδους υψηλής επικινδυνότητας.

Αναφέρθηκε στην ψηφιακή κάρτα εργασίας που εμφανίζει η κυβέρνηση σαν «ατού», όμως «έχει περισσότερες τρύπες και από ελβετικό τυρί».

Παράλληλα κατήγγειλε την απαράδεκτη υποστελέχωση της Επιθεώρησης Εργασίας, μεταφέροντας στοιχεία από περιοχές όπου υπηρετούν ελάχιστοι ή και καθόλου επιθεωρητές εργασιακών σχέσεων και υγείας και ασφάλειας, καταρρίπτοντας και τον μύθο της κυβέρνησης περί «αυστηρού ελέγχου».

«Διαλύουν την υγεία μας, τσακίζουν τις ζωές μας», κατήγγειλε η Αντιγόνη Μαυρομμάτη, γραμματέας του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής.

Μάλιστα, ως ...πραγματική σερβιτόρα και όχι ως αποκύημα της αρρωστημένης φαντασίας των κυβερνητικών στελεχών, διαβεβαίωσε πως καμία εργαζόμενη και κανένας εργαζόμενος δεν θέλει να δουλεύει 13 ώρες. «Μας προκαλεί η υπουργός. Την προκαλούμε κι εμείς με τη σειρά μας, ιδιαίτερα οι γυναίκες εργαζόμενες», είπε, καλώντας την Ν. Κεραμέως να εξηγήσει στις καμαριέρες, στις λαντζέρισσες, στις σερβιτόρες, στις μαγείρισσες που ζουν «το θαύμα του Τουρισμού από την ανάποδη» και παραπατούν από την κούραση στο τέλος της κάθε βάρδιας τα ...οφέλη του 13ωρου.

«Πραγματικούς εργαζόμενους δεν δέχονται να δουν», σχολίασε και πρόσθεσε πως τα στελέχη του υπουργείου συναγελάζονται μόνο με εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ αλλά και της Ομοσπονδίας του κλάδου (ΠΟΕΕΤ). Ειδικά για τους τελευταίους υπενθύμισε πως έχουν προχωρήσει πέρα από τον «πάτο του 13ωρου» στον «απόπατο» της τοπικής ΣΣΕ των ξενοδοχοϋπαλλήλων της Ρόδου, τα άρθρα της οποίας προβλέπουν τη δυνατότητα δουλειάς ακόμα και για δυο 8ωρα μέσα στο ίδιο 24ωρο! «Το σύγχρονο και το αναγκαίο σήμερα είναι να παλέψουμε για Συλλογικές Συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς, με λιγότερες ώρες δουλειάς», κατέληξε.