Ηταν μοναδική, ήταν πρωτόγνωρη, ξάφνιασε - ενόχλησε όσους από επιλογή προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία ότι το ρολόι της ιστορίας σταμάτησε να χτυπά μπροστά. Ηταν προμήνυμα, αλλά και αποτέλεσμα. Ηταν ταξική αυτή η Πρωτομαγιά. Σε κάθε γωνιά της χώρας. Ηταν ενωτική σ' αυτό που πράγματι ενώνει τους εργάτες: Στον αγώνα με προοπτική, σε ανοιχτή κόντρα με την αστική τάξη και τους υπαλλήλους της. Ολες μα όλες οι συγκεντρώσεις που συγκλόνισαν μία προς μία τις πόλεις της χώρας ήταν δημοψηφίσματα για ένα Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Ηταν λαϊκά δικαστήρια, που καταδίκασαν την κυβέρνηση για τη συμμετοχή της στο έγκλημα σε βάρος των λαών των Βαλκανίων. Χιλιάδες εργατών βγήκαν στο δρόμο. Χιλιάδες εργατών πήραν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μέρος στην προετοιμασία της απεργίας των απεργιών τους. Χιλιάδες εργατών έκαναν καθαρό πως στέκονται ορθοί κόντρα στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, ειδικά όπως αυτή εκφράζεται πλέον με τραγικό τρόπο στα πρώτα αποτελέσματα του νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου στην περιοχή μας.

Αυτή η Πρωτομαγιά ήταν μία βροντώδης έκφραση της ελπίδας στους δρόμους...

Μέγα πλήθος, μέγα πάθος. "Μυημένοι" στην οργανωμένη πάλη και μη, νέοι και γέροι, εργάτες και άνεργοι. Ηταν όλοι εκεί, στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα, στην πλατεία Κοραή στον Πειραιά, σε πολλές πλατείες σε πολλές πόλεις της χώρας. Χιλιάδες λαού διαδήλωσαν "Ειρήνη και δουλιά ζητά η εργατιά", απαίτησαν "Κανένας φαντάρος στη Γιουγκοσλαβία" και "Εξω το ΝΑΤΟ απ' τα Βαλκάνια". Χιλιάδες άνθρωποι θυμήθηκαν και τίμησαν με τον καλύτερο τρόπο όλους όσοι έδωσαν το αίμα τους για καλύτερη ζωή. Χιλιάδες άνθρωποι ανανέωσαν την υπόσχεση για νέους πιο δυναμικούς αγώνες, μέχρι να δικαιωθούν τα οράματα της Πρωτομαγιάς, τα οράματα της εργατικής τάξης, τα οράματα του λαού...

Κάθε σύνθημα, κάθε άρμα, κάθε πανό και ένα μήνυμα και ένα αίτημα. Ευρηματικά, έξυπνα, σκληρά, αλλά και ελπιδοφόρα. Οι νέοι στην πρώτη γραμμή, γεμάτοι δύναμη και πάθος, όπως αρμόζει στα νιάτα, βροντοφώναξαν πως "Εμείς δεν πολεμάμε για ΗΠΑ - Γερμανία"! Στην πρώτη γραμμή, όπως πάντα, και οι οικοδόμοι, το άρμα τους συγκλονιστικό. Ενα σχολικό, χτυπημένο από ΝΑΤΟικούς πυραύλους, με ομοιώματα νεκρών παιδιών να κείτονται στο εσωτερικό του και ένα ερώτημα γραμμένο: "Μπορεί να είναι αυτό το μέλλον των παιδιών μας;"!

Λίγο πιο κάτω ένα άλλο πανό, του ΠΑΜΕ Νοτιοανατολικών συνοικιών, σκληρό, ανατριχιαστικό, αποτύπωνε όμως την αλήθεια, την πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα οι Γιουγκοσλάβοι, χτες οι Ιρακινοί, αύριο κάποιος άλλος. Στο κέντρο του με μαύρη μπογιά ήταν γραμμένο "ΝΑΤΟ, 50 χρόνια ανθρωπιστικής βοήθειας", τριγύρω κολλημένα παιδικά ματωμένα ρούχα...

Δύο ακόμη άρματα, των εμποροϋπαλλήλων - ιδιωτικών υπαλλήλων και του ΠΑΜΕ, "έδειχναν" τον άλλο δρόμο, το δρόμο που οδηγεί στην ειρήνη, την αδελφοσύνη και τη φιλία μεταξύ των λαών. Στο πρώτο απεικονίζονται τα Βαλκάνια και οι λαοί τους, ενωμένοι σαν ένας άνθρωπος, υψώνουν ανάστημα και σπάνε ένα ΝΑΤΟικό πύραυλο, σπάζοντας ουσιαστικά ό,τι αυτός συμβολίζει. Στο δεύτερο άρμα, το σύμβολο της ειρήνης, ένα ολόλευκο περιστέρι, "γεννιέται" μέσα από τις φλόγες των πυραύλων που καίγονται.

Ηταν μια ξεχωριστή Πρωτομαγιά.

Τις αμέτρητες χιλιάδες των εργατοϋπαλλήλων που έδωσαν μαχητικό, ενωτικό παρώv στις μεγάλες αντιπολεμικές, αντιιμπεριαλιστικές πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις του ταξικού κινήματος, χαιρετίζει η Γραμματεία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου.

Σε σχετική ανακοίνωση υπογραμμίζεται: "Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα που μετατράπηκε σε ένα ορμητικό ποτάμι είκοσι χιλιάδων και πάνω ανθρώπων, οι πολύ πετυχημένες συγκεντρώσεις στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στη Λάρισα, στο Βόλο, στην Κρήτη, στον Πειραιά και σε όλη την Ελλάδα, σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη παρουσία του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, έκαναν την Πρωτομαγιά του 1999 ένα δημοψήφισμα υπέρ του ΠΑΜΕ και της αναγκαιότητας για αγωνιστική - ταξική πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος".

"Σε όλη τη χώρα - σημειώνεται - αντήχησε η αντιιμπεριαλιστική, αντιπολεμική φωνή της εργατικής τάξης που καταδίκασε: Τον άδικο πόλεμο και τους δολοφόνους. Την κυβέρνηση για τη συμμετοχή της στα εγκληματικά σχέδια του ΝΑΤΟ και την αντιλαϊκή - αντεργατική της πολιτική".

Τέλος, η Γραμματεία του ΠΑΜΕ τονίζει πως η επιτυχία των συγκεντρώσεων επιφορτίζει το Μέτωπο με πρόσθετες ευθύνες και διαβεβαιώνει την εργατική τάξη ότι "το δύσκολο δρόμο που διαλέξαμε όλοι μαζί θα τον πορευτούμε για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος, για την υπεράσπιση των κατακτήσεών μας".

Τρεις διμοιρίες των ΜΑΤ, κλούβες παραταγμένες και το πρόσφατα τοποθετημένο και ενισχυμένο συρματόπλεγμα χιλιόμετρα μακριά από τη βάση, ήταν η εικόνα που αντίκρισαν την Κυριακή οι κάτοικοι της Αίγινας αλλά και Πειραιώτες που πήγαν για να διαδηλώσουν έξω από τη ΝΑΤΟική βάση στον Τούρλο της Αίγινας,να σταματήσει ο πόλεμος, να φύγουν οι βάσεις από την Ελλάδα. Αυτό παρά τη δέσμευση του διοικητή του στρατοπέδου ότι ο δρόμος δε θα κλείσει!

Στις 8 το πρωί της Κυριακής εκπρόσωποι της Παμπειραϊκής Επιτροπής κατά του πολέμου και νεολαίοι συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι του Πειραιά και από εκεί με καράβι μεταφέρθηκαν στην Αίγινα για να συμμετάσχουν στη συγκέντρωση που διοργάνωνε η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Αίγινας κατά των ΝΑΤΟικών επεμβάσεων και υπέρ της ειρήνης στα Βαλκάνια,έξω από τη νατοϊκή βάση στον Τούρλο.Στο λιμάνι της Αίγινας οι Πειραιώτες ενώθηκαν με κατοίκους του νησιού και από εκεί ξεκίνησαν με λεωφορείο για να διαδηλώσουν έξω από τη βάση. Περίπου 2 χιλιόμετρα πριν από την πύλη της βάσης αστυνομικές δυνάμεις απαγόρευσαν στους διαδηλωτές να πραγματοποιήσουν πορεία μέχρι την πύλη. Τα συνθήματα "Δε σας θέλει ο λαός, πάρτε τις βάσεις σας και εμπρός","Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι", έπεφταν "βροχή", ενώ ταυτόχρονα καταγγέλθηκε το απαράδεκτο γεγονός.

Στη συγκέντρωση που έγινε μπροστά στους αστυνομικούς διαβάστηκε ψήφισμα της Δημοτικής Αρχής της Αίγινας, καθώς και ψήφισμα που εγκρίθηκε την προηγούμενη μέρα σε αντιπολεμική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο λιμάνι του νησιού. Παίρνοντας το λόγο η Ελένη Παπαδοπούλου εκ μέρους της Παμπειραϊκής Επιτροπής τόνισε: "Μέρες και νύχτες παρακολουθούμε αποσβολωμένοι αυτό το θέατρο του παραλόγου. Τα όμορφα χωριά άσχημα να καίγονται, γέφυρες να ανατινάζονται, νοσοκομεία να βομβαρδίζονται, αθώα παιδιά και άμαχοι να σκοτώνονται και όλα αυτά γιατί βρέθηκε μια χώρα που ύψωσε το ανάστημά της στο σύγχρονο φασισμό".

Καταλήγοντας, η Ε. Παπαδοπούλου τόνισε: "Το Βελιγράδι για άλλη μια φορά μετά τη γενναία αντίσταση του '40 - '44 ξαναγίνεται η ηρωική μαρτυρική πόλη και στέλνει το δικό της μήνυμα. Σήμερα το μήνυμα είναι: ένας είναι ο εχθρός ο ιμπεριαλισμός, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ πολέμου συνδικάτο, έξω το ΝΑΤΟ απ' τα Βαλκάνια".

Εξήντα μέρες συνεχούς δράσης ενάντια στη διέλευση των ΝΑΤΟικών φονιάδων και το κουράγιο παραμένει αστείρευτο. Ο αγωνιζόμενος λαός της Βόρειας Ελλάδας καθημερινά συμπληρώνει με φωτεινά παραδείγματα την αγωνιστική ιστορία του τόπου. Για άλλη μια φορά, μέσα από τον τριήμερο αποκλεισμό του Λιμανιού της Θεσσαλονίκης, απέδειξε πως ο αγωνιζόμενος λαός αυτού του τόπου δε βολεύεται κάτω από την μπότα των σύγχρονων κατακτητών του ευρωατλαντικού φασισμού. Πως η κυβέρνηση της υποταγής δεν του ταιριάζει. Διαμήνυσε στους σκυψομέσηδες, τους νέους ραγιάδες, πως τον τόπο τους δε θα τον παραδώσουν σε κανένα φονιά για να εισβάλει εναντίον του ηρωικά αγωνιζόμενου λαού της Γιουγκοσλαβίας.

Πέμπτη μεσημέρι. Οι πληροφορίες λένε πως οι επιτελείς του ΝΑΤΟ θα διώξουν άρον άρον τα σύνεργα του πολέμου μέσα από το Λιμάνι, για να μην εγκλωβιστούν από τον 48ωρο αποκλεισμό που έχει προαναγγείλει η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Ενάντια στον Πόλεμο για το μεσημέρι της Παρασκευής.

Ετσι τα μπλόκα στήθηκαν από το μεσημέρι της Πέμπτης, ενώ το πρωί της Παρασκευής ξεκίνησε το στήσιμο της μεγάλης γιορτής ενάντια στον πόλεμο.

Ο αγωνιζόμενος λαός επέβαλε το δικό του νόμο. Δεν επέτρεψε σε κανένα μισθοφόρο να περάσει την έξοδο του Λιμανιού. "Διαβατήρια έχετε;", η ερώτηση. "Οχι", η απάντηση του ΝΑΤΟικού στρατιώτη. "Εξω από τη χώρα μας! Δε θα γίνει προτεκτοράτο κανενός", η φωνή του λαού.

Η κούραση δε μέτραγε μπροστά στο στόχο και το επιτυχές αποτέλεσμα ήρθε να δώσει νέα δύναμη και ορμή για τους νέους αγώνες.

Εργαζόμενοι, νεολαίοι, γυναίκες και παιδιά έστησαν μια μοναδική γιορτή ειρήνης και έστειλαν ξεκάθαρο το μήνυμα προς τους μισθοφόρους φονιάδες ότι τούτος ο τόπος και ο λαός του δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό, λιγότερη θάλασσα, λιγότερο ήλιο. Μέσα από τις μελωδίες, τις μουσικές, τα χρώματα και τα πύρινα λόγια σχεδίασαν το δικό τους όμορφο κόσμο της ειρήνης, της φιλίας και της συνεργασίας των λαών.

Επί τόπου σχεδίασαν τα πανό, ζωγράφισαν τους δρόμους και την περίφραξη του λιμανιού. Την ίδια ώρα οι μισθοφόροι του πολέμου, εγκλωβισμένοι μέσα στις αποθήκες ή δίπλα στα σιδερένια σύνεργα του πολέμου, ένιωθαν την οργή του λαού να τους κατατρέχει.

Δύο μεγάλες εξέδρες έξω από την Κεντρική Πύλη και την Πύλη 11 του Λιμανιού. Βήμα έκφρασης, δημιουργίας, και πάνω απ' όλα βήμα αντίστασης, ανυποταγής στο νέο ρόλο που θέλουν να επιβάλουν στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα.

Η βαρβαρότητα δεν τους ταιριάζει. Το είπαν οι τραγουδιστές, οι ηθοποιοί, οι δήμαρχοι, οι εργαζόμενοι, οι έμποροι, οι φοιτητές.

Ορκισμένοι εχθροί του πολέμου αντάμωσαν όλοι μαζί και πάλι την Πρωτομαγιά. Χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι, ο αγωνιζόμενος λαός για να ρίξουν το δικό τους σπόρο της αντίστασης και πάλης, ενάντια στον κόσμο των ιμπεριαλιστών. Η βαρβαρότητα δεν τους ταιριάζει. Μέσα από το αίμα των εργατών που θυσιάστηκαν στον αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων, το κόκκινο από το αίμα του γιουγκοσλάβικου λαού που αγωνίζεται ενάντια στους νέους κατακτητές, μπολιάζεται η αντεπίθεση του λαού. Οι μεγάλοι αγώνες είναι μπροστά.

Μεγάλη επιτυχία σημείωσαν οι πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη.Συγκεκριμένα, στην Καβάλα έγινε μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία Ομονοίας και πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.

Στην Ξάνθη,μετά από πολλά χρόνια, πραγματοποιήθηκε φέτος πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία και ακολούθησε πορεία. Η συγκέντρωση χαρακτηρίστηκε από μαζικότητα, ενώ έγινε απαγγελία του ποιήματος "Η ειρήνη" του Γ. Ρίτσου.

Μαζική και δυναμική ήταν η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση και στη Δράμα.Οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία και στη συνέχεια πορεύτηκαν στους δρόμους της πόλης, βροντοφωνάζοντας αντιπολεμικά συνθήματα, αλλά και συνθήματα εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής. Οι διαδηλωτές κατέληξαν στο Ηρώο, όπου κατέθεσαν στεφάνια.

Στην πλατεία Βενιζέλου συγκεντρώθηκαν οι εργαζόμενοι της Κομοτηνής,οι οποίοι μετά τις ομιλίες πραγματοποίησαν πορεία που κατέληξε στο μνημείο. Τέλος, στην Αλεξανδρούπολη η συγκέντρωση έγινε μπροστά στο Δημαρχείο. Τόσο αυτή όσο και η πορεία προς το Ηρώο, όπου έγινε κατάθεση στεφανιών, χαρακτηρίστηκαν από μαζικότητα και παλμό.

Να σημειωθεί ότι οι συγκεντρώσεις που διοργάνωσαν τα Εργατικά Κέντρα της Κομοτηνής, της Ξάνθης, της Καβάλας και της Δράμας - που ελέγχονται από την ΠΑΣΚΕ - απέτυχαν παταγωδώς, αφού δε συγκέντρωσαν και οι τέσσερις παραπάνω από 230 ανθρώπους. Το Εργατικό Κέντρο Αλεξανδρούπολης περιορίστηκε στην κατάθεση στεφανιών.

Στις 10 το πρωί το περασμένο Σάββατο έξω από το Μέγαρο Μουσικής και με απούσα την εργατική τάξη - παρά το γεγονός ότι εκεί είχαν καλέσει τους οπαδούς τους οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και "Αυτόνομη Παρέμβαση" - έγινε η συγκέντρωση που οργάνωσε το Εργατικό Κέντρο Αθήνας. Οι ομιλίες επικεντρώθηκαν επί το πλείστον στην επίθεση στη Γιουγκοσλαβία, χωρίς να λείψουν και οι αιχμές κατά του ΠΑΜΕ. Στο τέλος της συγκέντρωσης, οι πέντε περίπου εκατοντάδες των συγκεντρωμένων, αφού φώναξαν για την τιμή των όπλων και κάποια συνθήματα, διαλύθηκαν ησύχως...