ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ

(του απεσταλμένου μας

ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΡΗΓΑ).-

Μια σκληρή ανακοίνωση με σαφώς αδιάλλακτους τόνους ήταν η κατάληξη των ΝΑΤΟικών διαβουλεύσεων στην Ουάσιγκτον, στη διάρκεια της πανηγυρικής συνεδρίασης για τα 50 χρόνια της Συμμαχίας, για το Κοσσυφοπέδιο.

Η ΝΑΤΟική προοπτική έχει σαφή προσανατολισμό: Οι βομβαρδισμοί θα συνεχιστούν "ως το τέλος" (έκφραση του γγ Χ. Σολάνα), ενώ έγιναν και γίνονται έντονες συζητήσεις για την κλιμάκωση των επιχειρήσεων σε όλους τους τομείς και αποφασίστηκε ήδη η επιβολή εμπάργκο πετρελαίου (συζητήθηκε ακόμη και πρόταση ολοσχερούς καταστροφής του γιουγκοσλαβικού λιμανιού Μπαρ και των εγκαταστάσεών του)!

Οχι, ότι το ΝΑΤΟ δε θέλει να συνεργαστεί με τον ΟΗΕ και τη Ρωσία. Αντίθετα, μας διαβεβαιώνει στη συνέντευξή του ο γγ Χ. Σολάνα, το επιθυμεί διακαώς. Μόνον ένα αίτημα έχει: Να αποδεχτούν ολοκληρωτικά, τόσο ο πρώτος, όσο, κυρίως, η δεύτερη, τους όρους του ΝΑΤΟ. Σ' αυτούς, άλλωστε, τους όρους, το ανακοινωθέν τονίζει κατηγορηματικά "δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός". Περιττό, βέβαια, να αναφερθεί ότι οι "προτάσεις Μιλόσεβιτς" σχεδόν ξεχάστηκαν πριν καν απορριφθούν.

Η επίσημη ελληνική κυβερνητική στάση είχε γνωστοποιηθεί με δηλώσεις τόσο του πρωθυπουργού κ. Κ. Σημίτη, όσο και του υπουργού Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου. Δεν απείχε από τις προηγούμενες τοποθετήσεις και αυτό σημαίνει δύο πράγματα:

α) Υποστήριξη της άποψης ότι το πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου "δεν μπορεί να λυθεί με χρήση βίας".

β) Προβολή της γνωστής άποψης για το μικρό "Σχέδιο Μάρσαλ", την "ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών" κλπ. Πράγμα που σημαίνει ότι η κυβέρνηση κάνει ενέργειες που όχι μόνον μπορούν να ερμηνευτούν σαν προτάσεις επίτευξης των στόχων των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών χωρίς βομβαρδισμούς, αλλά εξακολουθεί να μη βλέπει τους εθνικούς κινδύνους που δημιουργούνται από την προσέγγιση άλλων χωρών της Βαλκανικής με το ΝΑΤΟ.

Πέρα, όμως και από αυτά, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι οι Ελληνες επίσημα βρέθηκαν μπροστά σε φοβερές πιέσεις. Αλλωστε, οι δηλώσεις του κ. Παπανδρέου, για τη συνάντησή του με την κ. Μαντλίν Ολμπράιτ, ήταν ότι η χώρα μας "δεν εμπλέκεται σήμερα" (!) και ότι δε θα στείλει χερσαίες επιχειρήσεις. Και έτσι θα πρέπει μάλλον να ερμηνευτεί και το ότι τόσο ο ίδιος, όσο και ο υπουργός Αμυνας, κ. Α. Τσοχατζόπουλος, βρίσκονταν συνέχεια αντιμέτωποι με τις ερωτήσεις εάν η Ελλάδα "θα δώσει διευκολύνσεις" ή εάν θα συμφωνήσει στο εμπάργκο του πετρελαίου...

Αλλά και όλα αυτά εάν παραλείψουμε, είναι εντελώς αδύνατο για όσους παρακολούθησαν την ομιλία του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη στην επίσημη τελετή να μην κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η κυβερνητική αντιπροσωπεία βρίσκεται μπροστά σε τόσο απίστευτες πιέσεις, ώστε τα περιθώρια ελιγμών έχουν πια απελπιστικά περιοριστεί. Λόγος, κατ' αρχήν, τόσο σύντομος, που σχεδόν δεν είχε διάρκεια και, από την άλλη, εντελώς σιβυλλικός σε περιεχόμενο - "χρησμό", τον ονόμασε εύστοχα ένας συνάδελφος...

Χαριστική βολή στις τελευταίες αμφιβολίες έδωσε η συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού τις απογευματινές ώρες (νυχτερινές ώρες Αθήνας).

Ο πρωθυπουργός προσπάθησε να κατασκηνώσει στο σκιώδη χώρο της αισιόδοξης απαισιοδοξίας. Κατά την άποψή του, συνέβη το εξής: Η Ελλάδα επέμεινε στην έκφραση των αντιρρήσεών της στις στρατιωτικές λύσεις. Η στάση της αυτή συνάντησε ένα "κλίμα ιδιαίτερα φιλικό" (έκφραση του πρωθυπουργού). Δυστυχώς, όμως, επειδή οι "πιο πολλές χώρες είναι της άποψης ότι πρέπει να ενταθεί η στρατιωτική προσπάθεια και να ενταθούν οι βομβαρδισμοί ότι δε θα πρέπει να περάσει πολύς χρόνος ακόμα και γι' αυτό θα πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ μεγάλη προσπάθεια να υπάρξει αποτέλεσμα". Η προσπάθεια δεν ετελεσφόρησε και στο τέλος βγήκε και το - προφανώς, ομόφωνο - ανακοινωθέν που υπόσχεται νέους... εμπεριστατωμένους βομβαρδισμούς.

Κατάλαβε κανείς τίποτε; Εδώ που τα λέμε καλύτερα να μην καταλάβει...

Ανησυχητικό ήταν και το σημείο στο οποίο ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στον αποκλεισμό και την καθιέρωση νηοψιών. Αφού βεβαίωσε ότι το θέμα έχει μπει στο μηχανισμό συζήτησης, περίπου δικαιολόγησε την ενέργεια λέγοντας ότι οι υποστηριχτές της, λένε ότι, αφού γίνεται πόλεμος, δεν μπορεί να συνεχίζονται "οι συναλλαγές και οι εμπορικές δοσοληψίες" με τη Γιουγκοσλαβία.

Εδώ φυσικά προβάλλουν τρία θέματα:

α) Σημαίνει αυτό ότι ετοιμάζεται πλήρες εμπάργκο και πέραν του πετρελαίου;

β) Γιατί είναι παράξενη η συνέχιση των εμπορικών δοσοληψιών, αφού δεν έχει κηρυχτεί πόλεμος; (Ρώτησε ο απεσταλμένος του "Ρ", τον πρωθυπουργό και εκείνος δεν απάντησε...).

γ) Εχει γίνει συνεννόηση με τη Ρωσία; Ο πρωθυπουργός πάλι δεν απάντησε, επιβεβαιώνοντας τη ΝΑΤΟική αδιαλλαξία.

Ωστόσο, ο πρωθυπουργός δεν αισθανόταν ανήσυχος και γι' αυτό δήλωσε ότι, παρ' όλο που η απόσταση μεταξύ αυτών που δημόσια υποστηρίζει η κυβέρνηση της Ελλάδας και αυτών που υποστηρίζει το ΝΑΤΟ δεν παύει να μεγαλώνει, δε βλέπει λόγο αρνησικυριών κλπ.

Μακάρι ασφαλώς να βγούμε ψεύτες. Αλλά, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, μεγαλώνει ο κίνδυνος εμπλοκής της χώρας μας (ο πρωθυπουργός εδήλωσε ότι "η χώρα δε συμμετέχει και δεν πρόκειται να στείλει δυνάμεις") στους ΝΑΤΟικούς τυχοδιωκτισμούς (και δε μιλάμε καν για τις επιχειρήσεις υποδούλωσης των άλλων λαών), με την κυβέρνηση να εγκρίνει μεν, αλλά να διαβεβαιώνει ότι δε συμφωνεί. Χρειάζεται, μήπως, να πούμε ότι αυτή η πολιτική θέτει τη χώρα σε τεράστιο κίνδυνο, ότι απειλεί την ίδια της την υπόσταση;

Αλλά, ας μην ανησυχούμε: Υπάρχουν ακτίνες φωτός... Και όχι... ασήμαντες. Ετσι, πχ, μάθαμε ότι και ο Πρόεδρος Κλίντον προστέθηκε στη μακρά σειρά των Προέδρων των ΗΠΑ που αναγνώρισαν πως κάτι πρέπει να γίνει για το Κυπριακό.

Αυτή, όμως, η εθνική επιτυχία, ωχριά μπροστά στην αποκάλυψη ότι υπάρχει αξιωματούχος του Λευκού Οίκου, που παρευρέθηκε στη συνάντηση Κλίντον - Σημίτη, του οποίου η εκ μητρός καταγωγή είναι από το Λεωνίδιο!

Ανακούφιση...

ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ(της απεσταλμένης μας ΜΠΕΡΡΥΣ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗ).-

Οι λέξεις αυτή τη φορά δεν είναι σύμμαχες. Είναι εχθροί που βομβαρδίζουν ανελέητα. Είναι "αφέντες" που νομίζουν πως μπορούν να περάσει το δικό τους, που πιστεύουν πως θα καταφέρουν να διατάξουν και να επιβάλλουν την κυριαρχία τους. Οι λέξεις αυτή τη φορά δεν είναι όπλα. Οσες και να χρησιμοποιήσεις ο στόχος μένει ανέπαφος. Δεν μπορούν να φτάσουν στην καρδιά, στην ψυχή, στο κέντρο των ματιών που δακρύζουν όχι από φόβο, ούτε από πανικό. Δεν μπορούν να περιγράψουν τα μάτια που κλαίνε από περηφάνια, που γεμίζουν όταν συναντούν κι άλλα βρεγμένα βλέμματα. Γιατί η ελεύθερη συνείδηση δεν είναι απλά δύο λέξεις. Ζυγίζει παραπάνω από τους υπερσύγχρονους πυραύλους των ιμπεριαλιστών και τραγουδά αγέρωχα πάνω απ' τα παγωμένα νερά του Δούναβη. Είναι σημαία που δε γνωρίζει σύνορα...

Με αυτά τα δεδομένα οι 150 Ελληνες - μέλη της ΕΕΔΥΕ, δήμαρχοι και άλλοι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς και συνδικαλιστές εργαζόμενοι - που επιστρέφουν σήμερα από το Βελιγράδι, ολοκληρώνοντας μια τετραήμερη ανθρωπιστική αποστολή, ζητούν προκαταβολικά "συγνώμη". Γιατί όλα αυτά που είδαν, όλα αυτά που άκουσαν, όλα αυτά που ένιωσαν και κουβαλούν "λάφυρα" πίσω στην Αθήνα δεν μπορούν να περιγραφούν στη γλώσσα μας, όσο πλούσια κι αν είναι. Επειδή όμως και μεις απ' την πλευρά μας οφείλουμε ένα ρεπορτάζ, αφήνουμε τα βιώματα για το φύλλο της ερχόμενης Τρίτης και επιστρέφουμε στις λέξεις...

Η αποστολή διεθνιστικής αλληλεγγύης, που ξεκίνησε την προηγούμενη Πέμπτη απ' την Αθήνα, έφτασε στην πρωτεύουσα της Γιουγκοσλαβίας προχτές το μεσημέρι. Αμέσως υπήρξε συνάντηση των επικεφαλής της αποστολής με τον Ντομπρίτσα Σάβιτσα,αντιπρόεδρο της Συνομοσπονδίας Συνδικάτων της Σερβίας και τον Μίλαν Κλάιτς,αντιπρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Βελιγραδίου.Οι δύο Γιουγκοσλάβοι συνδικαλιστές περιέγραψαν στους Ελληνες τα εφιαλτικά βράδια που ζει η χώρα τους τον τελευταίο μήνα και τις ανυπολόγιστες ζημιές που έχει υποστεί η παραγωγική βάση της στα πλαίσια αυτού του βρώμικου πολέμου "που δε θέλει μόνο κατεστραμμένα κτίρια και νεκρούς ανθρώπους, αλλά κυρίως τη διάλυση της οικονομίας μας και την εξαθλίωση των επιζώντων".

Στις 9 το βράδυ της Παρασκευής οι 150 Ελληνες πραγματοποίησαν συγκλονιστική πορεία στους δρόμους του Βελιγραδίου κρατώντας πανό, ελληνικές, σερβικές και κόκκινες σημαίες και φωνάζοντας: "Από την Ελλάδα στη Γιουγκοσλαβία, εμείς δεν πολεμάμε για ΗΠΑ - Γερμανία", "Νίκη των λαών, κάτω η νέα τάξη των ιμπεριαλιστών". Η πορεία, που καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομής της, χειροκροτήθηκε από τους Γιουγκοσλάβους - πεζούς και οδηγούς - κατευθύνθηκε στη γέφυρα του Μπράνκοβα, που ενώνει το παλιό και το νέο Βελιγράδι. Οι διαδηλωτές προστέθηκαν - κάτω από έντονα συγκινησιακό κλίμα - στις ανθρώπινες αλυσίδες που σχηματίζουν καθημερινά τα βράδια οι Σέρβοι, στις γέφυρές τους. Εκεί οι φιλειρηνιστές πολίτες των δύο λαών με μια φωνή φώναζαν "Γιουγκοσλαβία - Γκρέτσια" και τραγούδησαν στίχους της ειρήνης και της αντίστασης.

Το Σάββατο η αποστολή είδε από κοντά τα κατεστραμμένα απ' τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς κτίρια και τις πληγείσες περιοχές της πόλης. Να σημειωθεί τέλος, πως η ανθρωπιστική βοήθεια σε φάρμακα και τρόφιμα, που έχει συγκεντρωθεί απ' την ΕΕΔΥΕ και τους άλλους φορείς, θα φτάσει στο Βελιγράδι - μέσω Ερυθρού Σταυρού - την ερχόμενη βδομάδα.

Οι 20 εγκληματίες πολέμου (19 αρχηγοί και πρωθυπουργοί χωρών - μελών του ΝΑΤΟ συν ο Ξ. Σολάνα) σε πλήρη παράταξη, καμαρώνουν για τα πολεμόχαρα και φρικτά έργα τους

Οι 20 εγκληματίες πολέμου (19 αρχηγοί και πρωθυπουργοί χωρών - μελών του ΝΑΤΟ συν ο Ξ. Σολάνα) σε πλήρη παράταξη, καμαρώνουν για τα πολεμόχαρα και φρικτά έργα τους