«Δρόμος» του Φ. Φιλίππου |
Απόδοση κειμένων - δραματολογική συνεργασία: Στρατής Πασχάλης. Σκηνοθεσία - δραματουργική επεξεργασία: Εφη Θεοδώρου. Μουσική: Νίκος Πλάτανος. Σκηνικά - κοστούμια: Εύα Μανιδάκη. Επιμέλεια κίνησης: Αμάλια Μπένετ. Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Παίζουν: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Σοφιάννα Θεοφάνους, Δημήτρης Μοθωναίος, Λένα Παπαληγούρα, Μαρία Παρασύρη, Γιάννος Περλέγκας, Μαρία Σαββίδου, Ναταλία Στυλιανού, Ιωάννα Τσιριγκούλη, Νίκος Χατζόπουλος. Τη μουσική ερμηνεύουν ζωντανά ο Νίκος Πλάτανος και τρεις μουσικοί.
Πωλήσεις εισιτηρίων μόνο στα ταμεία του θεάτρου «Rex» (Πανεπιστημίου 48, τηλ. 210.3305074) και του «Σύγχρονου Θεάτρου Αθήνας» (Ευμολπιδών 41 Γκάζι, τηλ. 210.3455020).
«Κρυψώνες» |
Το πρόσωπο που έπλασε ο Αλέξης Σταμάτης είναι ένας μεσήλικας εργένης. Ενας ευσυνείδητος φύλακας μουσείου και «φιλήσυχος», «νομοταγής» πολίτης, που γνώρισε μόνο τον πληρωμένο έρωτα με κάποια Μάρθα και με άλλες εκπορνευόμενες «Μάρθες». Δεν αγάπησε, δεν αγαπήθηκε και ουδέποτε είχε έναν άνθρωπο που να τον νοιαστεί, να γίνει «οδηγός» της ζωής του. Κρυμμένος στους τέσσερις τοίχους, αντιμέτωπος με τα γηρατειά, διαταραγμένος ψυχοδιανοητικά από τη μοναξιά, αηδιασμένος από τον πορνικό έρωτα, μάταια θα προσπαθήσει να συντροφευτεί με μια μεσήλικα. Αηδιάζοντας, όμως, σεξουαλικά και από αυτή, θα τη σκοτώσει, νιώθοντας ότι έτσι γίνεται «άγγελος τιμωρός» του κακού.
Το μονόπρακτο της Λένας Κιτσοπούλου, βιωματικό εν πολλοίς, γλωσσικά ορμητικό και άμεσο, οργισμένο από τη σύγχρονη κοινωνική «σχιζοφρένεια», τη διάχυτη βία, την αβίωτη καθημερινότητα της τσιμεντούπολης, τους μισθούς πείνας, την εργασιακή ανασφάλεια, την ανεργία, την εξαθλίωση όλο και περισσότερων ανθρώπων, τη δυστυχία των μεταναστών, την προβληματική επικοινωνία, την ασυνεννοησία, τη σύγχυση, τα αδιέξοδα, τη μοναχικότητα αμέτρητων ανθρώπων, αλλά και με ευρηματικό χιούμορ, εκφράζει αμέτρητες απογοητευμένες από έρωτες και φιλία, στερημένες οικονομικά και απελπισμένες, μοναχικές νέες γυναίκες, στα πρόθυρα της κατάθλιψης. Το εκρηκτικό παραλήρημα του γυναικείου προσώπου που έπλασε η Κιτσοπούλου, αδυσώπητα σαρκάζει την κοινωνική μας πραγματικότητα.
Σε λιτή σκηνοθεσία της Βίκυς Γεωργιάδου, με αφαιρετικό σκηνικό και κοστούμια της Μαγιού Τρικεριώτη, με εύστοχη μουσική του Κώστα Ανδρέου, τα κείμενα ευεργετούνται από την ερμηνεία του Χρίστου Στέργιογλου και κυρίως την υπόκρυφης δραματικότητας, δαιμόνιου χιούμορ και μεγάλης εκφραστικότητας ερμηνεία της Μαρίας Σκουλά.
Την «Πάπισσα Ιωάννα» του Εμμανουήλ Ροΐδη θα παρουσιάσει το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, στο θέατρο «Βεάκη» (2-18/5). Τα σκηνικά είναι της Ερσης Δρίνη, τα κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ και η μουσική του Ευγένιου Βούλγαρη. Παίζουν: Μαρία Κατσιαδάκη, Αρης Τρουπάκης, Χρήστος Μαλάκης, Μαριάνθη Φωτάκη, Δήμητρα Λαρεντζάκη, Αλέξανδρος Τσακίρης, Χριστίνα Κουλουμπή. Η παράσταση αναδεικνύει το σατιρικό πνεύμα του συγγραφέα, ο οποίος με χιούμορ και κατανόηση των ανθρώπινων αδυναμιών θίγει τον τρόπο διοίκησης της Εκκλησίας κατά το Μεσαίωνα. Ο μύθος είχε απασχολήσει ιστορικούς και λογοτέχνες. Το μυθιστόρημα βασίζεται στο μεσαιωνικό θρύλο της πάπισσας Ιωάννας, σύμφωνα με τον οποίο μια γυναίκα βρέθηκε στο θρόνο του Βατικανού στα χρόνια 855-858. Το μυθιστόρημα, που θεωρείται το σημαντικότερο από τα έργα του Ροΐδη, αφορίστηκε «ως αντιχριστιανικό και κακόηθες» από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ ο ίδιος ο Ροΐδης διώχτηκε δικαστικά.