Το αβέβαιο καθεστώς στο οποίο τελούν εδώ και ένα χρόνο περίπου έχει αποτέλεσμα την περικοπή των δραστηριοτήτων τους σε πολύ μεγάλο ποσοστό, ενώ ταυτόχρονα το μόνο μέτρο που προχωράει κανονικά στα πλαίσια των κυβερνητικών σχεδίων για ιδιωτικοποίηση, είναι οι απολύσεις και η οικονομική αφαίμαξη των εργαζομένων. Τα δρώμενα των τελευταίων βδομάδων προδικάζουν ανησυχητικές εξελίξεις, ενώ ταυτόχρονα καταδεικνύουν για μία ακόμη φορά το αδιέξοδο της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων.

Συνέχεια των "Παθών" που ξεκίνησαν με τον Περατικό, επιφυλάσσει η κυβέρνηση για τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, καθώς η η οικονομική ασφυξία και η άρνηση νέας χρηματοδότησης από τις πιστώτριες τράπεζες, τα έχουν φέρει πλέον πολύ κοντά τον κίνδυνο του κλεισίματος.

Μετά το "φέσι" των 22 δισ. δρχ. που κληρονόμησαν τον περασμένο Αύγουστο απ' τον Περατικό, και την αποτυχία και του διαγωνισμού για την ιδιωτικοποίησή τους, η κυβέρνηση εμμένοντας στην αδιέξοδη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, ύστερα από αλλεπάλληλες διαβουλεύσεις στο παρασκήνιο με επίδοξους αγοραστές, ετοιμάζεται για δεύτερο διαγωνισμό.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, οι σχετικές αποφάσεις για το δεύτερο διαγωνισμό θα ανακοινωθούν την προσεχή βδομάδα, αφού πρώτα συνεδριάσει για το θέμα το Υπουργικό Συμβούλιο. Πρόκειται για απόφαση που πέρα από υπονόμευση των Ναυπηγείων ελλοχεύει και τον κίνδυνο του κλεισίματος. Η παράταση του καθεστώτος εκκαθάρισης, στο οποίο βρίσκονται τα Ναυπηγεία απ' τον περασμένο Αύγουστο, θα δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα ρευστότητας. Ηδη έχουν εξαντληθεί τα 6 δισ. δρχ. που έδωσαν οι τράπεζες για τη λειτουργία της επιχείρησης μετά το "φέσωμα" του Περατικού, ενώ η συμπληρωματική δόση των 2 δισ. δρχ. που υποχρεώθηκαν να καταβάλουν πρόσφατα εξαντλείται στα τέλη του μήνα. Ταυτόχρονα τα έσοδα της επιχείρησης έχουν περιοριστεί σημαντικά καθώς απ' τη μία εξαιτίας των υφιστάμενων εκκρεμοτήτων κανείς επιχειρηματίας δεν κλείνει με το Ναυπηγείο μεγάλες δουλιές και απ' την άλλη απ' τα έσοδα που εισπράττει από μικροεπισκευές ένα μεγάλο μέρος καταβάλλεται στις πιστώτριες τράπεζες για απόσβεση των δανείων που άφησε κληρονομιά στα Ναυπηγεία ο Περατικός. Μέχρι στιγμής έχουν καταβληθεί στις τράπεζες πάνω από 700 εκατ. δρχ.

Η απόφαση για δεύτερο διαγωνισμό σημαίνει ότι η εκκαθάριση θα πρέπει να παραταθεί μέχρι την ολοκλήρωσή του, που στην καλύτερη των περιπτώσεων, εάν όλα προχωρήσουν με ομαλούς ρυθμούς, δεν πρόκειται να συμβεί πριν τα μέσα του καλοκαιριού. Στο διάστημα αυτό θα πρέπει οι τράπεζες να χρηματοδοτήσουν εκ νέου τα Ναυπηγεία, με όλο τον κίνδυνο και ο δεύτερος διαγωνισμός να αποβεί άκαρπος.

Τα παραπάνω σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι τράπεζες αρνούνται να επαναχρηματοδοτήσουν τα Ναυπηγεία, σηματοδοτούν νέο αδιέξοδο με επικίνδυνες για το μέλλον της επιχείρησης συνέπειες. Οι εξελίξεις στο θέμα των Ναυπηγείων Ελευσίνας καταδεικνύουν και μία ακόμη πλευρά αυτή της "δυσκολίας" της κυβέρνησης να υλοποιήσει τις αποφάσεις για τις οποίες έχει δεσμευτεί. Για του λόγου το αληθές αναφέρουμε ότι οι τρεις υπουργικές αποφάσεις που θα έπρεπε να είχαν προχωρήσει πριν την έναρξη του πρώτου διαγωνισμού, βρίσκονται ακόμη στα συρτάρια των αρμοδίων υπουργείων, ενώ θεωρείται πολύ δύσκολο να προχωρήσουν πριν την έναρξη του δεύτερου.

Πρόκειται για τις αποφάσεις που αφορούν στην επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης για τα αρματαγωγά με το Πολεμικό Ναυτικό, στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, και στη νομιμοποίηση του αιγιαλού. Η καθυστέρηση της υλοποίησης των παραπάνω υπουργικών αποφάσεων εκτιμάται ότι θα έχει αρνητικά αποτελέσματα στην προσέλκυση νέων επενδυτών στο δεύτερο διαγωνισμό, αφού αφορούν ρυθμίσεις απ' τις οποίες - σύμφωνα με τους επενδυτές - εξαρτάται η "εξυγίανση" των Ναυπηγείων. Ωστόσο και οι τρεις ρυθμίσεις προσκρούουν σε σοβαρές δυσκολίες.

Συγκεκριμένα, η ρύθμιση για τα αρματαγωγά συναντά την αντίδραση του υπουργού Εθνικής Αμύνης, αφού θα πρέπει με την επαναδιαπραγμάτευση να εκταμιεύσει επιπλέον χρήματα απ' τον προϋπολογισμό του υπουργείου. Η ρύθμιση για τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, η οποία έχει υπογραφεί ήδη απ' τον υπουργό Εργασίας, αλλά όχι και απ' τους συναρμόδιους οικονομικούς υπουργούς, θεωρείται ακόμη πιο δύσκολη, αφού παρόμοιο αίτημα προβάλλουν και δικαίως και οι εργαζόμενοι στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος, καθώς και εργαζόμενοι στις αποβιομηχανοποιημένες περιοχές της χώρας (Λαύριο, Κοζάνη, Βόλος κλπ.).

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το πρόβλημα της χρηματοδότησης θα επιδεινωθεί, αφού τέλος του Οκτώβρη μπαίνει σε ισχύ η συμφωνία του ΟΟΣΑ για οριστική παύση κάθε χρηματοδότησης στα Ναυπηγεία.Ολα τα στοιχεία συγκλίνουν δυστυχώς στο ότι είναι πολύ πιθανό τα Ναυπηγεία Ελευσίνας να κλείσουν πριν η κυβέρνηση καταφέρει να τα "ξεπουλήσει".

Σε νέες περιπέτειες μπαίνουν και τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, καθώς η ολοκλήρωση της έμμεσης ιδιωτικοποίησής τους (με τη μεσοβέζικη λύση 51%-49%) "σκοντάφτει", τώρα, στην επιλογή ιδιώτη μάνατζερ, στον οποίο - σύμφωνα με τις αξιώσεις του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών - πρέπει να αναθέσει η κυβέρνηση τη διαχείριση των ναυπηγείων.

Εκμεταλλευόμενοι την εμμονή της κυβέρνησης στις ιδιωτικοποιήσεις, οι επίδοξοι διαχειριστές των ναυπηγείων ζητάνε "γην και ύδωρ", χωρίς οι ίδιοι να αναλαμβάνουν την παραμικρή δέσμευση για τη βιωσιμότητά τους. Στον αντίποδα των απροκάλυπτων απαιτήσεων των υποψηφίων μάνατζερ, οι οποίοι καραδοκούν για να κερδοσκοπήσουν εις βάρος των ναυπηγείων, βρίσκονται οι εργαζόμενοι, οι οποίοι περιέκοψαν απ' το πενιχρό τους εισόδημα 25 χιλιάδες έκαστος και το πρόσφεραν προκειμένου να βοηθήσουν στη βιωσιμότητα της επιχείρησης. Συνολικά κατέθεσαν σε ειδικό τραπεζικό λογαριασμό το ποσό των 52,5 εκ. δρχ., που αναλογεί στην πρώτη δόση του ποσού που τους αναλογεί για τη συμμετοχή τους ως "επιχειρηματίες" στο επενδυτικό σχέδιο των ναυπηγείων. Απ' την πλευρά της η κυβέρνηση, που είναι και ο βασικός υπεύθυνος για την αδιέξοδη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, αρνείται να δώσει βιώσιμη λύση για τα ναυπηγεία, καταδικάζοντας τα ίδια, αλλά και τους εργαζόμενους σε αυτά σε συνεχή αβεβαιότητα, ενώ περιορίζεται σε παρασκηνιακές διαβουλεύσεις παζαρεύοντας το μέλλον τους.

Η περιπέτεια, που άρχισε εδώ και ένα χρόνο επί εποπτείας του σημερινού πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, με πρωταγωνιστές τον Περατικό, τον Καλογερίδη, και πολυεθνικούς ανύπαρκτους επενδυτές και κάποιοι πιστέψανε ότι σταμάτησε με το εύρημα του μεικτού ιδιοκτησιακού καθεστώτος (51% - 49%), φαίνεται ότι μπαίνει σε νέα πιο δύσκολη φάση, αφού η "λύση", στην οποία η κυβέρνηση κατάφερε να εγκλωβίσει και τους εργαζόμενους κάτω απ' το άγχος του να βρεθούνε άνεργοι, δίνοντας όχι μόνο τη συγκατάθεσή τους, αλλά και τα λεφτά τους, σκόνταψε στα πρώτα της βήματα. Αποδείχτηκε τελικά ότι η επινόηση της μεσοβέζικης ιδιωτικοποίησης αποτέλεσε απλώς ένα νέο σταθμό στην ιστορία της κυβερνητικής υπονόμευσης των ναυπηγείων.

Κατά τη διάρκεια του 8μηνου που μεσολάβησε απ' την υπογραφή της συμφωνίας του 51%-49% μέχρι και την ατυχή έκβαση του διαγωνισμού για την ανεύρεση μάνατζερ, το μόνο μέτρο που προχώρησε κανονικά ήταν οι απολύσεις και η οικονομική αφαίμαξη των εργαζομένων. Απ' τους συνολικά 700 εργαζόμενους που δήλωσαν "οικειοθελείς αποχωρήσεις", 350 πήραν ήδη το δρόμο της ανεργίας. Το ίδιο διάστημα η υπονόμευση των ναυπηγείων συνεχίστηκε, αφού όπως αποκάλυψε η εφημερίδα μας υπήρξε κυβερνητική απόφαση τα ναυπηγεία να μην κλείνουν μεγάλες δουλιές, ενώ παράλληλα στο παρασκήνιο οργίαζαν τα παζαρέματα.

Ειδικότερα οι λόγοι για τους οποίους απέτυχε ο διαγωνισμός, σύμφωνα με πληροφορίες, αφού επίσημα δεν μπήκε κανείς στον κόπο να κάνει ανακοινώσεις, σχετίζονται με τις απαιτήσεις των υποψηφίων μάνατζερ, οι οποίες ήταν απροκάλυπτα παράλογες και δεν άφηναν κανένα περιθώριο στην κυβέρνηση για άλλοθι. Συγκεκριμένα, οι εναπομείναντες δύο εταιρίες απ' τις αρχικά τρεις προεπιλεγέντες στο πρώτο στάδιο του διαγωνισμού μάνατζερ, μετά την απόφαση της γερμανικής εταιρίας HDV να υποβάλει κοινή προσφορά με την αγγλική BROWN - ROOT, ζήτησαν η μεν προαναφερόμενη κοινοπραξία αμοιβές ύψους 1 δισ. δρχ. ετησίως και επιπλέον ποσοστά απ' το τζίρο των Ναυπηγείων και στελέχωση του μάνατζμεντ με 30 άτομα, η δε αγγλική εταιρία VSEL, 700 εκατ. δρχ. ετησίως για την αμοιβή 5μελούς μάνατζμεντ. Ταυτόχρονα η δεύτερη προσφορά προέβλεπε προσλήψεις επιπλέον συμβούλων που θα χρειαστεί για να στελεχώσει διάφορες θέσεις - κλειδιά των ναυπηγείων, χωρίς να διευκρινίζει ούτε τον αριθμό τους αλλά ούτε και το ύψος των αμοιβών τους.

Οι απαιτήσεις όμως των υποψηφίων δε σταματάνε εδώ. Καμία απ' τις δύο προσφορές δεν παρέχει εγγυητική επιστολή, ενώ δεν αναλαμβάνουν καμία δέσμευση για ανεύρεση κεφαλαίων και για κλείσιμο δουλιών. Επιπλέον, σύμφωνα πάντα με πληροφορίες, δε δεσμεύονται για το χρόνο διάρκειας της διαχείρισης των ναυπηγείων, παρότι η 5ετία αποτελεί όρο της προκήρυξης του διαγωνισμού. Τέλος, οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι στο παρασκήνιο των διαβουλεύσεων έχουν γίνει προτάσεις από πλευράς των υποψηφίων για ανάληψη από κοινού και του μάνατζμεντ των Ναυπηγείων Ελευσίνας.

Παρά το γεγονός ότι και αυτή η προσπάθεια για ιδιωτικοποίηση απέτυχε, η κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη να πειραματιστεί εκ νέου με νέο διαγωνισμό για ανεύρεση μάνατζερ, αγνοώντας τον κίνδυνο τα ναυπηγεία να βρεθούν με λουκέτο και οι εργαζόμενοι στο δρόμο.