Θυμίζουμε ότι το θέμα ανέδειξε ήδη από τις 15/9 από το βήμα της ΔΕΘ ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, ρωτώντας δημόσια και ανοικτά: «Γιατί η κυβέρνηση δεν βγάζει τσιμουδιά για το γεγονός ότι έχει προχωρήσει η συντήρηση, επισκευή και ο εκσυγχρονισμός της βάσης του Αραξου, προκειμένου, όπως φημολογείται, να εγκατασταθούν εκεί τα αμερικανικά πυρηνικά όπλα, που ο ελληνικός λαός και με την πάλη του τα είχε διώξει προηγούμενες δεκαετίες».
Στη συζήτηση της Δευτέρας στη Βουλή, επανέλαβε το ερώτημα: «Τι θα γίνει με το ζήτημα του εκσυγχρονισμού, εκτός της συντήρησης, των υποδομών του Αραξου, προκειμένου να καταστούν ξανά κατάλληλες για τη μεταφορά πυρηνικών κεφαλών εκεί; Αλήθεια, πώς προχωράνε; Τι ακριβώς σας λένε οι φίλοι σας οι Αμερικάνοι που κλιμάκια τους συχνά - πυκνά περιδιαβαίνουν για έλεγχο εκεί; Εκτός αν δεν τους ρωτάτε καν ή αν θεωρούν ότι δεν είναι και υποχρεωμένοι να σας ενημερώνουν».
Μετά από εκκωφαντική σιωπή πολλών ημερών, ανέλαβε να απαντήσει εκ μέρους της κυβέρνησης ο αν. υπουργός Αμυνας, Δ. Βίτσας, ο οποίος είπε: «Μετά την περίοδο της δικτατορίας δεν υπάρχουν πυρηνικά όπλα στην αεροπορική βάση του Αραξου, ούτε πρόκειται να υπάρξουν, ούτε υπάρχει κάποιος σχεδιασμός, ούτε έχει κάποια σχέση με οποιοδήποτε - θα έλεγε κανένας - αμερικάνικο ειδικό συμφέρον (...) Αυτήν τη στιγμή που μιλάμε και αύριο υπάρχει ένα επιτελείο Αμερικανών τεχνικών στον Αραξο, το οποίο ασχολείται με το F16 που βγήκε εκτός διαδρόμου και έχει υποστεί καταστροφή και γι' αυτόν το λόγο είναι εκεί και μετά θα πάνε να δούνε και ένα F16 το οποίο έχει καταστραφεί ένα κομμάτι του, στη Σούδα» και: «Θέλω να είναι γνωστό ότι από εκείνη την παλιά βάση, μιλάμε για το 1967 - 1974, έχει παραμείνει μία ανενεργή κεραία, δηλαδή έχει μείνει το κουφάρι της, η οποία δεν μετακινείται λόγω κόστους»...
Οι ισχυρισμοί του διαψεύδονται από την ίδια την πραγματικότητα, όπως επιβεβαιώνεται από όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας.
Π.χ. στις 27/4/95, ο «Ριζοσπάστης» αποκάλυπτε ότι οι ΗΠΑ εγκατέστησαν το 1992 στην αεροπορική βάση του Αραξου 24 ατομικές βόμβες, κατά τη διάρκεια άσκησης «εικονικής» μεταφοράς βομβών, που όμως δεν ήταν καθόλου εικονική.
Παραπέρα, το Φλεβάρη 2005, έγινε γνωστό, πρώτα από έκθεση του αμερικανικού ινστιτούτου «Natural Resources Defence Control», και κατόπιν από αποκαλυπτικά δημοσιεύματα στον ελληνικό Τύπο, ότι πυρηνικά στον Αραξο (11 πυρηνικές βόμβες των ΗΠΑ τύπου Β61) υπήρχαν τουλάχιστον μέχρι τους πρώτους μήνες του 2001, οπότε και απομακρύνθηκαν με μυστική επιχείρηση των ΗΠΑ προς την Ιταλία και εν συνεχεία προς άγνωστη κατεύθυνση. Αναπαραγόταν, μάλιστα, τότε και «ρητή διαβεβαίωση» του υπουργείου Αμυνας ότι «Τον Μάιο του 2001 απομακρύνθηκαν και οι τελευταίες πυρηνικές κεφαλές από τη βάση στον Αραξο», στοιχεία που διαψεύδουν όσα ισχυρίζεται ο νυν αν. υπουργός περί τέτοιας «αξιοποίησης» της βάσης μόνον επί χούντας.
Με δυο λόγια, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παίρνει τη «σκυτάλη» από τις προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις που όλα αυτά τα χρόνια, η μία μετά την άλλη, διέψευδαν την ύπαρξη πυρηνικών στον Αραξο, παρότι εκ των υστέρων ανακοίνωναν ότι τα «ανύπαρκτα» πυρηνικά απομακρύνθηκαν.
Επιπλέον, η κυβέρνηση επιχειρεί να «στρίψει διά του αρραβώνος», προσπαθώντας να υποβαθμίσει την καταγγελία σε «επίσκεψη ενός αμερικανικού κλιμακίου», χωρίς να απαντάει στις συγκεκριμένες καταγγελίες περί εργασιών στη βάση που παραπέμπουν σε ετοιμασίες για φιλοξενία πυρηνικών.
Οσο για τα περί «έλλειψης ειδικού ενδιαφέροντος των Αμερικανών για τη βάση του Αραξου», όπως διατείνεται ο υπουργός, διαψεύδονται από το γεγονός ότι η βάση μετέχει σε τέτοιες εκπαιδεύσεις, με επίκεντρο τη διαχείριση πυρηνικών. Ενδεικτικά, η βάση πήρε μέρος, Μάρτη του 2014, στη ΝΑΤΟική «εκπαίδευση στη σχεδίαση επί πυρηνικών αποστολών STEDFAST NERVE II», όπως ανακοινωνόταν τότε από το ίδιο το ΓΕΕΘΑ.
Γίνεται φανερό και από τα παραπάνω ότι οι κυβερνητικές «διαψεύσεις» κάθε άλλο παρά μπορούν να εφησυχάζουν το λαό. Η επαγρύπνηση απέναντι στις επικίνδυνες εξελίξεις και στο ενδεχόμενο να μεταφερθούν εκ νέου πυρηνικά στον Αραξο πρέπει να δυναμώσει. Το ίδιο και η πάλη ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στα σχέδια ΗΠΑ - ΕΕ και ΝΑΤΟ στην περιοχή, στη συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις που κάνει όλο και μεγαλύτερους τους κινδύνους για τον ελληνικό και τους υπόλοιπους λαούς.
Αλλη μια επιβεβαίωση ότι τα σχέδια για την «τόνωση» της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας πηγαίνουν χέρι - χέρι με την ενεργότερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΕΕ - ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην περιοχή δίνει η «κινητικότητα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σε ό,τι αφορά τα Βαλκάνια και την προώθηση τόσο των επιχειρηματικών σχεδίων σε Ενέργεια και διαμετακόμιση, όσο και της ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων σε ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Πολύ περισσότερο που η κινητικότητα αυτή, που αφορά ζητήματα όπως το «ξαναζέσταμα» των διεργασιών για το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, την επίλυση των «διμερών διαφορών» με την Αλβανία κ.ο.κ., γίνεται στο φόντο των μεγάλων ανταγωνισμών ιμπεριαλιστικών κέντρων για τους δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές κ.ο.κ. Με τον Αμερικανό πρέσβη, Τζ. Πάιατ, π.χ. να δηλώνει πρόσφατα πως το επόμενο διάστημα αναμένεται «μια πολύ έντονη αμερικανική δραστηριοποίηση στη Βόρεια Ελλάδα όπως και στη Θεσσαλονίκη, (...) ως πύλης εισόδου μέσω της Ελλάδας προς τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων», επαναλαμβάνοντας πως «οι ΗΠΑ βλέπουν την Ελλάδα όχι μόνο ως σημαντικό διμερή εταίρο, αλλά ως πυλώνα της στρατηγικής μας στην περιοχή».
Σε ένα τέτοιο φόντο, Τετάρτη και Πέμπτη, 4 - 5/10, προγραμματίζεται στη Θεσσαλονίκη Σύνοδος των ΥΠΕΞ Ελλάδας, ΠΓΔΜ, Βουλγαρίας, Αλβανίας. Είχε προηγηθεί, την προηγούμενη βδομάδα, τετραμερής συνάντηση των ΥΠΕΞ Ελλάδας, Βουλγαρίας, Κροατίας, Ρουμανίας, στη Ν. Υόρκη, στο περιθώριο της «Εβδομάδας Υψηλού Επιπέδου» της 72ης Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Οπως έλεγε, τότε, ο Ελληνας υπουργός, Ν. Κοτζιάς, δίνοντας το περίγραμμα των συζητήσεων, οι 4 ΥΠΕΞ συμφώνησαν να κάνουν από κοινού ταξίδι σε Σερβία, Μαυροβούνιο και Βοσνία - Ερζεγοβίνη, για «να συμβάλουμε στην καλύτερη προώθηση της ευρωπαϊκής πορείας όλων των κρατών των Δυτικών Βαλκανίων». Σύμφωνα με τον ίδιο, προτεραιότητες στις συνεργασίες μεταξύ των βαλκανικών χωρών της ΕΕ τίθενται: «Πρώτον, η βοήθεια στα Δυτικά Βαλκάνια, δεύτερον, ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός και ο ρόλος αυτών των κρατών εκεί και τρίτον, αυτήν την εποχή, τα Ενεργειακά».
Οσο για το τελευταίο, τα σχέδια δηλαδή για την Ενέργεια, πυκνώνουν οι ανταγωνισμοί ιμπεριαλιστικών κέντρων, στο πλαίσιο και της διαμόρφωσης της ενιαίας αγοράς Ενέργειας της ΕΕ με επίκεντρο τη λεγόμενη «ενεργειακή απεξάρτηση» από τη Ρωσία. Στόχος εντός του οποίου εντάσσονται και σχέδια που «διατρέχουν» Ελλάδα και Βαλκάνια και φέρουν τη σφραγίδα των αμερικανικών και ευρωενωσιακών ενεργειακών κολοσσών, όπως η ολοκλήρωση του TAP και του διασυνδετηρίου IGB με τη Βουλγαρία, αλλά και του αντίστοιχου Βουλγαρίας - Σερβίας και με την ΠΓΔΜ για την τροφοδότηση και των Δ. Βαλκανίων, το σχέδιο του πλωτού σταθμού LNG κ.ά.
Αντίστοιχα σε ό,τι αφορά τα σχέδια διαμετακόμισης, ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε αυτά για τη «σιδηροδρομική Εγνατία» που θα συνδέει την Κωνσταντινούπολη με την Αδριατική, για τη σιδηροδρομική σύνδεση Αλεξανδρούπολης - Βάρνας που θα παρακάμπτει τα στενά του Βοσπόρου, τη σύνδεση Πειραιά - Βελιγραδίου, διαμέσου ΠΓΔΜ, ως κομμάτι του κινέζικου «δρόμου του μεταξιού» κ.ο.κ. Αντίστοιχα, «κορμιά» πέφτουν για την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών που «βλέπουν» προς τα Βαλκάνια, με χαρακτηριστική π.χ. την περίπτωση της Αλεξανδρούπολης για την οποία πρόσφατα «εκδήλωσαν ενδιαφέρον» οι ΗΠΑ διαμέσου του πρέσβη τους και ενάντια στο αντίστοιχο ενδιαφέρον κινεζικών και ρωσικών κεφαλαίων κ.λπ.
Χαρακτηριστικά, εξάλλου, για το πώς τα επιχειρηματικά σχέδια και ανταγωνισμοί συνδέονται με την ένταξη των Δ. Βαλκανίων στην ΕΕ είναι και τα όσα είπε την Τετάρτη ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, υποδεχόμενος τον Σέρβο ομόλογό του: «Η Ελλάδα, όπως έκανε πάντα, θα συνεχίσει να μάχεται για την είσοδο της Σερβίας στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια (...) να μην ξεχνάμε ότι πλέον με τις εξελίξεις στο χώρο της Ενέργειας, αλλά και την επέκταση του δρόμου του μεταξιού από την Αίγυπτο προς τα βόρεια, η Ελλάδα και η Σερβία, μαζί με τις άλλες χώρες των Βαλκανίων, μπορούν να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο».
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, δρομολογούνται εξελίξεις σε μια σειρά από ανοιχτά ζητήματα. Σε ό,τι αφορά το Σκοπιανό, σε πρόσφατες δηλώσεις του μετά τη συνάντηση με τον γγ του ΟΗΕ, Α. Γκουτέρες, ο ΥΠΕΞ, Ν. Κοτζιάς, εκτιμούσε πως «μέχρι τον Οκτώβρη η γειτονική χώρα θα ασχολείται με θέματα που συνδέονται με τις τοπικές αυτοδιοικητικές εκλογές. Μετά, νομίζω ότι υπάρχει ένα παράθυρο δυνατότητας, εφόσον χτυπηθεί ο αλυτρωτισμός, να συζητήσουμε και για το ζήτημα του ονόματος».
Παράλληλα και ο Μ. Νίμιτς, μιλώντας πρόσφατα στο ειδησεογραφικό πρακτορείο IBNA, διαπίστωνε ότι οι σχέσεις μεταξύ των 2 χωρών έχουν βελτιωθεί τους τελευταίους μήνες και ότι θα υποβάλει «προτάσεις» την «κατάλληλη στιγμή», μετά τις τοπικοδιοικητικές εκλογές στην ΠΓΔΜ.
Τη διαδικασία ένταξης της ΠΓΔΜ στην ΕΕ και τις προοπτικές επίλυσης του ζητήματος της ονομασίας, συζήτησε και ο Σκοπιανός πρωθυπουργός, Z. Zάεφ, σε συνάντησή του με τον γγ του ΟΗΕ. Ο Ζ. Ζάεφ, εξάλλου, σε συνεντεύξεις του έχει ζητήσει «βοήθεια και στήριξη της Ελλάδας» για ένταξη της ΠΓΔΜ, σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, αίροντας προσώρας το «βέτο», αλλά διατηρώντας τη δυνατότητα να το ασκήσει σε καθένα από τα 35 κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ ή να μην κυρώσει τη συμφωνία προσχώρησης της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, λύση την οποία απορρίπτει προς το παρόν η κυβέρνηση που ζητάει να προηγηθεί η επίλυση του ονόματος. Την περασμένη Τετάρτη, ο υπουργός Εξωτερικών της, Ν. Ντιμιτρόβ και η αν. πρωθυπουργός και υπουργός Αμυνας, Ραντμίλα Σεκερίνσκα, μετέβησαν στις Βρυξέλλες για σχετικές συζητήσεις με την αν. γγ του ΝΑΤΟ, Ρόζε Γκοτεμόλερ.
Να σημειωθεί και η πρόσφατη συνεδρίαση της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ στα Τίρανα, όπου, ανάμεσα σε άλλα, βασικό «μενού» στη συζήτηση ήταν η κατάσταση στα Δ. Βαλκάνια και ειδικότερα στο Κόσσοβο.