Είναι γεγονός ότι το φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα, με όλες τις αδυναμίες και τα προβλήματά του, έπαιξε μέχρι τώρα πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντίθεση που εκφράστηκε ενάντια στο νόμο - πλαίσιο, μπήκε μπροστά με τη μαζικότητά του και πήρε στις πλάτες του το μεγαλύτερο βάρος της οργάνωσης των αγώνων τα τελευταία χρόνια.

Ομως, βασικός «κρίκος» για την εφαρμογή ή μη του νόμου μέσα στα ιδρύματα είναι το εκπαιδευτικό προσωπικό (ΔΕΠ στα πανεπιστήμια και ΕΠ στα ΤΕΙ). Οι πανεπιστημιακοί συμμετέχουν στο σύνολό τους σε όλα τα συλλογικά όργανα των ιδρυμάτων, σε όλες τις αποφάσεις που έχουν να κάνουν με τη διοίκηση των ιδρυμάτων, με τη διάρθρωση και την ανάπτυξη των σπουδών κ.τ.λ. Σε όλα αυτά τα όργανα προχωρούν διαδικασίες που είτε εφαρμόζουν άμεσα, είτε σχετίζονται με τις αναδιαρθρώσεις. Για παράδειγμα, αυτήν την περίοδο, συζητιούνται σε πολλά Τμήματα, αλλαγές στα προγράμματα σπουδών. Ο προσανατολισμός και η κατεύθυνση των σπουδών έχει άμεση σχέση με την απάντηση στο ερώτημα: «Επιστήμη για ποιον; Για τα μονοπώλια ή για το λαό»; Η απάντηση που θα δώσουν οι πανεπιστημιακοί και οι εκπαιδευτικοί των ΤΕΙ σ' αυτό το ερώτημα προσδιορίζει και τις όποιες θέσεις θα πάρουν συνολικότερα για τις αλλαγές στα ιδρύματα.

Η Ομοσπονδία των Πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) έχει πάρει θέση ενάντια στο νόμο - πλαίσιο και τους υπόλοιπους νόμους που αποτελούν έκφραση κι εφαρμογή των αποφάσεων της Μπολόνια. Ομως, οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που πλειοψηφούν στην Ομοσπονδία δείχνουν ότι δεν είναι διατεθειμένες να υψώσουν με τη δράση τους κανέναν ουσιαστικό φραγμό απέναντι στο νόμο. Δεν πήραν θέση για τις πρυτανικές εκλογές, δεν πήραν θέση για τις τυχοδιωκτικές ενέργειες που αποτελούν «βούτυρο στο ψωμί» της κυβέρνησης, φροντίζουν με τις δηλώσεις τους να αποστεώνουν ακόμα και τις ίδιες προτάσεις που ψηφίζουν στην Ομοσπονδία, φέρνοντάς τες στα ...μέτρα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (βλέπε «απολυτοποίηση» της «νίκης του κινήματος» για την αναθεώρηση του άρθρου 16 κ.τ.λ).

Παράλληλα, υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα πανεπιστημιακών που σιγοντάρει ανοιχτά την πολιτική της κυβέρνησης, τάσσεται υπέρ των αναδιαρθρώσεων, υπέρ του νόμου - πλαισίου. Υπάρχουν σαφώς οι πανεπιστημιακοί εκείνοι (λίγοι πράγματι στον αριθμό) που έχουν ήδη από σήμερα στενές σχέσεις με τμήματα του κεφαλαίου στη χώρα μας και διεθνώς. Υπάρχουν οι πανεπιστημιακοί που προαλείφονται για υψηλόβαθμες κρατικές διοικητικές θέσεις ή για τα ανώτερα κομματικά κλιμάκια των κομμάτων. Υπάρχουν ακόμα και πανεπιστημιακοί που μπορεί να αυτοπροσδιορίζονται «προοδευτικοί» ή «αριστεροί» αλλά έχουν δώσει πλήρη διαπιστευτήρια όλα αυτά τα χρόνια στην κυρίαρχη πολιτική και συνεχίζουν να τα δίνουν και σήμερα, προσδίδοντας μάλιστα, «προοδευτικό» καμουφλάζ στις αντιδραστικές τομές που επιβάλλονται στην ανώτατη εκπαίδευση.

Ολοι αυτοί, σαφώς, όχι μόνο δε θέλουν να αντιπαρατεθούν στο νόμο - πλαίσιο, αλλά τους στρώνουν και το επίσημο χαλί μέσα στα ιδρύματα.

Κομμάτι του εκπαιδευτικού προσωπικού είναι και οι διοικήσεις των ιδρυμάτων, που το τελευταίο διάστημα φαίνεται να αναλαμβάνουν πιο ενεργό δράση απέναντι στις εξελίξεις.

Με αιχμή τους τυχοδιωκτισμούς που ενισχύουν τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς στην ανώτατη εκπαίδευση, οι πρυτάνεις των πανεπιστημίων, προχώρησαν την προηγούμενη βδομάδα σε μια κίνηση τάχα εκτόνωσης της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στην ανώτατη εκπαίδευση. Οι πρυτάνεις, στην ουσία, κατέληξαν σε ένα κείμενο που σε τίποτα δεν αμφισβητεί το νόμο - πλαίσιο και τις αντιδραστικές τομές που εφαρμόζονται. Πέρα από τα αιτήματα για ...τα αυτονόητα, δηλαδή για τη βελτίωση των υποδομών της εκπαίδευσης και αύξηση της χρηματοδότησης, ζητούν διακομματική συναίνεση, γιατί δήθεν τα ιδρύματα συμπιέζονται από τις κομματικές παρεμβάσεις. Συναίνεση σε τι; Στην ενίσχυση της αυτοδιοίκησης, της «αυτοτέλειας» των ιδρυμάτων! Με άλλα λόγια ζητούν μεγαλύτερη «ελευθερία» των ιδρυμάτων να μπορούν να κανονίζουν τις δοσοληψίες τους με τις επιχειρήσεις...

Για τους πρυτάνεις, η κρίση που υπάρχει στην ανώτατη εκπαίδευση δεν οφείλεται στην επίθεση που εξαπολύεται από την πολιτική του κεφαλαίου, αλλά στη «βία» και τις κομματικές παρεμβάσεις. Στην ουσία, αποπροσανατολίζουν τόσο για τους ενόχους της σημερινής κατάστασης, όσο και για τη διέξοδο από αυτή.

Χρειάζεται, τέλος, να σημειώσουμε ότι όλες οι σημερινές διοικήσεις των πανεπιστημίων, εκλέχτηκαν με τη στήριξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και σε κάποιες περιπτώσεις και του ΣΥΝ.

Στα ΤΕΙ, οι πρόεδροι των ιδρυμάτων είχαν πάρει από την πρώτη στιγμή θέση υπέρ του νόμου - πλαισίου, χαρακτηρίζοντας θετικό το ότι τα ΤΕΙ μπαίνουν «επιτέλους» σε ένα κοινό, ενιαίο θεσμικό πλαίσιο με τα πανεπιστήμια. Δε βρήκαν όμως ούτε μια κουβέντα κριτικής να αρθρώσουν για αυτό καθεαυτό το θεσμικό πλαίσιο, που - παραδίδοντας τα ιδρύματα ως βορά στο κεφάλαιο - καταδικάζει και τα ΤΕΙ σε ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση.

Αντίστοιχα και η Ομοσπονδία του Εκπαιδευτικού Προσωπικού των ΤΕΙ (ΟΣΕΠ), στην οποία πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έλαβε μέρος σποραδικά σε ελάχιστες από τις κινητοποιήσεις όλων των τελευταίων χρόνων, με ένα πλαίσιο που επικέντρωνε αποκλειστικά στη μισθολογική και θεσμική «ισοτίμηση» των ΤΕΙ με τα πανεπιστήμια. Είναι χαρακτηριστικό δε, το ότι έπαψαν από την πλευρά της ΟΣΕΠ ακόμα και οι ελάχιστες αντιδράσεις της, όταν εξασφάλισε από την κυβέρνηση την υπόσχεση για διενέργεια αυτόνομων μεταπτυχιακών από τα ΤΕΙ!

Ουσιαστικά, οι κυρίαρχες δυνάμεις στις διοικήσεις και τους εκπαιδευτικούς των ΤΕΙ, μοιάζουν να λένε ...«αφήστε μας κι εμάς να κάνουμε μπίζνες με τις επιχειρήσεις», «δώστε μας τη δυνατότητα, στην αγορά που φτιάχνετε για την ανώτατη εκπαίδευση, να παίζουμε με καλύτερους οικονομικούς όρους»... Οταν, όμως, οι σπουδές και το περιεχόμενο των ΤΕΙ διαρκώς υποβαθμίζονται, όταν διατηρείται ο αναχρονιστικός και αντιεπιστημονικός διαχωρισμός της ανώτατης εκπαίδευσης σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, σε «θεωρία και εφαρμογή», τότε εξ ορισμού τα ΤΕΙ καταδικάζονται σε ιδρύματα β' κατηγορίας. Και την κατοχύρωση αυτής της υποβάθμισης, δεν πρόκειται να την αναιρέσει ο νόμος - πλαίσιο, δεν πρόκειται να την αναιρέσουν οι όλο και περισσότερες δοσοληψίες των ιδρυμάτων με τις επιχειρήσεις.

Οι πανεπιστημιακοί και οι εκπαιδευτικοί των ΤΕΙ έχουν πια πολλά δεδομένα για να βγάλουν συμπεράσματα. Εχουν τα δεδομένα για να εκτιμήσουν την πολιτική που ακολουθείται, τις δραματικές συνέπειες που θα έχει για τα ιδρύματα. Εχουν όλα τα δεδομένα για να εκτιμήσουν τη στάση όλων των πολιτικών δυνάμεων.

Το ΚΚΕ έχει επισημάνει το χρέος των πανεπιστημιακών και των εκπαιδευτικών των ΤΕΙ να σταθούν εμπόδιο στην εφαρμογή του νόμου - πλαισίου και συνολικότερα του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου στην ανώτατη εκπαίδευση.

Εχει απευθύνει ένα κάλεσμα αγώνα και αξιοπρέπειας στους πανεπιστημιακούς:

«Σε όλους εκείνους τους πανεπιστημιακούς, που προσηλωμένοι στη διδασκαλία και την επιστήμη τους και όχι στους νέους επιχειρηματικούς κανόνες, αντιμετωπίζουν τον αποκλεισμό τους από τις επιχορηγήσεις για επιστημονική έρευνα.

Σε όλα εκείνα τα μέλη ΔΕΠ που δεν ανήκουν, ούτε φιλοδοξούν να ενταχθούν στην αστική τάξη και στα ανώτερα στρώματα της νέας επιχειρηματικής πανεπιστημιακής ιεραρχίας.

Στα μέλη ΔΕΠ που θέλουν η επιστήμη και οι επιστήμονες να κατακτήσουν τον κοινωνικό τους ρόλο στον αντίποδα των μονοπωλιακών σχεδιασμών, για την απαλλαγή της ανθρώπινης ζωής από το μόχθο, τις στερήσεις, την άγνοια, τις προλήψεις».

Σε όλους αυτούς, λοιπόν, το ΚΚΕ απευθύνεται και τους καλεί: «Να αντιπαλέψουν και να αντισταθούν στα νέα κυβερνητικά μέτρα, αλλά και να συνταχθούν από σήμερα στον αγώνα για μια κοινωνική πραγματικότητα που θα χρειαστεί την επιστήμη, περισσότερο ίσως από κάθε άλλο κατόρθωμα του ανθρώπινου πολιτισμού. Να συσπειρωθούν σε μια ισχυρή κοινωνική συμμαχία με την εργατική τάξη και τα άλλα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, για μια αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Παιδεία με όρους αντίστασης στις κοινοτικές οδηγίες και στην κυβερνητική πολιτική».

Αυτός ο αγώνας πρέπει να ξεκινήσει από σήμερα. Εχει άμεση σχέση με τις αναδιαρθρώσεις που προωθούνται. Είναι αγώνας για το «σήμερα» και το «αύριο».