Οσοι διαθέτουν το απαραίτητο κομπόδεμα και έχουν διαπιστώσει ότι μπορούν να αγοράσουν δικό τους σπίτι με τραπεζικό δάνειο, θα πρέπει να ξέρουν ότι μέχρι να πάρουν το δάνειο, θα πρέπει να συγκεντρώσουν δεκάδες δικαιολογητικά. Το χαρτοβασίλειο των δικαιολογητικών, που πρέπει να συνυποβάλουν οι ενδιαφερόμενοι (ορισμένα μαζί με την αίτηση για το στεγαστικό δάνειο και ορισμένα μετά την έγκριση του δανείου), αποτελείται από τα εξής δικαιολογητικά:

1. Αίτηση (το έντυπο χορηγείται από την τράπεζα).

2. Συμβόλαιο κτήσης του ακινήτου (σε περίπτωση συμπλήρωσης τιμήματος αγοράς στο συμβόλαιο να φαίνεται ότι οφείλεται το ποσό τουλάχιστον που θα ζητηθεί ως δάνειο από την τράπεζα). Προηγούμενοι τίτλοι απαιτούνται εφόσον κρίνονται απαραίτητοι κατά το στάδιο της νομικής επεξεργασίας της αίτησης. 3. Πιστοποιητικό μεταγραφής του συμβολαίου.

4. Πιστοποιητικό ιδιοκτησίας από τη μερίδα αυτού που σας το μεταβίβασε. 5. Τυχόν αναφερόμενα στο συμβόλαιο κτήσης πληρεξούσια.

6. Κάτοψη του προσφερόμενου σε υποθήκη ακινήτου.

7. Τοπογραφικό του οικοπέδου.

8. Βεβαίωση από την πολεοδομία ότι το συγκεκριμένο οικόπεδο είναι άρτιο και οικοδομήσιμο (μόνο όταν επισυνάπτεται τοπογραφικό στον τίτλο κτήσης). 9. Προϋπολογισμό έργων (εφόσον πρόκειται για επισκευή, βελτίωση, διαρρύθμιση κλπ.), τα οποία θα εκτελεστούν με το δάνειο.

10. Φωτοαντίγραφο αδείας οικοδομής. Αν η άδεια δεν έχει ακόμη εκδοθεί, προσκομίζεται προ της υπογραφής του δανειστικού συμβολαίου.

11. Εκκαθαριστικό σημείωμα φόρου εισοδήματος για δάνειο άνω των 7.000.000 δρχ. απ' όπου να προκύπτει η δυνατότητα καταβολής της εξαμηνιαίας ή μηνιαίας τοκοχρεολυτικής δόσης του δανείου.

Οι ενδιαφερόμενοι να πάρουν στεγαστικό δάνειο, θα πρέπει ακόμη να γνωρίζουν ότι δε θα πάρουν ολόκληρο το ποσό του δανείου που δικαιούνται και που θα τους εγκρίνει η τράπεζα. Κι αυτό, γιατί από το δάνειο, η κάθε τράπεζα αφαιρεί ένα αξιόλογο ποσό για "έξοδα δανείου", τα οποίο πληρώνει ο δανειολήπτης. Τα έξοδα αυτά αποτελούνται από:

α) Τα δικαιώματα που εισπράττει η τράπεζα κατά την υποβολή της αίτησης για το νομικό έλεγχο των τίτλων ιδιοκτησίας και την εκτίμηση της αξίας του προσφερόμενου σε υποθήκη ακινήτου (που δεν επιστρέφονται σε περίπτωση ματαίωσης του δανείου εφόσον ολοκληρώθηκαν και τα δύο στάδια ελέγχου) και τα οποία υπολογίζονται σε ποσοστά επί του δανείου και αναλόγως το ύψος του δανείου (πλέον ΕΦΤΕ 4%).

β) Τα έξοδα της δανειστικής σύμβασης και της εγγραφής υποθήκης ή προσημείωσης υποθήκης.

Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι απαιτήσεις της τράπεζας, που δε σταματούν όμως εδώ. Οι περιπέτειες των απελπισμένων για στέγη πολιτών συνεχίζονται με κάποιους όρους που θα πρέπει να καλύψουν κατά την υπογραφή της δανειστικής σύμβασης όπως:

1. Πιστοποιητικό, από την αρμόδια ΔΟΥ, του άρθρου 72 του ΠΔ 129/89 ότι δηλώθηκαν τα εισοδήματα της τελευταίας διετίας του ακινήτου, για το οποίο ζητείται το δάνειο ή αυτού που προσφέρεται σε υποθήκη (εφόσον τούτο είναι διάφορο του πρώτου) ή ότι το ακίνητο δεν απέφερε εισοδήματα κατά τα τελευταία 5 χρόνια.

2. Αν το ακίνητο που προσφέρεται σε υποθήκη προέρχεται από δωρεά, κληρονομιά ή γονική παροχή, τότε απαιτείται πιστοποιητικό από την αρμόδια ΔΟΥ ότι δεν οφείλεται φόρος, εφόσον το συμβόλαιο έγινε μετά την 1.1.72. Πριν από την ημερομηνία αυτή δεν απαιτείται (αντ' αυτού όμως χρειάζεται ληξιαρχική πράξη θανάτου για την περίπτωση της κληρονομιάς, από την οποία θα προκύπτει η ημερομηνία θανάτου του κληρονομούμενου).

3. Αν το ακίνητο για το οποίο ζητείται το δάνειο ανήκει σε ανήλικο, απαιτείται απόφαση δικαστηρίου, που θα επιτρέπει τη δανειοδότησή του και την υποθήκευση του ακινήτου.

4. Αποδεικτικό φορολογικής ενημερότητας.

5. Πυρασφαλιστήριο του ενυπόθηκου ακινήτου, σύμφωνα με τις οδηγίες της τράπεζας (πριν από τη λήψη).

Λαμβάνοντας λοιπόν αυτό το χαρτοβασίλειο ως δεδομένο (σχεδόν για όλες τις τράπεζες) για τη χορήγηση δανείου που θα καλύψει μια από τις βασικότερες ανάγκες, τότε μπορούμε να κατανοήσουμε την "κοινωνική πολιτική" που ασκούν.

Σκόνη επτά χρόνων είχαν μαζέψει τα συρτάρια του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, καθώς οι "γαλαζοπράσινες" κυβερνήσεις το έχουν αφήσει κυριολεκτικά στην τύχη του, παραπέμποντας στις καλένδες και αυτή ακόμη τη στοιχειώδη στεγαστική πολιτική. Το γεγονός αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα όταν πρόκειται για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, στο οποίο υπάγεται για δανειοδότηση το 70% των δημοσίων υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και οι εκπαιδευτικοί, με βάση την κατανομή που ισχύει ανάμεσα σ' αυτό και στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Συγκεκριμένα, το ΤΤ από το 1988 μέχρι το καλοκαίρι του 1994 δεν είχε χορηγήσει ούτε ένα στεγαστικό δάνειο, εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής, που είχε δημιουργήσει στο ίδρυμα τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας, με αποτέλεσμα τη συσσώρευση στα συρτάρια του 35.000 αιτήσεων. Το πρόβλημα είχε γεννηθεί από τη στιγμή που το ΤΤ χορήγησε δάνεια δεκάδων δισεκατομμυρίων δραχμών σε διάφορες ΔΕΚΟ με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Οι ΔΕΚΟ, με φωτεινές εξαιρέσεις τον ΟΤΕ και την ΕΥΔΑΠ, δεν αποπλήρωσαν τα δάνεια στο Ταμιευτήριο, ενώ το ελληνικό δημόσιο αντί, βάσει της εγγύησης που είχε χορηγήσει, να αποπληρώσει για λογαριασμό των ασυνεπών ΔΕΚΟ το ΤΤ, το φόρτωσε με ομόλογα και έντοκα γραμμάτια, με αποτέλεσμα το ΤΤ να αδυνατεί να χορηγήσει δάνεια και οι δημόσιοι υπάλληλοι να περιμένουν στο ακουστικό τους.

Τις περιόδους που πλησίαζαν εκλογές, οι κυβερνήσεις ανακοίνωναν μια σειρά από "βελτιώσεις" στους όρους χορήγησης των στεγαστικών δανείων και στο ανώτατο ύψος του δανείου. Το πρόβλημα είναι ότι και πάλι οι αιτήσεις παρέμεναν στα συρτάρια.

Συγκεκριμένα, στο τέλος του 1988, δηλαδή, λίγο πριν από τις εκλογές του 1989, την εποχή του "Τσοβόλα δώστα όλα", το ΤΤ, σαν δημόσιο πιστωτικό ίδρυμα υπό τον έλεγχο της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ανακοινώνει νέα ανώτατα όρια στεγαστικών δανείων, που διαμορφώθηκαν για ένα δημόσιο υπάλληλο σε 3.300.000 δρχ. και για ζευγάρι δημοσίων υπαλλήλων σε 4.950.000 δρχ., ενώ τα επιτόκια αποπληρωμής διαμορφώθηκαν σε 14% για το λεκανοπέδιο της Αττικής και τη Θεσσαλονίκη, 13% για την υπόλοιπη Ελλάδα και 12% για τις παραμεθόριες περιοχές. Ωστόσο, τα δάνεια που μέχρι το καλοκαίρι του 1994 εκκρεμούσαν έφεραν ημερομηνία αίτησης από το 1988.

Και έφτασε μέσα από παχιά λόγια το καλοκαίρι του 1994, που βρήκε το ΤΤ με πάνω από 35.000 ανικανοποίητες αιτήσεις στα συρτάρια του. Τότε άρχισε να εγκρίνεται ένας περιορισμένος αριθμός δανείων από το 1988 και 1989, που ανέρχονταν στις 12.000, με βάση την αναπροσαρμογή που είχε ανακοινωθεί το Φλεβάρη του 1994 από τον υφυπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών, όπου υπάγεται το ΤΤ, ενόψει των ευρωεκλογών του Ιούνη. Σύμφωνα με αυτή, τα ανώτατα όρια δανείου διαμορφώθηκαν σε 6.000.000 δρχ. για τους ανύπαντρους και σε 9.000.000 δρχ. για τους παντρεμένους, ενώ παρέμειναν αμετάβλητα τα επιτόκια και ο χρόνος αποπληρωμής στα 25 χρόνια. Και ενώ οι ανακοινώσεις του υπουργού έγιναν το Φλεβάρη, η αποστολή των ειδοποιητηρίων στους 12.000 ενδιαφερόμενους του 1988 και 1989 άρχισε το καλοκαίρι! Αυτοί είναι και οι όροι που ισχύουν σήμερα για τα στεγαστικά δάνεια στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.

Μετά από τις εξαγγελίες του υφυπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών το Φλεβάρη του 1994, περί άμεσης ικανοποίησης μέρους των αιτήσεων που εκκρεμούσαν - ο ίδιος είχε εξαγγείλει την ικανοποίηση 2.000 αιτήσεων δημοσίων υπαλλήλων και τη μεταφορά 1.500 αιτήσεων στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων - το ΤΤ άρχισε το περασμένο καλοκαίρι να στέλνει 12.000 ειδοποιητήρια, όσες και οι αιτήσεις του 1988 και 1989. Το απαιτούμενο ποσό για την ικανοποίηση αυτού του αριθμού αιτήσεων ανέρχεται σε 80 δισ. δρχ. όπως μας ενημέρωσε ο διευθυντής των στεγαστικών δανείων του ΤΤ, κ. Κατσής, το 30% από τους ειδοποιηθέντες κίνησε τη διαδικασία για τη σύναψη του δανείου, δεδομένου ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι αναζήτησαν άλλους τρόπους δανειοληψίας κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, ενώ πάνω από 1.500 αιτήσεις εκκρεμούν για έλεγχο και συνομολόγηση του δανείου. Ο ίδιος μας είπε ότι έχουν καταβληθεί 6 δισ. δρχ., που αντιστοιχούν σε 1.900 δάνεια. Ετσι, αυτή τη στιγμή εκκρεμούν 23.000 αιτήσεις που υποβλήθηκαν μέχρι τις 31 Δεκέμβρη 1994, και αντιστοιχούν σε 150 δισ. δρχ.

Εξάλλου, σύμφωνα με υψηλά ιστάμενο στέλεχος του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, μέσα στο Μάρτη πρόκειται να συνεδριάσει το ΔΣ του Ταμιευτηρίου προκειμένου να εγκρίνει όλες τις αιτήσεις που εκκρεμούν, ενώ, σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχει η πρόθεση να αυξηθούν τα ανώτατα όρια δανείου, η ταυτόχρονη μείωση κατά μία μονάδα των επιτοκίων, καθώς και η διάρκεια από 25 σε 30 χρόνια, ώστε να φτάσει τα ποσά του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, τα οποία είχαν αυξηθεί την άνοιξη χωρίς να γίνει το ίδιο στο ΤΤ. Ας σημειωθεί ότι το ΔΣ του ΤΤ αποτελείται στην πλειοψηφία του από μέλη διορισμένα από την εκάστοτε κυβέρνηση. Δε θα είναι καθόλου τυχαίο, λοιπόν, αν δούμε μια τέτοια "γενναιοδωρία" προεκλογικά.

Το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων μπορεί κανείς να πει ότι αποτελεί "φωτεινή εξαίρεση" μεταξύ των δύο ιδρυμάτων του δημοσίου, που δανειοδοτούν αποκλειστικά δημοσίους υπαλλήλους. Κι αυτό γιατί, από τη μια, καλείται να εξυπηρετήσει πολύ μικρότερο αριθμό δανείων, κι, από την άλλη, δε βαρύνεται με το κόστος χρήματος, όπως το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που λειτουργεί στο θέμα αυτό με τραπεζικά κριτήρια, αλλά διαθέτει άτοκο χρήμα από τις παρακαταθήκες.

Το ΤΠ & Δ εξυπηρετεί αιτήσεις δημοσίων υπαλλήλων όλων των υπουργείων εκτός από τα υπουργεία Παιδείας και Μεταφορών, των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, ασφαλιστικών ταμείων κύριας και επικουρικής ασφάλισης, ΔΕΗ και ΙΚΑ, μονίμων υπαλλήλων των ΟΛΠ και ΟΛΘ, δημοτικών και κοινοτικών υπαλλήλων, υπαλλήλων ΟΔΔΥ, διδακτικού προσωπικού πανεπιστημίων, αναπήρων και θυμάτων πολέμου, βουλευτών, νομαρχών, των συνταξιούχων όλων των παραπάνω κατηγοριών, εκτός από τους συνταξιούχους των ασφαλιστικών ταμείων, όταν συνταξιοδοτούνται από τα ίδια τα ταμεία, των υπαλλήλων που υπάγονται στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, όταν ο σύζυγός τους υπάγεται στο ΤΠ & Δ και όλων των υπαλλήλων και συνταξιούχων του δημοσίου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, που υπηρετούν σε παραμεθόριο περιοχή, εκτός από τους συνταξιούχους του ΟΤΕ και του ΟΣΕ.

Λίγο πριν από τις εκλογές του 1989, προσαρμόζεται το ανώτατο όριο δανείου σε 3.300.000 δρχ. για έναν υπάλληλο, σε 4.950.000 για ζευγάρι δημοσίων υπαλλήλων και σε 6.600.000 δρχ. για ζευγάρι υπαλλήλων που υπηρετεί στην παραμεθόριο, ενώ το επιτόκιο σε 14%, 13% και 12% για τις τρεις αντίστοιχες ζώνες της χώρας. Τέσσερα χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα τον Απρίλη του 1992, τα ανώτατα όρια αυξάνονται σε 6.000.000 δρχ. για έναν υπάλληλο, 9.000.000 δρχ. για το ζευγάρι, και 12.000.000 για ζευγάρι υπαλλήλων της παραμεθορίου, ενώ τα επιτόκια αποπληρωμής παρέμειναν όπως ήταν μέχρι τότε. Η τελευταία ευνοϊκή αναπροσαρμογή για τα στεγαστικά δάνεια του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων ανακοινώθηκε από τον υφυπουργό Οικονομικών Δ. Γεωργακόπουλο, λίγο πριν τις ευρωεκλογές του Ιούνη του 1994. Συγκεκριμένα, από τον περασμένο Απρίλη τα ανώτατα όρια στεγαστικών δανείων που ισχύουν για το ΤΠ & Δ είναι: 10.000.000 δρχ. για ένα δημόσιο υπάλληλο, 15.000.000 δρχ. για το ζευγάρι και 20.000.000 δρχ. για ζευγάρι υπαλλήλων της παραμεθορίου. Παράλληλα, μειώθηκε κατά μία μονάδα το επιτόκιο για τις τρεις ζώνες, στις οποίες κατανέμεται η χώρα.

Δηλαδή: Το επιτόκιο για την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη μειώθηκε από 14% σε 13%, για τις αμέσως μικρότερες πόλεις από 13% σε 12% και για την υπόλοιπη Ελλάδα και την παραμεθόριο από 12% σε 11%. Ενώ η διάρκεια αποπληρωμής του δανείου αυξήθηκε από 25 σε 30 χρόνια. Επίσης, αυξήθηκε το ανώτατο όριο ποσού που μπορεί να πάρει κάποιος δημόσιος υπάλληλος από το ΤΠ & Δ, καθώς ορίστηκε ότι πλέον η μηνιαία δόση αποπληρωμής δε θα πρέπει να ξεπερνάει τα 6/10 των μηνιαίων αποδοχών του, ενώ μέχρι τότε το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 3/10 του μισθού. Τέλος, καταργήθηκε η εγγραφή υποθήκης, πράγμα το οποίο απαλλάσσει το δανειζόμενο από την καταβολή αμοιβής που ισοδυναμεί με το 8% του συνολικού ποσού του δανείου.

Ευνοϊκότερο επιτόκιο ισχύει για τους τυφλούς, που είναι 9%. Ενώ ικανοποιούνται κατά προτεραιότητα οι αιτήσεις ατόμων με αναπηρία πάνω από 67%, τυφλών, πολυτέκνων και υπαλλήλων που υπηρετούν στην παραμεθόριο.

Το διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της ημερομηνίας υποβολής της αίτησης για δάνειο και της ημερομηνίας έγκρισής της από το ΤΠ & Δ είναι κατά μέσο όρο 1 - 1,5 χρόνος. Δηλαδή, με ρυθμούς... "χελώνας". Στο διάστημα αυτό, πολλοί από τους αιτούντες, είτε έχουν παραιτηθεί, είτε έχουν αναζητήσει άλλες πηγές δανειοδότησης. Αυτό, εξάλλου, φαίνεται και από τον πίνακα, στον οποίο παραθέτουμε τα δάνεια που εγκρίθηκαν κάθε χρόνο από το 1989 μέχρι το 1993, καθώς και τα δάνεια που τελικά συνομολογήθηκαν. Για παράδειγμα, το 1989 προκύπτει ότι εγκρίθηκαν 2.300 δάνεια, ενώ τελικά πραγματοποιήθηκαν μόνο 1.100 συνομολογήσεις. Δηλαδή, μόλις οι μισοί από τους ενδιαφερόμενους που είχαν υποβάλει αίτηση και εγκρίθηκε προσήλθαν για συνομολόγηση του δανείου που είχαν ζητήσει.

Ενα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που "ομολογούν" οι αριθμοί είναι ότι από το 1989 μέχρι το 1993, οι αυξήσεις στο κατά κεφαλήν ποσό δανείου που αναλογεί στους δανειοδοτηθέντες είναι οριακές, ενώ υπάρχει και περίπτωση μείωσης από το 1989 στο 1990. Συγκεκριμένα, το 1989 το κατά κεφαλήν ποσό δανείου ήταν 2.230.000 δρχ., το 1990 το αντίστοιχο ποσό μειώθηκε στα 2.047.000 δρχ., το 1991 ήταν 2.482.000 δρχ., το 1992 ήταν 2.678.000, το 1993 αυξήθηκε στα 3.852.000, ενώ θεαματική ήταν η αύξηση του κατά κεφαλήν αναλογούντος δανείου στις εγκρίσεις του 1994 που έφτασε στα 6.087.000, λόγω της αύξησης του ανώτατου ποσοστού του μισθού, που δε θα πρέπει να ξεπερνάει η μηνιαία τοκοχρεολυτική δόση. Να θυμίσουμε ότι την περασμένη άνοιξη πριν από τις ευρωεκλογές του Ιούνη, ο υφυπουργός Οικονομικών είχε ανακοινώσει μεταξύ άλλων ότι για το ΤΠ & Δ η ανώτατη δόση αποπληρωμής δε θα έπρεπε να ξεπερνάει τα 6/10 των μηνιαίων αποδοχών του δανειζομένου, ενώ μέχρι τότε το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 3/10 του μισθού. Η ρύθμιση αυτή αύξησε άμεσα το ανώτατο ποσό δανείου που μπορούσε να πάρει κανείς από το ΤΠΔ.

Στους 10.000 υπολογίζονται "χονδρικά" οι οφειλέτες ληξιπρόθεσμων δόσεων δανείων από κεφάλαια του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, οι οποίοι δεν έχουν κάνει αίτηση ή δεν έχουν ενταχθεί στις διαδικασίες ρύθμισης των οφειλών τους,όπως αυτές προβλέφτηκαν από το νόμο του υπουργείου Εργασίας 2224/94 και οι υποθέσεις τους παραμένουν εκκρεμείς. Ο αριθμός αυτός των οφειλετών εξανάγκασε προφανώς το υπουργείο Εργασίας και τον ΟΕΚ, να προχωρήσουν στην ανακοίνωση παράτασης της προθεσμίας για ένταξη των οφειλετών στη διαδικασία των ρυθμίσεων, η οποία ενώ έληγε στις 31 Γενάρη, θα λήξει τελικά στις 31 Μάρτη. Υπενθυμίζουμε ότι στις εν λόγω ευνοϊκές ρυθμίσεις μπορούν να ενταχθούν όσοι οφείλουν δόσεις που έληξαν μέχρι και τις 31/12/94.

Σύμφωνα με όσα προβλέπονται στο Ν. 2224 και όσα είναι γνωστά από τον ΟΕΚ, η ρύθμιση των οφειλών θα γίνει σε 24 ή 48 μηνιαίες άτοκες δόσεις, στις οποίες θα συμπεριλαμβάνονται και οι τόκοι υπερημερίας. Ομως, οι υπάλληλοι ΝΠΔΔ και ευρύτερου δημόσιου τομέα, θα εξοφλήσουν υποχρεωτικά σε 24 δόσεις. Τα ποσά θα καταβάλλονται παράλληλα με την πληρωμή των τρεχουσών δόσεων για το 1995. Επίσης, δίνεται η δυνατότητα στους οφειλέτες, να πληρώσουν μόνο το 50% των οφειλόμενων από ληξιπρόθεσμες δόσεις, εάν η καταβολή των χρημάτων γίνει εφ' άπαξ. Στην περίπτωση της εφ' άπαξ καταβολής, όμως, δε συμπεριλαμβάνονται οι τόκοι υπερημερίας, οι οποίοι θα εξοφληθούν ξεχωριστά, ενώ και εδώ δίνεται η δυνατότητα πληρωμής με δόσεις.

Στις διαδικασίες ρύθμισης οφειλών έχει προβλεφτεί ειδική διαδικασία για τους οφειλέτες με ιδιαίτερα χαμηλές αποδοχές, μέχρι και 2.500.500 δραχμές οικογενειακό εισόδημα.Σύμφωνα με επιστολή που έστειλε ο ΟΕΚ στους οφειλέτες, εάν το ύψος της ετήσιας επιβάρυνσης από τις οφειλές γενικά, που ρυθμίζονται, υπερβαίνει το 10% του οικογενειακού εισοδήματος, τότε ο οφειλέτης έχει δικαίωμα προσφυγής σε ειδική τριμελή επιτροπή, που συγκροτείται από το υπουργείο Εργασίας και μπορεί να κάνει διαφορετικό διακανονισμό, ώστε να μειωθεί το ποσό των δόσεων. Η προσφυγή στην επιτροπή, προϋποθέτει απλά να έχει ενταχθεί με αίτησή του ο οφειλέτης στις διαδικασίες ρύθμισης και να έχει πληρώσει την πρώτη δόση.

Εκ μέρους του υπουργείου Εργασίας, αλλά και του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, έχει ανακοινωθεί, πως όσοι οφειλέτες δεν ενταχθούν τελικά στις διαδικασίες ρύθμισης των οφειλών μέχρι τις 31 Μάρτη, θα βρεθούν αντιμέτωποι με την εφαρμογή των διατάξεων "Περί εισπράξεως δημοσίων εσόδων".

Συνολικά να σημειώσουμε πως από τα οφειλόμενα ληξιπρόθεσμων δόσεων, έχουν μέχρι στιγμής εισπραχθεί 500 εκατομμύρια δραχμές. Ομως, το μεγαλύτερο μέρος τους δεν προέρχεται από οφειλές απόκτησης κατοικίας ή δάνειου για τον ίδιο σκοπό, αλλά από τα λεγόμενα "μικροδάνεια" (αποπεράτωσης κατοικίας, ή επισκευής).

Πάντως, σαν μία γενική παρατήρηση στην όλη ιστορία, θα μπορούσαμε να παραθέσουμε το στοιχείο του ότι η εξόφληση τέτοιου είδους οφειλών ουδέποτε τα τελευταία χρόνια υπήρξε άσχετη ή ασύνδετη από τις συνολικότερες πολιτικές εξελίξεις. Ηταν "δεμένη" με τις ψηφοθηρικές διαθέσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που εναλλάσσονταν στην εξουσία. Πολλές φορές στο παρελθόν οι οφειλέτες δανείων έγιναν δέκτες προεκλογικών υποσχέσεων. καταλήγοντας να γίνουν έρμαια πελατειακών προεκλογικών σχέσεων.

Γ. Λ.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Μελίνα ΖΙΑΓΚΟΥ

Αποστόλης ΡΑΣΙΔΑΚΗΣ