Του Ηλία Μακρή, από την «Καθημερινή»

«Εθνικο-σοσιαλιστικό» τραγούδι που ηχογραφήθηκε μέσα στο Παρθένι της Λέρου αρχές του '71 και ακούστηκε μόλις προχτές δημόσια. Τι έχει κάνει κι αυτό το Κόμμα... κι αναγκάζει τα φαντάσματα να τρέχουν;

Για όσους ψάχνουν να βρουν τι μύγα τσίμπησε διάφορους ουράνιους μανδραβέληδες και ανακάλυψαν εθνικοσοσιαλισμό στο ΚΚΕ, ας ρίξουν μια μάτια στην επιμονή του ΚΚΕ να μην κάνει πίσω από μια θεμελιώδη θέση: αντιιμπεριαλιστική συμμαχία.

Αυτό είναι το κουμπί. Λέει, δηλαδή, το ΚΚΕ καθαρά στους εργάτες κι εδώ κι έξω ότι έχουν έναν αντίπαλο κι αυτόν πρέπει να παλέψουν, ενάντια σ' αυτόν πρέπει να ενωθούν.

Ε, αυτή η επιμονή, να πετάξουν οι εργάτες όσα τεχνητά τους χωρίζουν και να ενωθούν ενάντια στον πραγματικό αντίπαλό τους, είναι που ενοχλεί.

Αυτή η επιμονή χτίζει μέτωπο επικίνδυνο για το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Αυτό το μέτωπο που χτίζεται κι εδώ κι εκεί έξω, αργά αλλά σταθερά, είναι που θέλουν να αντιμετωπίσουν διάφοροι που λένε στον πομάκο εργάτη: Δεν είσαι εσύ που πάλευες μαζί με Ελληνες και Γάλλους συναδέλφους σου για το μεροκάματο, εσύ είσαι αυτός που πρέπει να παλέψει για να είναι Τούρκος ενάντια στον Ελληνα, Ελληνας ενάντια στον Αλβανό, Αλβανός ενάντια στο Σλαβομακεδόνα, Τσιγγάνος ενάντια στον Ρουμάνο και πάει λέγοντας.

Το ΚΚΕ δεν πάει στο πομακοχώρι να ψιθυρίσει «έλα μαζί μας και θα σπουδάσουν τα παιδιά σου στην Ιστανμπούλ». Δεν πάει στον Αλβανό πατέρα να του κλείσει το μάτι, λέγοντας «έχουμε εξασφαλισμένη για τον... Τηλέμαχο μια υποτροφία στο Γέιλ».

Το ΚΚΕ βγαίνει στη μέση της πλατείας και λέει: Σχολειά, πολλά σχολειά, και δασκάλους, πολλούς δασκάλους και βιβλία, σύγχρονα, επιστημονικά. Να μάθουν όλα τα παιδιά καλά γράμματα. Εδώ και τώρα. Εδώ στο κάθε χωριό, στην κάθε πόλη. Τώρα, να μπορεί να φυτεύει το μπαμπάκι του ο πατέρας στον κάμπο της Κομοτηνής. Τώρα, να μπορεί να φυτεύει τα φασόλια του, τις πατάτες και τα ροδάκινά του. Τώρα, να έχει τα «πράματα» και να ζει απ' αυτά κι ο Σλαβομακεδόνας, κι ο Πόντιος, κι ο Βλάχος, κι ο Κρητικός που τον πατέρα του τον φέρανε χωροφύλακα εδώ κι έγινε το παιδί Μακεδόνας. Ολοι εδώ και τώρα μπορούν να ζήσουν καλύτερα. Αρκεί να πετάξουν από πάνω τους τον ένα και μοναδικό δυνάστη.

Τέτοια λένε οι Κουκουέδες στις πλατείες. Στο φως της μέρας. Κι αφήνουν το χωροφύλακα να ψάχνει να βρει γιατί «με τα ψάρια συζητεί».

Ε, λοιπόν - μ' άλλα λόγια - ας το πάρουν χαμπάρι: Το ΚΚΕ θα συνεχίσει να επιμένει και να επιμένει για να συσπειρωθούν οι εργάτες και στη χώρα μας, και στα Βαλκάνια, παντού στον κόσμο, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τον κύριο αντίπαλο, τον κυρίαρχο αντίπαλο, τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό που ήδη μακελεύουν την περιοχή. Απέναντι στο τείχος των «εθνοτικών προσδιορισμών» που χτίζει με διαμελισμένα κορμιά ο ιμπεριαλισμός για να προστατέψει τους αγωγούς του, οι κομμουνιστές θα συνεχίσουν ακόμα πιο μανιασμένα να χτίζουν ταξική ενότητα, ένα όπλο δηλαδή που δεν αφορά στην άμυνα, αλλά ακριβώς στην αντεπίθεση. Ενα όπλο για το σήμερα, το καθεμέρα κάθε εργάτη, εδώ κι έξω, ένα όπλο που στοχεύει κατευθείαν τον ταξικό αντίπαλο και γι' αυτό ένα όπλο που ανοίγει μεγάλου βάθους προοπτική πραγματικής διεξόδου.

Κανένα ανάχωμα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε ένα τέτοιο όπλο. Είναι αυτή ακριβώς η βασική ιδιότητα της ταξικής ενότητας: Κάνει καθαρό στο μυαλό του εργάτη πως δεν πρέπει να έχει καμιά σχέση ούτε με τη ΝΔ, ούτε με το ΠΑΣΟΚ, ούτε με τους οπορτουνιστές, καμιά σχέση με όλους αυτούς που μόνο αποτέλεσμα της πολιτικής τους είναι η αύξηση του καπιταλιστικού κέρδους, το γονάτισμα του εργάτη.

Οι εργάτες και μαζί τους το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων έχουν κάθε λόγο να ζήσουν χωρίς καπιταλιστές και για να συμβεί αυτό οι καπιταλιστές πρέπει να χάνουν ήδη σήμερα. Το χάσιμο πρέπει να καταγράφεται και στο ταμείο της επιχείρησης και στο πολιτικό ταμείο της «δημοκρατίας» τους.

Σ' αυτό στοχεύει η λαϊκή - ταξική ενότητα, αυτό θέλουν να εμποδίσουν και όσοι ορθώνουν μαζί με άλλα και τους «εθνοτικούς αυτοπροσδιορισμούς» ως ισχυρό εργαλείο της ταξικής διάσπασης.

Δε θα περάσουν!