Κάτι σημαντικό και ελπιδοφόρο συμβαίνει στη Ζάκυνθο. Κάτι που ξεφεύγει από τα στενά όρια του πανέμορφου αυτού νησιού του Ιονίου, αφού ανοίγει δρόμους πρωτόγνωρους μεν για τη σημερινή «βάρδια» της εργατικής τάξης, αλλά όχι για την ιστορία του ελληνικού και παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Αυτό που συμβαίνει στη Ζάκυνθο «πατά» στις καλύτερες παραδόσεις του εργατικού κινήματος και επιχειρεί να πραγματώσει στις σημερινές συνθήκες τη συλλογική ταξική μνήμη, συνδεδεμένη με τις σύγχρονες ανάγκες και αιτήματα: Το Εργατικό Κέντρο Ζακύνθου συνέστησε Πολιτιστική Επιτροπή από και για τους εργαζόμενους του νησιού, που απευθύνεται σε όλο το λαό του.