ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα ψέματα

Γρηγοριάδης Κώστας

Θυμόσαστε την κα Λιντς; Εκείνη την 19χρονη στρατιωτίνα των ΗΠΑ που τα αμερικάνικα ΜΜΕ είχαν μετατρέψει ούτε λίγο ούτε πολύ κάτι σαν Ζαν Ντ'Αρκ του πολέμου στο Ιράκ; Τότε, σύμφωνα με την εκδοχή του Πενταγώνου, τις πρώτες μέρες της επέμβασης τραυματίστηκε σοβαρά, αιχμαλωτίστηκε από Ιρακινούς στρατιώτες, αλλά κατόρθωσε να δραπετεύσει μετά από ηρωική μάχη. Η αλήθεια είναι πως τραυματίστηκε όντως μέσα σε φορτηγό που τη μετέφερε, δεν έριξε ποτέ ούτε μία σφαίρα και οι «εχθροί» Ιρακινοί γιατροί την περιέθαλψαν και φρόντισαν να τη στείλουν πίσω με ασφάλεια στις αμερικανικές γραμμές.

Αυτά καταγγέλλει η ίδια σε ειδική επιτροπή του Κογκρέσου προσθέτοντας: «Ακόμη και σήμερα δεν ξέρω γιατί διάλεξαν να πουν τόσα ψέματα και να με κάνουν θρύλο...».

Επίσης στην ίδια Επιτροπή καταγγέλθηκε πως ο ποδοσφαιριστής -δεκανέας Πατ Τίλμαν, που είχε και αυτός αναδειχτεί σε «θρύλο», γιατί τάχα έπεσε ηρωικά το 2004 στο Αφγανιστάν στην προσπάθειά του να διασώσει συναδέλφους του, τελικά όπως κατάγγειλε ο αδερφός του σκοτώθηκε από φίλια πυρά. Δεν είναι καινούριο πως το σάπιο σύστημα χρειάζεται ψέματα για να καλύπτει τα εγκλήματά του. Δεν είναι επίσης καινούριο πως έχει τα μέσα και τις δυνατότητες να επιβάλει το ψέμα ακόμα και όταν αντιδρούν οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι. Τίποτα νεότερο επίσης στο γεγονός πως μετά από λίγο καιρό, κατόπιν εορτής, σε κάποια «επιτροπή» το ψέμα ομολογείται, αποενοχοποιείται και ταυτόχρονα εθίζει τους λαούς στο ότι είναι δυνατόν να διαπράττεται στο όνομα του καθαγιασμού του ιμπεριαλιστικού πολέμου, να ομολογείται και να αποενοχοποιείται. Καιρός να απαλλαγούμε από το εγκληματικό σύστημα και τα ψέματα που το διαιωνίζουν...

Κι άλλη περικοπή επιδοτήσεων;

Μπροστά στον κίνδυνο και επιπλέον περικοπής των κοινοτικών επιδοτήσεων που εισπράττουν, βρίσκονται οι Ελληνες αγροτοκτηνοτρόφοι, αυτή τη φορά εξαιτίας της «κακοδιαχείρισης και των παρατυπιών» που διαπιστώνονται σε έκθεση της Επιτροπής στην κατανομή των κοινοτικών πόρων για το έτος 2005. Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, που υιοθετήθηκε και από το Ευρωκοινοβούλιο, στη χώρα μας δεν εφαρμόζεται ορθά το κοινοτικό ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης και ελέγχου των πληρωμών - το γνωστό ΟΣΔΕ - και απευθύνουν άμεση απειλή για αναστολή - άλλο που δε θέλανε - των πληρωμών στον τομέα της γεωργίας, εάν δε διορθωθούν άμεσα τα υφιστάμενα διαχειριστικά προβλήματα. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι για την εφαρμογή του ΟΣΔΕ στη χώρα μας οι Ελληνες αγροτοκτηνοτρόφοι έχουν πληρώσει «χοντρά» - μόνο για το 2006 το συνολικό ποσό που πλήρωσαν ξεπέρασε τα 70 εκατομμύρια ευρώ, όπως εκτιμάται - και, φυσικά, είναι οι μόνοι που δε φταίνε, για το αν τα κοινοτικά κονδύλια για αλλού ξεκινάνε και ...αλλού καταλήγουν. Δεν ξέρουμε, αν στο τέλος η Επιτροπή θα κάνει πράξη τις απειλές της, ωστόσο το πρόβλημα παραμένει: Χρήματα από τις αγροτικές ενισχύσεις «πήγαιναν» κάπου, που δε θα έπρεπε να «πηγαίνουν» - ή, τουλάχιστον, με τρόπο που δε θα έπρεπε να πηγαίνουν - με άμεση και ακέραιη ευθύνη των εκάστοτε κυβερνώντων, που, για τη συγκεκριμένη περίοδο που αναφέρεται η Επιτροπή, ήταν η κυβέρνηση της ΝΔ.

«Τσεκούρωμα» και στ' αμπέλια

Διαστάσεις χιονοστιβάδας έχουν λάβει πλέον οι αντιαγροτικοί κανονισμοί που ψηφίζονται αλλεπάλληλα για κάθε αγροτικό προϊόν, μετά την εφαρμογή της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Εκτός από τον κανονισμό για τα οπωροκηπευτικά, το αμέσως επόμενο διάστημα και συγκεκριμένα στις 4 Ιούλη, η Επιτροπή θα παρουσιάσει τις τελικές προτάσεις της για την αναθεώρηση της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς των αμπελοοινοικών προϊόντων. Η Επιτροπή θα προτείνει ανάμεσα σε άλλα και την κατάργηση της «απόσταξης κρίσης» αλλά και την άρση της απαγόρευσης φύτευσης νέων αμπελώνων - μόνο για τους... επιτυχημένους αμπελοκαλλιεργητές - καθώς και την ενίσχυση εγκατάλειψης των καλλιεργειών. Να εξηγήσουμε, ότι «απόσταξη κρίσης» αφορά τη μετατροπή των πλεονασμάτων κρασιού σε οινόπνευμα με την καταβολή ενός μικρού ποσού στους παραγωγούς, ως ένα μίνιμουμ μέτρο ενίσχυσής τους, που ωστόσο δεν εξαλείφει την οικονομική ζημιά που προκαλούν οι αθρόες εισαγωγές φτηνών κρασιών από Τρίτες Χώρες. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι τα παραπάνω μέτρα - κατά τις επιταγές της νέας ΚΑΠ και του ΠΟΕ - έρχονται για να συρρικνώσουν, αφ' ενός, την αμπελοκαλλιέργεια αλλά και να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο την τάση συγκέντρωσης της γης σε λίγα χέρια, αυτών που η Επιτροπή αποκαλεί «πετυχημένους αμπελοκαλλιεργητές» και που στην πραγματικότητα πρόκειται για τους μεγαλοεπιχειρηματίες - οινοβιομηχάνους.

Χτύπημα στη ρίζα του προβλήματος

Το σκάνδαλο, με τη χασούρα εκατομμυρίων ευρώ που υπέστησαν αρκετά ασφαλιστικά ταμεία μέσω των ομολόγων, ξαναέφερε στην επιφάνεια τη γενική, σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, κατάσταση που επικρατεί σε ολόκληρο το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, η οποία συντίθεται από πολλά, μικρότερα και μεγαλύτερα σκάνδαλα, που επωάζονται κατά καιρούς στο θερμοκήπιο της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων της πλουτοκρατίας. Αναδεικνύει την ανάγκη, ο αγώνας της εργατικής τάξης και του κινήματός της να είναι ενιαίος, να στοχεύσει με «σταθερό χέρι» την αιτία του προβλήματος, για να μην είναι λειψός και αναποτελεσματικός. Να βλέπει το «δάσος» και να μην εστιάζει αποκλειστικά στο «δέντρο».

Να διατυπώσει το πολιτικό αίτημα και να το διεκδικήσει με αποφασιστικότητα για επιστροφή όλων των κλεμμένων από τα ασφαλιστικά ταμεία, από τη δεκαετία του '50 έως σήμερα. Υπενθυμίζουμε ότι από το 1950 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1970 τα αποθεματικά των Ταμείων, χρήματα των εργαζομένων, με υποχρεωτικούς νόμους, τα εκμεταλλευόταν η Τράπεζα της Ελλάδας με 0% επιτόκιο (τα επιτόκια καταθέσεων τότε ήταν πάνω από 10% - 15%) και τα παραχωρούσε ως κίνητρα στους βιομηχάνους για να μεγαλώνει το κεφάλαιό τους. Και φυσικά να διεκδικηθεί η αποκατάσταση της ζημιάς που προκλήθηκε από το ρίξιμο των αποθεματικών στον τζόγο, όχι μόνο της τελευταίας τριετίας, όπως λέει το ΠΑΣΟΚ και η ΓΣΕΕ, αλλά όλης της ζημιάς που προκλήθηκε από τότε που το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση άνοιξε το δρόμο στο τζογάρισμα. Οπως επίσης και ο τερματισμός κάθε μορφής τζογαρίσματος.

Ενας τέτοιος αγώνας θα αναδείξει κι άλλες πλευρές - πληγές του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος. Την εισφοροκλοπή και εισφοροδιαφυγή είτε με τη μη απόδοση παρακρατημένων εισφορών είτε με την ανασφάλιστη εργασία κ.λπ. Τις πολιτικές ευθύνες των δυνάμεων του δικομματισμού που νομιμοποίησαν αυτήν την κατάσταση με μπαράζ χαριστικών ρυθμίσεων προς τη μεγαλοεργοδοσία. Τις ευθύνες συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, που, ενώ έκαναν τα στραβά μάτια σ' αυτήν την πραγματικότητα, αργότερα την επικαλούνταν για να δικαιολογήσουν σαν αναγκαία τα αντιασφαλιστικά μέτρα.

Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι ότι ένα τέτοιο επιθετικό ως προς τις διεκδικήσεις του, εξοπλισμένο με τα πολιτικά συμπεράσματα που προκύπτουν από την υπόθεση αυτή, κίνημα, μπορεί να λειτουργήσει ως ασπίδα για την υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης από νέες επιθέσεις. Στο όνομα των ελλειμμάτων, αυτοί οι ίδιοι που ευθύνονται για την πρόκλησή τους, θα σερβίρουν νέα αντιασφαλιστικά μέτρα που «μαγειρεύονται» καιρό τώρα. Τέτοια είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η μείωση των συντάξεων, η υποβάθμιση των παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών κ.ά.

Αλλαγές, οι οποίες εντάσσονται στις γενικότερες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, στην προσπάθεια του μεγάλου κεφαλαίου να διαμορφώσει ευνοϊκότερους όρους για την αναπαραγωγή του και που θα επιχειρούνταν ούτως ή άλλως από τους πολιτικούς του εκφραστές, ανεξάρτητα από το σκάνδαλο με τα ομόλογα, τα ελλείμματα κ.λπ. Απλά, η συγκυρία τούς δίνει «πάτημα» να προχωρήσουν ταχύτερα σε μια τέτοια κατεύθυνση. Η εργατική τάξη να είναι σε επαγρύπνηση και αγωνιστική εγρήγορση. Με τη συσπείρωση και την πάλη της μπορεί να ανακτήσει χαμένο έδαφος και να κερδίσει και νέο. Με την όξυνση της ταξικής κοινωνικοπολιτικής της πάλης μπορεί να ωθήσει τις εξελίξεις σε ευνοϊκή για την ίδια και τα συμφέροντά της κατεύθυνση.