ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Απέναντι στη «νομιμότητά» τους

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Ακρως επικίνδυνη και αντιδημοκρατική η αντίληψη που εξέφρασε χτες στη Βουλή ο Κ. Καραμανλής, σύμφωνα με την οποία από τη στιγμή που ένα αντιλαϊκό μέτρο γίνεται «νόμος του κράτους» τότε πρέπει οι πάντες να πειθαρχήσουν και να αφήσουν ανενόχλητη την κυβέρνηση να το εφαρμόσει. Με άλλα λόγια, ο πρωθυπουργός θέλει να καταργήσει την πολιτική, κοινωνική και συνδικαλιστική δράση και η δημοκρατία τους να αρχίζει και να τελειώνει στην ψήφο του λαού κάθε τέσσερα χρόνια και μάλιστα με «λύσεις» που, εν πολλοίς, έχουν επιλεγεί πριν από αυτόν γι' αυτόν! Αλλά αυτό δεν είναι δημοκρατία, αλλά δικτατορία με κοινοβουλευτικό μανδύα. Φυσικά δεν πρόκειται να του γίνει η χάρη, τουλάχιστον από την πλευρά των κομμουνιστών, που θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μένουν «κενό γράμμα» οι αντιλαϊκοί νόμοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, διαπαιδαγωγώντας ταυτόχρονα το λαό για την ανατροπή της πολιτικής και του συστήματος που τους «παράγει».

ΥΓ: Αφελής απορία: Πώς ο υπέρμαχος της νομιμότητας πρωθυπουργός τη γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του όταν πρόκειται για το άρθρο 16 του Συντάγματος και αίφνης δηλώνει ότι «μελετά όλα τα περιθώρια» ουσιαστικά να το καταργήσει, στο όνομα της συνέχισης των «μεταρρυθμίσεων»;

Επιθετική πολιτική και βία

Δηλώσεις αποκήρυξης της βίας και υποταγής στη νομιμότητα ζητά η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός από κόμματα, φοιτητικές και κοινωνικές οργανώσεις, αλλά ξεχνούν ότι η πολιτική και η δράση τους είναι ο ορισμός της βίας. Για να περιοριστούμε μόνο στα Πανεπιστήμια, είναι η πολιτική της κυβέρνησης (ασφαλώς και του ΠΑΣΟΚ) που επιτίθεται βίαια στα δημόσια πανεπιστήμια, που συστηματικά τα υποβαθμίζει και εξαθλιώνει, ενώ ταυτόχρονα παραδίδει τη γνώση στα μονοπώλια για να μεγαλώσουν την κυριαρχία και κερδοφορία τους. Ανάλογα είναι και τα μέσα που χρησιμοποιούν για να επιβάλλουν την πολιτική: από ωμούς και απροσχημάτιστους εκβιασμούς (ή συμμορφώνεστε με τις υποδείξεις ή σας κόβουμε την επιχορήγηση) μέχρι την ωμή αστυνομική βία στις πλάτες των φοιτητών που αντιστέκονται. Δεν πείθει κανέναν ο Κ. Καραμανλής όταν βάζει τη μάσκα του οπαδού του διαλόγου, υποστηρίζοντας δήθεν αθώα ότι επειδή η κυβέρνηση εκφράζει ...μία άποψη πρέπει οι έχοντες την αντίθετη στην κυβερνησή του άποψη να μην την παλεύουν. Ο πρωθυπουργός δεν εκφράζει απλά μιά άποψη αλλά είναι ο εκφραστής της κυρίαρχης πολιτικής, που στη συνέχεια επιβάλλεται δια πυρός και σιδήρου, δηλαδή με την κρατική βία. Η κυβέρνηση λοιπόν κατέχει το μονοπώλιο της βίας.

Κατά φαντασίαν... επιθέσεις!

Ο Ευ. Βενιζέλος δήλωσε ότι στόχος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι η αυτοδυναμία και πως το κόμμα του δεν μπορεί να παρακαλάει το ΣΥΝ για συνεργασία. Η δήλωση αυτή εκλήφθηκε από το ΣΥΝ σαν... επίθεση εναντίον του. Σχολιάζοντας την «επίθεση» ο Δ. Παπαδημούλης (Ρ/Σ «City») προχτές την ερμήνευσε ως εξής: «Ο κ. Βενιζέλος προσπαθεί να σκάψει το λάκκο του Γ. Παπανδρέου. Κάθε φορά που ο Γ. Παπανδρέου κάνει ένα άνοιγμα στον ΣΥΝ, ανεξάρτητα πόσο ειλικρινές και συνεπές είναι αυτό, βγαίνει να του τραβήξει το χαλί».

Κατά τον Δ. Παπαδημούλη ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δέχεται ένα «μπαράζ επιθέσεων», όχι μόνο από τον Ευ. Βενιζέλο. Αυτό το «μπαράζ» το ερμήνευσε ως εξής: «Στις δημοσκοπήσεις που βλέπω ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή τη στιγμή η δημοφιλέστερη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα. Ενας από τους λόγους που μας "την πέφτουν από παντού", είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει μια δυναμική. Αν επιβεβαιωθούν στις κάλπες αυτές οι δημοσκοπήσεις, τότε "αντίο αυτοδυναμία" για τη ΝΔ. Ετσι πρέπει να εξηγήσουμε αυτή την ενορχηστρωμένη προπαγάνδα»!

Ο καθένας μπορεί να εγείρει πολλές ενστάσεις για το αν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δέχεται «μπαράζ επιθέσεων». Εχει πάντως σημασία το ότι ο Δ. Παπαδημούλης εξαιρεί από τους επιτιθέμενους - στους οποίους εντάσσει τον Ευ. Βενιζέλο και τη ΝΔ - το υπόλοιπο ΠΑΣΟΚ...

Μέτρα - πρόκληση

Παραμύθια της χαλιμάς! Αυτή είναι η ουσία των μέτρων που με τόσο θόρυβο παρουσιάζει η κυβέρνηση, η οποία, καθόλου τυχαία, προκειμένου να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, δε διστάζει να αναποδογυρίζει την πραγματικότητα. Η τακτική της είναι γνωστή. Με την πολιτική της διευκολύνει τους επιχειρηματικούς ομίλους, να αυξάνουν την κερδοφορία τους με αλλεπάλληλες ανατιμήσεις σε όλα ανεξαιρέτως τα είδη καθημερινής ανάγκης, και την ίδια στιγμή εξαγγέλλει δήθεν μέτρα «αντιμετώπισης της ακρίβειας». Αυτά τα πράγματα μαζί δεν πάνε. 'Η θα έρθεις σε ρήξη με τα μονοπωλιακά κέρδη και την «ελεύθερη αγορά», οπότε θα ελέγχεις τις τιμές, ή με την «ελεύθερη αγορά» θα εξασφαλίζεις όλο και μεγαλύτερα μονοπωλιακά κέρδη, οπότε οι τιμές θα τραβούν την ανιούσα.

Οπως και να διαβαστούν τα «μέτρα» που ανακοινώθηκαν, σε καμιά περίπτωση δεν είναι μέτρα που αντιμετωπίζουν την ακρίβεια που βιώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Μέτρα που να θίγουν την κύρια αιτία και εστία της ακρίβειας, η κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να πάρει, καθώς απαιτούν μια πολιτική που θα έχει στο επίκεντρό της την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων και όχι την επιχειρηματική κερδοφορία. Ολα τα άλλα αποτελούν πρόκληση και επιχείρηση εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων, προσπάθεια αποτίναξης των ευθυνών της κυβέρνησης για τα καθημερινά αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Αλλωστε, η άρνηση αυτής της κυβέρνησης, όπως και των προηγούμενων του ΠΑΣΟΚ, να πάρουν μέτρα για τη στήριξη του λαϊκού εισοδήματος και ταυτόχρονα να πάρουν μέτρα που να έρχονται σε αντίθεση με την ...«ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, είναι δεδομένη εκ των προτέρων και αποτελεί σήμα κατατεθέν του «ευρωμονόδρομου» τον οποίο ακολουθούν.

Αφού λοιπόν οι τιμές δεν μπορούν να ελεγχθούν, οι κυβερνώντες προσπαθούν να ελέγξουν - διαχειριστούν τη λαϊκή αγανάχτηση για την κατάσταση που υπάρχει. Και τι κάνουν; Επειδή γνωρίζουν ότι οι εργαζόμενοι πράγματι έχουν γονατίσει, μαζί με τις βαρύγδουπες αλλά άνευ πρακτικής ουσίας ανακοινώσεις «μέτρων», παραπέμπουν στην ...«κοινωνική ευθύνη» των επιχειρηματιών. Στους εκπροσώπους των διαφόρων ομίλων, δηλαδή, που αφού εκτόξευσαν τις τιμές των προϊόντων τους σε απίθανα επίπεδα, μπορεί και να τις μειώσουν 2-3 λεπτά, λες και έτσι αλλάζει η κατάσταση. Το παράδειγμα με το γάλα που, αφού έφτασε να πωλείται με 1,5 ευρώ το λίτρο, από μεθαύριο, λέει, θα φτηνύνει κατά 4 λεπτά, είναι από τα πλέον χαρακτηριστικά.

Η μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων δεν αντιμετωπίζεται με τέτοια κόλπα. Οι επιθέσεις που έχει δεχτεί το λαϊκό εισόδημα, δεν αναπληρώνεται με τα λίγα ψίχουλα που κάποιοι απεργάζονται να «προσφέρουν» για να εξιλεωθεί η ακρίβεια και η «ελεύθερη αγορά». Αυτό που χρειάζεται αμέσως τώρα, είναι πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, 1.400 κατώτατος μισθός, 1.120 κατώτατη σύνταξη, κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, δημόσια και δωρεάν Υγεία, Παιδεία, δωρεάν παιδικοί σταθμοί, κατάργηση των διοδίων, μείωση των τιμών σε νερό, ΔΕΗ, τηλέφωνο. Παράλληλα, ο αγώνας για μέτρα άμεσης ανακούφισης των λαϊκών νοικοκυριών, πρέπει να συνδυάζεται με την πάλη για ριζικές αλλαγές, στην κατεύθυνση της λαϊκής οικονομίας και λαϊκής εξουσίας.