Αίτημα αιχμής φοιτητών και σπουδαστών είναι να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία 36/05 που αναγνωρίζει τα πιστοποιητικά που παρέχουν τα ΚΕΣ - παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων που λειτουργούν με το σύστημα της δικαιόχρησης. Πρόκειται για το γνωστό σύστημα franchising, με το οποίο λειτουργούν διάφορες αλυσίδες fast food κλπ. Η μητρική εταιρεία παρέχει το σήμα της - αντί αντιτίμου - σε έναν επιχειρηματία, ο οποίος με δικά του έξοδα και ευθύνη εμπορεύεται προϊόντα με το σήμα της εταιρείας.

Τα ΚΕΣ, δηλαδή, που λειτουργούν με αυτό το σύστημα, δεν είναι παρά μια εμπορική συμφωνία ανάμεσα σε ένα πανεπιστήμιο του εξωτερικού και έναν επιχειρηματία στην Ελλάδα. Από την κοινή επικερδή μπίζνα αγοραπωλησίας πτυχίων ωφελούνται και ο επιχειρηματίας και το μητρικό πανεπιστήμιο.

Επομένως, τα κάθε λογής κολέγια δεν πληρούν τις τρεις βασικές προϋποθέσεις που ισχύουν διεθνώς για την κατάταξη ενός ιδρύματος στο επίπεδο του πανεπιστημίου: Δεν κάνουν έρευνα, δεν παρέχουν διδακτορικά και δεν μπορούν να αναπαράγουν το επιστημονικό δυναμικό των πανεπιστημίων.

Η επαγγελματική ισοτίμηση ΚΕΣ - πανεπιστημίων ανοίγει το παράθυρο για τη μετέπειτα ακαδημαϊκή ισοτίμηση και προετοιμάζει το έδαφος για την αναθεώρηση του άρθρου 16. Μέχρι τότε, το κεφάλαιο έχει πετύχει τους στόχους του: Μπορεί να ρίξει στο κατώτατο δυνατό επίπεδο τους μισθούς των αποφοίτων, καθώς τα ίδια δικαιώματα με τον απόφοιτο του ΚΕΣ θα έχει πλέον και ο απόφοιτος πανεπιστημίου - και όχι αντίστροφα.

Με την οδηγία έρχεται η κατάφωρη υποβάθμιση των σπουδών και των πτυχίων πανεπιστημίων και ΤΕΙ. Γιατί η επαγγελματική εξίσωση των τετράχρονων και πεντάχρονων πτυχίων των δημόσιων πανεπιστημίων με εκείνα των ΚΕΣ λειτουργεί ως μοχλός πίεσης για τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ: Να γίνουν «ανταγωνιστικά», δηλαδή να ρίξουν το κόστος, προσαρμόζοντας το πρόγραμμα σπουδών στις πιο φτηνές και τυποποιημένες μορφές διδασκαλίας, να αυξήσουν τα κέρδη τους με δίδακτρα, με ...συμφωνίες δικαιόχρησης με επιχειρηματίες σε άλλες χώρες!

Στην κατεύθυνση αυτή βρήκε «άξιους» συμπαραστάτες στην πρόσφατη Σύνοδο των Πρυτάνεων. Οι πρυτάνεις από τη μια λένε ότι «είμαστε αντίθετοι με την εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας του 2005» και ζητούν «η κυβέρνηση να εξαντλήσει κάθε νόμιμο μέσο για τη μη υλοποίησή της» και από την άλλη, αφήνουν και την πόρτα ανοιχτή: «Εάν το παραπάνω δεν είναι εφικτό, να καθοριστούν άμεσα αυστηρές προδιαγραφές ελέγχου και λειτουργίας τους», λέει η απόφαση της 56ης Συνόδου των Πρυτάνεων. Από τη μια κάνουν το «καθήκον» τους απέναντι σε φοιτητές και πανεπιστημιακούς που δηλώνουν ξεκάθαρα την αντίδρασή τους στην οδηγία και από την άλλη αυτοαναιρούνται ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα για να εφαρμοστεί η οδηγία, να αναγνωριστούν τα ΚΕΣ. Βρίσκουν τη θέση τους στο πλευρό της εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής.

Οσο για τον έλεγχο που επικαλείται τόσο η κυβέρνηση όσο και η Σύνοδος των Πρυτάνεων, η ίδια η κοινοτική οδηγία δεν αφήνει πολλά πολλά περιθώρια: Στο άρθρο 50, παράγραφος 3, ορίζεται ότι «το κράτος - μέλος υποδοχής έχει το δικαίωμα να επαληθεύει με τον αρμόδιο φορέα στο κράτος - μέλος καταγωγής του τίτλου:

α)κατά πόσον η εκπαίδευση στο ίδρυμα που παρέσχε την κατάρτιση έχει πιστοποιηθεί επισήμως από το εκπαιδευτικό ίδρυμα που βρίσκεται στο κράτος - μέλος καταγωγής του τίτλου,

β)κατά πόσον οι τίτλοι εκπαίδευσης που έχουν εκδοθεί είναι οι ίδιοι με εκείνους που θα είχαν χορηγηθεί εάν η εκπαίδευση είχε πραγματοποιηθεί εξ ολοκλήρου στο κράτος - μέλος καταγωγής του τίτλου, και

γ)κατά πόσον οι τίτλοι εκπαίδευσης προσδίδουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα στην επικράτεια του κράτους - μέλους που χορήγησε τον τίτλο».

Οπως είναι φανερό, το κράτος - μέλος υποδοχής το μόνο που μπορεί να ελέγξει είναι ότι ...πράγματι υπάρχει πιστοποίηση από το κράτος καταγωγής. Οτι το πιστοποιητικό που παρέχει η θυγατρική είναι ίδιο με εκείνο που παρέχει η μητρική επιχείρηση - ίδρυμα. Σε μια εμπορική επιχείρηση, όμως, εκείνο που μετράει είναι το κέρδος. Και ο έλεγχος γίνεται πιο ...ελαστικός.

Είναι φανερό ότι τα κολέγια δεν είναι υποχρεωμένα να δεχτούν επιπλέον έλεγχο. Βέβαια, ορισμένα από αυτά θα τον δεχτούν - τον αποζητούν μάλιστα - για λόγους διαφήμισης, για να ανεβάσουν το κύρος τους. Δεν είναι δηλαδή και καμιά ...παραχώρηση υπέρ του κινήματος ο έλεγχος των ΚΕΣ. Αντιθέτως. Τους δίνει τη δυνατότητα, με τη βούλα της κυβέρνησης, να εξαπατούν τον κοσμάκη επικαλούμενα μια επιπλέον πιστοποίηση...

Χρειάζεται αγώνας, παλλαϊκός, με διεκδίκηση Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης Δημόσιας και Δωρεάν, ίδρυση δημόσιων και δωρεάν επαγγελματικών σχολών μετά τα 18. Αγώνας ενάντια στην εμπορευματοποίηση της γνώσης, αγώνας για να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία. Αγώνας που προϋποθέτει πάλη, ρήξη με την πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.