Η απόφαση του λαού της Αθήνας γράφτηκε στα δεκάδες πανό, όπως αυτά της ΚΝΕ με το σύνθημα «Αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης - Η νέα τάξη δε θα περάσει», «Μέτωπο στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, λευτεριά στην Παλαιστίνη», όπως αυτό του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας «Αντιπαλεύουμε τον ιμπεριαλισμό - Υψώνουμε τη δύναμη της αλληλεγγύης στον αγώνα του λαού της Παλαιστίνης», όπως αυτό της «Νεανικής Δράσης για την Ειρήνη» «Αμερικάνοι - Βρυξέλλες, Φονιάδες των λαών». Ανάμεσά τους και οι Παλαιστίνιοι εργάτες στην Ελλάδα με το απλό, αλλά απειλητικό και προειδοποιητικό για τον ιμπεριαλισμό σύνθημα: «Ειρήνη με κατοχή δε γίνεται», καθώς και το πανό του ΠΑΜΕ, το οποίο έγραφε στα αγγλικά: «Μπους - Σαρόν, Δολοφόνοι».

Τα συνθήματα συντάραξαν το Σύνταγμα στην ανάγνωση του ψηφίσματος της οργανωτικής επιτροπής, με το οποίο ξεκίνησε η μουσική διαδήλωση, αναγνωσμένο από τον ηθοποιό Βασίλη Κολοβό: «Δεν είναι τρομοκράτες οι λαοί, είναι το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί»! Ενα ψήφισμα καταδίκης της ισραηλινής εισβολής στην Παλαιστίνη και του αποκλεισμού του Αραφάτ, η φωτογραφία του οποίου ήταν αναρτημένη πάνω από την εξέδρα. Μεταξύ άλλων, στο ψήφισμα σημειωνόταν: «Η ενέργεια της ισραηλινής κυβέρνησης ανακυκλώνει τη βία στην περιοχή τη Μ. Ανατολής και τορπιλίζει τις προσπάθειες για εξεύρεση ειρηνικής λύσης του προβλήματος, που έχει προκύψει από την παράνομη κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών. Το Ισραήλ, εκμεταλλευόμενο τη στάση των ΗΠΑ και την απραξία της ΕΕ, όχι μόνον καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, αλλά παραβιάζει προκλητικά τις αποφάσεις των οργάνων των Ηνωμένων Εθνών».

Συγκλονιστικός, ο πρέσβης της Παλαιστίνης, Αμπντάλα Αμπντάλα, κάλεσε από το βήμα τους λαούς «να φωνάξουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε στα μούτρα του Σαρόν και της κυβέρνησής του: Φτάνει πια ο νεοναζισμός! Φτάνει πια η γενοκτονία! Κάτω τα χέρια από τον παλαιστινιακό λαό. Κάτω τα χέρια από το σύμβολο του αγώνα μας. Κάτω τα χέρια από τον Γιάσερ Αραφάτ. Ας ακούσει ο χασάπης Σαρόν τη γενναία φωνή σας, τη φωνή της Ελλάδας του πολιτισμού. Ας ρωτήσει και ας θυμηθεί τη φωνή των ελεύθερων πολιορκημένων στο Μεσολόγγι». Και δήλωσε, για μια ακόμη φορά, την απόφαση του λαού του για ανεξάρτητο κράτος, με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ.

Ενθουσιασμός και συνθήματα ήταν η υποδοχή των συγκεντρωμένων και για τον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος χαρακτήρισε τον Σαρόν ως έναν «μικρό Χίτλερ». Ενώ ο Μ. Γλέζος, απευθυνόμενος στους συγκεντρωμένους, είπε: «Οι παππούδες και οι πατεράδες τα χρόνια του Β` Παγκοσμίου Πολέμου έκαναν την Αθήνα αντιστασιακή πρωτεύουσα της κατεχόμενης Ευρώπης, εσείς με την παρουσία σας την κάνατε πρωτεύουσα της μαχόμενης Ευρώπης». «Η Ελλάδα», συνέχισε, «δεν ανέχεται την αδικία, το μίσος και τον πόλεμο. Και το δίκιο είναι με το μέρος των Παλαιστινίων. Ο αγώνας αυτός δεν είναι μόνο για το δίκιο τους, αλλά και για τα ανθρώπινα ιδανικά».

Χαιρετισμό απηύθυνε και ο πρύτανης του ΕΜΠ, Θ. Ξανθόπουλος, ο οποίος κάλεσε τους «βολεμένους» διανοούμενους, τους συναδέλφους του της Ευρώπης, αλλά και ονομαστικά συναδέλφους του στα ισραηλινά πανεπιστήμια, να ενωθούν στον αγώνα για μια ελεύθερη και πραγματικά ανεξάρτητη Παλαιστίνη.

Μίλησαν, επίσης, ο δήμαρχος Καλλιθέας, Κ. Ασκούνης, και εκ μέρους της ΟΛΜΕ ο Γρηγόρης Καλομοίρης.

Παραβρέθηκαν: Πολυμελής αντιπροσωπεία αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής την ΓΓ Αλέκα Παπαρήγα και τον επίτιμο Πρόεδρό του Χαρίλαο Φλωράκη, ο υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας της «Αγωνιστικής Συμπαράταξης» Σπ. Χαλβατζής, εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ ο Θ. Πάγκαλος, ο πρόεδρος του Συνασπισμού Ν. Κωνσταντόπουλος, πολυπληθής αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ, η ΕΕΔΥΕ, η ΠΕΔΥΕ, οι υποψήφιοι δήμαρχοι Αθήνας Φ. Κουβέλης και Χρ. Παπουτσής, πλήθος μαζικών φορέων, επαγγελματικών οργανώσεων και πολλοί καλλιτέχνες.

«Ο ελληνικός λαός βρίσκεται στο πλευρό σας», είπε απευθυνόμενος στους Παλαιστίνιους. «Παρακολουθεί με αγωνία και πόνο την καινούρια μεγάλη τραγωδία σας... Αγανακτεί και διαμαρτύρεται μπροστά στα εγκλήματα του Σαρόν, που σαν ένας μικρός Χίτλερ, στηριγμένος στην ωμή βία και στα Μεγάλα του Αφεντικά, σκοτώνει, γκρεμίζει, αιχμαλωτίζει, βασανίζει ανυπεράσπιστους πολίτες, γέρους, γυναίκες και παιδιά».

«Ποιος όμως δε γνωρίζει ότι η Κυβέρνηση της Αμερικής, εκμεταλλευόμενη την ανθρώπινη τραγωδία μετά το καταστροφικό χτύπημα στους πύργους της Νέας Υόρκης, έχει καταστρώσει και αρχίσει να θέτει σε εφαρμογή ένα σχέδιο πολέμου που απειλεί το μέλλον της ανθρωπότητας;» αναρωτήθηκε, για να ρωτήσει στη συνέχεια τους «πολιτισμένους και δυνατούς του κόσμου»: «Θα κάθονται με σταυρωμένα χέρια να παρακολουθούν (όταν δε συμμετέχουν και οι ίδιοι) τους Αμερικανούς στρατηγούς να βομβαρδίζουν πότε τη Γιουγκοσλαβία και πότε το Αφγανιστάν, είτε να βοηθούν όπως τώρα τους διάφορους Σαρόν να εφαρμόζουν τη χιτλερική τακτική της καμένης γης; Δε γνωρίζουν τάχα πως όταν μια πολεμική μηχανή ξεκινήσει, τότε δεν τη σταματά τίποτε; Ηδη έχει αποκαλυφθεί ότι μετά τον Αξονα του Κακού, όπως τον βάφτισε ο Μπους, δηλαδή το Ιράκ, το Ιράν και Βόρεια Κορέα, σειρά έχουν η Κίνα και η Ρωσία. Και γιατί όχι μεθαύριο και η Ευρώπη; Η λογική της στρατιωτικής υπεροχής, η λογική των στρατηγών του πολέμου είναι ο παραλογισμός. Οπότε τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί... Εάν δε σταματήσουμε τώρα στο ξεκίνημά τους αυτούς που βαφτίζουν τους λαούς τρομοκράτες για να τους αφανίσουν, τότε αύριο ίσως να είναι πολύ αργά».

«Σήμερα οι Μπους και Σαρόν με την καραμέλα της τρομοκρατίας επιχειρούν μετωπική επίθεση εναντίον των Παλαιστινίων, με τελικό στόχο τη στρατιωτική κατοχή, την εξόντωση των ηγετών με πρώτο τον Αραφάτ, τον εγκλεισμό σε στρατόπεδα και φυλακές όλων των αγωνιστών, την τρομοκρατία του άμαχου πληθυσμού, από τον οποίο αρχίζουν από τώρα να στερούν ακόμα και το νερό. Θέλουν να μεταβάλουν τα παλαιστινιακά εδάφη σ' ένα μεγάλο στρατόπεδο, πετυχαίνοντας έτσι τη δική τους τελική λύση. Τελικά πρώην θύματα - οι Εβραίοι - φαίνεται πως γοητεύονται όλο και πιο πολύ από τις μεθόδους των πρώην θυτών τους, των Ναζί. Τελική λύση εκείνοι σε βάρος των Εβραίων, τελική λύση αυτοί σε βάρος των Παλαιστινίων. Δεν παραλείπουν ούτε τη φριχτή "λεπτομέρεια" να βάζουν ανεξίτηλους αριθμούς στα χέρια των αιχμαλώτων...».

Στη συνέχεια ο Μ. Θεοδωράκης αναφέρθηκε «στο δράμα των απλών ανθρώπων του Ισραήλ, που είναι βέβαιο ότι στην πλειοψηφία τους θα επιθυμούσαν να ζήσουν ειρηνικά με τους Παλαιστίνιους». Υπενθυμίζοντας όμως και την ευθύνη τους που ανέθεσαν «σ' ένα λύκο όπως ο Σαρόν να φυλάξει τάχα τα πρόβατα της Ειρήνης», αλλά και «το χρέος απέναντι στον εαυτό τους κατ' αρχήν να απαλλαγούν όσο γίνεται πιο γρήγορα από τον Σαρόν και τους στρατοκράτες». Ενώ διάβασε και ένα δίστιχο του ποιητή Κώστα Μύρη (κατά κόσμον Κώστας Γεωργουσόπουλος) που έγραψε ειδικά για τους Ισραηλινούς: «Να το πιστέψω πως μες στο τανκ/είναι τ' αγγόνι της Αννας Φρανκ;».

«Εμείς οι απλοί πολίτες της χώρας μας, με όσα μέσα διαθέτουμε, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην αφήσουμε μόνους τους Παλαιστίνιους στο έλεος των βαρβάρων. Γιατί γνωρίζουμε ότι αν η Παλαιστίνη αφεθεί στο έλεος των σύγχρονων κατακτητών, τότε αφήνουμε την πόρτα ανοιχτή για να περάσουν αύριο οι πιο μαύρες δυνάμεις που γνώρισε έως τώρα η ανθρωπότητα» κατέληξε ο Μ. Θεοδωράκης.