ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ (του ανταποκριτή μας Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Επιδιώκοντας την αποκατάσταση ενότητας ανάμεσα στα μέλη του, που διαταράχτηκε σοβαρότατα μετά τις αυθαίρετες εξοντωτικές επιδρομές των αμερικανικών και βρετανικών δυνάμεων κατά του Ιράκ, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ πραγματοποίησε (22/12) μυστική συνεδρίαση, αλλά παρά την πολύωρη συζήτηση, δεν κατέληξε - λόγω διαφωνιών - σε ένα θετικό πόρισμα και ανέβαλε τη συνέχισή της την επόμενη βδομάδα.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, στη νέα συνάντηση η Ρωσία αναμένεται να υποβάλει σχέδιο ψηφίσματος, σαν απάντηση στη θέση της κυβέρνησης Κλίντον, που αντιτίθεται στη ρωσική πρόταση, η οποία, μεταξύ άλλων, υπογραμμίζει την ύψιστη ανάγκη ενίσχυσης του ρόλου του Γενικού Γραμματέα του Διεθνούς Οργανισμού, ιδιαίτερα σε τέτοια σημαντικά θέματα, όπως οι αεροπορικές επιθέσεις κατά του Ιράκ. Ο αναπληρωτής αρχηγός της ρωσικής αντιπροσωπείας, Γιούρι Β. Φεντόροφ,δήλωσε σχετικά: "Η Ρωσία θέλει μια σαφή δήλωση, η οποία θα εκφράζει την απόφαση της πλειοψηφίας του Συμβουλίου Ασφαλείας και η οποία λέει τρία πράγματα: 1) Το Συμβούλιο Ασφαλείας είναι υπεύθυνο και ευνοεί την πολιτική ρύθμιση των διεθνών κρίσεων. 2) Ο Γενικός Γραμματέας πρέπει να συνεχίσει να παίζει το σημαντικό και ουσιαστικό ρόλο του σ' αυτή την κρίση και 3) οφείλουμε να καθορίσουμε τι πρέπει να γίνει, ώστε να επαναληφθεί η εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας για το Ιράκ".

Λέγεται ότι και οι δύο πλευρές φέρονται έτοιμες να συγκληθεί μια νέα υψηλού επιπέδου συνάντηση της Ειδικής Επιτροπής του ΟΗΕ, γνωστής ως UNSCOM, η οποία αποτελείται αρχικά από εμπειρογνώμονες, που στάλθηκαν από διάφορες χώρες για να επεξεργαστούν ένα σχέδιο αφοπλισμού του Ιράκ το 1991, μετά τον πόλεμο στον Περσικό Κόλπο. Το Σώμα αυτό, στην πορεία του χρόνου, χρειάστηκε να ορίσει μια μόνιμη αποστολή - τους επιθεωρητές για τα όπλα του Ιράκ - υπό την ηγεσία του Αυστραλού Ρίτσαρντ Μπάτλερ.Ζητώντας τη σύγκληση της UNSCOM, το Συμβούλιο Ασφαλείας ελπίζει ότι θα μειωθεί σε κάποιο βαθμό η ένταση λόγω του μονομερούς ρόλου του Μπάτλερ και της αποστολής επιθεωρητών, που η κυβέρνηση του Σαντάμ Χουσεϊν απαγόρευσε την παραμονή τους στο Ιράκ. Σύμφωνα με το αρχικό ψήφισμα του ΟΗΕ, το Ιράκ οφείλει να κηρυχτεί ελεύθερο από πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα, καθώς και ορισμένα συστήματα πυραύλων, προκειμένου να αρθούν οι κυρώσεις. Το Ιράκ επιμένει ότι έχει ανταποκριθεί στα αιτήματα αυτά, αλλά ο Μπάτλερ υποστηρίζει το αντίθετο. Στην τελευταία μυστική συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, η Κίνα τάχθηκε υπέρ της ρωσικής άποψης ν' απολυθεί ο Μπάτλερ. Ο αναπληρωτής αρχηγός της κινεζικής αντιπροσωπείας, Σεν Γουόν - Φανγκ,δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι ο Μπάτλερ "πρέπει να φύγει".

Είναι αξιοσημείωτο ότι μετά τους τελευταίους αμερικανικούς και βρετανικούς βομβαρδισμούς κατά του Ιράκ και η Γαλλία αντιτάχθηκε στην επιδρομική αυτή τακτική. Ο υπουργός Εξωτερικών Ιμπέρ Βεντρίν,σε συνέντευξή του (22/12) στο Παρίσι, πρότεινε ότι ο ΟΗΕ πρέπει να διαμορφώσει ένα νέο σύστημα παρακολούθησης των οπλικών συστημάτων του Ιράκ και να επιτραπεί στη Βαγδάτη η εξαγωγή πετρελαίου, αλλά το εισόδημα αυτό να μη χρησιμοποιηθεί για την αγορά όπλων. "Νομίζουμε ότι η εφτάχρονη παρακολούθηση από την Ειδική Επιτροπή του ΟΗΕ, συν τα πλήγματα που έγιναν (τελευταία), έχουν δημιουργήσει μία νέα κατάσταση", είπε ο Βεντρίν και αφού αναφέρθηκε στα όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα στο Ιράκ, ιδιαίτερα στις καταστροφές, τόνισε: "Νομίζουμε ότι μπορούμε να προχωρήσουμε από την επιθεώρηση του παρελθόντος, ας το πούμε έτσι, στο να κάνουμε το μέλλον ασφαλέστερο". "Νομίζουμε ότι αυτό πρέπει να γίνει από το Συμβούλιο Ασφαλείας γιατί η εξουσία και ο ρόλος του περιήλθαν σε μειονεκτική κατάσταση" εξήγησε ο Βεντρίν, απηχώντας την επίκριση του πρωθυπουργού Λιονέλ Ζοσπέν στη γαλλική Βουλή για τον τρόπο με τον οποίο οι αμερικανο-βρετανικοί βομβαρδισμοί παρέκαμψαν το Συμβούλιο Ασφαλείας. "Οι ΗΠΑ οι ίδιες" συμπλήρωσε ο Βεντρίν "μιλούν για την ανάγκη ενότητας στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Αν πράγματι νομίζουμε ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας είναι σημαντικό, πρέπει να το κάνουμε και πάλι κύριο παράγοντα".

Από την πλευρά του και ο Αυστραλός μικροβιολόγος Ροντ Μπάρτον,ανώτατο στέλεχος της UNSCOM, σε άρθρο του (23/12) στους "Τάιμς της Νέας Υόρκης", αφού αναφερόταν στην ανακοίνωση της ιρακινής κυβέρνησης, ότι το όργανο αυτό δεν πρόκειται να ξαναπατήσει πόδι στο Ιράκ, έγραφε: "Λοιπόν, όταν έφυγα από το Ιράκ την περασμένη βδομάδα με τους άλλους επιθεωρητές της UNSCOM, σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι η τελευταία φορά. Τώρα φαίνεται η κατάλληλη στιγμή να ρωτήσουμε: Τα αμερικανικά αεροπορικά πλήγματα της περασμένης βδομάδας πέτυχαν αυτό που η UNSCOM δεν μπόρεσε - τον αφοπλισμό του Ιράκ;". Στη συνέχεια ο Μπάρτον έγραφε λεπτομερειακά για το θέμα των επιθεωρήσεων αυτών και παρατηρούσε: "Η πρόκληση τώρα για το Συμβούλιο Ασφαλείας και για τον κόσμο είναι πώς να αναχαιτίσουν το Ιράκ. Ο Πρόεδρος Κλίντον δεν έχει αποκλείσει μελλοντικούς βομβαρδισμούς, αλλά αυτό δεν είναι λύση και κανένας δε θέλει μία μόνιμη κατάσταση πολέμου. Η (αμερικανική) κυβέρνηση θέλει επίσης να γκρεμίσει την ιρακινή κυβέρνηση, όμως ο Σαντάμ Χουσεϊν φαίνεται εκπληκτικά ανθεκτικός και η αντιπολίτευση διχασμένη και αδύνατη". "Αυτό που χρειάζεται", υπογράμμιζε ο Μπάρτον, "είναι κάποια δημιουργική σκέψη, αλλά το Συμβούλιο Ασφαλείας βρίσκεται σε πόλωση. Κάποια πιθανά μέτρα πρέπει να παρθούν με κάποια λύση και τώρα είναι ίσως ο καιρός να εξεταστεί η σταδιακή άρση των κυρώσεων - ας πούμε μέσα σε μία εφτάχρονη περίοδο". Αυτό εξηγούσε "δεν είναι για να ανταμειφθεί το Ιράκ, αλλά για να παρακινηθεί, ώστε να αποδεχτεί αυστηρή παρακολούθηση, που θα εξασφαλίσει ότι οι βιομηχανίες του δε χρησιμοποιούνται για την αναμόρφωση των όπλων του".

Ωστόσο, παρά τις διεθνείς προτροπές για αλλαγές στο πρόγραμμα επιθεωρήσεων για τα ιρακινά όπλα και τις επικρίσεις για τις αεροπορικές επιδρομές, η κυβέρνηση Κλίντον δήλωσε (23/12) ότι εμμένει σ' αυτό. Και ενώ το Πεντάγωνο διέταξε την αποχώρηση ενός μέρους των αμερικανικών δυνάμεων από τον Περσικό Κόλπο, ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, Σάμουελ Μπέργκερ,σε δημόσια ομιλία του είπε ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να επιδιώκουν την αναχαίτιση της κυβέρνησης του Σαντάμ Χουσεϊν, προσθέτοντας πως η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει ξανά βία για να σταματήσει το Ιράκ να αναπτύσσει όπλα.

Σε σχετικό σχόλιό του την ίδια μέρα, ο συνεργάτης των "Τάιμς της Νέας Υόρκης" Τζέιμς Ρίζεν επισήμαινε: "Ενα κύριο θέμα της αμερικανικής πολιτικής έναντι του Ιράκ υπήρξε το αυξανόμενο αίσθημα στους Ρεπουμπλικανούς του Κογκρέσου και στο Λευκό Οίκο ότι ο Σαντάμ Χουσεϊν πρέπει να ανατραπεί. Υπάρχει όμως ένα βαθύ χάσμα ανάμεσα στους Ρεπουμπλικανούς του Κογκρέσου και στον Πρόεδρο Κλίντον ως προς το πόσο επιθετικά η Ουάσιγκτον θα πρέπει να επιδιώξει αυτόν τον σκοπό".

Την ίδια επιδρομική τακτική ακολουθεί πειθήνια και ο Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ,που σε τηλεοπτική ομιλία του (20/12), αιτιολογώντας τις πρόσφατες αμερικανο-βρετανικές επιδρομές κατά του Ιράκ, κάλεσε τους επικριτές να κατανοήσουν τη νέα "παγκόσμια πραγματικότητα", σύμφωνα με την οποία η σύγχρονη διπλωματία πρέπει να υποστηρίζεται από τη βία. Και όχι μόνο δικαιολόγησε ασυνείδητα τις επιδρομές που έγιναν, αλλά διακήρυξε αδίστακτα ότι, αν χρειαστεί, "πρέπει να έτοιμοι και για άλλες".

Σε αντίθεση με τις αχαλίνωτες αυτές πολεμικές ιαχές, υπάρχει και η άλλη, φιλειρηνική πλευρά. Ενα πρόσφατο παράδειγμα: Αντιπρόσωποι από πολλές χώρες, ανάμεσά τους και μία αποστολή από τις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης, Ράμσεϊ Κλαρκ,και τον καθολικό επίσκοπο Τόμας Γκάμπλετον έφτασαν στο Ιράκ τη δεύτερη βδομάδα του Δεκέμβρη, για να πάρουν μέρος σε Διάσκεψη Αλληλεγγύης προς την πολύπαθη αυτή χώρα. Η επίσκεψη έγινε με την ευκαιρία των 50 χρόνων από την υπογραφή της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Η Διεθνής Διάσκεψη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είχε οριστεί για τη Βαγδάτη. Το βράδυ της 6/12, είκοσι μέλη της δεύτερης "Πρόκλησης στις κυρώσεις κατά του Ιράκ" αναχώρησαν αεροπορικώς από τη Νέα Υόρκη, μεταφέροντας φάρμακα αξίας 250.000 δολαρίων. Προσγειώθηκαν στο Αμμάν της Ιορδανίας, όπου έδωσαν συνέντευξη Τύπου στα μέσα ενημέρωσης και από εκεί πήγαν με λεωφορείο στη Βαγδάτη, δεδομένου ότι όλες οι διεθνείς πτήσεις απαγορεύονται από τις κυρώσεις. Στις 9/12 μίλησε στη διάσκεψη αυτή ο Κλαρκ. Υπογράμμισε πως οι κυβερνήσεις των πλούσιων χωρών, κύρια των ΗΠΑ, Αγγλίας, Γαλλίας, υπαγόρευσαν τη διατύπωση της οικουμενικής διακήρυξης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η οποία επέδειξε μικρό ενδιαφέρον για τα οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά δικαιώματα. Αλλά οι κυρώσεις πάνω σε χώρες, όπως η Κούβα και το Ιράκ, εξήγησε ο Κλαρκ, παραβιάζουν ακόμα και τα πολιτικά δικαιώματα όπως διαμαρτύρονται στη Διακήρυξη και κάλεσε τον αμερικανικό λαό να καταστήσει υπεύθυνη την Ουάσιγκτον για τις παραβιάσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα. Υπό τον αμερικανικό νόμο, η αλληλεγγύη και η συμπάθεια που επέδειξε η αντιπροσωπεία αυτή, αποτελούν παράβαση του "Νόμου Εμπορίας" με τον Εχθρό, οι αντιπρόσωποι μπορεί να αντιμετωπίσουν μέχρι και 12 χρόνια φυλάκισης και πρόστιμο ενός εκατομμυρίου δολαρίων, από τα οποία 250.000 μπορούν αν επιβληθούν χωρίς δίκη.

Μια άλλη αντιπροσωπεία, της οργάνωσης "Φωνές εν τη ερήμω" που παραδίδει φάρμακα στο Ιράκ, παραβιάζοντας τις κυρώσεις, έλαβε στις 8/12 κλήση από το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ ότι της έχει επιβληθεί πρόστιμο 120.000 δολαρίων, ενώ τα 4 άτομα τιμωρήθηκαν με ποσά από 10.000 μέχρι 12.000 δολάρια το καθένα. Η "Πρόκληση στις κυρώσεις κατά του Ιράκ" θα μπορούσε να είχε ζητήσει άδεια για την παράδοση των φαρμάκων, αλλά το απέφυγε. Ο συντονιστής της Μπράιαν Μπέκερ εξήγησε γιατί: "Οι κυρώσεις αποτελούν μία παράνομη πολιτική γενοκτονίας, που έχει εξοντώσει πάνω από 1,6 εκατ. Ιρακινούς. Αρνηθήκαμε να γίνουμε μέρος αυτής της γενοκτονίας".

"Αυτό το ταξίδι" πρόσθεσε ο Μπέκερ, "είναι μία πολιτική πράξη διεθνούς απείθειας και αλληλεγγύης, που αψηφά την αμερικανική ιμπεριαλιστική πολιτική. Τα φάρμακα που μπορούμε να παραδίδουμε είναι μόνο μία σταγόνα στον ωκεανό σε σύγκριση με τις ανάγκες. Αυτό που στην πραγματικότητα παραδίδουμε είναι ένα μήνυμα προς την αμερικανική κυβέρνηση πως οι κυρώσεις πρέπει να αρθούν τώρα".

Αυτή η επίσκεψη αποτελούσε συνέχεια αυτής του Μάη του 1998, της "Πρόκλησης στις κυρώσεις κατά του Ιράκ", στην οποία πήραν μέρος άτομα που μετέφεραν φάρμακα, αξίας 4 εκατομμυρίων δολαρίων. Η επίσκεψη είχε την εκτεταμένη δημοσιογραφική κάλυψη στη Μέση Ανατολή, αλλά και τις ΗΠΑ.

Στις 29 Νοέμβρη 6.747.000 Ιταλοί προσήλθαν στις κάλπες για την εκλογή τεσσάρων προέδρων επαρχιών και επαρχιακών συμβουλίων, καθώς 283 δημάρχων και δημοτικών συμβουλίων.

Πριν σας δώσουμε τα στοιχεία για την ανάλυση των πολιτικών αποτελεσμάτων, πιστεύουμε ότι θα ήταν χρήσιμες μερικές διευκρινίσεις.

- Η επαρχία είναι ένας διοικητικός θεσμός που τοποθετείται μεταξύ δήμου και περιοχής, που, μέχρι στιγμής, έχει λίγες αρμοδιότητες συγκριτικά με τους δύο τελευταίους. Το επαρχιακό εκλογικό σύστημα είναι ένα αναλογικό σύστημα βασισμένο στη μονοεδρία (δηλαδή ο υποψήφιος είναι ένας για κάθε λίστα, πράγμα το οποίο, συνεπώς, ευνοεί τον ψήφο ανά ψηφοδέλτιο).

Οι δήμοι, αντίθετα, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: αυτοί που έχουν πάνω από 15.000 κατοίκους και αυτοί που έχουν κάτω από 15.000 κατοίκους. Στους δήμους με λιγότερους από 15.000 κατοίκους ισχύει ένα καθαρά πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα, σε ένα γύρο, όπου η εκλογική αναμέτρηση διεξάγεται μεταξύ συνασπισμών και όχι μεμονωμένων κομμάτων. Ενώ στους δήμους με 15.000 κατοίκους και πάνω ο εκλογικός νόμος προβλέπει την ψήφο με βάση το ψηφοδέλτιο και την ψήφο προτίμησης για έναν υποψήφιο.

Από τους 283 δήμους όπου πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές του Νοέμβρη, οι 58 είναι δήμοι με περισσότερους από 15.000 κατοίκους και από αυτούς οι 7 είναι πρωτεύουσες Επαρχιών.

Οι ψηφοφόροι που καλούνταν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα στις Επαρχίες και τους Δήμους, με πάνω από 15.000 κατοίκους, ανέρχονταν στα 6.142.871 (από τους οποίους 3.231.337 μόνο στην επαρχία της Ρώμης), δηλαδή το 79% του συνόλου, που θα αποτελέσει και τη βάση της ανάλυσής μας, αφού μόνο με βάση αυτό μπορούμε να κάνουμε τη σύγκριση μεταξύ των ψήφων για τα ψηφοδέλτια των κομμάτων.

Το πιο ενδεικτικό στοιχείο αυτής της εκλογικής αναμέτρησης, αν και συμπληρωματική και ανομοιογενής, αφορά την αποχή, που έφτασε σε πρωτοφανή ποσοστά: Στις επαρχιακές εκλογές ψήφισε το 58,4% των εγγεγραμμένων, έναντι του 77,1% των προηγούμενων διοικητικών εκλογών και ειδικά στην επαρχία της Ρώμης καταγράφηκε το πιο ανησυχητικό στοιχείο: Η συμμετοχή πέρασε από το 80,4% το '95 στο 57,1% σήμερα. Στις δημοτικές εκλογές, αντίθετα, περνά από 80,4% στο 77% στις 29 Νοέμβρη. Αν πάρουμε υπόψη μας ότι η ψήφος για τις επαρχίες, που επηρεάζεται λιγότερο από τους τοπικούς υποψηφίους, πάντοτε διαβάζεται με πιο "πολιτικούς" όρους σε σχέση με τους δήμους, το σχετικό στοιχείο της αποχής είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό και δείχνει, με τον πιο φανερό τρόπο, ότι η "πολιτική" καταλήγει να θεωρείται σαν κάτι που δεν είναι πια σε θέση να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις στους πολίτες, ούτε να ξυπνήσει κάποιο μήνυμα ελπίδας.

Το δεύτερο στοιχείο σκέψης αφορά την ενίσχυση των δυνάμεων του μετριοπαθούς κέντρου, ιδιαίτερα στο Νότο της χώρας, όπου επιστρέφουν λογικές και άνθρωποι της παλιάς χριστιανοδημοκρατίας. Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα για το UDR του Κοσίγκα, το οποίο εισήλθε στην κυβέρνηση Ντ'Αλέμα και αποδείχτηκε αδύνατο σε εθνικό επίπεδο και ισχυρό σε μερικές περιοχές του Νότου.

Τελικά, αλλά όχι τελευταίο σε σημασία, καταγράφεται μείωση των "Δημοκρατών της Αριστεράς", που δεν είχαν κανένα όφελος από την ηγεσία στην κυβέρνηση με την πρωθυπουργία του Μάσιμο Ντ'Αλέμα.

Μας φαίνεται, συνεπώς, πως μπορούμε να πούμε ότι, παρά το γεγονός ότι ο συνασπισμός της κεντροαριστεράς, σήμερα στην κυβέρνηση, δυνάμωσε σε σχέση με εκείνον της κεντροδεξιάς, η πολιτική του, προσανατολισμένη προς στην όλο και μεγαλύτερη διεύρυνση της αποδοχής μεταξύ των μετριοπαθών δυνάμεων, κατέληξε να αναζωογονήσει ακριβώς τα πιο μετριοπαθή στοιχεία του κέντρου.

Οσον αφορά το αποτέλεσμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, μπορούμε να πούμε, συνολικά, ότι οι εκλογές αυτές έγιναν στην πιο λεπτή στιγμή της ιστορίας μας: Η έξοδος από την πλειοψηφία που υποστήριζε την κυβέρνηση Πρόντι και η συνακόλουθη πτώση της τελευταίας, η τοποθέτησή μας στην αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Ντ'Αλέμα και η διάσπαση που υποστήκαμε προκάλεσαν επιθέσεις ενάντια στο κόμμα μας και αποσιώπηση από τα ΜΜΕ. Παρ' όλα αυτά, το κόμμα άντεξε, καταγράφοντας ένα διακριτικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα στις επαρχιακές εκλογές, όπου συνολικά πέφτει από το 8,2% των προηγουμένων διοικητικών στο σημερινό 6,6%. Και σε αυτή την περίπτωση, είναι χαρακτηριστικό το αποτέλεσμα της επαρχίας της Ρώμης, όπου το κόμμα χάνει σε ποσοστά μόνο 1,1%, με παρουσία του ψηφοδελτίου του Κόμματος των Ιταλών Κομμουνιστών (του κόμματος των συντρόφων που ακολούθησαν τον Κοσούτα στη διάσπαση).

Αντίθετα, αρνητικό ήταν το αποτέλεσμά μας στις δημοτικές εκλογές (στους 58 δήμους άνω των 15.000 κατοίκων), όπου πήραμε συνολικά 3,8% σε σύγκριση με το 6% στις προηγούμενες εκλογές.

Για να μπορούμε να κάνουμε σύγκριση μεταξύ των αποτελεσμάτων του Κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης και εκείνων του Κόμματος των Ιταλών Κομμουνιστών, πρέπει να ξέρουμε ότι το τελευταίο ήταν παρόν σε τρεις επαρχίες από τις τέσσερις και σε 13 δήμους άνω των 15.000 κατοίκων από τους 58, σε δύο από τους οποίους το Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης δεν είχε υποψηφιότητα.

Το στοιχείο, συνεπώς, πρέπει να αναλυθεί στους 11 δήμους και στις τρεις επαρχίες όπου ήταν παρόντα και τα δύο κόμματα.

Ενδεικτικά, να πούμε ότι στην Τοσκάνη, σε μία παραδοσιακά αριστερή περιοχή, και συγκεκριμένα στη Μάσα Καράρα, το ποσοστό του κόμματος στις προηγούμενες εκλογές ήταν 17,7%, ενώ τώρα το Κόμμα της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης έλαβε 11,6% και το Κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών το 5,1%.

Μαρία Χριστίνα ΠΕΡΟΥΤΖΙΑ

Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης και μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του κόμματος

Ενα από τα πιο σημαντικά εκπαιδευτικά κέντρα, τα οποία παρέχουν τη δυνατότητα ενασχόλησης με κάποιον κλάδο επιπλέον των καθιερωμένων ωρών του σχολείου, στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας είναι το γνωστό ως "Παλάτι των Παιδιών της Μανγιονγκντάε", που βρίσκεται στην πρωτεύουσα Πιονγκ Γιανγκ. Το κέντρο, το οποίο άρχισε να λειτουργεί το 1989, εκτείνεται σε 300 τετραγωνικά μίλια, εκ των οποίων τα 150 καλύπτονται από πλούσια βλάστηση.

Αποτελείται από 6 επταώροφα κτίρια, που αποτελούνται από 659 αίθουσες. Στο Κέντρο διδάσκονται 64 κατευθύνσεις, και ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις φυσικές επιστήμες, στην καλλιτεχνική εκπαίδευση, στη φυσική αγωγή, και στις γνώσεις τεχνικών επιστημών. Στα κτίρια Α' και Γ' βρίσκονται οι αίθουσες, όπου γίνονται εκδηλώσεις χορού, μουσικής ηλεκτρονικής ή κλασικής, χορωδιακής ή ορχηστρικής, αλλά και οι πρόβες των εκδηλώσεων αυτών. Στο θέατρο, χωρητικότητας 2 χιλιάδων ατόμων, που βρίσκεται στο κτίριο Α', πραγματοποιούνται τακτικές εκθέσεις έργων, που φιλοτεχνούν οι μαθητές των κλάδων ζωγραφικής, γλυπτικής, κεραμικής, αγγειοπλαστικής κλπ.

Το κτίριο Β' είναι όλο στη διάθεση των μαθητών των κλάδων των μαθηματικών, της φυσικής, της χημείας, της βιολογίας, αλλά και των τεχνικών στους αυτοματισμούς, στην κατασκευή και επιδιόρθωση υπολογιστών, αστρονομίας και επικοινωνιών. Παράλληλα, το κτίριο Δ' χρησιμεύει στη φυσική αγωγή, το κτίριο Ε' διαθέτει πισίνα 700 θέσεων, ενώ το κτίριο ΣΤ' φιλοξενεί μια μόνιμη έκθεση τεχνολογίας.

Το κέντρο διαθέτει ποικιλία εκπαιδευτικού υλικού, από υπολογιστές όλων των ειδών και εκπαιδευτικά τηλεοπτικά προγράμματα, μέχρι αστρικούς καθρέφτες και τηλεσκόπια, αλλά και εκατοντάδες μουσικά όργανα κλασικής και σύγχρονης μουσικής. Μετά το καθημερινό μάθημα, τα παιδιά συγκεντρώνονται στον κλάδο που τους ενδιαφέρει.

Στο κέντρο εργάζονται περισσότεροι από 600 δάσκαλοι και καθηγητές και έχει δυνατότητα να δεχτεί περισσότερους από 500 μαθητές ημερησίως. Τα μέλη του Κέντρου τιμήθηκαν με ειδικό βραβείο και χρυσό κύπελλο στον "Παγκόσμιο διαγωνισμό ακορντεόν για νέους μουσικούς" το 1993 στη Βουλγαρία. Ενα παλιό μέλος του κέντρου κατατάχθηκε πρώτη στην κατηγορία των 48 κιλών στο 10 Ασιατικό Πρωτάθλημα Τζούντο, που διεξήχθη στο Βιετνάμ το 1996. Πολλοί ξένοι επισκέπτες εξέφρασαν το θαυμασμό τους για την εκπαίδευση και τις εγκαταστάσεις του Κέντρου, αλλά και τη δυνατότητα καλλιέργειας που δίνεται στα νέα ταλέντα.