Και αφού έπεφτε το "γιούχα" σύννεφο. Και αφού το "ουουουου... " συνόδευε πολλούς από τους ομιλητές. Και αφού ο ένας κοίταζε πώς θα τη φέρει καλύτερα στον άλλο. Και αφού το "αίσχος" πέρναγε ρυθμικά από τη μια πτέρυγα στην άλλη, ανάλογα με το χρώμα του ομιλητή. Και αφού στα διαλείμματα του συνεδρίου αντάλλασσαν μπροστά στις κάμερες όλα τα κοσμητικά ...επίθετα, το ρεφρέν όλων των συνθημάτων παρέμεινε και παραμένει το ίδιο: "Το ΠΑΣΟΚ είναι δω ενωμένο, δυνατό"!

Αλλά και η προσφώνηση "σύντροφε!" δεν έφυγε από το στόμα κανενός και σε καμιά περίπτωση. Ετσι, μπορούσε άνετα ο οποιοσδήποτε να λέει για παράδειγμα: "Ο σύντροφος πρωθυπουργός είναι ένας πολιτικός νάνος" ή "οι σύντροφοι της νεολαίας είναι εγκάθετοι"..!

Είπαμε. Νέα ...συντροφικά ήθη.

Αστείρευτη η... γλωσσοπλαστική και η κάθε είδους... πλαστική ικανότητα του ΠΑΣΟΚ. Μετά τους "εκτελεστικάριους" (τα μέλη δηλαδή του Εκτελεστικού Γραφείου), μας προέκυψαν και οι "κεντροεπίτροποι" (τα μέλη δηλαδή της Κεντρικής Επιτροπής). Ασε που και οι μεν και οι δε έχουν τριπλάσιο χρόνο ομιλίας στο συνέδριο, ενώ οι υποψήφιοι πρόεδροι δεκαπλάσιο και βάλε... Εννοείται ότι δεν πιάνεται ο χρόνος ομιλίας στα τηλεοπτικά πάνελ, στα "παράθυρα" κλπ. κλπ.

Ηταν κάτι παραπάνω από φυσικό. Το κλοτσοσκούφι ανάμεσα στις διάφορες ομάδες του κυβερνώντος κόμματος, στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, δε θα μπορούσε παρά να συνοδευτεί από κύματα και χειμάρρους υποκρισίας εις βάρος των εργαζομένων - όλων των εργαζομένων - της χώρας.

Υποκρισία, που, μέσα από τις τοποθετήσεις κυρίως των επώνυμων ομιλητών, προσέλαβε διαστάσεις ανοιχτής πρόκλησης, αφού η ...χώνευση των λεγομένων τους απαιτεί πλήρη λήθη και εθελοτυφλία. Οχι για το χτες και το προχτές ή για το μακρινό παρελθόν, αλλά για το ίδιο το σήμερα. Από το ίδιο το παρόν της ασκούμενης πολιτικής, που παντοιοτρόπως - ανεξάρτητα από τις τωρινές ομαδοποιήσεις - όλοι τους, μέχρι και τον τελευταίο, υιοθέτησαν, υπερψήφισαν, υπερασπίστηκαν και στήριξαν.

Είναι θράσος, μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου, να υπαινίσσονται κάποια από τα πραγματικά δεινά που επιφέρουν στη χώρα η Συνθήκη του Μάαστριχτ και το πρόγραμμα "σύγκλισης".

Είναι θράσος, ο επίτροπος του ΠΑΣΟΚ στην Κομισιόν - ο πρώτος, δηλαδή, που έχει... ξεχάσει τι σημαίνει στην πράξη η έννοια της εθνικής ανεξαρτησίας - να κάνει λόγο για απώλεια του αριστερού προσανατολισμού και του πατριωτικού χαρακτήρα του κυβερνώντος κόμματος.

Είναι θράσος, πρωτοκλασάτα στελέχη, να προβάλλουν τώρα ενστάσεις για τα "ευχαριστώ" και τα "γιές μεν", ακόμα και για το παραπέρα δέσιμο της χώρας στο άρμα του ιμπεριαλισμού. Πού ήταν όλοι αυτοί μέχρι σήμερα; Γιατί είχαν λουφάξει στις αναπαυτικές πολυθρόνες της εξουσίας και της αντιλαϊκής συνδιαχείρισης; Πώς είναι δυνατόν, τέτοια θέματα αρχής - γιατί θέματα αρχής είναι αυτά που θίχτηκαν, αν κάποιος τα προσεγγίζει χωρίς υποκρισία και γνωστού περιεχομένου σκοπιμότητες - να προέκυψαν στο προσκήνιο, ως επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, τη στιγμή της εσωκομματικής σύγκρουσης;

Εκείνος βέβαια που ξεπέρασε κάθε όριο, είναι ο επί της Eθνικής Oικονομίας υπουργός των κυβερνήσεων και του Α. Παπανδρέου και του Κ. Σημίτη. Ο Γ. Παπαντωνίου είπε αλήθειες για την ασκούμενη πολιτική. Εκρυψε όμως, με ύποπτο και προκλητικό θράσος, που παραπέμπει στις εποχές της μεγάλης ΠΑΣΟΚικής λαθροχειρίας και της περιφρόνησης του λαού, το ουσιαστικό της, το πραγματικό περιεχόμενο.

Ασκούμε, είπε, πολιτική βαθύτατα αναδιανεμητικού χαρακτήρα και βέβαια ουδείς μπορεί να τον διαψεύσει. Το μαρτυρούν, με τον καλύτερο τρόπο, τα συνεχώς συρρικνούμενα εισοδήματα και το οικονομικό ξεζούμισμα των εργαζομένων. Το επιβεβαιώνει η αλματωδώς ανερχόμενη πορεία των κερδών των Ελλήνων μεγαλοεπιχειρηματιών και των μονοπωλίων και άλλων ξένων επιχειρήσεων που δρουν στη χώρα μας. Το δείχνει σε όλους τους τόνους η μετατροπή ολόκληρων περιοχών σε "βιομηχανικά" και "εργασιακά" νεκροταφεία, την ώρα που η χώρα γίνεται θερμοκήπιο για υπερκέρδη του κάθε "αεριτζή" και "μεταπράτη" και κανάλι φυγάδευσης κεφαλαίων στο εξωτερικό.

Ως γνήσιος εκφραστής και συνεχιστής του Α. Παπανδρέου κι "επιμένων σοσιαλιστικά" εμφανίστηκε, μιλώντας στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ο Ακης Τσοχατζόπουλος. Μπορεί να πιστεύει ότι έτσι θα "πείσει" κάποιους "ρομαντικούς" συνέδρους να τον ψηφίσουν για νέο πρόεδρο του Κινήματος, αλλά δε νομίζουμε ότι είναι τόσο αφελής να πιστεύει πως θα πείσει τον ελληνικό λαό.

Διότι, "σ' αυτή τη χώρα και λίγοι είμαστε και καλά γνωριζόμαστε" και ξέρουμε καλά ότι και ο Ακης, όπως και ο Σημίτης κι όλα τα άλλα "πρωτοκλασάτα" στελέχη του ΠΑΣΟΚ πρωταγωνίστησαν και από κυβερνητικές θέσεις στην εφαρμογή της αντιλαϊκής, "φιλελεύθερης" πολιτικής επί 11 σχεδόν έτη. Ολοι, λοιπόν, έχουν τις ευθύνες τους. Και κανένα δεν πρόκειται να ξεγελάσει, με τις κορόνες του περί σοσιαλισμού το πρωτοπαλίκαρο του "Παπανδρεϊσμού".

Και κει που γινόταν το "έλα να δεις" στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, καλείται στο βήμα από το προεδρείο ο "σύντροφος Διαφωνίδης"...