Η Ελένη Μπέλλου

«Η πολιτική μας πρόταση εξουσίας έχει ιδιαίτερη σημασία στο φόντο των τελευταίων οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων, που αφορούν και το συγκεκριμένο κλάδο της Οικονομίας, που υπήρξε πρωταθλητής στις αναδιαρθρώσεις της τελευταίας 20ετίας».

«Χρηματοπιστωτικό σύστημα σημαίνει πρώτ' απ' όλα κυκλοφορία του κεφαλαίου. Είναι το χέρι που επιταχύνει την περιστροφή των μεμονωμένων βιομηχανικών κεφαλαίων, αλλά και την κύλιση του κεφαλαίου στο σύνολό του στο πλαίσιο μιας εθνικής οικονομίας.

Η προώθηση της Νομισματικής Ενωσης προϋπέθετε τις ανάλογες προσαρμογές στον τομέα των Τραπεζών, ώστε αυτή η επιτάχυνση να αγκαλιάζει την ευρωενωσιακή αγορά. Προϋπέθετε την εξαιρετική μείωση έως και εκμηδένιση της συμμετοχής κρατικών κεφαλαίων σε Τράπεζες, όπως η Εθνική, Εμπορική, Αγροτική που σε άλλη περίοδο έπαιξαν ρόλο μοχλού ως κρατικές.

Τι σηματοδοτούσαν οι αναδιαρθρώσεις στις Τράπεζες και στους άλλους κλάδους της οικονομίας συνδέεται όχι στενά με το ποιο ή ποια κόμματα βρίσκονται στην κυβέρνηση, αλλά με το ποια τάξη είναι στην εξουσία.

Αλλά, αυτό το ζήτημα σχετίζεται με το πώς διαμορφώνεται η πολιτική συνείδηση, πώς βλέπουν το ζήτημα της εξουσίας οι εργαζόμενοι, επομένως πώς καθορίζουν τη στάση τους, αλλά κυρίως μέσα στο κίνημα, στο σωματείο, μέσα στην Ομοσπονδία, ποιους δέχονται για εκπροσώπους τους, με ποια κριτήρια δέχονται, ανέχονται ως συνδικαλιστικούς τους ηγέτες εκπροσώπους της πολιτικής του κεφαλαίου.

Παράδειγμα: Είναι γενικά γνωστό ότι η συνδικαλιστική ηγεσία στην ΟΤΟΕ δεν εναντιώθηκε στη γενική γραμμή της ένταξης στην ΟΝΕ. Αντίθετα, έγινε φορέας ζύμωσης των αστικών ιδεολογημάτων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, υποστηρίζοντας την ένταξη ως μονόδρομο, ως προσαρμογή στην παγκοσμιοποίηση.

Βεβαίως, κατά καιρούς ανανέωνε την επιρροή της στους εργαζόμενους, προβάλλοντας κατά περίπτωση ορισμένες αντιδράσεις, όταν εκδηλώνονταν οι συνέπειες της στρατηγικής που είχε στηρίξει.

Αλλά και τότε έβαζε πλάτη στους ελιγμούς των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που πρωτοστάτησαν σε μέτρα όπως το μοίρασμα κάποιων μετοχών, προγράμματα εθελουσίας εξόδου κλπ.

Ετσι, το ξέσπασμα μεμονωμένων αγώνων κατά Τράπεζα ή και κατά κλάδο ή ακόμη και σχετικά μεγαλύτερες και γενικευμένες απεργιακές κινητοποιήσεις όπως του περασμένου μήνα, δεν ήταν δυνατόν να προκαλέσουν ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής στο Ασφαλιστικό ή να ανακόψουν τη δρομολόγηση νέων αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων, όπως αυτά που ήδη επεξεργάζονται για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, για τα όρια απολύσεων, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας κλπ.

Είναι, λοιπόν, κριτήριο για την αποτελεσματικότητα του κινήματος, το αν π.χ. η ΟΤΟΕ συσπειρώθηκε με τη ΓΣΕΕ στις 19 Μάρτη και όχι με το ΠΑΜΕ.

Επομένως, η κινητικότητα που αφορά ένα μεγάλο μέρος του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος τους τελευταίους μήνες, δε στηρίζεται ακόμα σε δομή, προσανατολισμό διεκδικήσεων και δράσης ενάντια στα μονοπώλια, στις ενώσεις τους, ώστε να αποκτήσει και την ανάλογη δύναμη πίεσης, να σηματοδοτήσει κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες που θα συνιστούν την έναρξη μιας πορείας για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, ανεξάρτητα από τις εναλλακτικές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες και τα εναλλακτικά κυβερνητικά σχήματα, μονοκομματικά ή συμμαχικά, που τη στηρίζουν».

«Το Κόμμα μας - συνέχισε η ομιλήτρια - προβάλλει ως πρωταρχικό ζήτημα την ανασύνθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να γίνει εταίρος του κεφαλαίου στη διαμόρφωση της στρατηγικής του. Μπορεί και πρέπει να γίνει θεμελιακό στοιχείο του Λαϊκού Μετώπου για τη διεκδίκηση της εργατικής εξουσίας με τους συμμάχους της, της λαϊκής εξουσίας.

Φρένο στην εφαρμογή του νέου αντιασφαλιστικού νόμου δεν μπορεί να βάλουν μεμονωμένες κινητοποιήσεις για την εξαίρεση από την εφαρμογή του κάποιου τμήματος εργαζομένων, π.χ. της ΤτΕ, έστω και αν κάποια αστική κυβέρνηση μπορεί να επιλέξει και κάποια εξαίρεση.

Ενωμένη πάλη, με στόχο π.χ. για αποκλειστικά δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, αναβαθμισμένες και σ' επίπεδο πρόληψης και σ' επίπεδο αποκατάστασης, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης. Το ίδιο για την Παιδεία, για την Πρόνοια, τους παιδικούς σταθμούς, τα κέντρα υπερηλίκων, άλλα εξειδικευμένα κέντρα.

Πάλη μαζί με το κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, για αποκλειστικά δημόσια και όχι και ιδιωτική επιχείρηση στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, στις υποδομές μεταφορών (όπως τα λιμάνια, τα αεροδρόμια κλπ.) στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στους στρατηγικούς βιομηχανικούς κλάδους.

Σημαίνει όχι αδιαφορία του εργαζόμενου στον ΟΛΠ, στον ΟΣΕ, στο αεροδρόμιο για τις αμοιβές των 500 - 700 ευρώ των νέων μισθωτών επιστημόνων που προσλαμβάνονται π.χ. σε εταιρείες - δορυφόρους των μεγάλων Τραπεζών για να βγάλουν με το κομμάτι κάποιες εργασίες του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Ενα τέτοιο κίνημα, ένα τέτοιο Μέτωπο μπορεί να σηματοδοτήσει το ξεκίνημα ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής, σημαίνει ότι βρίσκεσαι κοντά στο να αλλάξει χέρια η εξουσία, μια διαδικασία που δεν μπορεί να γίνει μέσα από τους αστικούς θεσμούς, όπως είναι και το αστικό κοινοβούλιο.

Προϋποθέτει κίνημα ικανό να αντικρούσει ένα νέο κύμα ρεφορμισμού και οπορτουνισμού που τροφοδοτούν οι τάσεις στην ελληνική και πιο άμεσα στη διεθνή οικονομία.

Υπάρχει η ανησυχία για την οικονομία των ΗΠΑ, μήπως την κρίση στις Τράπεζες ακολουθήσει μια βαθύτερη και εκτεταμένη οικονομική κρίση (ήδη βρίσκεται ουσιαστικά σε φάση το λιγότερο στασιμότητας αν όχι συρρίκνωσης).

Τα διεθνή επιτελεία, και της ΕΕ, προσπαθούν να εκτιμήσουν το μέγεθος της επίδρασής της στη διεθνή οικονομία, ειδικότερα στην ΕΕ, στην οικονομία του κάθε κράτους - μέλους της.

Ενα είναι το σίγουρο:

Από την έναρξη ενός νέου κύκλου οικονομικής κρίσης δε γλιτώνει καμιά καπιταλιστική οικονομία, δε γλίτωσαν τα περίφημα μεταπολεμικά "οικονομικά θαύματα".

Στην Ελλάδα έχουν περάσει κοντά 14 χρόνια από τότε που ξεκίνησε η ανάκαμψη από την εκδήλωση της κρίσης στα χρόνια '91 - '93.

Επομένως, όλα είναι ανοιχτά, αν και δεν μπορούμε να προβλέψουμε σε ποια χρονιά, σε ποιο εξάμηνο μπορεί να εκδηλωθεί ένας νέος κύκλος κρίσης».

«Οι αστοί οικονομικοί και πολιτικοί διαχειριστές - συνέχισε η Ελ. Μπέλλου - επαγρυπνούν, γιατί γρήγορα πρέπει να χρησιμοποιήσουν διαφορετικά εργαλεία από εκείνα που χρησιμοποιούν σήμερα, ν' αναπροσαρμόσουν τις κρατικές ρυθμίσεις για να σωθεί η κυριαρχία των μονοπωλίων.

Οι ίδιοι οι λάτρεις της απελευθέρωσης των αγορών, των εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων, της απαγόρευσης επιδοτήσεων σε κρατικές επιχειρήσεις πήραν και μέτρα κρατικοποίησης και επιδότησης, προκειμένου να ανακόψουν την κρίση (Βρετανία, ΗΠΑ, Γερμανία).

Σήμερα, το κατεστημένο στην Ελλάδα και όχι μόνο, βλέποντας ορισμένη τάση ανόδου του ΚΚΕ και του ταξικού πόλου στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, βλέποντας ακόμα και τους κινδύνους από ένα νέο ξέσπασμα οικονομικής κρίσης, επιδιώκει να ανασυνθέσει τον πολιτικό δικομματισμό προς όφελος ενός νέου διπολισμού που στο κέντρο θα έχει μια αναδομημένη σοσιαλδημοκρατία, ως ανάχωμα της λαϊκής πολιτικής αφύπνισης.

Η "νέα" εμφάνιση του ΠΑΣΟΚ και οι πολιτικές προτάσεις του ΣΥΝ δε διαφέρουν από τις σχετικές αστικές εναλλακτικές αναζητήσεις στο ΔΝΤ, στην Παγκόσμια Τράπεζα, στις ανά τον κόσμο κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις.

Σήμερα μια πιο λάιτ "νεοκεϋνσιανή" πολιτική διαχείρισης βαπτίζεται "αντινεοφιλελεύθερη", χωρίς να αρνείται την απελευθέρωση των αγορών.

Το γεγονός ότι τα μισά από τα 11,5 δισ. ευρώ κέρδη των 300 εισηγμένων στο ΧΑΑ εταιρειών συγκεντρώθηκαν σε ελάχιστες Τράπεζες έκανε ορισμένους οικονομικούς αναλυτές. αλλά και πολιτικούς εκπροσώπους του λεγόμενου "ανθρώπινου" ή "υγιούς" καπιταλισμού, να μιλήσουν για "μηχανισμούς ελέγχου της αγοράς" ή για "ανακατανομή των κερδών μεταξύ βιομηχανίας και τραπεζών" ή ακόμα και για τη δυνητική περίπτωση η "ανακατανομή εισοδημάτων" να επεκταθεί και σε κάποια λαϊκά τμήματα.

Ενα πρωτοπόρο τμήμα μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι το ταξικό συμφέρον της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στις σύγχρονες διαστάσεις και μορφές της (με την ΑΕ και τις εταιρείες επενδυτικών κεφαλαίων), δε διαχωρίζεται σε κεφάλαιο βιομηχανικό, εμπορικό, τραπεζικό, σε εφοπλιστικό ή προερχόμενο από τον τουρισμό, τις επιχειρήσεις στην Παιδεία, Υγεία κλπ.

Μπορείτε καλύτερα να αντιληφθείτε τι σημαίνει η θέση μας ότι η σύγχρονη καπιταλιστική ιδιοκτησία έχει κάνει τελείως άχρηστο στην παραγωγική διαδικασία τον καπιταλιστή, τον ιδιοκτήτη των μέσων παραγωγής. Τι σημαίνει σχέση ιδίων προς ξένα κεφάλαια και να κρίνετε στοιχείο αμερικάνικης πηγής που έδινε ότι το 70% της βιομηχανίας των ΗΠΑ είναι ξένα (τραπεζικά και θεσμικά επενδυτικά) κεφάλαια.

Γνωρίζετε ότι ένα σημαντικό μέρος της απώλειας της αγοραστικής δύναμης του μισθού και ημερομισθίου, της σύνταξης, γενικά του λαϊκού εισοδήματος ήταν τα τέλη προσαρμογής της δραχμής στο ευρώ, που τα πλήρωσαν μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι και συνταξιούχοι, προκειμένου ελάχιστα μονοπώλια, και τραπεζικά να ωφεληθούν από τα πλεονεκτήματα της ευρωενωσιακής αγοράς, του ισχυρού ευρώ, στη διεθνή καπιταλιστική αγορά.

Επομένως, είναι κριτήριο η στάση συνολικής απόρριψης της ΕΕ, της ΟΝΕ και όχι η πολιτική περαιτέρω ενίσχυσή της, μέσω της Πολιτικής Ενοποίησης που υποστηρίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ».

«Η λαϊκή εξουσία - τόνισε η ομιλήτρια - θίγει τη σύγχρονη καπιταλιστική ιδιοκτησία, τα μονοπώλια, διαμορφώνει νέες οικονομικές σχέσεις - της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού, του εργατικού και λαϊκού ελέγχου - πάνω στις οποίες εξασφαλίζονται οι αποκλειστικά δημόσιες δωρεάν ποιοτικά αναβαθμισμένες υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας, η διευρυμένη κοινωνική ευημερία.

Είναι φανερό ότι με το ξεκίνημα της λαϊκής οικονομίας, με τη διαμόρφωση και υλοποίηση ήδη του πρώτου κρατικού σχεδίου περιορίζεται η λειτουργία των εμπορευματοχρηματικών σχέσεων. Ο συνεχής περιορισμός τους, στην προοπτική της εξάλειψής τους, συνδέεται με τη σχεδιασμένη επέκταση των νέων οικονομικών σχέσεων σε όλη την παραγωγή και την κατανομή, με τη διεύρυνση των δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών πολύ πέραν της Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας.

Το χρήμα σταδιακά θα χάνει το περιεχόμενό του ως μορφή της αξίας, θα χάνει τη λειτουργία του ως μέσον ανταλλαγής εμπορευμάτων. Θα μετατραπεί σε αποδεικτικό της εργασίας για την πρόσβαση των εργαζομένων στα προϊόντα της εργασίας που αφορούν κυρίως την ατομική κατανάλωση.

Ετσι, αλλάζει και ο ρόλος και οι λειτουργίες της Κεντρικής Τράπεζας. Η ρύθμιση της λειτουργίας του χρήματος ως μέσου κυκλοφορίας εμπορευμάτων περιορίζεται στην ανταλλαγή της άμεσα κοινωνικής παραγωγής με τη συνεταιρισμένη αγροτική παραγωγή και γενικότερα με την εμπορευματική παραγωγή ορισμένων καταναλωτικών προϊόντων, μέχρι την πλήρη εξάλειψη της εμπορευματικής παραγωγής. Σε αυτή τη βάση ελέγχει τις ανάλογες λειτουργίες ορισμένων εξειδικευμένων κρατικών πιστωτικών οργανισμών για τους αγροτικούς και άλλους παραγωγικούς συνεταιρισμούς και ορισμένους μικρούς εμπορευματοπαραγωγούς.

Η Κεντρική Τράπεζα διαμεσολαβεί στις διεθνείς συναλλαγές - διακρατικές εμπορικές, τουριστικές - για όσο θα υπάρχουν καπιταλιστικά κράτη στη γη. Σε αυτή τη βάση, ως τμήμα του κεντρικού σχεδιασμού, ρυθμίζει τα αποθέματα χρυσού ή άλλου εμπορεύματος με λειτουργία παγκόσμιου χρήματος.

Διαμορφώνεται ο νέος ρόλος της Κεντρικής Τράπεζας στην άσκηση της γενικής κοινωνικής λογιστικής και συνδέεται με το όργανο και τους στόχους του Κεντρικού Σχεδιασμού.

Οι σημερινοί εργαζόμενοι στις Τράπεζες τίποτε δεν έχουν να φοβηθούν από τη ριζική αναμόρφωση του Τραπεζικού συστήματος, που βεβαίως θα απαιτεί πολύ λιγότερο εργατικό δυναμικό. Και φυσικά χρειάζονται και οικονομολόγοι, λογιστές, χειριστές συστημάτων πληροφορικής και άλλες ειδικότητες που θα εξυπηρετούν όχι τη συσσώρευση του κεφαλαίου, αλλά την οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας στη νέα της βάση, που θα εξασφαλίζει ένα καλύτερο επίπεδο ζωής».

Ο Μάκης Παπαδόπουλος

Τα παραπάνω σημείωσε μεταξύ άλλων ο Μάκης Παπαδόπουλος, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας το βράδυ της περασμένης Τετάρτης σε εκδήλωση της ΝΕ Εβρου του ΚΚΕ, με θέμα τη θέση του Κόμματος για τον αγωγό πετρελαίου «Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη».

Ο ομιλητής ξεκαθάρισε ότι ο συγκεκριμένος αγωγός μπορεί να αξιοποιηθεί με γνώμονα την κοινωνική ευημερία, μέσα σε άλλο ιδιοκτησιακό καθεστώς, όπου οι πρώτες ύλες, τα μέσα παραγωγής, τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής θα αποτελούν λαϊκή περιουσία.

Σημείωσε ότι οι προτάσεις του ΚΚΕ μπορούν να αποτελέσουν πλαίσιο ευρύτερης λαϊκής συσπείρωσης και πάλης. Και κάλεσε το εργατικό κίνημα, τους επιστημονικούς και τοπικούς φορείς να κλιμακώσουν τη δράση τους για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της «απελευθέρωσης» και των ιδιωτικοποιήσεων του ενεργειακού τομέα, την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, τη συνολική ανατροπή του πολιτικού σκηνικού.

Οπως τόνισε ο Μ. Παπαδόπουλος, «το ζήτημα είναι ποια πολιτική μπορεί να διασφαλίσει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι η ενοχοποίηση ορισμένων πηγών ενέργειας και συγκεκριμένων έργων υποδομής». Και εξήγησε: «Αναφερόμαστε στην ανάγκη διασφάλισης φθηνής λαϊκής κατανάλωσης, μείωσης της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, προστασίας του περιβάλλοντος της εργασιακής και δημόσιας υγείας και ασφάλειας, ισόρροπης ανάπτυξης περιοχών και κλάδων».

Στο πλαίσιο της καπιταλιστικής «απελευθέρωσης» της αγοράς ενέργειας, η αξιοποίηση κάθε πηγής ενέργειας και κάθε σημαντικής υποδομής γίνεται με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος σε βάρος των αναγκών των εργαζομένων. Στην περίπτωση της υλοποίησης του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, όπως είπε ο ομιλητής, «ωφελημένοι σήμερα είναι οι ελάχιστοι όμιλοι που μετέχουν στην κοινοπραξία εκμετάλλευσης του αγωγού καθώς και όμιλοι που σχετίζονται με την κατασκευή έργων και τη θαλάσσια μεταφορά πετρελαίου. Ωφελημένη είναι συνολικά η αστική τάξη που βλέπει να αναβαθμίζεται ο γεωπολιτικός ρόλος της στον ενεργειακό χάρτη.

Στους κερδισμένους δεν περιλαμβάνονται φυσικά οι εργαζόμενοι του κλάδου και η λαϊκή κατανάλωση στους οποίους πέφτει το βάρος της διασφάλισης της υψηλής κερδοφορίας των ομίλων. Σκόπιμη ασάφεια υπάρχει επίσης στο πλαίσιο, στα μέτρα και στους ελεγκτικούς μηχανισμούς προστασίας του περιβάλλοντος. Ομως η πιο σημαντική πλευρά του θέματος αφορά στον κίνδυνο αποσταθεροποίησης της ευρύτερης περιοχής λόγω νέας όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και ΕΕ, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Κόσσοβο».

Ο Μ. Παπαδόπουλος ξεκαθάρισε ότι «η λύση δε βρίσκεται στη ματαίωση του έργου που προτείνουν ορισμένοι ψευδεπίγραφοι φίλοι του περιβάλλοντος, όπως μη κυβερνητικές οργανώσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Δυνάμεις που αφήνουν στο απυρόβλητο τους πραγματικούς εχθρούς του περιβάλλοντος, την εμπορευματοποίηση της γης, του αέρα, του νερού, τη βιομηχανική ανάπτυξη με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος, την "απελευθέρωση" της αγοράς ενέργειας. Μη κυβερνητικές οργανώσεις που δε δείχνουν την ίδια ευαισθησία για τη μακρόχρονη λειτουργία των αμερικανικών βάσεων στη χώρα μας και για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή».

Η διέξοδος βρίσκεται στην ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής του δικομματισμού, στην κατεύθυνση της κοινωνικής κρατικής ιδιοκτησίας συνολικά στον τομέα της ενέργειας και γενικότερα στα βασικά μέσα παραγωγής. «Σε αυτό το πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας, ο Ενιαίος Αποκλειστικά Κρατικός Φορέας Ενέργειας, μπορεί να διασφαλίσει ουσιαστικά και ολοκληρωμένα:

-- Φθηνή λαϊκή κατανάλωση, αφού η τιμή των καυσίμων θα έχει απαλλαγεί από τις επιβαρύνσεις που διασφαλίζουν την κερδοφορία των ομίλων μεταφοράς διύλισης, χονδρικής εμπορίας και την υπέρογκη κρατική φορολογία. Αυτό θα συμβεί αντίστοιχα στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος.

-- Πλήρη και σταθερή εργασία, με 35ωρο - 5ήμερο - 7ωρο και αξιοποίηση του τοπικού πληθυσμού.

-- Προστασία του περιβάλλοντος, της δημόσιας υγείας και ασφάλειας, με συνολικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της θαλάσσιας ρύπανσης, οργάνωση πολλαπλών μηχανισμών ασφάλειας, στην υποδομή μεταφοράς και στις εγκαταστάσεις φόρτωσης του πετρελαίου, προδιαγραφές για τη χωρητικότητα και τα τοιχώματα των τάνκερ, επιλεγμένες θαλάσσιες οδεύσεις, αποτελεσματικές κρατικές υπηρεσίες ελέγχου και διεύρυνση της περιβαλλοντικής ρύπανσης και του επαγγελματικού κινδύνου στις ενεργειακές υποδομές.

-- Αξιοποίηση του συνόλου των εγχώριων πηγών και έρευνα για την εξεύρεση νέων πηγών. Ιδιαίτερα στην Ανατολική Μακεδονία και στη Θράκη όπου δεν έχουν αξιοποιηθεί τα λιγνιτικά κοιτάσματα της Δράμας, το υδάτινο δυναμικό της περιοχής, τα γεωθερμικά πεδία σε πολλές περιοχές της Θράκης, τα κοιτάσματα πετρελαίου και Βόρειου Πρίνου και πεδίου Εψιλον.

-- Διακρατική αμοιβαία επωφελή συνεργασία με προϋποθέσεις που συνδυάζουν το αμοιβαίο όφελος διαφορετικών κρατών από τις οικονομίες κλίμακας, με τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων κάθε χώρας. Η επίτευξη αυτού του στόχου απαιτεί να ενταθεί σήμερα η πάλη για αλλαγές και ανατροπές στο εσωτερικό κάθε χώρας της Βαλκανικής, για το χτύπημα και την ακύρωση των σχεδίων του ιμπεριαλισμού στη γειτονιά μας.

-- Στη σχεδιασμένη και ισόρροπη ανάπτυξη κλάδων και περιοχών με μοχλό τον ενεργειακό τομέα, κατάλληλη χωροθέτηση των ενεργειακών υποδομών μακριά από την οικιστική ζώνη και μέτρα εξοικονόμησης της ενέργειας, όπως η αξιοποίηση του φυσικού αερίου για οικιακή χρήση και όχι για ηλεκτροπαραγωγή.

Μέσα σε αυτό το ιδιοκτησιακό καθεστώς όπου οι πρώτες ύλες, τα μέσα παραγωγής, τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής θα αποτελούν λαϊκή περιουσία, μπορεί πραγματικά να αξιοποιηθεί ο αγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη με γνώμονα την κοινωνική ευημερία», τόνισε ολοκληρώνοντας ο Μ. Παπαδόπουλος.