Γρηγοριάδης Κώστας

Αναγκαίος όρος όμως είναι και η ουσιαστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Του μοναδικού κόμματος που δεν παζαρεύει πίσω από τις πλάτες των εργαζομένων και έχει ξεκάθαρο το μέτωπο απέναντι στο δικομματισμό. Το ΚΚΕ, με δοκιμασμένη αξιοπιστία, μπορεί να εγγυηθεί στο λαό ότι κάθε ψήφος του θα αξιοποιηθεί για το αντιπάλεμα της πολιτικής που ξηλώνει δικαιώματα και κατακτήσεις και δε θα δοθεί μετεκλογικά σαν «προίκα» στον έναν ή στον άλλο εταίρο του δικομματισμού, για να εξωραΐσει τις ευθύνες τους και να υποβοηθήσει τη συνέχιση της βάρβαρης πολιτικής τους.

Είναι φανερό ότι το κύριο μέτωπο μπροστά στις εκλογές είναι η αντιπαράθεση με την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με την εναλλαγή των δυο στην κυβέρνηση, που δοκιμασμένα πλέον, μόνο δεινά έχει να προσφέρει στους εργαζόμενους και το λαό. Από τη στάση τους όμως απέναντι σε αυτό το καθοριστικό ζήτημα κρίνονται και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Και η στάση τους αυτή πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφο για τους εργαζόμενους. Να κριθεί κάθε κόμμα από την αξιοπιστία, τη φερεγγυότητα, τη σταθερότητα με την οποία διακηρύττει ότι αντιπαλεύει την πολιτική του δικομματισμού.

Και, βέβαια, ένα τέτοιο κριτήριο δεν μπορεί διαμορφώνεται από τις εξαγγελίες και τις μεγαλοστομίες κάθε κόμματος μια ώρα πριν την κάλπη. Η δράση σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο όλο το προηγούμενο διάστημα, η πείρα που αποκόμισαν τα λαϊκά στρώματα κύρια την τελευταία 15ετία από τη δικομματική εναλλαγή και τη στάση των άλλων κομμάτων, είναι αυτή που μπορεί να δώσει ουσιαστικά συμπεράσματα για το ποιος και με ποιους όρους αντιπαλεύει με συνέπεια το δικομματισμό και την πολιτική του.

Με δεδομένο ότι οι αντιδικομματικές κορόνες του ΛΑΟΣ μόνο σαν δημαγωγία για την υφαρπαγή ψήφων μπορούν να ακούγονται στα αυτιά των εργαζομένων (ο πρόεδρός του άλλωστε έχει αφήσει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα μετεκλογικής συνεργασίας είτε με τη ΝΔ, είτε με το ΠΑΣΟΚ), εκείνο που πρέπει να σταθμίσουν οι εργαζόμενοι και στο δρόμο προς την κάλπη, είναι η αφερεγγυότητα του ΣΥΝ απέναντί τους, την ώρα που διατείνεται ότι στόχος του είναι η αποδυνάμωση του δικομματισμού. Γιατί μπορεί ο ΣΥΝ να λέει την αλήθεια ως προς το σκέλος που αφορά τη ΝΔ, δε συμβαίνει όμως το ίδιο και για το ΠΑΣΟΚ, με το οποίο διατηρεί ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας και συνεργασίας, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε συνδικαλιστικό επίπεδο.

Η στάση του ΣΥΝ απέναντι στο ΠΑΣΟΚ (και το αντίστροφο βέβαια) συντελεί στην αθώωση της βαθιά αντιδραστικής πολιτικής του ως κυβέρνησης όλα τα προηγούμενα χρόνια, που είχε ως συνέπεια τη χειροτέρευση της ζωής των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Η συνεργασία μαζί του στο συνδικαλιστικό κίνημα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί χαρακτηριστικότατο παράδειγμα για το πώς ο ΣΥΝ παίζει το ρόλο κολυμβήθρας του Σιλωάμ για τα αντιλαϊκά ανομήματα του ΠΑΣΟΚ, συμβάλλοντας στον αποπροσανατολισμό και τη δημιουργία αυταπατών στους εργαζόμενους.

Επί της ουσίας, αποδεικνύεται ότι ο ΣΥΝ, ως η κύρια πολιτική έκφραση του οπορτουνισμού στην Ελλάδα, είναι αποδεδειγμένα αφερέγγυος όταν ισχυρίζεται ότι αντιμάχεται το δικομματισμό. Κόπτεται υποκριτικά για την «ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς», την ώρα που μεγάλο τμήμα των στελεχών του συγκαταλέγει σ' αυτές και το ΠΑΣΟΚ. Ενώ ιδιαίτερα στο συνδικαλιστικό κίνημα η «ενότητα» αυτή έχει το χαρακτήρα στρατηγικής επιλογής από την πλευρά και των δύο, σε βάρος των πραγματικών συμφερόντων της εργατικής τάξης.

Οι συνεργασίες των δυνάμεων του ΣΥΝ με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ σε συνδικαλιστικό επίπεδο είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα, χωρίς βέβαια να είναι το μοναδικό. Η συνεργασία βέβαια δεν περιορίζεται στα κοινά ψηφοδέλτια, αλλά σ' αυτά αντανακλάται και επισφραγίζεται κατά κύριο λόγο η στρατηγική σύπλευση των δυο σε ό,τι αφορά στο εργατικό κίνημα. Μάλιστα, όταν διακυβεύεται το χτύπημα των ταξικών δυνάμεων και η διάσωση του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού, οι «κολεγιές» χωρούν και τις δυνάμεις της ΝΔ. Οριμένα παραδείγματα από το πρόσφατο μόνο παρελθόν:

• Το Γενάρη του 2006, στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και η παράταξη του ΣΥΝ συγκρότησαν κοινό ψηφοδέλτιο, σε μια προσπάθεια να γατζωθούν στις καρέκλες του εργατοπατερισμού και να αποτρέψουν την ενίσχυση του ΠΑΜΕ.
• Τον Φλεβάρη του 2001, στο 36ο συνέδριο της Ομοσπονδίας Επισιτισμού Τουρισμού, ΠΑΣΚΕ και ΑΠ συγκρότησαν κοινό ψηφοδέλτιο, επισφραγίζοντας τις νόθες διαδικασίες στη νομιμοποίηση νόθων αντιπροσώπων.
• Το Μάρτη του 2007 ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και ΑΠ κατεβαίνουν για πολλοστή φορά σε κοινό αντι-ΠΑΜΕ ψηφοδέλτιο στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Κέρκυρας. Το ίδιο είχε γίνει και το Μάρτη του 2004, αλλά και στο αμέσως προηγούμενο συνέδριο. Μάλιστα, στο τελευταίο συνέδριο, η παράταξη του ΣΥΝ συμμετείχε στο κοινό ψηφοδέλτιο με στέλεχός της, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής στο νησί.
• Τον Φλεβάρη του 2007, στο συνέδριο της Ομοσποδνδίας Φαρμάκου οι τρεις παρατάξεις κατεβάζουν επίσης κοινό ψηφοδέλτιο, με αποκλειστικό (και ανομολόγητο) στόχο να πάρουν την πλειοψηφία από τις ταξικές δυνάμεις και να βάλουν την Ομοσπονδία στη ρότα των αξιώσεων των φαρμακοβιομηχάνων. Το ίδιο είχαν επιχειρήσει με κοινό πάλι ψηφοδέλτιο και το Μάρτη του 2004 οι ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΠ.
• Τον Νοέμβρη του 2005, στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού και Δέρματος (ΟΕΚΙΔΕ) ΠΑΣΚΕ και ΑΠ κατέβηκαν από κοινού στις εκλογές για το νέο ΔΣ, ενώ την κολεγιά ολοκλήρωσε η ΔΑΚΕ στις εκλογές για αντιπροσώπους στη ΓΣΕΕ. Στόχος και εδώ η ταξική διοίκηση της Ομοσπονδίας.
• Το Δεκέμβρη του 2003 ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και ΑΠ συγκρότησαν κοινό ψηφοδέλτιο στο συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος, θέλοντας και εδώ να χτυπήσουν τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ που είχαν (και διατηρούν) την πλειοψηφία.
• Τον Μάρτη του 2003 ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και ΣΥΝ επικύρωσαν ένα ακόμα όργιο παρατυπιών με στόχο τη φίμωση των ταξικών δυνάμεων και την αλλοίωση των συσχετισμών με τη συγκρότηση κοινού ψηφοδελτίου για τις εκλογές στον Ενωτικό Σύλλογο της Τράπεζας Πειραιώς. Εκλογές χωρίς παραβάν, εκβιασμοί, ακόμα και επιστολικές ψήφοι επιστρατεύτηκαν για να αλλοιωθεί η βούληση των εργαζομένων από τους εκπροσώπους του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού.
• Τον Γενάρη του 2002, στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Λέσβου, η παράταξη του ΣΥΝ επέλεξε αυτή τη φορά για συνέταιρο στο ψηφοδέλτιο τη ΔΑΚΕ, χωρίς όμως και εδώ να τελεσφορήσει το αντι-ΠΑΜΕ σχέδιό τους.
• Το Μάρτη του 2007 και ενώ η κατάσταση για τους εργαζόμενους στον «ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟ» ήταν ιδιαίτερα κρίσιμη, το σωματείο με πραξικοπηματικό τρόπο οδηγήθηκε εσπευσμένα σε επανάληψη των εκλογών, προκειμένου να προκύψουν συσχετισμοί πιο βολικοί για την εργοδοσία. Γι' αυτό φρόντισαν η ΠΑΣΚΕ και η ΑΠ, που κατέβηκαν σε κοινό ψηφοδέλτιο, μαζί με ένα κομμάτι της ΔΑΚΕ.
• Το Μάη του 2005 (όπως και το Μάη του 2002) στο συνέδριο της Ομοσπονδίας Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ), ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΠ κατέβηκαν στις εκλογές σαν «Ενωτική Κίνηση Υγειονομικών», σε κοινό δηλαδή ψηφοδέλτιο. Αλλη μια (αποτυχημένη) προσπάθεια του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού να χτυπήσει μια ταξική Ομοσπονδία.

Ενα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα: Το Νοέμβρη του 2006, στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Βόλου, στο πλαίσιο της φαιδρής συμμαχίας των δυνάμεων του συμβιβασμού, η ΑΤΕ (ΣΥΝ) απέσυρε το ψηφοδέλτιό της για την ανάδειξη των αντιπροσώπων στη ΓΣΕΕ, ώστε να ενισχυθούν οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, η οποία με τη σειρά της ενίσχυσε την παράταξη του ΣΥΝ, για να καταφέρει να εκλέξει και δεύτερο μέλος στο ΔΣ του ΕΚΒ. Πάμπολλα είναι τα παραδείγματα ανάλογων περιπτώσεων, με πρωταγωνιστές τις παρατάξεις της συναίνεσης...