Διάβασα τις ευχές του Αυστριακού συντρόφου που δημοσιεύθηκαν στον προσυνεδριακό διάλογο. Γράφει ο σύντροφος μεταξύ των άλλων («Ρ» 7/11/25 σελ. 8):

«ΚΑΘΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ! Είμαι μέλος της ΚΕ του Εργατικού Κόμματος Αυστρίας, αλλά δεν γράφω επίσημα. Αφού διάβασα τις Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής, μου έκανε εντύπωση το πόσο μεγάλες είναι οι προσδοκίες που έχετε από τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος. Αυτές οι προσδοκίες ή απαιτήσεις δεν είναι εφικτές στο κόμμα μας».

Ασφαλώς κανένας σκοπός σχολιασμού ή κρίσης των γραφόμενων από τον σύντροφο. Σκέψεις όμως και συναίσθημα υπερηφάνειας για το Κόμμα μας. Εικόνες περνούν μπροστά, όχι μόνο προσφιλών ή μακρύτερων προσώπων που έδωσαν τη ζωή τους τα 108 χρόνια που πέρασαν για την υπόθεσή μας, ή όχι μόνο για την ηρωική 3η Μεραρχία, ή για τη μάχη της Κοκκινιάς, ή για το Λαζαρέτο, ή το Μακρονήσι, ή τη Γυάρο.

Το τεράστιο μελετητικό έργο του Κόμματος τα τελευταία 35 χρόνια ιδίως, χαλυβδώνει τους δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές σήμερα στη δράση τους, σε συνθήκες μη επαναστατικής κατάστασης, να δίνουν την καθημερινή μάχη με αυτοθυσία, με την επιμονή και υπομονή που απαιτεί ο επί δεκαετίες τώρα αγώνας, σφυρηλατείται ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα της κομμουνίστριας και του κομμουνιστή της εποχής μας.

Γίνεται ακόμα φανερό ότι η ευθύνη μας να ανταποκριθούμε στα καθήκοντα που διατυπώνονται στις Θέσεις του 22ου Συνεδρίου μας, με τις οποίες συμφωνώ και που σε μεγάλο βαθμό εξειδικεύουν τις αποφάσεις του 21ου, δεν αφορά μόνο την χώρα μας. Την επιτυχία του Συνεδρίου μας, της προσπάθειας που κάνουμε στην Ελλάδα, προσδοκούν χιλιάδες κομμουνιστές και αγωνιστές στην Ευρώπη, στον κόσμο. Δεν λησμονούμε ότι κάθε επιτυχία μας, ή κάθε παραπάτημά μας, μπορεί να επηρεάζει και επιδρά στους κομμουνιστές των άλλων χωρών, στα κόμματα που είτε είναι σταθερά ταξικά προσανατολισμένα, είτε αναζητούν ακόμα τα πατήματά τους.

Είναι γνωστό ότι το κεντρικό μας σχέδιο υπάρχει, σαφές και σε αρκετές πλευρές αναλυτικό, στο Πρόγραμμα του Κόμματος που διατυπώθηκε στο 19ο Συνέδριό μας. Η καθημερινότητα όμως, η εξειδίκευση απαιτεί σχέδιο τοπικό, δεμένο με το Πρόγραμμά μας στην ανάπτυξη της δράσης μας, έτσι ώστε να ανταποκρινόμαστε στην ανάγκη της απαιτητικότητας των σημερινών συνθηκών. Αναγκαστικά προβάλλει ο σχεδιασμός μας σε πόλεις και χωριά της υπαίθρου να ανοίξει όλη την βεντάλια των θεμάτων που βάζει σήμερα το Κόμμα. Χωρίς υποκειμενισμούς για το τι είναι μπορετό, οι δυνάμεις μας μικρές ή αδύναμες, με την κατάλληλη σύμφωνα με τις πραγματικές δυνατότητες διάταξη στελεχών. Δίχως μονομέρειες στη σκέψη μας ότι τώρα δεν είναι της παρούσης να ασχοληθούμε με όλα τα πράγματα, προέχει αυτό ή το άλλο, συνήθως καθήκοντα της στιγμής ή κάτι σύμφωνα με την «κύρια» χρέωση που μπορεί να υπάρχει. Ξεφεύγοντας από τον στενό περίγυρο, απευθυνόμενοι θαρρετά, ας επιτρέψουμε να μας εκπλήξει ευχάριστα η ευρύτερη επιρροή του Κόμματος, όπως πιο πρόσφατα συνέβη με τη διακίνηση των Θέσεων που εξαπλασίασε τον συνήθη αριθμό διακίνησης φύλλων «Ριζοσπάστη».

Σημαντικός κρίκος στον σχεδιασμό μας είναι τα αποτελέσματα μελετητικής προσπάθειας για τις αλλαγές που πραγματοποιούνται στους αγρότες, μισοπρολετάριοι μισοαγρότες αρκετοί από αυτούς πια, και πώς επιδρούν τα ποσοτικά στοιχεία στο ποιοτικό επίπεδο διαμόρφωσης της συνείδησης, ώστε να έχουμε τον κατάλληλο σχεδιασμό στην παρέμβασή μας. Χρήσιμη μπορεί να αποδειχθεί η βοήθεια ενθαρρυμένων μελετητικών αντίστοιχων εργασιών, σε μεταπτυχιακά τμήματα των πανεπιστημίων της υπαίθρου.

Κρίσιμο ζήτημα ο σχεδιασμός μας σε χώρους δουλειάς της επαρχίας με πολλούς εργαζόμενους ξεπερνώντας τις δυσκολίες της εκτατικής διάσπασης, τομείς δουλειάς στους οποίους σημειώνεται μακρόχρονη και μεγάλη καθυστέρηση, και η κρισιμότητα της παρέμβασής μας έγκειται εκτός των άλλων στην επιρροή που ασκούν λόγω του επαγγέλματός τους στις συνειδήσεις πλατιών μαζών. Σε τομείς όπως της εκπαίδευσης τόσο στους εργαζόμενους και στα συνδικαλιστικά τους όργανα, όπως και στους γονείς και τα όργανα του γονεϊκού κινήματος, των αυτοαπασχολουμένων επιστημόνων και στην εστίαση, χρειάζεται χωρίς άλλη καθυστέρηση να σχεδιαστεί η οργανωμένη παρέμβασή μας. Εχοντας ταυτόχρονα την γνώση και την βαθιά πεποίθηση ότι μόνο με όρους μαζικού κινήματος μπορούν να αναπτυχθούν στεριωμένα το κίνημα των γυναικών και το φιλειρηνικό κίνημα.

Με την συλλογική κομματική εμπειρία και την νεανική ορμή του υπερεκατονταετούς μας Κόμματος, τηρούμε τις αρχές λειτουργίας και τους κανόνες κομματικής καθοδήγησης, σαν όρο για την υλοποίηση με αποφασιστικότητα των αποφάσεων του 22ου Συνεδρίου μας. Επιμένοντας στο ξεπέρασμα των κάθε είδους δυσκολιών, με την πεποίθηση ότι η γνώση των θέσεών μας, ο εξοπλισμός με τις αρχές της κοσμοθεωρίας μας, ο ενστερνισμός των αποφάσεών μας, συμβάλλει αποφασιστικά στο φρενάρισμα της ατομικής δράσης, συμβάλλει στην αποτίναξη κάθε συστολής.

Με βάση τις Θέσεις της ΚΕ, τις αποφάσεις που θα πάρουμε στο Συνέδριο και ίσως και με τη συμβολή κάποιων εκ των ανωτέρω, μπορούμε να σφίξουμε το χέρι του Αυστριακού μας συντρόφου, των συντρόφων όπου Γης, ευχαριστώντας τους για τις ευχές τους και το ενδιαφέρον τους και να τους διαβεβαιώσουμε. ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ!

Υποδεχόμαστε το 22ο Συνέδριο του Κόμματός μας με υπερηφάνεια, αισιοδοξία και ελπίδα για το δίκιο μας.

Κόμμα, καθοδηγητή του λαού, στο σήμερα, στο αύριο, για τον Σοσιαλισμό.

Προετοιμαζόμαστε από σήμερα, γιατί γνωρίζουμε ότι τίποτε δεν μένει ακίνητο.

Από το γεγονός ότι το ΚΚΕ βάδισε μέσα σε φωτιά και σίδερο ανοίγουμε πλατιά συζήτηση με όλους, ξεκινώντας από την προσυνεδριακή διαδικασία, ώστε να γίνουμε ικανότεροι.

Το ΚΚΕ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης, οργανωτής, ψυχή της Αντίστασης στον φασισμό, στους ντόπιους συνεργάτες του, υλοποίησε το ταξικό του καθήκον στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Στο 21ο Συνέδριο έβαζε επιτακτικά την ανασύνταξη του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος.

Η κριτική που κάνουν οι Θέσεις της ΚΕ, ότι η δημιουργία νέων σωματείων και συνδικάτων είναι αργή και στη συμμετοχή των εργαζομένων υπήρχε πτώση, είναι σωστή. Αλλά στα τέσσερα χρόνια από το 21ο Συνέδριο βλέπουμε άνοδο σε Σωματεία, Συνδικάτα, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, και αυτό μας κάνει αισιόδοξους ότι το Κόμμα καλά βαδίζει. Ο ενθουσιασμός αυτός για τα αποτελέσματα αυτά να λειτουργήσει με ακόμα μεγαλύτερη άνοδο, με πείσμα, με ταξικό μίσος ενάντια στους δυνάστες που θέλουν είλωτες αντί για εργάτες.

Οι κηφήνες ν' ανησυχούν για την άνοδο της εργατικής τάξης.

Η σοσιαλδημοκρατία έχει ακόμα δύναμη σε τμήματα της εργατικής τάξης, παρ' όλα τα πλήγματα που είχε.

Το ΚΚΕ αποκαλύπτει τον ύπουλο ρόλο της, προειδοποιεί στους εργαζόμενους για την υπόκλιση στο σύστημα με κριτική στο ΚΚΕ. Εγκαλούν το ΚΚΕ, που υπερασπίζεται σθεναρά τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στη Σοβιετική Ενωση, αυτοί οι οπορτουνιστές που βοήθησαν την κυβερνητική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, βγάζουν τα απωθημένα τους ενόψει του Συνεδρίου. Τους προσπερνάμε, όπως πάντα έκαναν οι κομουνιστές! Η κυβέρνηση πάνω στον πανικό της κάθε μέρα φέρνει τροπολογίες στη Βουλή για να καθυποτάξει τον λαό!

Στην αντίπερα όχθη ο λαός που δίνει τη μάχη με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή.

Το κύρος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας παγκοσμίως μας κάνει να νιώθουμε υπερηφάνεια, σιγουριά για το μέλλον μας. Από την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης: «Σήμερα όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, με πρώτες Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία, επιταχύνουν την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών». Σε έκθεση προς τη νεολαία λένε: «Δεν τίθεται θέμα αν θα πολεμήσει, αλλά για ποιο μέλλον θα το κάνει, και αν δεν πειστεί να πολεμήσει θα πρέπει να το επιβάλουμε».

Η εργατική τάξη, οι λαοί πρέπει να αντισταθούν σθεναρά στις θυσίες που ζητούν. Από αυτόν τον στόχο κρίνεται η ζωή μας.

Με την έναρξη της Οικονομικής Εξόρμησης για το 22ο Συνέδριο, απευθυνόμαστε σε όλους, συζητάμε, ζητάμε τη γνώμη τους για τις Θέσεις της ΚΕ, να ενισχυθεί και οικονομικά και να δυναμώσει ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Μαζί με τον «Ριζοσπάστη», αναντικατάστατο σε όλη την πορεία του Κόμματος, τον διαβάζουμε για να μπορούμε να αντεπεξέλθουμε, μιας και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης απαξιούν να ενημερώσουν τον λαό, γιατί έτσι τους βολεύει.

Με την ευχή και την ελπίδα για δυνατό ΚΚΕ.