Τελικά, τα πλέον απίθανα πράγματα μπορούν να συμβούν στο ελληνικό περιβάλλον στο όνομα της ανάπτυξης. Ακόμα και η ασφαλτόστρωση μιας αμμουδιάς μπορεί να αιτιολογηθεί ως πράξη ...αναπτυξιακή, οι αρμόδιες υπηρεσίες να κλείνουν τα μάτια και το ρόλο της σωτηρίας της φύσης να αναλαμβάνουν μια φούχτα πολίτες, κόντρα σε μικρομεσαία και μεγάλα συμφέροντα.

Πριν από οχτώ χρόνια, η Οικολογική Εταιρεία Εβρου (ΟΕΕ) είχε καταγγείλει την αυθαίρετη διάνοιξη δρόμου πάνω στον αιγιαλό στην Αγία Παρασκευή Μάκρης. Ο θόρυβος που προκλήθηκε ήταν μεγάλος, μια και υπήρχε καραμπινάτη παρανομία και οι καθ' ύλην αρμόδιοι υποσχέθηκαν την αποκατάσταση του αιγιαλού από τις παρεμβάσεις που υπήρξαν. Ομως, μετά τους θερινούς μήνες, τα έργα ξεκίνησαν και πάλι και η ΟΕΕ αναγκάστηκε να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, η οποία έκρινε παράνομη την υπό κατασκευή λεωφόρο πάνω στην παραλία. Μάλιστα, ο κοινοτάρχης υποχρεώθηκε να απομακρύνει τα μπάζα και τα χαλίκια. Αλλά μόνο ένα μέρος απομακρύνθηκε. Το μεγαλύτερο αφέθηκε εκεί στην τύχη του... Παράλληλα, διατάχθηκε να ανοιχτεί ένα φυσικό ρέμα που το είχαν μπαζώσει κι αυτό. Ο πρώτος κύκλος της λεωφόρου έκλεισε εκεί. Ομως, το 1994, ο νέος κοινοτάρχης ξαφνικά ασφαλτοστρώνει ένα τμήμα του δρόμου μέχρι τον αιγιαλό, συνεχίζοντας την πολιτική του προκατόχου του. Ενα χρόνο μετά (16/6/1995), η Κτηματική Υπηρεσία Δημοσίου, με έγγραφό της, ζητά να σταματήσουν οι εργασίες για την επικύρωση και ασφαλτόστρωση του αιγιαλού και της παραλίας μεταξύ Κυανής Ακτής και Αγίας Παρασκευής. Μάλιστα, προσδιόριζε επακριβώς τα μέτρα εκείνα, που θα απέτρεπαν τη δίοδο αυτοκινήτων, για να μην υπάρξουν ατυχήματα στους κολυμβητές. Κι ακόμα, καθορίστηκαν τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν τη χειμερινή περίοδο για να αποκατασταθεί η παραλία. Αυτός ήταν ο δεύτερος κύκλος της λεωφόρου.

Την ίδια στιγμή που οι υποψήφιοι στις πρόσφατες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές μιλούσαν για το περιβάλλον και εξέδιδαν πολυτελή φυλλάδια με τα οικολογικά προγράμματά τους, και πάλι η ΟΕΕ (κι όχι κάποια υπηρεσία) διαπιστώνει ότι οι καταστροφικές εργασίες στον αιγιαλό άρχισαν και πάλι. Και, μάλιστα, αυτή τη φορά έχουμε και την κατασκευή οικοδομών πάνω στην άμμο!! Δεν έχει διευκρινιστεί αν υπάρχουν άδειες γι' αυτές τις αθλιότητες και, πολύ περισσότερο, μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Αν δεν υπάρχουν, τότε κάποιος πρέπει να παρέμβει. Και κυρίως η Δικαιοσύνη, που δεν πρέπει να είναι "τυφλή" σ' αυτές τις περιπτώσεις κι αν χρειάζεται να δρα αυτεπάγγελτα έτσι, ώστε να μην υποχρεώνονται να παίζουν τον εισαγγελέα απλοί πολίτες. Αν υπάρχουν, πρέπει να καταλογιστούν ευθύνες σε όλους όσοι ενεπλάκησαν, μια και είναι σαφές ότι κανένα έργο δεν επιτρέπεται πάνω στον αιγιαλό.

Οι κάτοικοι κινδυνεύουν να στερηθούν μια πανέμορφη παραλία, επειδή κάποιοι θέλουν να πηγαίνουν για κολύμπι με τα αυτοκίνητά τους. Αν είναι δυνατό, θα τα έβαζαν για κολύμπι κι αυτά. Παράλληλα, κάποιοι άλλοι βαφτίζουν οχυρωματικά έργα κυλικεία του στρατού πάνω στην άμμο, ενώ κάποιοι ιδιώτες φτιάχνουν εξοχικά κέντρα πάνω στην άμμο, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός. Πολεοδομικές υπηρεσίες, νομαρχία, πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση, περιφέρεια, ΥΠΕΧΩΔΕ, ΤΕΕ σιωπούν. Και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η σιωπή ισοδυναμεί με συνενοχή.

Ας σταματήσουν πια όλοι αυτοί οι μεγαλοσχήμονες γραφειοκράτες να μας βομβαρδίζουν με τα υποκριτικά λογύδριά τους για την αγάπη τους στο περιβάλλον κι ας αποδείξουν έμπρακτα, αν το εννοούν.

Σημ.: Τα στοιχεία και οι φωτογραφίες είναι από το τ. 61 των Εβρο-οικολογικών.

Μια άξια βράβευση

Πριν τρία χρόνια, θεσμοθετήθηκε το βραβείο Ραμσάρ, με στόχο την αναγνώριση της συμβολής ατόμων, ομάδων και κυβερνήσεων από όλο τον κόσμο στην προώθηση της προστασίας και της σωστής διαχείρισης των υγροτόπων. Μια από τις δυο μη - κυβερνητικές οργανώσεις που βραβεύτηκαν ήταν η Εταιρεία Προστασίας Πρεσπών (σ.σ. η άλλη ήταν μια οργάνωση της Κένυας). Η εν λόγω οργάνωση εδώ και χρόνια προσπαθεί να προστατέψει το φυσικό πλούτο της περιοχής και παράλληλα οι όποιες παρεμβάσεις γίνονται να μην έχουν επιπτώσεις αρνητικές στο εισόδημα των κατοίκων. Το αντίθετο, μάλιστα. Η συνεργασία με τους κατοίκους είναι από τις προτεραιότητες της ΕΠΠ και τα θετικά αποτελέσματα είναι ορατά για όσους επισκέπτονται την περιοχή. Από τις κυβερνήσεις βραβεύτηκε ο Καναδάς κι από τους πολίτες ένας Περουβιανός (Victor Pulido) κι ο Ρώσος καθηγητής Vitali Krivenko. Μέσα στο ζοφερό κλίμα των καιρών που ζούμε, ένα χαμόγελο αισιοδοξίας...

ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ

Τζούνιορ συγγραφείς για το περιβάλλον

Ξεπέρασαν τις 5.000 οι συμμετοχές παιδιών ηλικίας δέκα ετών και άνω, που διοργάνωσαν η WWF και οι γνωστές εκδόσεις "Longman" με θέμα το περιβάλλον. Η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη. Να σημειώσουμε ότι τα κείμενα έπρεπε να γραφούν στα Αγγλικά. Επιλέχτηκαν 35 κείμενα, που συγκεντρώθηκαν σε ένα ανθολόγιο μαζί με τα σχόλια των συγγραφέων κριτών.

... ΚΑΙ ΟΙΚΟΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Το πράσινο εργοστάσιο

Η συγγραφέας Σ. Βλαχοπούλου μας ξεναγεί με τους δυο της ήρωες, τον Αλέξανδρο και την Ηλέκτρα, σ' ένα δάσος. Εκεί οι δυο φίλοι ανακαλύπτουν πράγματα και καταστάσεις που δεν μπορούσαν να φανταστούν. Μαζί τους μυούνται, στη μαγεία του δάσους, και οι μικροί αναγνώστες. Αν ο τίτλος του βιβλίου σας φέρνει στο νου κάποιο εργοστάσιο που χρησιμοποιεί φιλική προς το περιβάλλον τεχνολογία, δεν πέσατε και πολύ έξω. Μόνο που το εργοστάσιο αυτό δεν έχει καμινάδες και δεν παράγει καταναλωτικά αγαθά. Τουλάχιστο αυτά που ψωνίζουμε στα σούπερ - μάρκετ. Η ιστορία αναφέρεται στα δέντρα που με "καύσιμα" τον ήλιο, τη βροχή και τον αέρα παράγουν το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου. Το οξυγόνο, χωρίς το οποίο δεν μπορούμε να ζήσουμε. Ομως, οι πληροφορίες που παρέχονται δε σταματούν εκεί. Η τροφική αλυσίδα, η διάκριση των ζώων σε σαρκοφάγα και φυτοφάγα, ο τρόπος πολλαπλασιασμού των φυτών με τη βοήθεια των πουλιών και των εντόμων, η πανίδα του δάσους και, τέλος, η πρώτη προσέγγιση με τη σπουδαιότητα του νερού είναι στοιχεία που μεταδίδονται στα παιδιά. Με τον τρόπο αυτό, το δάσος παύει να είναι στη συνείδησή τους μόνο ένας χώρος πράσινου, κατάλληλος για παιχνίδι και ξεκούραση. Γίνεται σαφής η γενικότερη χρησιμότητά του, όπως και των ειδών που το κατοικούν. Κι αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό. Η συγγραφέας ξεφεύγει από την εύκολη λύση μιας γλυκανάλατης ιστοριούλας μιας "χρήσης". Και κατά τη γνώμη μας αυτό έχει αξία. Θετική είναι η συνεισφορά της εικονογράφου Ν. Ρίτσαρντς, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η εικόνα στο παιδικό βιβλίο αποτελεί καθοριστικό παράγοντα. Το βιβλίο αυτό, όπως και άλλοι πέντε τίτλοι, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ στη σειρά "Παιδί και Περιβάλλον".

Οι συζητήσεις για τη δημιουργία οικισμού παλιννοστούντων στο Νομό Εβρου έχουν ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια, με αφετηρία μια ιδέα που ρίχτηκε από διάφορους πολίτες, οι οποίοι δραστηριοποιούνται κάτω από τη σκέπη διάφορων δικτύων και σωματείων και έχουν ως σημαία των πατριωτισμό (με εισαγωγικά ή χωρίς, ανάλογα με την οπτική που προσεγγίζει κανείς τα θέματα αυτά). Ομως η πρόταση αυτή βρίσκει έδαφος και σε διάφορους κυβερνητικούς παράγοντες, που θέλουν με τον τρόπο αυτό να δώσουν μια ένεση στη δημογραφική κατάρρευση της περιοχής κι όχι με συγκεκριμένα και γενναία μέτρα στα πλαίσια ενός προγράμματος περιφερειακής ανάπτυξης. Λες και το πρόβλημα θα λυθεί με την εγκατάσταση 1.000 - 2.000 - 3.000 ομογενών. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Η τοποθεσία που επέλεξαν, όπως γράφει η εφημερίδα "Εβρο-οικολογικά", βρίσκεται στην επαρχία Αλεξανδρούπολης και καλύπτει μια έκταση 500 στρεμμάτων. Και μέχρι εδώ έχει καλώς. Ομως η έκταση αυτή στην παραθαλάσσια ζώνη Μάκρης - Δικέλλων - Μεσημβρίας είναι δασική, λες και χάθηκαν οι παρακείμενοι ελαιώνες και αγροί. Η εφημερίδα διαμαρτύρεται και επισημαίνει ότι μια τέτοια παρέμβαση στο περιβάλλον θα συνοδευτεί με πυρκαγιές και πλημμύρες και θα μετατρέψει την περιοχή σε μια νέα Πεντέλη. Παράλληλα, θέτει το ερώτημα γιατί το κράτος για λόγους ισοτιμίας δεν παρέχει δωρεάν οικόπεδα και στους κατοίκους του νομού. Ελα ντε!