Αντικείμενο δικομματικής διαμάχης έγινε η άσκηση δίωξης κατά της διοίκησης του ΟΤΕ και της «Cosmote» για την εξαγορά της «Γερμανός» το 2006, θολώνοντας για μια ακόμα φορά τα νερά για την πραγματική αιτία που γεννά τέτοια σκάνδαλα, δηλαδή την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που από κοινού στηρίζουν.

Με αφορμή την ποινική δίωξη η μεν κυβέρνηση προσπάθησε να αθωώσει την ίδια και την πολιτική της από κάθε ευθύνη, ενώ το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται δικαιωμένο επιχειρώντας ταυτόχρονα να ενισχύσει την εικόνα του πιο ενάρετου διαχειριστή...

Επίσημα, η κυβέρνηση απέφυγε να σχολιάσει την εξέλιξη, ενώ τα εμπλεκόμενα υπουργεία Οικονομίας και Μεταφορών «ένιπταν τας χείρας των». Ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος, Ευ. Αντώναρος, όταν ρωτήθηκε σχετικά απάντησε πως δε γνωρίζει την υπόθεση και συνεπώς δεν μπορεί να πάρει θέση. Από υψηλά ιστάμενους κύκλους του υπουργείου Μεταφορών «διέρρεε» ότι «το υπουργείο Μεταφορών δεν εμπλέκεται, το θέμα αφορά το υπουργείο Οικονομίας και τον ΟΤΕ». Από την πλευρά τους κύκλοι του υπουργείου Οικονομίας περιορίζονταν να επισημάνουν ότι «πρόκειται για δίωξη κατά παντός υπευθύνου και όχι προσωπικά κατά του Π. Βουρλούμη. Ο Π. Βουρλούμης αναφέρεται στο πόρισμα γιατί είναι επικεφαλής στον ΟΤΕ». Σε κάθε περίπτωση πάντως η κυβέρνηση τηρούσε στάση ένοχης σιωπής για το γεγονός ότι είχε ενθαρρύνει και υποστηρίξει τη συγκεκριμένη αγοραπωλησία.

Το ΠΑΣΟΚ δεν έκρυβε την ικανοποίησή του για τη συγκεκριμένη εξέλιξη, την οποία φανερή ήταν η πρόθεση να την αξιοποιήσει πολλαπλώς για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένες σκοπιμότητες.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος δήλωσε πως «στο ΠΑΣΟΚ αισθανόμαστε ότι η δίωξη αυτή μας δικαιώνει», επισημαίνοντας ειδικότερα πως η δίωξη ήταν αποτέλεσμα της μηνυτήριας αναφοράς που είχαν κάνει 17 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ το Φλεβάρη του 2007. Η εξέλιξη αυτή «δικαιώνει την επιμονή μας να αναδεικνύουμε ζητήματα διαχείρισης δημοσίου χρήματος όπως αυτό», είπε χαρακτηριστικά ο Γ. Παπακωνσταντίνου, θέτοντας δύο ερωτήματα προς την κυβέρνηση: Εάν θα αναλάβουν οι αρμόδιοι υπουργοί τις πολιτικές τους ευθύνες και τι θα κάνει η κυβέρνηση για το γεγονός ότι η διοίκηση του ΟΤΕ είναι ακριβώς η ίδια που προχώρησε και στην εκχώρηση του Οργανισμού στην «Ντόιτσε Τέλεκομ». Ο εκπρόσωπος δήλωσε ότι περιμένει από τον Γ. Αλογοσκούφη να τοποθετηθεί, επισημαίνοντας ότι έχει «πρωτίστως πολιτικές ευθύνες», ωστόσο, όπως είπε, πρέπει να διερευνηθεί και για το αν υπάρχουν και ποινικές ευθύνες. «Δεν έχει διαψεύσει ότι δεν ήταν ενήμερος και άρα περιμένουμε να τοποθετηθούμε και να δούμε εάν υπάρχει πράγματι ζήτημα ποινικών ευθυνών», είπε με νόημα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά τη διάρκεια της χτεσινής συνεδρίασης του Πολιτικού Συμβουλίου ο Γ. Παπανδρέου εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη δικαστική εξέλιξη, υπογραμμίζοντας ότι την ώρα που με ευθύνη της κυβέρνησης η μάχη κατά της διαφθοράς πάει διακοπές δίνοντας ραντεβού τον Οκτώβριο, εμείς θα συνεχίσουμε και θα επιμείνουμε στον αγώνα για τη διαφάνεια μέχρι τέλους.

«Πρόκειται για καραμπινάτη περίπτωση για την οποία είχαμε καταθέσει μηνυτήρια αναφορά. Ελπίζω αυτή τη φορά η Δικαιοσύνη να φτάσει μέχρι τέλους, γιατί η ζημιά για τον ΟΤΕ και κατ' επέκταση για το κοινωνικό σύνολο είναι τεράστια. Η εξέλιξη αυτή, όμως, δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερα ερωτηματικά για την εκχώρηση του ΟΤΕ στην "Ντόιτσε Τέλεκομ"», δήλωσε η Βάσω Παπανδρέου.

Από την ίδια σκοπιά και η κριτική του ΣΥΝ, καθώς, όπως αναφέρει στη σχετική ανακοίνωση, «οι εξελίξεις αυτές αφήνουν έκθετη την κυβέρνηση» και «η άμεση εμπλοκή της διοίκησης του ΟΤΕ σε μια τόσο σοβαρή ποινική υπόθεση εγείρει πελώρια θέματα, όχι μόνο για τη διαχείριση του ΟΤΕ, αλλά και για την απαράδεκτη παράδοση του Οργανισμού με εξίσου αδιαφανείς και σκανδαλώδεις διαδικασίες στην "Ντόιτσε Τέλεκομ"».

Η μεγαλύτερη ίσως επιχειρηματική συμφωνία εξαγοράς στην Ελλάδα, τουλάχιστον μέχρι το Μάη του 2006, κάτι περισσότερο από δύο χρόνια πριν, ήταν αυτή με την οποία ο ΟΤΕ απέκτησε - τελικά - το δίκτυο καταστημάτων της «ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΑΒΕΕ» με τίμημα που ξεπέρασε τα 1,2 δισ. ευρώ. Στις 5 του Μάη του 2006 ανακοινώθηκε ότι οι δύο όμιλοι βρίσκονταν σε διαπραγματεύσεις και μόλις στις 9 του Μάη ανακοινώθηκε η συμφωνία, η οποία σαφώς είχε «κλείσει» πολύ νωρίτερα και αφού είχαν προηγηθεί διεξοδικές συζητήσεις. Γι' αυτό και δεν ήταν καθόλου συμπτωματικό ότι μια μέρα νωρίτερα από την είδηση για την επικείμενη συμφωνία των δύο εταιρειών, ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης είχε προαναγγείλει την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην πλήρη ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ μέσω της πώλησης σε «στρατηγικό επενδυτή» του αναγκαίου μετοχικού μεριδίου. Η μόνη προϋπόθεση που είχε θέσει τότε ο υπουργός, σε δηλώσεις του στο διεθνές πρακτορείο ειδήσεων «Ρόιτερς», ήταν να ολοκληρωθεί «το πρόγραμμα αναδιάρθρωσης του ομίλου». Και η εξαγορά ήταν κομβικής σημασίας.

Κάθε κίνηση που έγινε στη συνέχεια από τη διοίκηση του Οργανισμού και την κυβέρνηση της ΝΔ, είχε σαν στόχο την ικανή μεγέθυνση του ΟΤΕ, ώστε να μετατραπεί σε ένα ακόμη πιο ελκυστικό «φιλέτο» για έναν ξένο επικοινωνιακό κολοσσό. Είχε σαν στόχο την ξεκάθαρη κυριαρχία του ΟΤΕ έναντι των άλλων ανταγωνιστών του στην εγχώρια αγορά. Κάθε κίνηση που προηγήθηκε, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, είχε σαν στόχο να μετατραπεί ο δημόσιος ΟΤΕ σε μια ιδιωτική επιχείρηση, η οποία κάποια στιγμή θα «απογαλακτιζόταν» εντελώς από το Δημόσιο στη βάση των κανόνων της αγοράς. Και έτσι έγινε, σε μια ακόμη πολιτική «σκυταλοδρομία» του δικομματισμού.

Την περίοδο της εξαγοράς της «Γερμανός» η συμμετοχή του Δημοσίου στον ΟΤΕ είχε συρρικνωθεί στο 38,6%. Η COSMOTE, μέσω της οποίας έγινε η εξαγορά, ελεγχόταν από τον ΟΤΕ κατά 67%. Αργότερα απορροφήθηκε - με το αζημίωτο - κατά 100% από τον ΟΤΕ, έτσι ώστε κάθε μετοχή που θα αγόραζε αργότερα η «Ντόιτσε Τέλεκομ» να αντανακλούσε μια καθαρή αξία ισχύος στο τηλεπικοινωνιακό τοπίο. Το εμπορικό κομμάτι της «Γερμανός», αυτό που τελικά αποκτήθηκε από τον ΟΤΕ, αντιστοιχούσε σε περίπου 550 καταστήματα, τα περισσότερα στην Ελλάδα, και τα υπόλοιπα στο εξωτερικό. Πολλά γράφτηκαν τότε για τις ανακατατάξεις στην αγορά και το μέλλον των συμφωνιών που είχε συνάψει η «Γερμανός» με ανταγωνιστές του ΟΤΕ, ωστόσο η αγορά τακτοποίησε μια χαρά τα θέματά της, όπως άλλωστε και ο «στρατηγικός επενδυτής» και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.