Καμαριέρες από τα ξενοδοχεία της Κέρκυρας σε παλιότερη απεργιακή κινητοποίηση του ταξικού τους σωματείου

Αυτή η δήλωση - πρόκληση απευθύνεται σε χιλιάδες καμαριέρες και καθαρίστριες που οι ξενοδόχοι τις ξεζουμίζουν στην κυριολεξία για 600 και 700 ευρώ μισθό. Και είναι πράγματι πρόκληση για χιλιάδες γυναίκες στον κλάδο που σακατεύονται στη δουλιά. Που δουλεύουν με συμβάσεις μιας μέρας και δεν έχουν δικαίωμα στην ασθένεια και στη μητρότητα. Αποτελεί πρόκληση για χιλιάδες εργαζόμενες στον κλάδο, που από τη μια οι ξενοδόχοι τις θεωρούν «αντιτουριστικές», αν περάσουν τα 45 τους χρόνια, και από την άλλη η κυβέρνηση προωθεί την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησής τους!

Εγκαύματα στο σώμα καμαριέρας που τραυματίστηκε από τα τοξικά απορρυπαντικά που χρησιμοποιούνται στην καθαριότητα των ξενοδοχείων

Ο «Ρ» μίλησε με δυο καμαριέρες που εργάζονται σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, την Νάντια και την Αλέκα. Η Νάντια ξεκίνησε ως «εξτρά» και δούλεψε για περίπου τρία χρόνια σε άλλο ξενοδοχείο της Αθήνας. Περίμενε, δηλαδή, πάνω από ένα τηλέφωνο πότε θα την καλέσει ο ξενοδόχος για να κάνει μεροκάματο. Το ίδιο ακριβώς έκανε και η Αλέκα.

«Συνήθως έκανα 16 με 18 μεροκάματα το μήνα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε φουλ δουλιά, αλλά μετά έπεσε. Δούλεψα ως καμαριέρα, καθαρίστρια, αλλά και στην κουζίνα, ανάλογα πού υπήρχε ανάγκη», μας είπε η Νάντια. Η Αλέκα υπογράμμισε ότι έτσι και τολμούσες κάποια μέρα που θα σε έπαιρνε τηλέφωνο ο ξενοδόχος να μην πας για δουλιά, επειδή για παράδειγμα είσαι άρρωστη, «γινόταν χαμός. Σου έκαναν πόλεμο, Δηλαδή, έλεγε ο εργοδότης, εγώ σε παίρνω για δουλιά, δεν έρχεσαι; Πρόσεχε γιατί δε θα σε ξαναπάρω τηλέφωνο. Δε θα ξανάρθεις σε αυτό το ξενοδοχείο για δουλιά».

Η Νάντια στο ξενοδοχείο που δουλεύει σήμερα κάνει τρεις διαφορετικές βάρδιες μέσα σε μια βδομάδα. Δηλαδή, συμπληρώνει η Αλέκα, «ως καθαρίστρια κάνει βάρδια 6 πμ με 2.30 μμ. Ως καμαριέρα κάνει βάρδια 8.30 πμ με 5μμ. Και ως απογευματινή καμαριέρα 2.30 μμ με 11μμ. Την έχουν ξετινάξει».

Στην ερώτηση πώς είναι μια μέρα δουλιάς μιας καμαριέρας, η Αλέκα απάντησε: «Καταρχήν πρέπει να ετοιμάσεις 15 δωμάτια συνολικά στη βάρδιά σου. Καθημερινά περίπου στρώνεις 40 κρεβάτια. Συγκεκριμένα, μπαίνεις στο δωμάτιο, ξεστρώνεις τα κρεβάτια, τα μαξιλάρια, τα μεγάλα και τα μικρά. Βγάζεις τα σκουπίδια. Βάζεις καινούρια σεντόνια. Στη συνέχεια ξεσκονίζεις παντού, καθαρίζεις το σοβατεπί, τα παράθυρα, σηκώνεις τηλεοράσεις, καθαρίζεις τα έπιπλα. Μετά μπαίνεις στο μπάνιο, αδειάζεις τα σκουπίδια, καθαρίζεις τη λεκάνη. Σαπουνίζεις και καθαρίζεις την μπανιέρα. Αλλάζεις πετσέτες. Είσαι υποχρεωμένη να πετάξεις τσουβάλια σκουπίδια που έχεις μαζέψει, να πάρεις τα ρούχα κλπ. Και από πάνω να έχεις την περιέργεια κάποιου πελάτη, τον έλεγχο των προϊσταμένων και των διευθυντάδων. Ολους πάνω από το κεφάλι σου. Αυτό επαναλαμβάνεται 15 φορές (για 15 δηλαδή δωμάτια) για 700 ευρώ μισθό. Οταν το ένα από τα δωμάτια που κάνω κοστίζει 700 ευρώ τη βραδιά!».

Η καμαριέρα, όπως σημείωσε η Αλέκα, χρειάζεται περίπου 40 με 45 λεπτά για να καθαρίσει ένα δωμάτιο. Βέβαια, όπως συμπλήρωσε η Νάντια, «εξαρτάται πόσο βρώμικο είναι το δωμάτιο. Μπορεί δηλαδή να μη σου φτάσει και μια ώρα».

Στην ερώτηση αν είναι πολλά ή λίγα τα 15 περίπου δωμάτια, με ένα στόμα και οι δυο εργαζόμενες απάντησαν ότι είναι πολλά. Ενώ η εργοδοσία πιέζει πολλές φορές για να κάνουν ακόμα περισσότερα δωμάτια. Ακόμα χειρότερα, προσθέτει η Νάντια, είναι να είσαι ο «μπαλαντέρ», δηλαδή αυτός που τρέχει να προλάβει ό,τι δεν προλαβαίνουν οι υπόλοιποι. «Είναι αυτός που βγάζει τα δωμάτια που έχουν μείνει και τρέχει σε διαφορετικούς ορόφους, από τον 1ο στον 4ο, από τον 4ο στο 2ο κλπ.».

Επίσης όμως τραγική είναι η κατάσταση και για τις απογευματινές καμαριέρες. «Η απογευματινή καμαριέρα, εξηγεί η Αλέκα, μπαίνει στα δωμάτια μετά τις 6 το απόγευμα. Κάνει το κρεβάτι "νυχτικό" (στρώνει το κρεβάτι για ύπνο), φτιάχνει τα μαξιλαράκια. Βάζει λίστα του πρωινού στο κρεβάτι και πάνω δυο σοκολατάκια, αδειάζει τα σκουπίδια, διορθώνει τις πετσέτες, αν έχει τίποτα λερώσει ο πελάτης το διορθώνει επίσης. Και ξαφνικά χτυπάει το "ντεκ" "πήγαινε στην πισίνα έπεσαν νερά". Αφήνεις τα δωμάτια, τρέχεις στην πισίνα. Μετά "πήγαινε στη ρεσεψιόν έσπασαν πιάτα". "Ο πελάτης θέλει σίδερο, πήγαινε να του σιδερώσεις". Και βέβαια καθαρίζει και κοινόχρηστους χώρους».

Οπως είπε, δυο απογευματινές καμαριέρες έχουν την ευθύνη 134 δωματίων, δηλαδή όλων των δωματίων του ξενοδοχείου. «Εμένα, συμπληρώνει η Νάντια, μου έχει τύχει μέρα να είμαι με 100 δωμάτια και να χτυπάει το "ντεκ" να πάω αλλού. Εχεις δηλαδή όλο το ξενοδοχείο». «Αν δεν έχει πολλά δωμάτια, τονίζει η Αλέκα, σου βρίσκουν δουλιά. Πήγαινε σφουγγάρισε τη σκάλα προσωπικού, καθάρισε αποδυτήρια, πήγαινε στα υπόγεια σκούπισε, σφουγγάρισε».

Συνεχίζοντας τη συζήτηση, οι δυο εργαζόμενες τόνισαν ότι τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι καμαριέρες είναι πολλά. «Δεν υπάρχει καμαριέρα, τόνισε η Αλέκα, που να μην έχει πρόβλημα με τα χέρια στους καρπούς. Είναι σχεδόν όλες χειρουργημένες. Τα κρεβάτια είναι βαριά, όπως και τα έπιπλα. Ολες αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη μέση, την πλάτη και τα γόνατα. Ολες οι καμαριέρες θα καταντήσουν ανάπηρες, γιατί τα κάνουν όλα με την ...ηλεκτρική σκούπα! Είναι δυνατόν να λέγονται αυτά;».

«Σε τρώει, τονίζει η Νάντια, το στρες και το άγχος για να προλάβεις να βγάλεις τη δουλιά. Σκέψου να έχω 70 δωμάτια μόνη μου, ταυτόχρονα να υπάρχουν αφίξεις και έκτακτες αναχωρήσεις και να πρέπει να γίνουν τα δωμάτια εκείνη ακριβώς τη στιγμή». Σ' ό,τι αφορά το διάλειμμα και οι δυο εργαζόμενες είπαν ότι αν προλάβουν κάνουν το 20λεπτο διάλειμμα. «Φτάνω σε στιγμές, λέει η Νάντια, που λέω ότι δε θα αντέξω».

Φτάνουν τα 740 ευρώ μισθός; Η Νάντια είπε: «Δυσκολεύομαι πολύ. Εχω ένα παιδί και είμαι μόνη μου. Πληρώνω ενοίκιο, ό,τι και να κάνω δε βγαίνει. Χρωστάω κάρτες. Τραβάω λεφτά». Η Αλέκα είναι ένα χρόνο παντρεμένη, αλλά μένει με τη μάνα της, χώρια από τον άντρα της. «Εχω αγοράσει σπίτι με τον άντρα μου, το οποίο θέλει φτιάξιμο και δε βγαίνουμε. Είμαστε παντρεμένοι ένα χρόνο και μένουμε χώρια. Με τους μισθούς πείνας που παίρνουμε, μας ταΐζουν οι τράπεζες. Και τρέχουμε μετά να τα πληρώσουμε».

Τα μηνύματα που έρχονται από το ξενοδοχείο που δουλεύουν οι δυο εργαζόμενες είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Στην πανεργατική απεργία στις 12 Δεκέμβρη όλο το προσωπικό στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο συμμετείχε στην απεργία και σύσσωμο πήγε στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ. «Ηταν πολύ θετική η εξέλιξη στην απεργία», λέει η Αλέκα. «Οι συνάδελφοι αντιλαμβάνονται ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Δεν πάει άλλο. Εχει αρχίσει ο κόσμος να ξεσηκώνεται. Και έτσι πρέπει να συνεχίσουμε».