ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 10 Γενάρη 1996
Σελ. /32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Η μονιμότητα στο δημόσιο

Το διαβάσαμε στο "Βήμα" της Κυριακής και το σημειώνουμε γιατί μας προκαλεί εντύπωση. Δύο διευθυντικά στελέχη των υπουργείων Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών λένε δημόσια ΝΑΙ στην κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Και οι δυο τους δηλώνουν - και σωστά - αδικημένοι από τον τρόπο με τον οποίο αμείβονται από το δημόσιο, από τη μισθολογική πολιτική. Και οι δυο τους - από τη θέση που κατείχαν - μετείχαν στον ένα ή τον άλλο βαθμό (με εισηγήσεις και σενάρια που κατάρτιζαν στα πλαίσια των υπουργικών οδηγιών για λιτότητα σε βάρος των εργαζομένων) στη διαμόρφωση της εισοδηματικής και της γενικότερης οικονομικής πολιτικής την τελευταία εξαετία. Και οι δυο τους, γνωρίζουν πολύ καλά ότι για την κακοδαιμονία, για τα στραβά κι ανάποδα της οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης, οι μόνοι που δε φταίνε είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Ακόμα κι αν υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι που - εξαιτίας του ρουσφετολογικού κράτους που έστησαν και αναπαράγουν τα κόμματα του δικομματισμού - θεωρείται πως "παράγουν" λιγότερα από όσα αμείβονται, όπως πολλοί αρέσκονται να υποστηρίζουν, οι ευθύνες ανήκουν αποκλειστικά σε εκείνους που καθορίζουν το πλαίσιο λειτουργίας του δημοσίου.

Πάντως, σε κάθε περίπτωση, είναι λυπηρό δυο δημόσιοι υπάλληλοι καριέρας να φτάνουν στο σημείο να υποστηρίζουν πως για την κακοδαιμονία του δημοσίου φταίει η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Αν είναι έτσι, γιατί παραμένουν οι ίδιοι στο δημόσιο; Και κάτι ακόμη. Μήπως και οι ίδιοι - όπως και πολλοί θιασώτες της κατάργησης της μονιμότητας στο δημόσιο - δεν επιχείρησαν να εξασφαλίσουν το μέλλον των παιδιών τους με μια θέση στο δημόσιο;

Γιατί τόσο εύκολα πατάνε την μπανανόφλουδα; Προς ποιον τα διαπιστευτήρια;

"Αντιθέσεις" και αντιθέσεις

Πάλι ανακαλύπτουν ανύπαρκτες ή τεχνητές αντιπαραθέσεις και "παρατάξεις" στο κυβερνών κόμμα, προκειμένου είτε να διευκολυνθούν και να προβληθούν ορισμένοι δελφίνοι και να "καούν" κάποιοι άλλοι είτε για να αυξηθούν οι πιέσεις στα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ είτε γιατί κυρίως τους βολεύει να συντηρήσουν τον αποπροσανατολισμό του λαού γύρω από το θέμα της πρωθυπουργικής ασθένειας.

Ποιο ήταν, λοιπόν, το συμπέρασμα από την πρώτη μέρα συζήτησης της πρότασης δυσπιστίας; "Η διάσταση προεδρικών - Εκτελεστικών" αποφαίνεται η "Ελευθεροτυπία", με αφορμή τις δήθεν διαφορετικές τοποθετήσεις των Γ. Ποττάκη και Ε. Βενιζέλου.

Ασφαλώς δεν περίμενε κανείς από την "έγκυρη" εφημερίδα να διαπιστώσει αυτό που κατάλαβε όλος ο κόσμος που παρακολούθησε τη συζήτηση στη Βουλή: Οτι τα κόμματα του δικομματισμού εμπαίζουν τους εργαζόμενους, οι οποίοι ανεξάρτητα αν υπάρχει ή όχι πρωθυπουργός συνεχίζουν να πληρώνουν όλο και πιο ακριβά την αντιλαϊκή επέλαση στα εισοδήματά τους.

Σημασία έχει όμως ότι το αντιλαμβάνονται οι εργαζόμενοι, οι οποίοι βγάζουν τα συμπεράσματά τους και ετοιμάζουν την αντεπίθεσή τους. Αυτή μόνο μπορεί να δώσει πραγματική έξοδο από την κρίση.

Το επίκεντρο της "δυσπιστίας"

Δεν πήρε αυτά που ήθελε η ηγεσία της ΝΔ από την πρώτη μέρα της συζήτησης της πρότασης δυσπιστίας. Τι επιδίωκε; Οχι, δεν ήθελε ούτε την ανατροπή της κυβέρνησης, ούτε πολύ περισσότερο να ανατραπεί η πολιτική που εφαρμόζει. Απλά θέλει να ξεκαθαρίσουν τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ ότι στις 20 του μήνα θα λήξει οριστικά το θέμα της αντικατάστασης του Α. Παπανδρέου. Δεν το κατάφερε, ούτε είχε ορατά αποτελέσματα στον "εθνικό" στόχο της "να βγει η χώρα από την ακυβερνησία". Ωστόσο, δεν απογοητεύτηκε και ανακάλυψε ότι η πρόταση μομφής είχε άλλα "θετικά" αποτελέσματα, όπως ότι το θέμα ήρθε στη Βουλή (!), ότι ο λαός ενημερώνεται και τέλος ότι η συζήτηση αποκάλυψε τις διαφορές στο ΠΑΣΟΚ.

Οπως αντιλαμβάνεστε, τα προβλήματα του λαού και η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ήταν στο... επίκεντρο της πρότασης δυσπιστίας της ΝΔ...

Αν κάτι αποκάλυψε η συζήτηση στη Βουλή είναι ότι η ΝΔ κάνει ό,τι μπορεί για την ενότητα και τη συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ και τη διατήρηση και σταθερότητα του δικομματικού συστήματος.

Ο λαός καταλαβαίνει πολύ καλά ότι η ηγεσία της ΝΔ, με το άθλιο παιχνίδι που παίζει, στοχεύει μόνο στην υπεράσπιση των συμφερόντων του πολιτικού συστήματος και της οικονομικής ολιγαρχίας.

Ερωτήματα προς υποτελείς

Αυτή τη φορά τα πυρά δεν πέτυχαν το στόχο τους πάνω από το Σαράγεβο και ελληνικό στρατιωτικό αεροπλάνο κατάφερε ν' αλλάξει πορεία και να συνεχίσει την πτήση του προς άλλο αεροδρόμιο. Ποιος όμως μπορεί ν' αποκλείσει το ενδεχόμενο πως την επόμενη φορά οι σφαίρες της οργής ή της προβοκάτσιας δε θα βρουν το στόχο τους; Μπορεί μήπως να το αποκλείσει ο κατ' εξακολούθηση "δελφίνος" και υποψήφιος πρωθυπουργός της χώρας, υπουργός Εθνικής Αμυνας σήμερα, ο οποίος έσπευσε να προσφέρει Ελληνες στρατιώτες στους στρατηγούς του ΝΑΤΟ; Μήπως μπορεί να το αποκλείσει ο υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος συνυπέγραψε την απόφαση; Μήπως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή μήπως ο πρόεδρος της Πολιτικής Ανοιξης; Διατύπωσαν μήπως αυτοί καμία αντίρρηση στην τυχοδιωκτική εκστρατεία;

Περιττά, προφανώς, τα ερωτήματα, καθώς είναι ολοφάνερο πως όλοι αυτοί, για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι το χτύπημα στην πλάτη, το μπράβο, από τα αφεντικά τους στην Ουάσιγκτον...

Θανατηφόρα

Τηλεόραση, λέει, ζήτησε ο πρωθυπουργός από την εντατική. Εμείς βέβαια δεν μπορούμε να ελέγξουμε την ορθότητα της πληροφορίας, και εδώ που τα λέμε ούτε και μας ενδιαφέρει. Πάντως, δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε δυο τινά.

Το πρώτο, το φαιδρό μέρος, το ενδεχόμενο να πληροφορηθεί ο Α. Παπανδρέου - την ώρα που στο ΠΑΣΟΚ ρίχνουν τον "παπά" ποιος θα πάει να του μιλήσει - τα όσα τεκταίνονται περί την πρωθυπουργική καρέκλα του από την τηλεόραση... Το δεύτερο είναι και το τραγικό. Μιλάμε για την τραγωδία που παράγει η ευτέλεια. Και η τραγωδία είναι να δει ο πρωθυπουργός τον ξεπεσμό που περιβάλλει την όλη υπόθεση "Ωνασειο - διαδοχή". Εναν ξεπεσμό που αναπαράγεται από την τηλεόραση, και που είναι βέβαιο πως αν αναγκαστεί να την αντιμετωπίσει ο ασθενής πρωθυπουργός, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι όλες οι προσπάθειες των γιατρών θα έχουν πάει... στράφι.

Αλλωστε είμαστε οι πάντες γνώστες των "θανατηφόρων" ιδιοτήτων του ιδιωτικού τηλεοπτικού μας βίου.

Γελοιότητες

"Κάνουμε αντίσταση στη γελοιότητα", έγραφε χτες στην πρώτη του σελίδα ο "Αδέσμευτος Τύπος", με αφορμή τα όσα τεκταίνονται στο "Ωνάσειο" και πέριξ αυτού. Αυτομάτως μας ήρθε στο μυαλό όλος αυτός ο ατέλειωτος κατάλογος ονομάτων που κοιτώντας κατάματα τον ελληνικό λαό - τέτοιο θράσος - του έλεγαν: Αλλοτε "ζήτω ο σοσιαλισμός", αλλά υπηρετούσαν το βάρβαρο καπιταλισμό. Αλλοτε "ζήτω η κοινωνική δικαιοσύνη", αλλά την ίδια ώρα επεξέτειναν την κοινωνική αδικία. Αλλοτε "ζήτω ο λαός", αλλά τα 'διναν στους βιομηχάνους. Αλλοτε απηύθυναν διαγγέλματα διάσωσης της αξιοπρέπειας, για να μπορούν να παράγουν ανέμελοι απέραντες ποσότητες αναξιοπρέπειας.

Τώρα φτάσαμε στο σημείο οι μετρ της γελοιότητας να εμφανίζονται ως "αντιστασιακοί" (!) και αντίθετοι σε εκείνο που ακριβώς πλασάρουν, δηλαδή τη γελοιότητα στο τετράγωνο. Μέρες "Ωνασείου"...

Φίλε, να σου ζήσει

Πλουσιότερος κατά ένα παιδί, ακόμη, έγινε ο φίλος και συνάδελφος Θανάσης. Το γένος των Λεκάτηδων αυξάνεται και πληθύνεται, με μια ακόμη έκφραση αντίστασης, αυτή τη φορά ενάντια στην υπογεννετικότητα! Ολοι εμείς του "Ριζοσπάστη", του ευχόμαστε ο γιος του να είναι γερός και να μεγαλώσει σε ένα καλύτερο κόσμο. Και να παλέψει γι' αυτόν. Να τον χαίρεσαι Θανάση!

Λίγη προσοχή δε βλάπτει

"Θέατρο σκιών" χαρακτήρισε προχτές ο Ν. Κωνσταντόπουλος τη σχετική με την πρόταση δυσπιστίας συζήτηση στη Βουλή και αφού συμπλήρωσε μερικά ακόμη για τις ευθύνες της κυβέρνησης, της ΝΔ και της Πολιτικής Ανοιξης πέταξε κι ένα: "Το ΚΚΕ περί άλλα τυρβάζει". Ετσι, χωρίς το παραμικρό επιχείρημα, χωρίς την παραμικρή απόδειξη.

Αποτελεί, άραγε, μια ακόμη εκδήλωση εμπάθειας; Αν ήταν έτσι, θα μπορούσαμε να το προσπεράσουμε. Τόσοι και τόσοι, πολύμορφα εμπαθείς προς τους κομμουνιστές έχουν περάσει... Πιστεύουμε, όμως, ότι δεν είναι αποτέλεσμα εμπάθειας, αλλά συνειδητή και προσχεδιασμένη τακτική, της οποίας οι εμπνευστές γνωρίζουν καλά ότι τα θεμέλιά της είναι βουτηγμένα στην παραπλάνηση και τη συκοφαντία, στα γνωστά περί μουσειακών απολιθωμάτων και αναχρονιστικών γερόντων του Περισσού...

Ας είναι, επόμενα, πιο προσεκτικός ο κ. Κωνσταντόπουλος. Ας πάρει τουλάχιστον υπόψη του ότι τα όσα είπε χτες, σχετικά με το θέμα της αντικατάστασης του Α. Παπανδρέου και τα όσα γίνονται εξ αφορμής του, τα έχει σημειώσει προ πολλού το ΚΚΕ. Και έχει συμπληρώσει, ακόμη, ότι όποιος διάδοχος και αν γίνει πρωθυπουργός, δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν τα πολλά και οξυμένα προβλήματα του λαού και της χώρας. Μήπως, σ' αυτό διαφωνεί ο πρόεδρος του "ΣΥΝ"; Το σημειώνουμε, μια και είναι γνωστή, η ιδιαίτερη προτίμηση της ηγεσίας του "ΣΥΝ" προς ορισμένους εκ των υποψηφίων διαδόχων...

Συμβόλαια και συμβολαιογράφοι

Μέρες... σοσιαλισμού (τριτοδρομικού βεβαίως) θύμισε χτες η τοποθέτηση του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Στ. Τζουμάκα για το "κοινωνικό συμβόλαιο", το οποίο η... κυβέρνηση θα αναλάβει πρωτοβουλία να το συνάψει εντός ολίγων ημερών...

Στην αρχή ξάφνιασε η αναφορά του υπουργού τους παριστάμενους δημοσιογράφους. Στη συνέχεια ήρθαν στη μνήμη τους διάφορα... συμβόλαια. Οπως "το συμβόλαιο" με το λαό, το οποίο "χάσαμε" το 1983 με το αλήστου μνήμης άρθρο 4 κλπ. Ο ίδιος ο υπουργός υπενθύμισε το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου είχε αναφερθεί στο ζήτημα το... 1993, στις προγραμματικές του δηλώσεις.

Ευνόητο λοιπόν και το ερώτημα για το πώς μετά από δυο χρόνια (από τις τελευταίες εκλογές, του 1993) αποφάσισε η κυβέρνηση να προχωρήσει την... υπόθεση. Επίσης λογική και η παρατήρηση συναδέλφου ότι είναι ευκαιρία τώρα που αλλάζει (;) ο... συμβολαιογράφος.

"Βάσανα" που έχουν

Ανακυκλώνονται, όπως τα αδιέξοδά τους, τα "εναγώνια" ερωτήματα που συνδέονται με την αντικατάσταση του Α. Παπανδρέου. "Ποιοι θα ενημερώσουν τον Α. Παπανδρέου; Πότε; Και με ποιον τρόπο; Και πώς θα αντιδράσει, όταν θα του γίνει - αν του γίνει - η πρώτη νύξη για παραίτηση; Ποιος ο ρόλος του προσωπικού του γιατρού Δ. Κρεμαστινού; Και τι θα πράξει η σύζυγός του;" (!).

Τα ερωτήματα αυτά χωρίς αμφιβολία είναι εξόχως... βασανιστικά για τους ανέργους, τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους νέους, οι οποίοι μετά την πρόσφατη θύελλα των ανατιμήσεων σε βασικά προϊόντα και τα νοίκια, μόνο την πορεία των επίδοξων διαδόχων του ΠΑΣΟΚ σκέφτονται.

Ας συνεχίσουν, λοιπόν, αυτό το άθλιο παιχνίδι τους και δε θα αργήσει η στιγμή που θα αισθανθούν το ξέσπασμα της αγανάκτησης του κόσμου. Τότε είτε το θέλουν είτε όχι θα απαντήσουν στα "ερωτήματα ζωής" των λαϊκών στρωμάτων.

Κατεργαριές

Πενήντα μέρες

κοσκινούν

με την ψιλή

τη σήτα

κι ακόμη

να ζυμώσουνε,

οι "πράσινοι"

την ...πίτα!

Πενήντα μέρες

κοσκινούν

κι αντί να δω

...καρβέλια

βλέπω πανάθλιες

σκηνές

για κλάμα

και γέλια!

Πενήντα μέρες

κοσκινούν

και είναι

φως φανάρι

ότι αυτοί

δεν πρόκειται

να φτάσουν

στο ...ζυμάρι!

Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ