Την πορεία σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, συζήτησε και επεξεργάστηκε η Συνδιάσκεψη της ΚΟ Θεσσαλίας του ΚΚΕ που συνήλθε την περασμένη Κυριακή στη Λάρισα. Βασικός στόχος και φιλοδοξία είναι να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μιας ορμητικής ανάπτυξης του Κόμματος και της ΚΝΕ, με αντίστοιχη επίδραση στο εργατικό, αγροτικό, το νεολαιίστικο κίνημα, γενικότερα στο λαϊκό κίνημα, στους συσχετισμούς δύναμης σε πολιτικό και μαζικό επίπεδο, όπως σημειώνεται στην Εισήγηση.
Ειδικότερα εξετάζοντας τη δουλιά της Οργάνωσης, η Συνδιάσκεψη αναφέρθηκε στις αρνητικές εξελίξεις που έχουμε στον τομέα της αγροτικής παραγωγής, με τη νέα ΚΑΠ, στην περιοχή της Θεσσαλίας, με ολοένα πιο έντονη την ταξική διαφοροποίηση. Εξελίξεις που ασκούν σοβαρή επίδραση όχι μόνον στην ύπαιθρο αλλά και στα αστικά κέντρα, σε όλη την περιοχή της Θεσσαλίας.
Ωστόσο, επισημάνθηκε, ενώ το κόμμα δικαιώνεται ως προς τις προβλέψεις του - κι αυτό είναι ένα ισχυρό όπλο μας - δεν έγινε δυνατόν όλες αυτές οι εξελίξεις και διεργασίες να είναι στο κέντρο της συζήτησης και της δράσης των ΚΟ. Σχετικά, τονίστηκε, πως η προώθηση της στρατηγικής του Κόμματος, εδραιωμένης πάνω στις θέσεις μας στα βασικά μέτωπα, προϋποθέτει να δουλεύουμε καλύτερα τις θέσεις μας για τα προβλήματα, τους στόχους και τα καθήκοντα σε κάθε μέτωπο, τομέα και χώρο που παρεμβαίνουμε. Κι αυτά πρέπει να συζητιούνται ολοκληρωμένα στα όργανα και τις ΚΟΒ ώστε να εξοπλίζονται οι δυνάμεις μας, δημιουργώντας αγωνιστικό - μαχητικό κλίμα στις οργανώσεις.
Θετική, από την άποψη αυτή, αξιολογήθηκε η πείρα από τις πρόσφατες αγροτικές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλία. Η οργάνωση ξεκίνησε έγκαιρα με μια οργανωμένη προσπάθεια, τόσο εξοπλισμού των κομματικών δυνάμεων όσο και πλατιάς διαφώτισης. Είχε σταθερή παρέμβαση και μέτωπο ενάντια στην πολιτική της ΝΔ και της ΕΕ, όπως και στο ΠΑΣΟΚ. Με την έντονη διαπάλη για το περιεχόμενο των διεκδικήσεων στο πλαίσιο των αιτημάτων της ΠΑΣΥ, αποκαλυπτόταν ο ρόλος τους ως υποστηρικτών της ΚΑΠ και των μεγαλοαγροτών, ενώ έσπαζε η μοιρολατρία και δυνάμωνε η αγωνιστική διάθεση στους αγρότες.
Ομως, τονίστηκε, το ζήτημα είναι πώς με τη δράση μας βοηθάμε να βγουν και πολιτικά συμπεράσματα από τους αγρότες, ώστε να αλλάζουν πολιτική στάση και να έχουμε μετατοπίσεις προς την κατεύθυνση της πολιτικής μας. Γιατί βασική επιδίωξη μέσα από κάθε αγώνα, άσχετα από τη μορφή και την ένταση, είναι να κατασταλάζει πολιτική πείρα, να μετατοπίζονται συνειδήσεις στην κατεύθυνση της διεξόδου που χαράζει το Κόμμα μας.
Εξετάζοντας τη δουλιά στο εργατικό κίνημα, η συνδιάσκεψη εκτίμησε πως χρειάζονται να αξιοποιούνται επαρκώς μορφές οργάνωσης και καθοδήγησης της δουλιάς, όπως συσκέψεις, επισκέψεις σε σπίτια με το «Ρ» κλπ., για να αντιμετωπίζεται το κλίμα τρομοκρατίας που κυριαρχεί σε συγκεκριμένους χώρους. Αλλά και να στερεώνονται δεσμοί με νέες δυνάμεις, να συνειδητοποιούνται οι βαθύτερες αιτίες ώστε να βγάζουν πολιτικά συμπεράσματα οι εργαζόμενοι και να δίνεται η προοπτική. Σχετικά με την παρέμβαση του Κόμματος, υπογραμμίστηκε η ανάγκη αποφασιστικής βελτίωσης της καθοδηγητικής δουλιάς ώστε αυτό να έχει άμεση επίδραση και αντανάκλαση στη δουλιά των ΚΟ, στην παρέμβαση στις μαζικές οργανώσεις.
Συνυπολογίζοντας τις αρνητικές εξελίξεις και την ένταση της επίθεσης του μεγάλου κεφαλαίου κατά των λαϊκών συμφερόντων σε συνδυασμό με το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, η συνδιάσκεψη συζήτησε μέτρα ώστε, άμεσα, να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις αντιμετώπισης των όποιων κενών και αδυναμιών για να υπάρξει ορμητική ανάπτυξη της δράσης του Κόμματος στην πορεία. Η προσπάθεια πρέπει να εκφραστεί στο εκλογικό αποτέλεσμα, αντιστρέφοντας την τάση που εκφράστηκε στις πρόσφατες εκλογές. Στη βελτίωση της δουλιάς στις μαζικές οργανώσεις, στο μαζικό κίνημα συνολικά. Στην κομματική οικοδόμηση και ανάπτυξη του Κόμματος και της ΚΝΕ, σε βασικούς εργατικούς κλάδους και χώρους δουλιάς, μέσα στις πόλεις και σε βασικά κεφαλοχώρια.
Τη συνδιάσκεψη, στην οποία Γραμματέας Περιοχής Θεσσαλίας επανεκλέχτηκε ο σ. Γιώργος Χαρίτος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, παρακολούθησε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τη ΓΓ της ΚΕ σ. Αλέκα Παπαρήγα.
Στην παρέμβασή της στη συνδιάσκεψη η Αλ. Παπαρήγα, εκτός των άλλων στάθηκε στα ζητήματα της πείρας από τις κινητοποιήσεις που έγιναν στην περιοχή, ιδιαίτερα στο αγροτικό, και στο θέμα της πολιτικής συνεργασιών του Κόμματος.
Συγκεκριμένα όσον αφορά το πρώτο θέμα τόνισε, ανάμεσα στα άλλα:
«Εχουμε κάνει, αυτό που λέμε, γενίκευση της πείρας απ' το κίνημα; Εδώ π.χ. η οργάνωση έχει σοβαρή και θετική πείρα στα αγροτικά. Εχουμε διαφοροποιήσεις στην τακτική μας στην αγροτιά, στην ανάπτυξη αγώνων. Αυτή η σύγκρουση έγινε, όχι γενικά με τους νεοδημοκράτες και τους πασόκους εδώ, αλλά με όρους ποιος είναι μεγάλος αγρότης και ποιος είναι μικρός. Δεν είναι να συγκρουστείς με πασόκο ή νεοδημοκράτη γενικά, γιατί μπορεί να είναι μικρός αγρότης. Αυτό που έγινε, δηλαδή ο διαχωρισμός στα αιτήματα της αγροτιάς, ξαναλέω δεν ήταν μόνο ότι ήτανε νεοδημοκράτες. Εγώ σας λέω και ΚΚΕ να ψήφιζαν, άμα ήταν μεγαλοαγρότες και βάζαν τέτοια αιτήματα, έπρεπε να συγκρουστούμε. Γιατί είναι το κοινωνικοταξικό μπροστά. Εδώ λοιπόν, είχε συμβολή η οργάνωση σ' αυτή την εμπειρία. Εκανε προχώρημα η οργάνωση στη Θεσσαλία - βεβαίως, με τη βοήθεια και του Αγροτικού Τμήματος, της Καθοδήγησης - σε σχέση με το αγροτικό κίνημα το '99. Δε λέω ότι κάναμε λάθος τότε αλλά ότι παρακολούθησε την αντικειμενική εξέλιξη η οργάνωση. Κι αν θέλετε σ/φοι, αυτή είναι και η γενικότερη γνώμη».
Ενώ όσον αφορά τις συνεργασίες, επισήμανε: «Κάναμε ένα βήμα και στα θέματα της σωστής πολιτικής συνεργασιών στις σημερινές συνθήκες. Το ζήτημα είναι αν η συσπείρωση υπηρετεί τη συγκέντρωση των αντιμονοπωλιακών - αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων και την πάλη κατά της δικομματικής εναλλαγής. Είναι κεντρικό ζήτημα αυτό, να αποδυναμωθεί η εναλλαγή ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ή, στην πορεία, Κεντροδεξιάς - Κεντροαριστεράς, να αποδυναμωθεί αυτή η ευχέρεια εναλλαγής με ψηλά ποσοστά. Εδώ η πολιτική των συμμαχιών πρέπει να υπηρετεί αυτό το στόχο. Πραγματικά δεν έχει σημασία αν ο σύμμαχος συμφωνεί σε όλα μαζί μας. Και δεν μπορεί να συμφωνήσει σε όλα.
Εδώ στη Θεσσαλία υπάρχει μια εμπειρία, αλλά αυτό που μας λείπει είναι ακριβώς η ικανότητα συσπείρωσης. Δηλαδή θέλει να έχεις και διαχωρισμό και συσπείρωση δυνάμεων. Ακριβώς η συσπείρωση δυνάμεων δεν είναι εύκολη υπόθεση γιατί δε δρούμε μόνοι μας, επηρεάζονται οι δυνάμεις μας. Πού είναι η σημασία των συμμαχιών; Οι συμμαχίες είναι και κοινωνικές και πολιτικές. Αλλά δεν έχουμε ακόμα δουλέψει αυτή την προϋπόθεση που θα βοηθήσει και στο πολιτικό επίπεδο. Δηλαδή τις κοινωνικές συμμαχίες κι αυτό που λέμε: τη συσπείρωση δυνάμεων, τη δουλιά για την απόσπαση δυνάμεων απ' τ' άλλα κόμματα, έστω σε επιμέρους μέτωπα πάλης.
Η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος δεν εξαρτάται μόνο από την επιθυμία του. Θα έλεγα εξαρτάται αποκλειστικά μόνο από τη δουλιά του, δεν εξαρτάται αποκλειστικά μόνο από την επιθυμία του. Αν δε δουλέψουμε για τον απεγκλωβισμό μαζών - δε σημαίνει ότι όλοι θά 'ρθουν με το Κόμμα - απεγκλωβισμό σε συσπειρώσεις, σε μέτωπα πάλης, σε σχήματα. Οσο ο δικομματισμός είναι ψηλά, η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος δεν είναι εύκολη υπόθεση...
Και, το κυριότερο: η ισχυροποίηση του Κόμματος είναι που θα φέρει συμμαχίες. Οι συμμαχίες θα έχουν να κάνουν με την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, με τις μετατοπίσεις μαζών, όχι, λέω, κατ' ανάγκην νά 'ρθουν όλοι με μας για το σοσιαλισμό. Αλλά αν δεν έχεις τέτοια μέτωπα πάλης, μαζικό κίνημα, συσπειρώσεις, και οι συνεργασίες θα είναι υπόθεση δύσκολη».
Και η Αλέκα Παπαρήγα κατέληξε: «Είναι ανάγκη να δουλέψουμε περισσότερο στο πνεύμα των αποφάσεων του 17ου Συνεδρίου. Και βεβαίως να γενικεύουμε και να μελετούμε την πείρα κριτικά. Ούτε να τα ρίχνουμε όλα στις αντικειμενικές δυσκολίες, τα αντικειμενικά εμπόδια. Εδώ θέλει ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια. Και τα προβλήματα καθοδήγησης σ/φοι είναι και περιεχομένου δεν είναι μόνο οργανωτικού τύπου. Θέλει δηλαδή περισσότερο ν' ανέβει η συμμετοχή των μελών και των στελεχών στην επεξεργασία των αποφάσεων».