Σύμφωνα με το νόμο, οι 288 βουλευτικές έδρες κατανέμονται μεταξύ των 56 εκλογικών περιφερειών της χώρας. Οι υπόλοιπες 12 καλύπτονται από βουλευτές Επικρατείας.

Στις εκλογικές περιφέρειες όπου εκλέγονται από ένας μέχρι τρεις βουλευτές οι ψηφοφόροι βάζουν ένα σταυρό. Δηλαδή, ένα σταυρό βάζουμε στις εξής εκλογικές περιφέρειες: Ροδόπης, Ξάνθης, Δράμας, Χαλκιδικής, Κιλκίς, Φλώρινας, Καστοριάς, Γρεβενών, Αρτας, Θεσπρωτίας, Πρέβεζας, Κέρκυρας, Λευκάδας, Κεφαλονιάς, Ζακύνθου, Ευρυτανίας, Φωκίδας, Αργολίδας, Αρκαδίας, Λακωνίας, Λέσβου, Χίου, Σάμου, Κυκλάδων, Ρεθύμνου και Λασιθίου.

Μέχρι δύο σταυρούς βάζουμε στις περιφέρειες όπου εκλέγονται από τέσσερις έως επτά βουλευτές. Δηλαδή, μέχρι δύο σταυρούς βάζουμε στις εξής εκλογικές περιφέρειες: Εβρου, Καβάλας, Β΄ Θεσσαλονίκης, Σερρών, Πέλλας, Ημαθίας, Πιερίας, Κοζάνης, Ιωαννίνων, Μαγνησίας, Τρικάλων, Καρδίτσας, Ηλείας, Φθιώτιδας, Βοιωτίας, Εύβοιας, Α΄ Πειραιά, Κορινθίας, Μεσσηνίας, Δωδεκανήσου και Χανίων.

Μέχρι τρεις σταυρούς βάζουμε στις περιφέρειες όπου εκλέγονται από οχτώ έως και δώδεκα βουλευτές. Δηλαδή, στις εξής εκλογικές περιφέρειες: Λάρισας, Αιτωλοακαρνανίας, Αχαΐας, Β΄ Πειραιά, Αττικής και Ηρακλείου.

Τέλος, στις εκλογικές περιφέρειες όπου εκλέγονται περισσότεροι από 13 βουλευτές βάζουμε μέχρι τέσσερις σταυρούς. Οι περιφέρειες αυτές είναι: Α΄ Θεσσαλονίκης, Α΄ Αθηνών και Β΄ Αθηνών.

Οσοι έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί σε κυβέρνηση που έτυχε ψήφου εμπιστοσύνης της Βουλής και έχουν εκλεγεί βουλευτές, καθώς και ο αρχηγός ή ο πρόεδρος αυτοτελούς κόμματος ή ο αρχηγός συνασπισμού κομμάτων δε σταυροδοτούνται. Θεωρούνται ως σταυροί προτίμησης το σύνολο των έγκυρων ψηφοδελτίων του συνδυασμού στο ψηφοδέλτιο του οποίου περιλαμβάνονται. Ψηφοδέλτιο με περισσότερους σταυρούς προτίμησης, από όσους επιτρέπεται, θεωρείται έγκυρο χωρίς να λαμβάνεται υπόψη κανένας σταυρός προτίμησης. Αν, όμως, περιέχει τέσσερις σταυρούς, από τους οποίους ο ένας έχει τεθεί δίπλα σε όνομα υποψηφίου που δε σταυροδοτείται (αρχηγό κόμματος, κλπ.), λαμβάνονται υπόψη οι υπόλοιποι τρεις σταυροί.

Μαζί μ' όλες τις άλλες ΕΑΜικές αντιστασιακές οργανώσεις, που ίδρυσαν, στη συνέχεια, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Αντιστασιακών Οργανώσεων (ΠΟΑΟ), με πρωτοστάτη και πρώτο πρόεδρό της τον επίσης αείμνηστο Νίκο Τερζόγλου, δίνουν όλα αυτά τα χρόνια το δύσκολο αλλά ωραίο αγώνα τους, για την υπεράσπιση των ιδανικών της Εθνικής Αντίστασης, αλλά και την ηθική και υλική αποκατάσταση των αγωνιστών, με συμπαραστάτη πάντα και καθοδηγητή το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Τη λύση των προβλημάτων αυτών, οι κυβερνώντες, συνειδητά και εσκεμμένα, την έχουν αναθέσει στον πανδαμάτορα χρόνο, αφού οι πιο πολλοί αγωνιστές και αγωνίστριες έχουν ήδη φύγει από τη ζωή πικραμένοι και αδικαίωτοι. Κάποιοι πρώην συναγωνιστές μας, συμπολεμιστές μας, μάλιστα, στον ΕΛΑΣ αλλά και στο ΔΣΕ, βολεμένοι τώρα στη «στοργική αγκαλιά» του κατεστημένου, μας κατηγορούν ότι «χρωματίζουμε» κόκκινη την Εθνική Αντίσταση, ενώ αυτοί τη θέλουν «αχρωμάτιστη». Παραπονούνται γιατί δεν πάμε μαζί τους, να γιορτάζoυμε «ενωτικά» τις μεγάλες επετείους της Εθνικής Αντίστασης (Γοργοπόταμο, Κορυσχάδες).

Γι' αυτό, και στη μάχη των εκλογών της 16ης Σεπτέμβρη 2007 που δίνει το ΚΚΕ αυτές τις μέρες απέναντι στις δύο «δυνάμεις του κακού», τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τις εφεδρείες και τα αναχώματα της άρχουσας τάξης, ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ., οι αντιστασιακοί της ΠΕΑΕΑ και γενικότερα της Ομοσπονδίας των Αντιστασιακών Οργανώσεων, είναι ολόψυχα στο πλευρό του. Αψηφώντας αρρώστιες και γεράματα, οι αγωνιστές θα δώσουν όλες τους τις δυνάμεις, σωματικές και πνευματικές, για να πείσουν όλους τους διστακτικούς και απληροφόρητους Ελληνες ψηφοφόρους ότι δικό τους κόμμα δεν είναι αυτό των Λάτσηδων και των Βαρδινογιάννηδων, των μεγαλοκαρχαριών του βιομηχανικού, εφοπλιστικού, τραπεζικού κλπ. κεφαλαίου, αλλά το ΚΚΕ. Το κόμμα της φτωχολογιάς, του εργάτη, του μικρομεσαίου αγρότη, του μικροεπαγγελματία, του άνεργου, του μικροσυνταξιούχου, της νεολαίας της πατρίδας μας.

Ας μη χαθεί άλλη μια ευκαιρία να τιμωρήσει ο ελληνικός λαός «τους κλέφτες και τους αγύρτες» της εξουσίας, και να ανοίξει το δικό του δρόμο, για μια πραγματική δημοκρατία, για τη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό.