Τις βασικές αρχές του νέου προγράμματος του ΠΑΣΟΚ με τίτλο «Δίκαιη κοινωνία, δυνατή Ελλάδα» παρουσίασε χτες ο Γ. Παπανδρέου στην κοινή συνεδρίαση του Πολιτικού και του Κοινοβουλευτικού Συμβουλίου καθώς και της Επιτροπής Προγράμματος του ΠΑΣΟΚ. Οι δέκα προτάσεις («δεσμεύσεις») που κατέθεσε ο Γ. Παπανδρέου αλλά και το σύνολο των 94 σελίδων του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ υποτάσσονται στους νόμους της «αγοράς» και της ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας». Στηρίζουν και προτάσσουν ένα «αποκεντρωμένο» και «αυτοδιοικούμενο» μοντέλο ανάπτυξης της χώρας με το κράτος απαλλαγμένο από την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών, η ευθύνη των οποίων θα μεταφερθεί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία θα συμπλέκεται με τους επιχειρηματίες, ενισχύοντας την παραπέρα ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αναγκών.

Στα πλαίσια της «δίκαιης κοινωνίας» που οραματίζεται ο Γ. Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ παραδίδει τους ανέργους, τους εργαζόμενους και τους νέους στις «ορέξεις» του μεγάλου κεφαλαίου, εξασφαλίζοντας φτηνό εργατικό δυναμικό για τους επιχειρηματίες.

«Μπορούμε», ισχυρίστηκε ο Γ. Παπανδρέου, «να εξανθρωπίσουμε την παγκοσμιοποίηση» και «να βάλουμε την αγορά να υπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων». Αλλά την ίδια στιγμή στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ το δικαίωμα στη μόνιμη δουλιά μεταφράζεται σε «ευκαιρίες για όλους», δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην ενίσχυση της «κοινωνικής και εθελοντικής εργασίας». Ακόμα και στην προσπάθειά του να ανασκευάσει την πρόταση του «Λαυρίου» για 4χρονη ανασφάλιστη εργασία για τους νέους, ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να πρότεινε τώρα την απασχόληση με «πλήρη ασφάλιση κλιμακούμενη - που θα ξεκινά με 100% τον πρώτο χρόνο και θα καταλήγει με 25% τον τέταρτο», αλλά την ίδια στιγμή τόνισε ότι το ΠΑΣΟΚ θα «θεσμοθετήσει την κοινωνική εργασία» για απόκτηση εργασιακής εμπειρίας και ...αντιμετώπιση της ανεργίας!

Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να προτείνει «μερική» και «κοινωνική εργασία» για τους ανέργους και τους νέους, αλλά φροντίζει κάθε χρηματική αύξηση και ενίσχυση που θα βγαίνει από τα κρατικά ταμεία να καταλήγει στις τσέπες της ολιγαρχίας, προσφέροντας οικονομικά και φορολογικά κίνητρα για πρόσληψη υπαλλήλων.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υποσχέθηκε, επίσης, «δίκαιη φορολογία» και «αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των αδυνάτων, με αντικειμενική και δίκαιη φορολόγηση του πλούτου και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας», αλλά στο πρόγραμμα που δημοσιοποιήθηκε υπήρξε σαφέστατη δέσμευση ότι τα «αδιανέμητα κέρδη» των επιχειρήσεων θα φορολογούνται με «χαμηλό συντελεστή», στο όνομα των επενδύσεων. Για ποιά δίκαιη φορολογία γίνεται λόγος; Αυτή η λογική ενισχύει το κεφάλαιο και τη διαδικασία συγκεντροποίησης του προκειμένου να δυναμώσει στο όνομα του ανταγωνισμού. Επομένως για ποιά αναδιανομή υπέρ των αδυνάτων μιλάει;

Ξεχωριστή θέση στις «δεσμεύσεις» του Γ. Παπανδρέου αλλά και στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ είχε η Παιδεία. Ο Γ. Παπανδρέου τάχτηκε υπέρ της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης, αλλά και της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας μέσα από ένα μοντέλο «αυτοδιαχείρισης» και «αυτοτέλειας», βάσει του οποίου οι σχολές και τα σχολεία θα πρέπει να αναζητούν πέρα από την κρατική χρηματοδότηση και άλλους πόρους για την ...επιβίωσή τους. Ταυτίστηκε πλήρως με την κυβερνητική θέση για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

«Χρειαζόμαστε ένα εκπαιδευτικό σύστημα απαλλαγμένο από τα δεσμά του κρατισμού», τονίζει στο πρόγραμμά του το ΠΑΣΟΚ. Θέλουμε «αυτοδιοικούμενα ΑΕΙ και ΤΕΙ, με σύνδεση με την επαγγελματική ζωή». Θα ενθαρρύνουμε, αναφέρει το ΠΑΣΟΚ στο πρόγραμμά του, «συμφωνίες των πανεπιστημίων με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους επιχειρηματίες» και θα προωθήσουμε τις «συμπράξεις με ιδιωτικούς φορείς για παροχή φτηνής φοιτητικής στέγης».

Ο Γ. Παπανδρέου επιχειρώντας να φιλοτεχνήσει ένα φιλολαϊκό προφίλ για το ΠΑΣΟΚ, σ' ένα κρεσέντο προεκλογικής «παροχολογίας» ...μοίρασε επιδόματα διαχείρισης της ανέχειας, τα οποία ονόμασε «ελάχιστο αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης». Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποσχέθηκε ότι αν το ΠΑΣΟΚ γίνει κυβέρνηση στη διάρκεια της τετραετίας θα δώσει «βασική σύνταξη για τους ανασφάλιστους στα 950 ευρώ για το ζευγάρι και 550 ευρώ για τον μεμονωμένο ανασφάλιστο». Λές και μπορεί να ζήσει άνθρωπος με 550 ευρώ το μήνα! δηλαδή με συντάξεις πείνας. Επιχείρησε όμως να «χρυσώσει το χάπι» ισχυριζόμενος ότι θα διευρύνει «τα κριτήρια του ΕΚΑΣ ώστε να επωφεληθούν από αυτό άλλες 300.000 συνταξιούχοι». Τις ίδιες ανέξοδες δεσμεύσεις ανέλαβε και απέναντι στους αγρότες συνταξιούχους υποστηρίζοντας ότι θα «εγγυηθεί σύνταξη 950 ευρώ για το ζευγάρι των αγροτών και 550 για το μεμονωμένο αγρότη». Επίσης, έταξε σε κάθε οικογένεια «2.000 ευρώ για κάθε παιδί που γεννιέται», θέτοντας όμως αδιευκρίνιστα «εισοδηματικά κριτήρια» για την καταβολή τους.

Ενώ ο Γ. Παπανδρέου μοίραζε αυξήσεις στους συνταξιούχους και ευρώ, το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ έβαζε στο στόχαστρο το Ασφαλιστικό. Στόχος μας είναι, τονίζεται, «η παράταση του ασφαλιστικού βίου με κίνητρα οικειοθελούς παραμονής στην εργασία», αύξηση δηλαδή των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Αμεση εφαρμογή των αντιασφαλιστικών νόμων Ρέππα, άμεση «προώθηση των διαδικασιών ενοποίησης των Ταμείων Κύριας Ασφάλισης και ενοποίηση των επικουρικών ταμείων», δηλαδή, παραπέρα υποβάθμιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Επίσης, το ΠΑΣΟΚ πρότεινε την «αναμόρφωση του κανονισμού των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων», με στόχο τον επανακαθορισμό τους...

Ο Γ. Παπανδρέου έκανε λόγο για «μείωση των ιδιωτικών δαπανών στην Υγεία» και ισχυρίστηκε ότι ο «κάθε Ελληνας θα έχει πρωτοβάθμια ιατρική φροντίδα 24 ώρες την ημέρα 365 μέρες το χρόνο», αλλά εμπορευματοποιημένη αφού το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ δεσμεύεται απέναντι στους επιχειρηματίες ότι θα ενισχύσει και θα «αξιοποιήσει υποδομές και υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα από την Κοινωνική Ασφάλιση, μέσω διμερών διαπραγματευτικών διαδικασιών»! προσφέροντάς τους έτσι τα λεφτά των ταμείων που είναι λεφτά των εργαζομένων. Επίσης, το ΠΑΣΟΚ τάχτηκε υπέρ της συνέχισης των ιδιωτικοποιήσεων και της ενίσχυσης «των συμπράξεων ιδιωτικού και δημοσίου τομέα σε πλήθος υπηρεσιών και ένα ευρύ φάσμα κατασκευών, με συστηματική παράκαμψη των δημοσιονομικών περιορισμών».

Ο Γ. Παπανδρέου μίλησε επίσης για ένα «νέο μοντέλο διάρθρωσης της χώρας. Επιτελική κυβέρνηση. Μια νέα περιφερειακή διάρθρωση με δύο βαθμούς αυτοδιοίκησης, με ένα νέο "Καποδίστρια" και συνένωση δήμων,με τις βασικές αρμοδιότητες των υπουργείων αποκεντρωμένες στην περιφέρεια». Δηλαδή, το πέρασμα κρατικών αρμοδιοτήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπου η παροχή των υπηρεσιών θα γίνεται με ανταποδοτική λογική.

Πρότεινε συγχρόνως ένα «νέο εκλογικό σύστημα», τη δημιουργία «ξεχωριστού υπουργείου Περιβάλλοντος», καθώς και «διαφάνεια και λογοδοσία στη δημόσια διοίκηση».

Σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρεαν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, το κόστος των υποσχέσεων του Γ. Παπανδρέου «ξεπερνάει τα 8 δισ. ευρώ», ενώ ανάμεσα στις άλλες πηγές «χρηματοδότησης» των προτάσεων το ΠΑΣΟΚ προτάσσει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και τον «εξορθολογισμό» των δημόσιων δαπανών, την παραπέρα δηλαδή περικοπή των κοινωνικών δαπανών. Στόχος των θέσεων του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ είναι η δημιουργία αυταπατών στο λαό ότι μπορεί να συνυπάρξουν τα λαϊκά δικαιώματα με την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα κλίμα «κοινωνικής συναίνεσης» που, όπως είπε και ο Γ. Παπανδρέου, θα δώσει την ευκαιρία να προχωρήσουν οι «μεγάλες ριζοσπαστικές αλλαγές στη χώρα μας».

Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει για το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ:

«Οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ αποτελούν ένα πλήθος από αόριστες, γενικές και επί χρόνια επαναλαμβανόμενες προτάσεις, με σκοπό να κρυφτεί η ουσία του προγράμματός του, που βρίσκεται στην επιδίωξη της ηγεσίας του να πείσει τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες, όλα τα τμήματα του κεφαλαίου, ότι μπορεί να τους εξασφαλίσει, καλύτερα από τη ΝΔ, τη συνέχιση και την άνοδο της κερδοφορίας τους. Οι δήθεν φιλολαϊκές προτάσεις του αποτελούν διαχείριση της φτώχειας. Οι προγραμματικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο απορρίπτουν τα σύγχρονα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας για σταθερή εργασία με ελεύθερο χρόνο για όλους, εισόδημα που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες, δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση, αλλά περιέχουν κήρυξη νέου πολέμου ενάντιά τους, εφόσον τα θεωρεί ως αναχρονισμό, και εμπόδιο στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, της εξωστρέφειας, της ανταγωνιστικότητας.

Η ευαισθησία του και η "δίκαιη κοινωνία", διαπνέονται από την "ευαισθησία" που έχουν οι βιομήχανοι για τους εργάτες, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους νέους. Προνομιακός στόχος τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα της νεολαίας. Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ είναι γεμάτο κίνητρα υπέρ του κεφαλαίου. Κάθε αύξηση που προβλέπει στην Παιδεία, στην ανεργία, στην Υγεία, στην απασχόληση, είτε αλλού, αποσκοπεί να ενισχύσει τη δύναμη του κεφαλαίου, τη συγκέντρωσή του, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις απελευθερώσεις.

Η ουσία των μέτρων που προτείνει σε όλους τους τομείς, κινούνται στην κατεύθυνση υλοποίησης των αναπροσαρμογών που επιβάλλει η στρατηγική της Λισαβόνας, η πολιτική της ΕΕ.

Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, τα λαϊκά στρώματα, πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να αλλάξουν. Ο λαός πρέπει να εγκαταλείψει και τα δύο κόμματα, να παλέψει για τα δικαιώματά του, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής τους».