Η στήλη τους έχει αποκαλέσει κατά καιρούς "απόμαχους". Και - παρά το γεγονός ότι τους έχει αποκαλέσει "απόμαχους" με πολύ σεβασμό και πολλή αγάπη- αισθάνεται την ανάγκη να τους ζητήσει συγνώμη.
Πρόμαχοι είναι και όχι απόμαχοι.
Πρόμαχοι είναι και σήμερα, - όπως πρόμαχοι ήταν και στη δεκαετία του '80 και στη δεκαετία του '70 και στη δεκαετία του '60 και στη δεκαετία του '50 και στη δεκαετία του '40. Αρκετοί δε, από αυτούς και στη δεκαετία του '30...
Πρόμαχοι της ελευθερίας, πρόμαχοι της δημοκρατίας, πρόμαχοι της εθνικής ανεξαρτησίας, πρόμαχοι της κοινωνικής δικαιοσύνης, πρόμαχοι της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, πρόμαχοι των παραδόσεων - η ίδια η ψυχή του Λαού και η ζωντανή αγωνιστική συνείδησή του.
Εκείνοι που εμπαίζονται με φιλοδωρήματα από την κυβέρνηση. Εκείνοι, που με σηκωμένες γροθιές στους δρόμους, δείχνουν τους δρόμους της τιμής στους νεότερους. Εκείνοι που αντιμετωπίζουν τα ΜΑΤ σάμπως να ήταν δεκαοχτάρηδες. Εκείνοι που στέκονται με περιφρόνηση απέναντι στους μηχανισμούς καταστολής των σφετεριστών της λαϊκής κυριαρχίας. Εκείνοι που μπήκαν και πάλι μπροστάρηδες στους λαϊκούς αγώνες και σκάφτουν με τα τιμημένα χέρια τους την κοίτη για το νέο λαϊκό ποτάμι.
Οι συνταξιούχοι μας.
Οι τελευταίοι της Εθνικής Αντίστασης.
Κι αν οι κρατούντες δε γνωρίζουν ποιοι είναι όλοι αυτοί οι πρεσβύτες που αξιώνουν από την πολιτεία να σεβαστεί τα λευκά κεφάλια τους, καλά θα κάνουν- οι ανιστόρητοι - να διαβάσουν, να πληροφορηθούν, να μάθουν.
Είναι εκείνοι που κατατρόπωσαν και καταντρόπιασαν το φασισμό και το ναζισμό στα βουνά της Αλβανίας και στο Ρούπελ.
Είναι εκείνοι, που με τις ψυχές και τα κορμιά τους έχτισαν τα ιερά κάστρα της Αντίστασης - το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ και το ΕΛΑΝ.
Είναι εκείνοι, που, από τις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού, αγωνίστηκαν για μια Ελλάδα που να ανήκει στους "Ελληνες" και όχι στους τοποτηρητές του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον.
Είναι εκείνοι που καθάγιασαν τη Μακρόνησο και όλα τα κολαστήρια της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και της εγχώριας μισαλλοδοξίας.
Είναι εκείνοι που υποχρεώθηκαν να ζήσουν χρόνια και χρόνια σε πολιτική υπερορία...
Είναι η Μεγάλη Γενιά. Αυτή που γεννήθηκε σε αγώνες, που ανδρώθηκε σε αγώνες, που έζησε σε αγώνες, που γέρασε σε αγώνες και που θα φύγει αγωνιζόμενη...
Είναι η γενιά του.
Κι όσο κι αν διάλεξαν - Εκείνοι κι Αυτός - διαφορετικούς δρόμους, τώρα ήρθε η ώρα της αναμέτρησης. Τους οφείλει αξιοπρεπή ζωή. Και θα την πάρουν - είτε το θέλει είτε όχι, έστω και αν "ες υπέρτατα δώματα ναίει... ".
Η στήλη τους έχει αποκαλέσει κατά καιρούς "απόμαχους". Και - παρά το γεγονός ότι τους έχει αποκαλέσει "απόμαχους" με πολύ σεβασμό και πολλή αγάπη- αισθάνεται την ανάγκη να τους ζητήσει συγνώμη.
Πρόμαχοι είναι και όχι απόμαχοι.
Πρόμαχοι είναι και σήμερα, - όπως πρόμαχοι ήταν και στη δεκαετία του '80 και στη δεκαετία του '70 και στη δεκαετία του '60 και στη δεκαετία του '50 και στη δεκαετία του '40. Αρκετοί δε, από αυτούς και στη δεκαετία του '30...
Πρόμαχοι της ελευθερίας, πρόμαχοι της δημοκρατίας, πρόμαχοι της εθνικής ανεξαρτησίας, πρόμαχοι της κοινωνικής δικαιοσύνης, πρόμαχοι της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, πρόμαχοι των παραδόσεων - η ίδια η ψυχή του Λαού και η ζωντανή αγωνιστική συνείδησή του.
Εκείνοι που εμπαίζονται με φιλοδωρήματα από την κυβέρνηση. Εκείνοι, που με σηκωμένες γροθιές στους δρόμους, δείχνουν τους δρόμους της τιμής στους νεότερους. Εκείνοι που αντιμετωπίζουν τα ΜΑΤ σάμπως να ήταν δεκαοχτάρηδες. Εκείνοι που στέκονται με περιφρόνηση απέναντι στους μηχανισμούς καταστολής των σφετεριστών της λαϊκής κυριαρχίας. Εκείνοι που μπήκαν και πάλι μπροστάρηδες στους λαϊκούς αγώνες και σκάφτουν με τα τιμημένα χέρια τους την κοίτη για το νέο λαϊκό ποτάμι.
Οι συνταξιούχοι μας.
Οι τελευταίοι της Εθνικής Αντίστασης.
Κι αν οι κρατούντες δε γνωρίζουν ποιοι είναι όλοι αυτοί οι πρεσβύτες που αξιώνουν από την πολιτεία να σεβαστεί τα λευκά κεφάλια τους, καλά θα κάνουν- οι ανιστόρητοι - να διαβάσουν, να πληροφορηθούν, να μάθουν.
Είναι εκείνοι που κατατρόπωσαν και καταντρόπιασαν το φασισμό και το ναζισμό στα βουνά της Αλβανίας και στο Ρούπελ.
Είναι εκείνοι, που με τις ψυχές και τα κορμιά τους έχτισαν τα ιερά κάστρα της Αντίστασης - το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ και το ΕΛΑΝ.
Είναι εκείνοι, που, από τις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού, αγωνίστηκαν για μια Ελλάδα που να ανήκει στους "Ελληνες" και όχι στους τοποτηρητές του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον.
Είναι εκείνοι που καθάγιασαν τη Μακρόνησο και όλα τα κολαστήρια της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και της εγχώριας μισαλλοδοξίας.
Είναι εκείνοι που υποχρεώθηκαν να ζήσουν χρόνια και χρόνια σε πολιτική υπερορία...
Είναι η Μεγάλη Γενιά. Αυτή που γεννήθηκε σε αγώνες, που ανδρώθηκε σε αγώνες, που έζησε σε αγώνες, που γέρασε σε αγώνες και που θα φύγει αγωνιζόμενη...
Είναι η γενιά του.
Κι όσο κι αν διάλεξαν - Εκείνοι κι Αυτός - διαφορετικούς δρόμους, τώρα ήρθε η ώρα της αναμέτρησης. Τους οφείλει αξιοπρεπή ζωή. Και θα την πάρουν - είτε το θέλει είτε όχι, έστω και αν "ες υπέρτατα δώματα ναίει... ".
Υπογράφτηκε και τυπικά η συλλογική σύμβαση εργασίας στη ΔΕΗ, σύμφωνα με την απόφαση της πλειοψηφούσας παράταξης (ΠΑΣΚΕ) στο ΔΣ της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, (και - παρεμπιπτόντως - της συμφωνίας όλων των παρατάξεων, πλην ΕΣΚ, αφού οι εργαζόμενοι δε θέλουν να αγωνιστούν για να λύσουν τα προβλήματά τους...). "Οι οικονομικές αυξήσεις προσεγγίζουν τους στόχους της ομοσπονδίας", ισχυρίζεται η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, "συνεκτιμώντας τη σφικτή εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης", συμπληρώνουν οι γεμάτοι κατανόηση συνδικαλιστές...
Η ΓΕΝΟΠ, όμως, θέτει και τους επόμενους στόχους της: "Την αντιμετώπιση των προβλημάτων της ΔΕΗ, την εξυγίανση και τον εκσυγχρονισμό της, παράλληλα με τα ασφαλιστικά ζητήματα των εργαζομένων"...
Χαράς το κουράγιο τους, πολύ περισσότερο που εκτιμούν ότι οι εργαζόμενοι δε θέλουν να κουνήσουν ούτε το δαχτυλάκι τους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους...
Αν έχουν κάποια αξία οι περιοδικές παρεμβάσεις και προτάσεις του "ακραίου νεοφιλελεύθερου" Α. Ανδριανόπουλου, αυτή βρίσκεται στο ότι ο Πειραιώτης πολιτικός παίζει το ρόλο του προπομπού στην πολιτική ζωή προς νεοσυντηρητικότερη κατεύθυνση. Μετά από λίγο διάστημα, ακολουθούν και οι νεοφιλελεύθεροι από τα κόμματα του πολύχρωμου δικομματισμού. Το σύνθημα, λοιπόν, που λανσάρει τελευταία με επιμονή, ως διέξοδο από την παρακμή, περιέχεται στο τετράπτυχο: "Πειθαρχία - σκληρή δουλιά - απελευθέρωση - τεχνολογία". Η αποκωδικοποίηση είναι εύκολη, αλλά φροντίζει να τα κάνει και λιανά. Ετσι από το βήμα, άλλη μια φορά, του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, ζήτησε μεταξύ άλλων και την κατάργηση της άμεσης φορολογίας, γιατί είναι άδικη (!). Δηλαδή, όλα να τα πληρώνει ο λαός, με την έμμεση φορολογία και τα "αφεντικά" του Α. Ανδριανόπουλου να μην πληρώνουν, ουσιαστικά, τίποτα.
"Ομορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος"...
Και βέβαια δε θα μπορούσαν να λείπουν - από τον γνωστό αρθρογράφο της "Ελευθεροτυπίας" - οι γνωστές αθλιότητες για τη στήριξη του ΚΚΕ στους "φοροφυγάδες" αγρότες, τους οποίους ο Γρ. Ρουμπάνης παρομοιάζει με "τα στρώματα που στη μετεπαναστατική Ρωσία γνώρισαν την αποτρόπαια αποκουλακοποίηση του Στάλιν". Καλά, δεν του είπαν τα αφεντικά του πως, εξισώνοντας τους εξεγερμένους αγρότες με τους κουλάκους, υπάρχει "κίνδυνος" κάποιοι να θεωρήσουν πως ο κάτοικος του Μαξίμου παίζει στις σημερινές συνθήκες το ρόλο του "κακού" Στάλιν και προχωρά στην "αποκουλακοποίηση" της ελληνικής αγροτιάς; Ούτε αυτό δεν πρόσεξε μέσα στον τυφλό αντιΚΚΕ πυρετό του ο "πρωτομάστορας" της λάσπης;
"Σίριαλ" πολλών επεισοδίων κατάντησε πλέον η επιχείρηση πώλησης των υπόλοιπων εργοστασιακών μονάδων της "Πειραϊκής - Πατραϊκής". Τώρα εντάχθηκαν στον "καυγά" που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στους μνηστήρες και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, τα οποία εκπροσωπεί - όπως αναφέρουν οι "κακές γλώσσες" - ένας από τους ενδιαφερόμενους αγοραστές, ο χαρτοβιομήχανος Π. Ζερίτης. Ο χαρτοβιομήχανος ενδιαφέρεται μόνο για το αποθηκευτικό συγκρότημα της Π - Π στη Βαρυμπόμπη. Αυτό γιατί - σύμφωνα πάντα με τις κακές γλώσσες - ο Π. Ζερίτης έχει κάνει συμφωνία με γνωστό μεγαλόσχημο των ΜΜΕ να χρησιμοποιήσουν το συγκρότημα της Βαρυμπόμπης για την αποθήκευση χάρτου. Τώρα, γιατί θέλουν να αποθηκεύσουν χαρτί, το μέλλον θα το δείξει...
Δυο χρόνια
τώρα προσπαθούν
να τη σηκώσουν
πάνω,
μ' αυτή μένει
ακίνητη
και δεν ακούει
το Γιάννο!
"Σήκω - της λέει
ο υπουργός - βγες
πλέον απ' την πλάκα",
και χάριν
της... "ανάστασης",
σύννεφο πάει
η τράκα!
Δυο χρόνια
τώρα προσπαθούν,
χωρίς να γίνει κάτι
και αν τυχόν
δε διώξουμε κάθε
"μεσσία" γδάρτη,
θα συνεχίζετ' εσαεί
του... Λάζαρου
η απάτη!
Ο οίστρος
Δυο χρόνια
τώρα προσπαθούν
να τη σηκώσουν
πάνω,
μ' αυτή μένει
ακίνητη
και δεν ακούει
το Γιάννο!
"Σήκω - της λέει
ο υπουργός - βγες
πλέον απ' την πλάκα",
και χάριν
της... "ανάστασης",
σύννεφο πάει
η τράκα!
Δυο χρόνια
τώρα προσπαθούν,
χωρίς να γίνει κάτι
και αν τυχόν
δε διώξουμε κάθε
"μεσσία" γδάρτη,
θα συνεχίζετ' εσαεί
του... Λάζαρου
η απάτη!
Ο οίστρος
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εξασφαλίσεις ένα "κεραμίδι" πάνω από το κεφάλι σου ή και... δυο "κεραμίδια"! Ο πιο... πρωτότυπος είναι αυτός που διάλεξε κάτοικος του Ηλιακού Χωριού Πεύκης. Ο συγκεκριμένος κάτοικος, που έχει ήδη πάρει σπίτι από τον ΟΕΚ, ένιωσε πριν λίγο καιρό να μην τον "χωρούν" τα τετραγωνικά του, με αποτέλεσμα να κατεδαφίσει τη... μεσοτοιχία με τη διπλανή πολυκατοικία και να προεκτείνει το διαμέρισμά του!
Οι γείτονες έχουν εξαγριωθεί με το συγκεκριμένο περιστατικό και καταγγέλλουν την ανοχή του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, αφού μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμιά ενέργεια εναντίον του "φαταούλα" καταπατητή, ενώ στο παρελθόν έχει υπάρξει ανάλογη ανοχή σε παρόμοιο περιστατικό. Μήπως είναι καιρός να ενδιαφερθεί ο ΟΕΚ, πριν η μέθοδος του συγκεκριμένου υιοθετηθεί και από άλλους "κλειστοφοβικούς" κατοίκους και φτιαχτούν... αλυσίδες διαμερισμάτων;
"Η απόσβεση κάθε ριζοσπαστικής διάθεσης, που συνυπάρχει με ένα εμφανή κοινωνικό συντηρητισμό, δεν μπορεί να παραμένει πραγματικότητα του καιρού μας". Ποιος τα είπε αυτά; Μα ο ίδιος, που, λίγες μέρες πριν, χαρακτήριζε "ανταρσία κατά του έθνους" τις λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησής του.
Πρόκειται για τον Α. Παπανδρέου, που "καταριέται" την "πραγματικότητα του καιρού μας", αλλά προωθεί μια πολιτική βαθιά συντηρητική και προάγει την παθητικοποίηση και την αποχαύνωση των λαϊκών στρωμάτων, ώστε να μπορεί από θέση ασφαλείας να ομιλεί, καταγγελτικά μάλιστα (!), περί "κοινωνικού συντηρητισμού". Πρόκειται για τη συνήθη υποκρισία. Η οποία γίνεται όλο και πιο εύγλωττη, όταν οι "ριζοσπαστικές" κορόνες έπονται των πρωθυπουργικών ύβρεων κατά αγροτών, μικρομεσαίων και συνταξιούχων.