Απόλυτα επιτυχημένη η χτεσινή στάση εργασίας ενάντια στις προωθούμενες απολύσεις. Εμπρακτη αλληλεγγύη από το ΠΑΜΕ
Από την απεργιακή συγκέντρωση |
Αίτημα των εργαζομένων ήταν να μη χαθεί ούτε μια θέση εργασίας σε μια από τις εργολαβίες που άλλαξε χέρια. Η ιστορία έγινε γνωστή με τις κινητοποιήσεις τους τον περασμένο Σεπτέμβρη. Ο εργολάβος Κόλιας, εκλεκτός της εργοδοσίας της «Αλουμίνιον», εγκατέλειψε τους περίπου 30 εργαζόμενους, Ελληνες και μετανάστες, απλήρωτους και ξεκρέμαστους. Οι κινητοποιήσεις του νεοσύστατου σωματείου υποχρέωσαν την «Αλουμίνιον» να δεσμευτεί για τις θέσεις εργασίας. Οχι μόνο μέχρι να λήξει η σύμβαση του προηγούμενου εργολάβου, αλλά και μετά την εκ νέου παράδοση του έργου.
Ο καινούριος εργολάβος, ο Παπαϊωάννου, ανέλαβε μόλις την περασμένη Παρασκευή. Και το πρώτο πράγμα που ανακοίνωσε στους εργαζόμενους ήταν ότι 5 από τους 26 «περισσεύουν» και πρέπει να απολυθούν. Επειδή, λέει, «δεν κάνουν για τα καινούρια μηχανήματα». Η αντίδραση ήταν άμεση: `Η όλοι, ή κανένας στη δουλιά. Ο εργολάβος επανήλθε προχτές με νέα πρόταση. Να κρατήσει και τους πέντε που αρχικά ήθελε να απολύσει, αλλά να τους απασχολήσει σε όποια δουλιά και όπου αυτός ήθελε. Μάλιστα, τους κατένειμε και σε πόλεις: Τρεις στο Λιτόχωρο, έναν στην Καστοριά και έναν στην Κοζάνη!
Ψηφίζοντας για την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης |
Το σωματείο δείχνει να ενοχλεί εξίσου τους εργολάβους και τον όμιλο του Μυτιληναίου, που θέλουν τους εργάτες με σκυμμένο το κεφάλι. Αυτό σημείωσε χτες και ο πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων στις εργολαβίες, Δήμος Βλάχος, μιλώντας στην απεργιακή συγκέντρωση. Ζήτησε την εξουσιοδότηση των συναδέλφων του να προχωρήσει το σωματείο στην κλιμάκωση της πάλης, με πρώτο σταθμό τη σημερινή συγκέντρωση στο χώρο όπου θα συνεδριάζει το Νομαρχιακό Συμβούλιο. Η έγκριση των εργαζομένων στην πρόταση της διοίκησης ήταν καθολική. Ολοι όσοι συμμετείχαν στη μυστική ψηφοφορία απαίτησαν κλιμάκωση. Η κάλπη δεν έβγαλε κανένα ΟΧΙ, κανένα λευκό.
«Αυτός και κάθε άλλος αγώνας μπορεί να είναι νικηφόρος αν μπουν στη μάχη και οι μόνιμοι εργαζόμενοι», είπε παίρνοντας το λόγο ο Βασίλης Ζιάρας, συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ, μέλος της διοίκησης του σωματείου των μόνιμων στην «Αλουμίνιον» και μέλος της διοίκησης του ΕΚ Λιβαδειάς. «Εχει ευθύνες η πλειοψηφία στο σωματείο των μόνιμων - πρόσθεσε - γιατί εκφράζει τη δήθεν συμπαράστασή της μόνο στα λόγια. Σήμερα έπρεπε να είναι εδώ όλοι οι μόνιμοι, να απεργούν μαζί σας».
«Είμαστε εδώ για να εκφράσουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στο δίκαιο αγώνα σας, ο οποίος ανοίγει δρόμους», είπε ο Κώστας Μυτιληνιού, χαιρετίζοντας τη συγκέντρωση εκ μέρους του Συνδικάτου Μετάλλου Αθήνας, προσθέτοντας ότι αν υποχωρήσουν οι εργαζόμενοι, οι απολύσεις θα συνεχιστούν.
Στη συγκέντρωση παραβρέθηκε εκ μέρους της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ ο Γιώργος Πέρρος. Παίρνοντας το λόγο σημείωσε ανάμεσα σε άλλα: «Εδώ μέσα συντελείται ένα έγκλημα. Και οι ένοχοι έχουν όνομα. Είναι οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που θεσμοθέτησαν τις εργολαβίες και τις ελαστικές μορφές απασχόλησης. Είναι όμως και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες που στήριξαν αυτές τις πολιτικές επιλογές και σήμερα δηλώνουν δήθεν "συμπαραστάτες" στον αγώνα σας. Ολοι τους πρέπει να πληρώσουν, μαζί και οι εργοδότες».
«Μη το βάλετε κάτω! Είστε πολλοί και είναι λίγοι! Απειθαρχήστε! Μόνη επιλογή είναι η ένταση του ταξικού αγώνα για πλήρη και σταθερή εργασία με δικαιώματα, για κατάργηση των αντεργατικών και αντιασφαλιστικών νόμων. Βάλτε στην μπάντα αυτούς που προσπαθούν να σας εκβιάσουν και να σας τρομοκρατήσουν. Απαιτήστε την έμπρακτη αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων. Αυτή είναι που σπάει κόκαλα και γονατίζει την εργοδοσία», κατέληξε το στέλεχος του ΠΑΜΕ.
Από τη μια, οι εργάτες να υπερασπίζονται την απόφαση που λίγο πριν είχαν πάρει: «Να κάνουμε πορεία μέσα στο εργοστάσιο, μέχρι τα γραφεία της διοίκησης. Παίζουν με τα παιδιά μας! Παίζουν με τη ζωή μας!». Από την άλλη, μέλη της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Λιβαδειάς με επικεφαλής τον πρόεδρο: «Να πάμε μια αντιπροσωπεία. Οχι όλοι μαζί. Δεν είναι καλό. Εδώ δεν είναι μπακάλικο. Χρειάζεται άδεια». Μισή ώρα πριν, οι ίδιοι συνδικαλιστές, μαζί και ο πρόεδρος του σωματείου των μόνιμων, έδιναν όρκους πίστης στον αγώνα των συναδέλφων τους στις εργολαβίες, ζητώντας όμως σύνεση και διάθεση διαβούλευσης με την εργοδοσία. Για να αναλάβουν λίγη ώρα ακόμα πιο ενεργά το ρόλο του κυματοθραύστη. Μη τυχόν και σκάσει η οργή των αδικημένων σ' εκείνους που πραγματικά τους αδικούν.
Δεν τους βγήκε όμως. Το σύνθημα δόθηκε και οι εργάτες πέρασαν μέσα στο εργοστάσιο. Πάνω και κάτω από τις μπάρες της πύλης. Συγκεντρώθηκαν λίγα μέτρα πιο κάτω και ξεκίνησαν πορεία. «Θέλουμε δουλιά και όχι ανεργία!». «Εργάτες ενωμένοι, ποτέ νικημένοι!». Εξω από τα γραφεία της διοίκησης οι φωνές έγιναν πιο δυνατές. Το μήνυμα παραδόθηκε, καθαρό, σαφές, ταξικό.